Θεραπεία της δυσκοιλιότητας: φαρμακευτική αγωγή, καθαρτικά, δίαιτα - διατροφή, υγρά

Εάν υπάρχει αίμα στα κόπρανα, παρατεταμένη δυσκοιλιότητα, πόνος ή ασυνήθιστα συμπτώματα, είναι απαραίτητο να ζητήσετε επαγγελματική βοήθεια από γιατρό.

Η βάση της θεραπείας της δυσκοιλιότητας είναι ο σωστός προσδιορισμός της αιτίας εμφάνισής της. Ωστόσο, η θεραπεία της χρόνιας δυσκοιλιότητας ανήκει πάντα στα χέρια ενός γιατρού. Η θεραπεία συνίσταται στον προσδιορισμό και την εξάλειψη της αιτίας εμφάνισής της.

Η συντηρητική θεραπεία της δυσκοιλιότητας περιλαμβάνει αλλαγή των διατροφικών συνηθειών, του τρόπου ζωής, αυξημένη πρόσληψη φυτικών ινών, επαρκή πρόσληψη υγρών και αυξημένη σωματική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Εάν επικρατεί σπαστικότητα στον εντερικό σωλήνα ενός ατόμου, συνιστώνται υδατοδιαλυτές φυτικές ίνες. Αντίθετα, εάν επικρατεί υποτονικός εντερικός σωλήνας, ενδείκνυνται υδατοδιαλυτές φυτικές ίνες.

Υποστηρικτική θεραπεία είναι η χρήση πρεβιοτικών και προβιοτικών για την προαγωγή της υγείας του πεπτικού συστήματος, της πέψης και του εντερικού περισταλτισμού.

Η φαρμακοθεραπεία της δυσκοιλιότητας περιλαμβάνει προκινητικά για τη βελτίωση της διέλευσης από τον γαστρεντερικό σωλήνα και την ανακούφιση από τις υπάρχουσες κράμπες. Τα σπασμολυτικά ενδείκνυνται, ιδίως στη σπαστική μορφή της δυσκοιλιότητας.

Βραχυπρόθεσμα, μπορεί να ενδείκνυνται καθαρτικά με διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης (οσμωτικά, ερεθιστικά, οίδημα...).

• Τα ωσμωτικά καθαρτικά συγκρατούν νερό στον εντερικό σωλήνα και προκαλούν υδαρείς κενώσεις.
• Τα ερεθιστικά καθαρτικά δρουν ερεθίζοντας άμεσα τις νευρικές απολήξεις του τοιχώματος του εντερικού σωλήνα.
• Τα διογκωτικά καθαρτικά διογκώνονται ταυτόχρονα με την πρόσληψη υγρών στο έντερο. Διογκώνονται και διεγείρουν τον περισταλτισμό τεντώνοντας το τοίχωμα του εντέρου.

Στην ιατρική θεραπεία, ο τύπος του καθαρτικού και η χρήση του θα πρέπει να συνιστώνται ατομικά από τον γιατρό, ιδίως λόγω του πιθανού κινδύνου επακόλουθων επιπλοκών.

Η χειρουργική θεραπεία είναι η έσχατη λύση. Είναι απαραίτητη στην αναπόφευκτη περίπτωση μηχανικής απόφραξης του εντερικού σωλήνα. Επιλέγεται επίσης και σε ασθενείς όπου δεν υπάρχει προοπτική βελτίωσης με τη συντηρητική και φαρμακολογική θεραπεία.

Περιλαμβάνει, για παράδειγμα, την πρωκτοπλαστική ή την κολοστομία (εκτροπή παχέος εντέρου).