Άφθες: Τι τις προκαλεί και είναι μεταδοτικές + Τι βοηθά στη θεραπεία;

Οι άφθες, τεχνικά η υποτροπιάζουσα αφθώδης στοματίτιδα, χαρακτηρίζονται από μικρές φουσκάλες που συχνά σκάνε και σχηματίζουν σπυράκια. Η φλεγμονή δεν είναι μολυσματική και επομένως δεν μεταδίδεται.

Το έλκος εκτείνεται ελάχιστα κάτω από το επίπεδο του υγιούς βλεννογόνου.

Το χρώμα των αφαλμάτων είναι αρχικά κιτρινωπό, στη συνέχεια λευκό έως γκρίζο. Μετά τη ρήξη, το έλκος είναι έντονα οριοθετημένο και υπάρχει ερυθρότητα πίσω από το χείλος. Αυτό το ερυθρό χείλος είναι επίσης επαγγελματικά γνωστό ως ερυθηματώδες χείλος φωτοστέφανου.

Οι φλεγμονές από φλύκταινες μπορεί να είναι μεμονωμένες ή ελκωτικές, επίσης εμφανίζονται σε αριθμό. Έχουν το σχήμα ενός ωοειδούς, ενός κύκλου.

Οι άφθες είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα που εμφανίζονται στη στοματική κοιλότητα.
Έχουν περιγραφεί στο παρελθόν από τους Έλληνες.
Η νόσος προσβάλλει το 20% του πληθυσμού - περίπου 1 στους 5 ανθρώπους.

Χαρακτηρίζονται από πόνο που επιδεινώνεται με τον ερεθισμό, όπως κατά το φαγητό, το ποτό ή την ομιλία.

Οι άφθες χωρίζονται σε τρεις κύριες ομάδες:

• μικρές άφθες, επίσης γνωστές ως μικρές άφθες, στοματίτιδα aphtosa minor ή έλκη Mikulicz.
• μεγάλες άφθες, μεγάλες άφθες ή stomatitis aphtosa major ή έλκη του Sutton
• ερπητοειδείς τύποι

Ο πίνακας παρουσιάζει την κατανομή και την περιγραφή των φλεγμονών από φλύκταινες

Οι μικρές άφθες είναι επομένως μικρότερα έλκη, μεγέθους έως 4 mm. Η συχνότητά τους είναι το πολύ 6 και η πορεία τους είναι ήπια. Συχνά υποχωρούν αυτόματα εντός 10 ημερών.

Οι μεγάλες άφθες έχουν συνήθως μέγεθος 1 cm, αλλά και έως 3 cm. Είναι επίσης μικρότερες σε αριθμό. Η πορεία τους είναι πιο έντονη. Και χρειάζονται περίπου ένα μήνα για να επουλωθούν.

Παρόλο που οι ερπητοειδείς αφθες μοιάζουν στην εμφάνιση με ερπητική λοίμωξη, δεν έχει αποδειχθεί ότι έχουν μολυνθεί από τον ιό του έρπητα. Η πορεία τους είναι της μεγαλύτερης έντασης.

Εάν υπάρχει μόνο ένα αφθώδες έλκος, δεν χρειάζεται εξέταση από ειδικό. Ωστόσο, η κατάσταση αλλάζει εάν υπάρχουν πολλά και το πρόβλημα υποτροπιάζει.

Τότε η διάγνωση και η αναζήτηση της αιτίας είναι σημαντικές, ειδικά στην περίπτωση του ερπητοειδούς τύπου.

Σας ενδιαφέρει συχνότερα:
Γιατί εμφανίζονται οι άφθες και είναι μεταδοτικές;
Πώς αντιμετωπίζονται, τι βοηθάει στις άφθες;
Είναι αποτελεσματικές οι σπιτικές συνταγές;
Τι γίνεται με τις άφθες στα παιδιά;

Η αιτία αυτής της νόσου δεν είναι ακριβώς γνωστή. Στο παρελθόν, υποθέτονταν μια μολυσματική βάση, αλλά δεν επιβεβαιώθηκαν ούτε βακτηριακές ούτε ιογενείς λοιμώξεις.

Προσβάλλουν κυρίως νέους, παιδιά και εφήβους. Ωστόσο, εμφανίζονται σε οποιαδήποτε ηλικία.

