Θεραπεία του αγκώνα του τένις: φάρμακα, ταινίες, σιδεράκια, αποκατάσταση και άλλες προετοιμασίες

Ο κύριος στόχος της θεραπείας της πλευρικής επικονδυλίτιδας είναι η εξάλειψη του πόνου, η άρση των λειτουργικών περιορισμών της άρθρωσης και η επιτάχυνση της διαδικασίας επούλωσης της φλεγμονής που προκύπτει. Η ακριβής πορεία της θεραπείας εξαρτάται επίσης από το στάδιο και την πρόοδο της νόσου.

Η θεραπεία χωρίζεται σε τρεις βασικούς τύπους:

• Μη φαρμακολογική θεραπεία
• Φαρμακολογική θεραπεία
• Χειρουργική θεραπεία

Μη φαρμακολογική (συντηρητική) θεραπεία

Στη συντηρητική θεραπεία, η αποκατάσταση και η φυσιοθεραπευτική αγωγή είναι ο βασικός πυλώνας. Οι ασκήσεις αποκατάστασης αποσκοπούν στην ενδυνάμωση των αποδυναμωμένων μυών και, αντίθετα, στη χαλάρωση των υπερδιπλωμένων μυών.

Ο θεραπευτής εκτελεί τεχνικές κινητοποίησης και μαλακές τεχνικές στην περιοχή των άνω άκρων. Απελευθερώνει τους μυϊκούς σπασμούς, τις επώδυνες μυϊκές ίνες και τεντώνει τους βραχυκυκλωμένους μύες. Ο ασθενής μαθαίνει αντισταθμιστικές ασκήσεις και ασκήσεις χαλάρωσης στο πλαίσιο της αυτοθεραπείας στο σπίτι.

Συνιστάται η αυτομασάζ με τη χρήση εργαλείων μασάζ (σκαντζόχοιρος, ρολό, μπάλα, πιστόλι μασάζ...).

Μια συχνά χρησιμοποιούμενη μέθοδος είναι το kinesiotaping - η επικόλληση λειτουργικών θεραπευτικών ταινιών στο δέρμα του ασθενούς. Με αυτόν τον τρόπο, οι μαλακές δομές της άρθρωσης του αγκώνα σταθεροποιούνται, σταθεροποιούνται ή απελευθερώνονται.

Χρησιμοποιούνται επίσης ειδικές ορθώσεις για να διατηρούνται ακίνητοι οι εκτείνοντες μύες του αντιβραχίου, ενώ παράλληλα προστατεύεται ο εξωτερικός επώδυνος τένοντας της άρθρωσης του αγκώνα.

Χρησιμοποιείται επίσης φυσικοθεραπεία με τη μορφή λέιζερ, υπερήχων, ηλεκτροθεραπείας, θερμοθεραπείας ή θεραπείας με κρουστικά κύματα. Το είδος της φυσικοθεραπείας επιλέγεται με βάση το επιθυμητό αποτέλεσμα και το στάδιο της νόσου.

Οι πρωταρχικοί στόχοι είναι η αναλγητική (ανακούφιση από τον πόνο) και η μυοχαλαρωτική δράση.

Το λέιζερ και ο βιολαμπτήρας διεγείρουν την παραγωγή κολλαγόνου και την αναγέννηση των ιστικών κυττάρων μέσω της βιοδιεγερτικής τους επίδρασης.

Το κρουστικό κύμα στέλνει ένα μηχανικό κύμα στους βαθιούς μαλακούς ιστούς του σώματος, το οποίο μειώνει τη μυϊκή ένταση, βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος και προάγει τη λεμφική αποστράγγιση.

Ο υπέρηχος μέσω της κεφαλής εφαρμογής στέλνει ένα ηχητικό κύμα που προάγει τον τοπικό μεταβολισμό και μειώνει τη μυϊκή ένταση.

Η θερμοθεραπεία του αγκώνα του τένις μπορεί να χρησιμοποιηθεί αρνητικά (κρύο) ή θετικά (ζεστό). Στα οξέα στάδια της φλεγμονώδους διαδικασίας, η εισαγωγή θερμότητας δεν είναι επιθυμητή.

