Ημικρανία: τι είναι αυτός ο πονοκέφαλος, ποιες είναι οι αιτίες, τα συμπτώματα και η θεραπεία;

Η ημικρανία και ο πονοκέφαλος γενικά είναι ένα συχνό πρόβλημα της ανθρωπότητας. Έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής ενός ατόμου, ειδικά αν επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα ή επανεμφανίζεται τακτικά.

Η ημικρανία είναι ένας πρωτοπαθής πονοκέφαλος. έχει χαρακτήρα επίθεσης. υποχωρεί με την πάροδο του χρόνου και στη συνέχεια επανέρχεται.

Εκτός από τη μείωση της ποιότητας ζωής, η ημικρανία έχει κοινωνικοοικονομικό αντίκτυπο στον πάσχοντα και στην κοινωνία. Η διάγνωση και η θεραπεία της είναι δαπανηρή και επηρεάζει ομοίως την ικανότητα του ατόμου να εργάζεται.

Σας ενδιαφέρει:
Τι είναι η νόσος και ποια είναι τα συμπτώματά της, οι επιπλοκές.
Ποιες μορφές είναι γνωστές και τι είναι η αύρα.
Πώς αντιμετωπίζεται και τι βοηθάει;

Ποιοι επηρεάζονται από την ημικρανία;

Προσβάλλονται τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες, ακόμη και τα παιδιά. Προσβάλλει παιδιά από την ηλικία των 6 ετών και κορυφώνεται στην εφηβεία. Φτάνει στα υψηλότερα επίπεδα μεταξύ των ηλικιών 35 και 45. Μειώνεται μετά την ηλικία των 50 ετών.

Η επίπτωσή της σχετίζεται επομένως με την ηλικία, αλλά και με το φύλο.
Οι γυναίκες προσβάλλονται 3:1 περισσότερο από τους άνδρες.

Γιατί εμφανίζεται η ημικρανία;

Πολλοί άνθρωποι, ειδικοί, γιατροί έχουν ασχοληθεί με το θέμα αυτό. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας έχουν αναπτυχθεί διαφορετικές θεωρίες για την παθοφυσιολογία της. Για παράδειγμα, το 1940 ήταν η αγγειακή υπόθεση του Wolf, το 1987 η υπόθεση των αιμοπεταλίων του Hanington, το 1981 η εργασία των Lauritzen και Olesen και το 1984 η θεωρία σύμφωνα με τον Moskowitz.

Η σημερινή άποψη αναφέρει ότι μια σύνθετη αντίδραση μεταξύ του αγγειακού συστήματος στο κεντρικό νευρικό σύστημα μαζί με την επίδραση των απελευθερούμενων νευροδιαβιβαστών στους διαύλους ιόντων είναι υπεύθυνη για την εκδήλωση. Αυτή η πρόταση είναι ο πιο απλουστευμένος επαγγελματικός ορισμός της παθοφυσιολογίας της ημικρανίας.

Ο μη ειδικός, και κυρίως ο πάσχων από ημικρανία, δεν χρειάζεται να γνωρίζει την παθοφυσιολογία. Θα πρέπει όμως να γνωρίζει τι σημαίνει ο πονοκέφαλός του. Δεδομένου ότι ο πονοκέφαλος μπορεί να υποδηλώνει διάφορα άλλα προβλήματα και επομένως μια σοβαρή απειλή για την υγεία και τη ζωή.

Τι ορίζει την ημικρανία και πώς διακρίνεται

Δεν είναι κάθε πονοκέφαλος ημικρανία. Ο τυπικός τύπος είναι ο παροξυσμικός τύπος. Οι κρίσεις πόνου εναλλάσσονται με περιόδους ανάπαυσης, κατά τις οποίες το άτομο δεν αισθάνεται καμία ενόχληση. Ο πόνος έχει σφυροκοπτικό χαρακτήρα και η έντασή του είναι μέτριας έως πολύ έντονης έντασης.