Η αιτία δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά θεωρείται ότι υπάρχει:

Η άφθα είναι μια φουσκάλα που αρχικά έχει κιτρινωπό χρώμα και στη συνέχεια γίνεται λευκή έως γκρίζα. Η φουσκάλα καλύπτεται από μια μεμβράνη, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις σπάει.

Όταν η μεμβράνη, δηλαδή η μεμβράνη, σπάσει, αναπτύσσεται έλκος. Επηρεάζει μόνο ένα ελάχιστο βάθος. Ωστόσο, το βάθος της βλάβης είναι μεγαλύτερο στην ερπητοειδή μορφή.

Το έλκος οριοθετείται από ένα αιχμηρό χείλος, το οποίο αναφέρεται ως ερυθηματώδες χείλος φωτοστέφανου.

Τα έλκη εμφανίζονται μεμονωμένα, αλλά και ως μεγαλύτερες ομάδες. Αυτές δεν συγχωνεύονται μεταξύ τους στις περισσότερες περιπτώσεις. Αυτό συμβαίνει μόνο στην περίπτωση της ερπητοειδούς μορφής.

Οι μικρές άφθες έχουν συνήθως μέγεθος έως 4 mm και οι μεγάλες άφθες έχουν συνήθως μέγεθος 1 cm, αλλά μπορεί να φτάσουν και τα 3 cm. Οι μικρές άφθες συνήθως εξαφανίζονται εντός 10 ημερών, ενώ οι άλλες εντός ενός μήνα. Οι μεγάλες και οι ερπητοειδείς άφθες μπορεί να σχηματίσουν ουλή μετά την επούλωση.

Είναι τα στοματικά έλκη μεταδοτικά ή όχι;

Απάντηση: Τα έλκη που προκαλούνται από τα φλεγμονές του δέρματος δεν είναι δυνατόν να μεταδοθούν.

Ποιες δυσκολίες συνοδεύουν τις άφθες;

Απάντηση: Αναφέρετε εν συντομία τις πιο συνηθισμένες δυσκολίες που συνοδεύουν τον σχηματισμό και την εμφάνιση των αφθών:

• Πόνος
  • που επιδεινώνεται από τον ερεθισμό κατά το φαγητό, το ποτό, την ομιλία
  • Ο πόνος κατά την ανάπαυση είναι λιγότερο συχνός
  • επιδεινώνεται από ξινές, αλμυρές ή πικάντικες τροφές
• Μπορεί να προηγηθεί μυρμήγκιασμα ή κάψιμο πριν από τη δημιουργία φουσκάλων.
• πρήξιμο
• ευαισθησία στην αφή
• ερυθρότητα στην περιοχή

Πού σχηματίζονται συχνότερα οι άφθες;

Οι άφθες προσβάλλουν τη στοματική κοιλότητα, τον βλεννογόνο της, αλλά και τα χείλη ή τη γλώσσα.

Οι μικρές άφθες σχηματίζονται κατά προτίμηση σε σημεία όπως ο βλεννογόνος των χειλιών, τα μάγουλα, η βάση του στόματος, που είναι η περιοχή κάτω από τη γλώσσα, αλλά και στον μαλακό ουρανίσκο. Δεν σχηματίζονται στον σκληρό ουρανίσκο. Σπανιότερα σχηματίζονται στη γλώσσα (στο ανώτερο τμήμα της γλώσσας, γνωστό ως ραχιαίο τμήμα, dorsum).

Οι μεγάλες άφθες μπορεί να σχηματιστούν οπουδήποτε. Ωστόσο, συχνότερα στα χείλη, τη γλώσσα, το βλεννογόνο του βλεννογόνου του στόματος και τη μαλακή υπερώα. Ή ακόμη και στο λαιμό.

Βλεννογόνος του μάγουλου = βλεννογόνος μεμβράνη του μάγουλου

Οι ερπητοειδείς άφθες προσβάλλουν συχνότερα την κάτω περιοχή της γλώσσας.

