Πώς αντιμετωπίζεται και ποια φάρμακα λειτουργούν για την αρθρίτιδα;

Στην περίπτωση των αυτοάνοσων διαταραχών, η αρθρίτιδα δεν είναι μια πλήρως ιάσιμη ασθένεια. Όμως, με βάση την πρόοδο της ιατρικής, είναι δυνατόν να αμβλυνθούν οι συνέπειες τόσο πολύ ώστε η ασθένεια να μην επηρεάζει σοβαρά την ποιότητα ζωής.

Η θεραπεία είναι ένα σύμπλεγμα μέτρων θεραπείας. Αυτά απαιτούν ξεκούραση και όσο το δυνατόν λιγότερη καταπόνηση της πάσχουσας άρθρωσης. Χρειάζεται επίσης φαρμακολογική αγωγή για τη μείωση του πόνου και την ελάφρυνση της πορείας της φλεγμονής. Ο ρόλος της θεραπείας είναι, φυσικά, η πρόληψη της βλάβης και της παραμόρφωσης της άρθρωσης.

Για τη μείωση της φλεγμονώδους αντίδρασης χρησιμοποιούνται μη στεροειδή αντιρευματικά φάρμακα (ΜΣΑΦ), αντιφλεγμονώδη, καθώς και κορτικοστεροειδή. Επίσης, άλλα φάρμακα, όπως η βιολογική θεραπεία, προκειμένου να καταστείλουν συγκεκριμένους παράγοντες των ανοσολογικών διεργασιών. Σε περίπτωση λοιμώδους φλεγμονής, αναπτύσσονται αντιβιοτικά.

Χρησιμοποιούνται επίσης φάρμακα για την ανακούφιση από το πρήξιμο και άλλες εκδηλώσεις της νόσου. Στη νόσο της ουρικής αρθρίτιδας, χρησιμοποιούνται φάρμακα για την προώθηση της απέκκρισης του ουρικού οξέος από τους νεφρούς απευθείας στα ούρα. Στη συνέχεια, αντιμετωπίζονται και άλλες παθήσεις, λαμβάνοντας επίσης υπόψη την εμπλοκή άλλων τμημάτων του σώματος.

Εάν οι συντηρητικές μορφές θεραπείας δεν βοηθούν και οι αρθρώσεις έχουν υποστεί σημαντική βλάβη και παραμόρφωση, σε ορισμένες περιπτώσεις επιλέγεται η χειρουργική επέμβαση. Αυτή περιλαμβάνει, για παράδειγμα, διορθωτική χειρουργική επέμβαση ή τεχνητή αντικατάσταση αρθρώσεων.

Η αποκατάσταση και η θεραπεία με λουτρά βοηθά επίσης.

Η σωματική δραστηριότητα αποτελεί σημαντικό μέρος της θεραπείας. Χρησιμοποιούνται ατομικά προσαρμοσμένες μορφές άσκησης και εργοθεραπείας, καθώς και υδροθεραπεία, ψυχοθεραπεία και άλλες φυσικές μέθοδοι ή μασάζ. Η μαγνητοθεραπεία ή η φωτοθεραπεία, δηλαδή η θεραπεία με λυχνία bioptron, είναι επίσης κατάλληλες.