Εκκολπωμάτωση - θεραπεία: φαρμακευτική αγωγή, τροποποίηση της διατροφής και χειρουργική επέμβαση

Η θεραπεία της εκκολπωματίτιδας εξαρτάται από την έκταση, το στάδιο και τα συμπτώματα και τις επιπλοκές που παρουσιάζονται. Στη μη επιπλεγμένη εκκολπωματίτιδα χρησιμοποιείται συντηρητική θεραπεία, η οποία είναι απολύτως επιτυχής σε μεγάλο ποσοστό. Περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιβιοτικών (ATB).

Εναλλακτικά, χορηγείται παυσίπονο. Η νηστεία και η κατάκλιση είναι σημαντικές.

Η συντηρητική θεραπεία μπορεί να πραγματοποιηθεί και σε εξωνοσοκομειακή βάση σε περίπτωση ήπιας μορφής. Σε περίπτωση πιο σοβαρής μορφής, είναι απαραίτητη η νοσηλεία. Η θεραπεία συνδυάζει τη συντηρητική θεραπεία και τη χειρουργική επέμβαση. Αυτό εξαρτάται, βέβαια, από τις επιπλοκές που παρουσιάζονται. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του αποστήματος επιλέγεται η συντηρητική θεραπεία εάν το μέγεθός του είναι μικρότερο από 4-5 cm.

Η παροχέτευση των αποστημάτων πραγματοποιείται όταν το μέγεθός τους είναι πάνω από 5 cm ή όταν η συντηρητική θεραπεία είναι ανεπιτυχής. Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό τον έλεγχο αξονικής τομογραφίας ή υπερήχων. Ένα απόστημα δεν απαιτεί συνήθως επείγουσα χειρουργική επέμβαση. Αντίθετα, ενδείκνυται σε περίπτωση διάχυτης περιτονίτιδας ή ειλεού (εντερική απόφραξη).

Σε περίπτωση σοβαρής αναπηρίας, μέρος του προσβεβλημένου εντέρου μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά. μετά την επέμβαση, χορηγείται υγρή τροφή και ενδοφλέβια διατροφή μέχρι την επούλωση του εντέρου. Συνήθως, μετά την αφαίρεση μέρους του εντέρου, τα εναπομείναντα άκρα δεν ενώνονται αμέσως, αλλά μόνο σε μια δεύτερη επέμβαση για την αποκατάσταση της καλύτερης σύνδεσης του σωλήνα. Δημιουργείται μια προσωρινή κολοστομία.

Αφού επουλωθεί η ίδια η εκκολπωματίτιδα, είναι σημαντικό να προσαρμοστούν οι διατροφικές συνήθειες. Η διατροφή πρέπει να είναι υψηλότερη σε φυτικές ίνες. Εναλλακτικά, είναι καλό να συμπληρώνεται με προβιοτικά. Το ψύλλιο, το τσίλι ή ο αλεσμένος λιναρόσπορος είναι κατάλληλα. Βοηθούν στην αποφυγή της δύσκολης διέλευσης των κοπράνων και της δυσκοιλιότητας.