Από την άλλη πλευρά, σε μακροχρόνιες χρόνιες φάσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί θετική μορφή θερμοθεραπείας. Ωστόσο, είναι απαραίτητη η διαβούλευση με γιατρό και θεραπευτή. Η αρνητική θερμοθεραπεία εφαρμόζεται κυρίως με τη μορφή κρυοθεραπείας, κομπρεσών και υδροθεραπείας.

Η θερμοθεραπεία εφαρμόζεται κυρίως με τη μορφή υπερήχων, υπέρυθρης ακτινοβολίας, ηλεκτροθεραπείας και υδροθεραπείας.

Φαρμακολογική θεραπεία

Η θεραπεία με φάρμακα και φαρμακευτική αγωγή αποσκοπεί στην εξάλειψη του πόνου και της φλεγμονώδους διαδικασίας της άρθρωσης. Τα φάρμακα από την ομάδα των ΜΣΑΦ (μη στεροειδή αντιρευματικά φάρμακα) χρησιμοποιούνται για την αντιφλεγμονώδη δράση τους.

Τα ΜΣΑΦ μπορούν επίσης να εφαρμοστούν τοπικά απευθείας στην περιοχή του αγκώνα. Αυτή η μορφή εφαρμογής έχει επίσης λιγότερες παρενέργειες. Η τοπική εφαρμογή χρησιμοποιείται κυρίως με τη μορφή πηκτωμάτων, επιθεμάτων και σπρέι που εφαρμόζονται απευθείας στην πάσχουσα περιοχή.

Εάν η θεραπεία με μη αποστειρωμένα αντιρευματικά φάρμακα είναι ανεπιτυχής, επιλέγεται η ενέσιμη θεραπεία με κορτικοστεροειδή. Η δεξαμεθαζόνη, η βηταμεθαζόνη ή η τριαμσινολόνη χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με ένα αναλγητικό.

Ένα ενέσιμο σπρέι με κορτικοστεροειδή εγχέεται προς τα μέσα τοπικά απευθείας στον προσβεβλημένο μυ. Μετά την εφαρμογή συνιστώνται ανάπαυση, ψυχρά επιθέματα και αποκλεισμός από αθλήματα ή αυξημένη σωματική δραστηριότητα.

Σήμερα, η μέθοδος της έγχυσης προσφέρεται και με την έννοια της έγχυσης του ίδιου του ασθενούς με ατουολογικό αίμα και πλάσμα αίματος. Το τελευταίο αυξάνει και διεγείρει την παραγωγή κολλαγόνου και προάγει τη διαφοροποίηση των βλαστικών κυττάρων και των οστεοβλαστών στην κατεστραμμένη περιοχή.

Χειρουργική θεραπεία

Η χειρουργική θεραπεία επιλέγεται όταν οι συντηρητικές και φαρμακολογικές θεραπείες έχουν αποτύχει. Η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται για μακροχρόνια χρόνια προβλήματα, όπως επίμονος πόνος και περιορισμός της λειτουργίας της άρθρωσης του αγκώνα.

Η αρθροσκόπηση της κερκιδικής επικονδυλίτιδας επιτρέπει στους γιατρούς να απελευθερώσουν τον κατεστραμμένο επώδυνο τένοντα του εκτεινόμενου μυός, να χαλαρώσουν την αρθρική κάψα, να αφαιρέσουν τις δομές ουλώδους ιστού και να αξιολογήσουν την κατάσταση και την εκφυλιστική διαδικασία του αρθρικού χόνδρου.

Η χειρουργική επέμβαση έχει υψηλό ποσοστό επιτυχίας στην εξάλειψη των ανεπιθύμητων συμπτωμάτων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η νοσηλεία διαρκεί αρκετές ημέρες. Η μετεγχειρητική αποκατάσταση περιλαμβάνει φροντίδα της ουλής, διορθωτικές ασκήσεις, ήπιες τεχνικές και φυσικοθεραπεία.

Η πλήρης επιστροφή στην εργασία και τη σωματική δραστηριότητα είναι ατομική, αλλά συνήθως επέρχεται περίπου 4 μήνες μετά τη χειρουργική επέμβαση.