Η ημικρανία χαρακτηρίζεται από μονόπλευρο πόνο. Ο πόνος αυτός συνοδεύεται από ζάλη και ευαισθησία στο θόρυβο. Σε πολλές περιπτώσεις, αίσθημα ναυτίας ή εμετού.

Παράλληλα, ο ίδιος ο πόνος επιδεινώνεται με τη σωματική άσκηση.

Οι κρίσεις ημικρανίας εναλλάσσονται 2-5 φορές το μήνα, διαρκούν αρκετές ώρες αλλά όχι περισσότερο από τρεις ημέρες. Εάν διαρκούν περισσότερο από 72 ώρες, η κατάσταση αξιολογείται ως status migrainosus.

Το 2004, η Διεθνής Εταιρεία Κεφαλαλγίας καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο αξιολογείται η ημικρανία.

Σύμφωνα με αυτόν, διακρίνεται σε δύο τύπους:

• Η ημικρανία χωρίς αύρα αντιπροσωπεύει έως και το 80% των περιπτώσεων, γνωστή και ως φυσιολογική ημικρανία.
• η ημικρανία με αύρα επηρεάζει περίπου το 18 % των πασχόντων, η αύρα είναι ένα είδος προοίμιου του πονοκεφάλου

Ο πίνακας δείχνει την ταξινόμηση της ημικρανίας χωρίς αύρα

Τι είναι η αύρα της ημικρανίας;

Μια αύρα στην ημικρανία σημαίνει ότι του πονοκεφάλου προηγείται κάποιο νευρολογικό πρόβλημα. Εάν δεν υπάρχει επαρκής χρόνος, τότε σε ορισμένες περιπτώσεις η αύρα μπορεί να διαρκέσει μαζί με τον πονοκέφαλο.

Τα νευρολογικά συμπτώματα διαρκούν συνήθως από λίγα λεπτά έως μία ώρα πριν από την πραγματική κρίση ημικρανίας.

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα περιλαμβάνουν δυσκολίες στην όραση. Στη συνέχεια μπορεί επίσης να εμφανιστούν παραισθησίες (μυρμήγκιασμα), μειωμένη ευαισθησία και διαταραχές στην αντίληψη της θέσης και της κίνησης. Οι κινητικές δυσκολίες και οι διάφορες διαταραχές του λόγου είναι λιγότερο συχνές.

Ο πίνακας δείχνει την ταξινόμηση της ημικρανίας με αύρα

Με την πάροδο των ετών, ο ορισμός της ημικρανίας έχει αλλάξει. Ο σημερινός ορισμός αναφέρει μια κοινή αλληλεπίδραση πολλών παραγόντων. Προστίθεται η κληρονομική προδιάθεση. Έως και το 70% των ασθενών έχουν γονικό ιστορικό ημικρανίας.

Στην ημικρανία, είναι γνωστό ότι οι λεγόμενοι μηχανισμοί πυροδότησης μπορούν να προκαλέσουν κρίση ημικρανίας. Φυσικά, αυτό είναι πολύ ατομικό.

Οι πιο συνηθισμένοι παράγοντες κινδύνου που προκαλούν κρίση ημικρανίας περιλαμβάνουν:

• το άγχος, το αυξημένο ψυχολογικό στρες
• συναισθήματα όπως θυμός, θλίψη
• πόνος, ιδίως πόνος στα δόντια, πόνος στα μάτια
• ο καιρός, ιδίως οι αλλαγές στη βαρομετρική πίεση
• τα τρόφιμα, ιδίως με υψηλότερα επίπεδα ουσιών όπως οι αμίνες (τυραμίνη), το γλουταμινικό μονονάτριο
  • σοκολάτα
  • τυρί
  • κρεμμύδια
  • ξηροί καρποί
  • εσπεριδοειδή
  • μπανάνες
  • κινέζικα τρόφιμα (λόγω της υψηλότερης περιεκτικότητας σε γλουταμινικό οξύ)
  • λουκάνικα
  • αρτοσκευάσματα από λευκό αλεύρι
  • καφές, καφεΐνη και ποτά που περιέχουν καφεΐνη
  • αλκοόλ, ιδίως κόκκινο κρασί, αλλά και μπύρα