Έχω άφθα, ρωτάτε;

Πιθανότατα έχετε βρει:

1. Μια μικρή και υπόλευκη ή κιτρινωπή πληγή.
2. στις περισσότερες περιπτώσεις με κόκκινο περίγραμμα
3. σαφώς οριοθετημένη
4. Το μέγεθος ποικίλλει:
   • από μικρότερο με διάμετρο μισό εκατοστό
   • έως μεγαλύτερες άφθες που μπορεί να φτάσουν τα δύο ή τρία εκατοστά
5. Εμφανίζεται κυρίως σε:
   • ουρανίσκος
   • στο εσωτερικό των χειλιών
   • γλώσσα
   • στο εσωτερικό του βλεννογόνου του μάγουλου στη στοματική κοιλότητα
6. ο δυσάρεστος πόνος στο σημείο της άφθας εμφανίζεται ακόμη και αρκετές ημέρες (συνήθως 1-3) πριν από την πραγματική εμφάνισή της
7. το σημείο είναι αρχικά λευκότερο
8. η άφθα είναι σαφώς περιγεγραμμένη
9. είναι επώδυνη στην αφή
10. το όριο είναι ελαφρώς υπερυψωμένο
11. το κέντρο της άφθας είναι πεσμένο
12. στις περισσότερες περιπτώσεις δεν εμφανίζονται σε μεγάλους αριθμούς
13. Ορισμένες φορές μπορεί επίσης να είναι σπερμοφυείς και τότε η νόσος είναι πολύ δυσάρεστη και περίπλοκη.
14. Οι μεγαλύτερες άφθες προκαλούν επίσης πόνο κατά τη μάσηση της τροφής, το πόσιμο ή κατά τη διάρκεια της κανονικής ομιλίας
15. Μερικές φορές μπορεί να προκαλέσουν πυρετό.
16. οι άφθες στο στόμα των μικρών παιδιών μπορεί να προκαλέσουν άρνηση φαγητού λόγω του πόνου

Η διάγνωση της φλεγμονής της άφθας δεν είναι καθόλου δύσκολη. Δεν απαιτείται ειδική ιατρική τεχνική ή μέθοδος. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται από το ιστορικό και την κλινική εικόνα.

Αυτό που βλέπουμε είναι αυτό που βλέπει και ο γιατρός. ή το αισθανόμαστε πρώτα με τη γλώσσα στο στόμα.

Μια άφθα που έχει εμφανιστεί από μόνη της και εξαφανίστηκε μέσα σε 10 ημέρες, δεν επανεμφανίζεται, δεν χρειάζεται να εξεταστεί από ειδικό. Ωστόσο, η κατάσταση αλλάζει με διαφορετική συμπεριφορά.

Σε πολλές περιπτώσεις, οι άφθες εμφανίζονται με χρονική αλληλουχία. Η μία εξαφανίζεται και σχηματίζεται μια άλλη. Αυτό ισχύει επίσης εάν ο αριθμός τους είναι μεγαλύτερος και η πορεία περιπλέκεται από μόλυνση με μικροοργανισμούς.

Ή αν πρόκειται για ερπητοειδή μορφή. Ή αν δεν είναι κανείς σίγουρος ότι πρόκειται για απίθουσα.

Μπορούν επίσης να συγχέονται με άλλες ασθένειες που προσβάλλουν το στόμα και τη στοματική κοιλότητα.

Οι πιο συνηθισμένες αιτίες αυτών των δυσκολιών είναι:

• οι ιοί, όπως ο ιός του έρπητα
• βακτήρια
• μύκητες
• αλλεργίες
• ορμονικά αίτια
• ως συνέπεια συστηματικής νόσου
• γενετική προδιάθεση
• ψυχολογικές διαταραχές
• ογκολογικές ασθένειες

Διαφορική διάγνωση σε αυτή την περίπτωση σημαίνει αποκλεισμό άλλης νόσου. Αυτή μπορεί να μοιάζει με φλεγμονή από φλύκταινα αν και δεν είναι. Ένα παράδειγμα θα ήταν η ερπητική αμυγδαλίτιδα, η οποία είναι φλεγμονή των αμυγδαλών (αμυγδαλίτιδα).

Αυτό περιλαμβάνει τη λήψη αίματος για εργαστηριακές εξετάσεις. Συγκεκριμένα μια γενική αίματος ή ανάλυση βιταμινών και ανόργανων συστατικών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να προστεθεί βιοψία της προσβεβλημένης περιοχής.

