Θεραπεία της χρόνιας παγκρεατίτιδας: φάρμακα, δίαιτα ή χειρουργική επέμβαση και πολλά άλλα

Στόχος της θεραπείας είναι η μείωση του κοιλιακού πόνου και η βελτίωση της απορρόφησης των θρεπτικών συστατικών. Χρειάζεται πάντα δίαιτα, η οποία συνίσταται στη μείωση της ποσότητας του λίπους στη διατροφή και στην αύξηση των πρωτεϊνών και των υδατανθράκων.

Η θεραπεία της χρόνιας παγκρεατίτιδας μπορεί να χωριστεί σε ιατρική, ενδοσκοπική και χειρουργική.

Ιατρική θεραπεία

Έχει διάφορες μορφές...

Θεραπεία της μειωμένης απορρόφησης θρεπτικών συστατικών

Η πλήρης διόρθωση του υπερβολικού λίπους στα κόπρανα λόγω διαταραχής του μεταβολισμού του λίπους (στεατόρροια) δεν επιτυγχάνεται συνήθως. Ωστόσο, μπορεί να ελεγχθεί με κατάλληλη θεραπεία για την αποκατάσταση της απορρόφησης λίπους του ασθενούς σε αποδεκτό επίπεδο. Αυτό θα επιτρέψει στον ασθενή να κερδίσει βάρος μειώνοντας τη διάρροια.

Οι ασθενείς δεν αναπτύσσουν στεατόρροια έως ότου το επίπεδο λιπάσης πέσει σε λιγότερο από το 10% του φυσιολογικού.

Δεδομένου αυτού, η βάση της θεραπείας εξελίχθηκε μέσω της χορήγησης υποκατάστασης λιπάσης με τη χρήση παγκρεατικών ενζύμων που προέρχονταν κυρίως από πηγές χοίρου.

Οι ασθενείς θα πρέπει να λαμβάνουν παγκρεατικά ένζυμα κατά τη διάρκεια των γευμάτων. Αυτό βελτιώνει την απορρόφηση του λίπους και μειώνει επίσης τον κοιλιακό πόνο. Ωστόσο, ορισμένες μελέτες δεν υποστηρίζουν αυτό.

Με τη θεραπεία με παγκρεατικά ένζυμα, το άτομο συνήθως κερδίζει βάρος, έχει λιγότερες καθημερινές κενώσεις, δεν έχει σταγόνες λαδιού στα κόπρανα και αισθάνεται συνολικά καλύτερα.

Εάν αυτά τα μέτρα είναι αναποτελεσματικά, μπορεί να δοκιμαστεί περαιτέρω μείωση της διαιτητικής πρόσληψης λίπους. Μπορεί επίσης να χρειαστούν συμπληρώματα λιποδιαλυτών βιταμινών (A, D, E και K) και βιταμίνης Β12. Το σελήνιο χρησιμοποιείται μερικές φορές για τη μείωση του οξειδωτικού στρες.

Θεραπεία του πόνου

Η αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου σε ασθενείς με χρόνια παγκρεατίτιδα μπορεί να είναι απογοητευτική τόσο για τους γιατρούς όσο και για τους ασθενείς.

Η παθογένεια του πόνου παραμένει ελάχιστα κατανοητή. Θεωρείται ότι σχετίζεται με φλεγμονή γύρω από τις νευρικές απολήξεις στο πάγκρεας, αυξημένη πίεση στους μεγάλους και μικρούς παγκρεατικούς πόρους και στο παγκρεατικό παρέγχυμα ή καρκίνο του παγκρέατος.

Δεδομένων των σημαντικών δυσκολιών στη θεραπεία των ασθενών με χρόνια παγκρεατίτιδα, πρέπει να αναπτυχθεί μια συστηματική προσέγγιση για τη διαχείριση του πόνου τους.

Χρησιμοποιούν:

• μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ιβουπροφαίνη, ναπροξένη, δικλοφενάκη)
• τραμαδόλη, υδροκωδόνη
• αντικαταθλιπτικά
• κορτικοστεροειδή στην αυτοάνοση χρόνια παγκρεατίτιδα

Θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη

Τα διαβητικά φάρμακα που λαμβάνονται από το στόμα σπάνια βοηθούν στη θεραπεία του διαβήτη που προκαλείται από χρόνια παγκρεατίτιδα.

Η ινσουλίνη είναι γενικά απαραίτητη αλλά μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα. Οι άρρωστοι έχουν επίσης μειωμένα επίπεδα γλυκαγόνης, μιας ορμόνης που εξισορροπεί τις επιδράσεις της ινσουλίνης.

Η περίσσεια ινσουλίνης στην κυκλοφορία του αίματος προκαλεί χαμηλά επίπεδα γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υπογλυκαιμικό κώμα.

Ενδοσκοπική θεραπεία

Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι η ενδοσκοπική θεραπεία έχει μεγάλη σημασία ως μέθοδος πρώτης γραμμής, ιδίως σε ασθενείς που είναι ακατάλληλοι για χειρουργική θεραπεία, όταν η ιατρική θεραπεία έχει αποτύχει.

Πραγματοποιείται με την ERCP (ενδοσκοπική οπισθοδρομική χολαγγειοσκόπηση). Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ένα ενδοσκόπιο που εισάγεται στο στόμα του ασθενούς περνά στο λεπτό έντερο. Εισάγεται ο παγκρεατικός πόρος. Μπορεί να διασταλεί ή να αφαιρεθεί ένας λίθος. Αυτό μειώνει την πίεση στον παγκρεατικό πόρο, οδηγώντας σε ανακούφιση από τον πόνο.

Χειρουργική θεραπεία

Η επιλογή της χειρουργικής επέμβασης εξαρτάται από το κλινικό πρόβλημα και την προεγχειρητική εκτίμηση της ανωμαλίας. Σε γενικές γραμμές, η προσέγγιση επικεντρώνεται είτε στη βελτίωση της παροχέτευσης των παγκρεατικών πόρων είτε στην αφαίρεση του πάσχοντος οργάνου.

Τα δεδομένα δείχνουν ότι η χειρουργική παροχέτευση του παγκρεατικού πόρου είναι πιο αποτελεσματική από την ενδοσκοπική παροχέτευση σε ασθενείς με απόφραξη του παγκρεατικού πόρου λόγω χρόνιας παγκρεατίτιδας.