• υπερβολική κατανάλωση τροφίμων
• πείνα ή αναβολή του φαγητού
• ακατάλληλη υγιεινή του ύπνου - έλλειψη ή υπερβολικός ύπνος
• υπερβολική σωματική δραστηριότητα
• ταξίδια, δηλαδή αλλαγή περιβάλλοντος
• μυρωδιές και οσμές
• λάμψεις φωτός
• ορμονικές αλλαγές
  • εμμηναρχή ή πρώτη έμμηνος ρύση
  • έμμηνος ρύση, ιδίως κατά την έναρξη της αιμορραγίας
  • εμμηνόπαυση
  • εγκυμοσύνη
  • ορμονική αντισύλληψη
  • ορμονική θεραπεία
• φάρμακα που επηρεάζουν τα αιμοφόρα αγγεία, ιδίως τη διαστολή τους (αγγειοδιαστολή), όπως τα νιτρικά άλατα

Δεν είναι κάθε πονοκέφαλος ημικρανία.

Για να γίνει αυτή η διάγνωση, ισχύουν οι ταξινομήσεις που δίνονται στους πίνακες. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της ημικρανίας είναι ότι χαρακτηρίζεται από κρίσεις, οι οποίες είναι επαναλαμβανόμενες και κατά τη διάρκεια του χρονικού διαστήματος που μεσολαβεί μεταξύ τους ο ενδιαφερόμενος είναι απόλυτα καλά και χωρίς δυσκολίες.

Της ημικρανίας μπορεί να προηγείται ή να μην προηγείται αύρα. Συνήθως διαρκεί αρκετές ώρες, αλλά όχι περισσότερο από τρεις ημέρες. Εκτός από τον μονόπλευρο πονοκέφαλο, υπάρχουν και άλλα προβλήματα που κάνουν την περίοδο των κρίσεων πολύ πιο έντονη. Αυτό, φυσικά, μειώνει την ποιότητα ζωής του ατόμου.

Χαρακτηριστικά χαρακτηριστικά της ημικρανίας:

• κρίσεις με περίοδο ηρεμίας (μεταξύ των κρίσεων το άτομο είναι εντελώς απαλλαγμένο από προβλήματα)
  • συνήθως 1-5 φορές το μήνα
  • σε ορισμένα άτομα αρκετές φορές στη διάρκεια της ζωής τους
  • ή 2-3 φορές την εβδομάδα
• διάρκεια από μερικές ώρες έως τρεις ημέρες
  • εάν η ημικρανία διαρκεί περισσότερο από 72 ώρες, αναφέρεται ως status migrainosus
• μονομερής πονοκέφαλος
  • αλλά το ένα τρίτο των πασχόντων έχει αμφοτερόπλευρους πονοκεφάλους
  • συχνότερα στους κροτάφους
  • στο μέτωπο
  • πίσω από το βολβό του ματιού, πίσω από το μάτι
• πόνο σφυροκοπτικού χαρακτήρα
• μέτριας έως υψηλής έντασης
• επιδείνωση του πόνου με τη σωματική άσκηση και το ψυχικό στρες
• αυξημένη ευαισθησία στο φως και στο θόρυβο
• αίσθημα ναυτίας ή εμετού
• οπτικές διαταραχές
• διαταραχές του λόγου
• γενική κόπωση
• αδυναμία
• μπορεί να εμφανιστεί διάρροια ή δυσκοιλιότητα

Πριν από τη διάγνωση, το άτομο παραπέμπεται σε γενικό γιατρό και, στην περίπτωση των παιδιών, σε παιδίατρο. Στη συνέχεια, η διάγνωση των πονοκεφάλων ανατίθεται σε νευρολόγο. Ο προσδιορισμός της αιτίας του προβλήματος είναι σημαντικός, διότι διάφορα προβλήματα μπορεί να κρύβονται πίσω από τον πονοκέφαλο.

Αυτά μπορεί επίσης να είναι απειλητικά για την υγεία και τη ζωή.