Άλλες πρόσθετες εξετάσεις επιλέγονται, φυσικά, από τον ειδικό ανάλογα με τα συμπτώματα που υπάρχουν.

Εάν η πορεία είναι πιο σοβαρή, διενεργούνται εξετάσεις όπως αλλεργία, ανοσολογία, γενετική ή μικροβιολογία.

Η πορεία της νόσου εξαρτάται από τον τύπο. Πριν από τον πραγματικό σχηματισμό της φουσκάλας ή του έλκους, είναι δυνατόν να αισθανθείτε ένα μυρμήγκιασμα ή κάψιμο της βλεννογόνου μεμβράνης στο σημείο της μελλοντικής άφθας.

Το έλκος έχει αρχικά κιτρινωπό χρώμα, αλλά αργότερα μεταβάλλεται σε λευκό ή γκρι. Η άκρη του οριοθετείται από ένα αιχμηρό όριο που υψώνεται ελαφρώς πάνω από το επίπεδο του ακέραιου βλεννογόνου, ο οποίος είναι ερυθρός γύρω από το έλκος.

Το έλκος βρίσκεται ελάχιστα κάτω από το επίπεδο του υγιούς βλεννογόνου. Είναι επώδυνο και επιδεινώνεται από τον ερεθισμό, όπως με το φαγητό. Είναι χειρότερο αν είναι αλμυρό, πικάντικο ή ξινό. Υπάρχει μόνο ένα έλκος, αλλά όχι περισσότερα από έξι.

Το σχήμα του έλκους μοιάζει με κύκλο ή ωοειδές και δεν είναι μεγαλύτερο από 4 mm. Τα προβλήματα αυτά υποχωρούν συνήθως μέσα σε 10 ημέρες, ακόμη και χωρίς ειδική θεραπεία.

Αυτή η ήπια πορεία υποδηλώνει μια μικρή άφθα.

Στην περίπτωση της μεγάλης άφθας, η πορεία είναι πιο έντονη. Η διάρκειά της εκτείνεται σε ένα μήνα. Μετά την επούλωση, συχνά σχηματίζεται ουλή στο σημείο του έλκους.

Αυτός ο τύπος χαρακτηρίζεται από συχνή υποτροπή.

Είναι σύνηθες να υπάρχει μόνο ένα ελάττωμα του βλεννογόνου ή περισσότερα, αλλά το μέγιστο είναι περίπου 6. Συμβαίνει ένα έλκος να επουλώνεται και στη συνέχεια να εμφανίζεται ένα άλλο.

Το έλκος μπορεί να είναι 1 cm ή και περισσότερο.

Οι ερπητοειδείς άφθες είναι οι συχνότερες όσον αφορά τα ελαττώματα του βλεννογόνου, ιδίως στη γλώσσα, όπου σχηματίζονται μικρά και πολυάριθμα έλκη και μπορεί να συγχωνεύονται μεταξύ τους.

Ο πόνος τους είναι μεγάλης έντασης. Μοιάζουν με ερπητική λοίμωξη, γεγονός που τους δίνει και το όνομά τους. Δεν φέρουν όμως τον ιό του έρπητα και επομένως δεν είναι μολυσματικές.

Είναι δύσκολο να προβλεφθεί πώς θα εξελιχθούν οι φλεγμονές από άφθες. Εμφανίζονται σε παιδιά ή σε ενήλικες. Μπορεί να εμφανιστούν μόνο μία φορά στη ζωή ή μόνο μία φορά το χρόνο ή επανειλημμένα. Αυτός ο παράγοντας επηρεάζει και τη μετέπειτα διάγνωση και θεραπεία.

Προσβάλλουν συχνότερα άτομα ηλικίας μεταξύ 11 και 35 ετών.

Γυναίκες και ορμονικές αλλαγές ή εγκυμοσύνη

Γνωρίζουμε ότι η ακριβής αιτία του σχηματισμού των αφθών είναι άγνωστη. Ωστόσο, είναι επίσης γνωστό ότι μπορούν να σχηματιστούν κατά τη διάρκεια ορμονικών αλλαγών - είτε κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού κύκλου είτε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση για μέταλλα και βιταμίνες. Συμβαίνει λοιπόν να σχηματίζονται άφθες λόγω έλλειψης αυτών των απαραίτητων για τον οργανισμό ουσιών. Μια άλλη αιτία είναι η αλλαγή στις ανοσολογικές διεργασίες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Οι άφθες δεν έχουν αρνητική επίδραση στην εγκυμοσύνη και το έμβρυο.

