Η φαρμακευτική αγωγή του πόνου χρησιμοποιείται γενικά για τον έλεγχο του πόνου. Συγκεκριμένα, η αναλγητική αγωγή, η οποία συμπληρώνεται με αντιφλεγμονώδη φάρμακα (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ΜΣΑΦ), καθώς και μυοχαλαρωτικά (μυορελακτικά).
Υπάρχει η εφαρμογή τοπικών μορφών φαρμάκων, δηλαδή αλοιφών, επιθεμάτων και πηκτωμάτων. Ένα άλλο είδος είναι η εφαρμογή σπρέι.
Όπως συμβαίνει και με άλλους πόνους στην πλάτη, απαιτείται φυσικά και θεραπεία αποκατάστασης, φυσιοθεραπεία και επαρκής ποσότητα κατάλληλης σωματικής δραστηριότητας.
Πρέπει να προστεθούν οι ασκήσεις στην ιερολαγόνια άρθρωση. Εδώ οι τεχνικές κινητοποίησης είναι χρήσιμες, αλλά πρέπει να εκτελούνται από έμπειρο θεραπευτή. Διαφορετικά, το πρόβλημα μπορεί να επιδεινωθεί ανεπιθύμητα. Σκοπός τους είναι να απελευθερώσουν την μπλοκαρισμένη άρθρωση SI.
Η μαγνητική θεραπεία, οι υπέρηχοι, η θερμοθεραπεία, η φωτοθεραπεία και άλλα βοηθούν στη φυσιοθεραπεία.
Όταν αυτές οι θεραπείες αποτύχουν, μπορεί να ζητηθεί η συμβουλή της χειρουργικής θεραπείας.
Υπάρχουν δύο επιλογές. Η πρώτη είναι η θερμική αφαίρεση με ραδιοσυχνότητες, η οποία διακόπτει τη νευρική αγωγή του πόνου. Η δεύτερη είναι το κλείδωμα ή η σταθεροποίηση της άρθρωσης SI, όπου η άρθρωση ακινητοποιείται πλήρως.