Ως εκ τούτου, η έγκαιρη διάγνωση είναι πολύ σημαντική. Κατά τον καθορισμό της διάγνωσης, ο γιατρός βασίζεται στο ιατρικό ιστορικό, την κλινική εικόνα (χαρακτηριστικές εκδηλώσεις της ημικρανίας). Κατά την ταξινόμηση, εφαρμόζεται ο προσδιορισμός σύμφωνα με τους πίνακες που έχουν ήδη αναφερθεί.

Η διάγνωση μπορεί να επιβεβαιωθεί με μια θεραπευτική δοκιμή, δηλαδή με τη χορήγηση αγωνιστών των υποδοχέων 5-HT-1B/D ή τριπτανών. Στη συνέχεια, ο νευρολόγος διενεργεί μια τυπική νευρολογική εξέταση. Εκτός από τη νευρολογική εξέταση, διενεργείται επίσης εσωτερική ή οφθαλμολογική εξέταση. Προστίθενται εργαστηριακές εξετάσεις αίματος.

Οι απεικονιστικές μέθοδοι στη διαφορική διάγνωση περιλαμβάνουν την ακτινογραφία, την αξονική τομογραφία, τη μαγνητική τομογραφία.

Η ημικρανία είναι μια επιληπτική διαταραχή που εκδηλώνεται με κρίσεις. Έχει 4 φάσεις.

Τα στάδια αυτά χωρίζονται σε: - Η κρίση είναι η πρώτη φορά που εκδηλώνεται:

1. Προδρόμια
2. αύρα
3. το στάδιο του πονοκεφάλου
4. το τελικό στάδιο

Το πρώτο είναι το προδρομικό στάδιο, το οποίο μπορεί να χαρακτηρίζεται από ήπιες, ανεπαίσθητες αλλαγές. Εμφανίζεται ώρες, αλλά μερικές φορές και ημέρες πριν. Το άτομο μπορεί να είναι ευερέθιστο, κουρασμένο, να χάνει τη συγκέντρωση, τη συγκέντρωση.

Μπορεί να προστεθεί διάρροια ή δυσκοιλιότητα, ακόμη και συχνότερη ούρηση.

Το στάδιο της αύρας εμφανίζεται περίπου 60 λεπτά πριν από την πραγματική κρίση του πόνου. Η πιο συνηθισμένη είναι η οπτική μορφή. Ταυτόχρονα, μπορεί να υπάρχουν διάφορα σκοτώματα, φωτεινά φαινόμενα ή σκοτεινές κηλίδες, αλλά και απώλεια του οπτικού πεδίου. Οι αισθητηριακές διαταραχές δεν είναι ασυνήθιστες στην αύρα.

Περιστασιακά, διαταραχή της ομιλίας.

Στη συνέχεια αρχίζει το στάδιο του ίδιου του πονοκεφάλου. Αυτό διαρκεί συνήθως μεταξύ 4 και 72 ωρών. Ο πόνος είναι κυρίως μονόπλευρος, εντοπίζεται στον κρόταφο, στο μέτωπο, συνήθως πίσω από το μάτι. Η ελαφριά ζάλη (αυξημένη ευαισθησία στο φως) είναι συχνή, αλλά και η αυξημένη ευαισθησία στο θόρυβο. Ο πόνος μπορεί να επιδεινωθεί από τις οσμές και το ψυχολογικό καθώς και το σωματικό στρες.

Το βαρύ στομάχι, η ναυτία έως και ο εμετός προστίθενται.

Το τελευταίο (τελικό) στάδιο εμφανίζεται μετά την υποχώρηση του πονοκεφάλου. Το άτομο είναι αδύναμο, κουρασμένο και εξαντλημένο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Προτιμά την ανάπαυση, τη σιωπή, το σκοτάδι και τον ύπνο. Το χρονικό διάστημα μπορεί να κυμαίνεται από λίγες ώρες έως ημέρες.