Η πρόληψη είναι σημαντική

Η πρόληψη είναι αυτό που πρέπει να εξετάσουμε πριν από το ξέσπασμα της ίδιας της νόσου. Και όχι μόνο σε αυτή την περίπτωση. Πριν από την εμφάνιση του προβλήματος και κατά τη διάρκεια της εμφάνισης των αφθών, ένας επαρκής βαθμός στοματικής υγιεινής είναι σημαντικός.

Στα παιδιά, θα πρέπει να αναμένεται αυξημένο ποσοστό εμφάνισης λόγω έλλειψης γνώσεων και δεξιοτήτων στο βούρτσισμα και τη στοματική υγιεινή. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να τα διδάξουμε.

Τραυματισμοί και τραύματα στο στόμα μπορεί να προκληθούν από τον κακό χειρισμό της οδοντόβουρτσας, καθώς και από κακοφτιαγμένες οδοντοστοιχίες ή σιδεράκια.

Οι γνωστές αιτίες περιλαμβάνουν:

• τραυματικές κακώσεις στη στοματική κοιλότητα
  • από το βούρτσισμα των δοντιών
  • με οδοντόβουρτσα
  • ένεση από τον οδοντίατρο
  • δάγκωμα του εσωτερικού του χείλους
  • δάγκωμα της γλώσσας
• ελλείψεις μετάλλων και βιταμινών
  • σίδηρος
  • βιταμίνη Β6
  • φολικό οξύ, επίσης βιταμίνη Β9
  • βιταμίνη Β12
• τροφικές αλλεργίες - για παράδειγμα στα μήλα, τα αχλάδια, τα μπιζέλια ή τα καρότα

Είναι καλό να θυμάστε αυτές τις αιτίες και να θεσπίζετε μέτρα πρόληψης και θεραπείας.

Ένας σωστός και υγιεινός τρόπος ζωής είναι επίσης σημαντικός. Μια κατάλληλη και ποικίλη διατροφή θα εξασφαλίσει επαρκή μέταλλα και βιταμίνες. Εάν το πρόβλημα είναι ένα εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, πρέπει να αντιμετωπιστεί η αιτία.

Morbus Behcet, morbus = ασθένεια

Ασθένεια της οποίας η αιτία είναι άγνωστη. Γενετική προδιάθεση, αυτοάνοσο νόσημα ή λοίμωξη από ιό μπορεί να είναι προϋπόθεση. Μπορεί να θεωρηθεί συνδυασμός των δύο. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί οικογενειακά.

Η νόσος εκδηλώνεται με μια τριάδα συμπτωμάτων όπως:

1. πολυάριθμες άφθες στη στοματική κοιλότητα
2. αφθώδη έλκη στην περιοχή των γεννητικών οργάνων
3. υποπυονίτιδα - συμμετοχή του οφθαλμού

Η νόσος είναι σπάνια. Προσβάλλει κυρίως τον πληθυσμό σε περιοχές του κόσμου όπως η Ιαπωνία, η Κίνα, η Κορέα, η Τουρκία, η Τυνησία. Είναι συχνότερη μεταξύ των ηλικιών 20 και 35 ετών, ιδίως στους άνδρες.

Η εκδήλωση είναι η εμφάνιση οφθαλμών στη στοματική κοιλότητα. Επιπλέον, δημιουργούνται ελαττώματα και έλκη στα γεννητικά όργανα. Στους άνδρες, είναι κυρίως στο όσχεο ή στο όσχεο. Σπανιότερα στο πέος. Στις γυναίκες, προσβάλλονται κυρίως τα χείλη.

Στη συνέχεια προσβάλλονται τα μάτια. Συνήθως προσβάλλονται και τα δύο μάτια. Στις περισσότερες περιπτώσεις εντός τριών ετών από την έναρξη της νόσου.

Στη συνέχεια, επηρεάζονται αρνητικά και άλλα συστήματα οργάνων. Σε αυτά περιλαμβάνονται το δέρμα, τα αιμοφόρα αγγεία, το νευρολογικό και πεπτικό σύστημα και οι αρθρώσεις.