Μεμονωμένα, μπορεί επίσης να υπάρξει αλλαγή της διάθεσης προς το καλύτερο και θετικά συναισθήματα.

Ημικρανία, παιδιά και έμμηνος ρύση

Οι πονοκέφαλοι αυτού του τύπου εμφανίζονται ήδη από την παιδική ηλικία. Και ήδη στο 5ο-6ο έτος της ζωής.

Μέχρι την περίοδο της πρώτης εμμήνου ρύσεως (εμμηναρχή) στα κορίτσια, υπάρχει περίπου το ίδιο ποσοστό εμφάνισης ημικρανίας και στα δύο φύλα. Ωστόσο, στα αγόρια, μπορεί να εμφανιστεί νωρίτερα.

Συνολικά, ο επιπολασμός είναι περίπου 4 %. Κατά την εφηβεία, προσβάλλεται το 17 % των κοριτσιών και το 5 % των αγοριών. Αυτό αποτελεί ένδειξη ορμονικής επίδρασης στην ανάπτυξη της ημικρανίας.

Στα παιδιά, μπορεί επίσης να εμφανιστεί είτε με είτε χωρίς αύρα.

Στην παιδική ηλικία έχει ορισμένες ιδιαιτερότητες, συγκεκριμένα:

• οι πονοκέφαλοι είναι συνήθως αμφοτερόπλευροι, στην περιοχή του κροτάφου ή του μετώπου
• το παιδί δεν μπορεί να εντοπίσει τον πόνο με ακρίβεια
• η συχνότητα των κρίσεων αυξάνεται με την ηλικία
• η διάρκεια της κρίσης είναι μικρότερη
• η ένταση του πόνου είναι ηπιότερη
• η αύρα είναι λιγότερο συχνή, ιδίως σε παιδιά κάτω των 8 ετών, και έχει κυρίως οπτικό χαρακτήρα

Στην παιδική ηλικία, είναι σύνηθες οι κρίσεις ημικρανίας να προηγούνται από αλλαγές στη διάθεση του παιδιού και μείωση της δραστηριότητάς του.

Το παιδί είναι χλωμό, μπορεί να ιδρώνει. εν του αρέσει να τρώει. παραπονιέται για ζάλη. ενοχλείται από οσμές και μυρωδιές. Συνδυάζεται με κοιλιακό πόνο, βάρος, αίσθημα ναυτίας ή εμετού, έλλειψη όρεξης. συχνή ούρηση.

Η θερμοκρασία του σώματός του μπορεί να αυξηθεί.

Η χρονική εξάρτηση είναι φυσιολογική στα παιδιά. Στα παιδιά σχολικής ηλικίας, είναι συνήθως μετά την επιστροφή από το σχολείο. Στα μεγαλύτερα παιδιά σχολικής ηλικίας, είναι την ώρα του μεσημεριανού γεύματος. Στους εφήβους, τα προβλήματα ξεκινούν το πρωί.

Ακόμα και σε αυτή την ηλικία, η ημικρανία πυροδοτείται από προβοκατόρικους παράγοντες. Σε αυτούς περιλαμβάνονται τα φώτα που τρεμοπαίζουν, το φως από την τηλεόραση, τον υπολογιστή. Σε αυτούς περιλαμβάνεται, φυσικά, το στρες, η αυξημένη ψυχική καταπόνηση, καθώς και η σωματική άσκηση, η κόπωση, η έλλειψη ύπνου και ξεκούρασης.

Οι δυσκολίες μπορεί να επιδεινωθούν από κακές διατροφικές συνήθειες, μεγάλες περιόδους χωρίς φαγητό.

Ορμονικές αλλαγές, έμμηνος ρύση

Ήδη από την παιδική ηλικία μπορεί να παρατηρηθεί μια συνέχεια με τις ορμονικές αλλαγές στις γυναίκες. Η συχνότητα εμφάνισης αυξάνεται μετά την εμμηναρχή (πρώτη έμμηνος ρύση). Συνήθως κορυφώνεται γύρω στην ηλικία των 42 ετών.

Στη συνέχεια τείνει να μειώνεται μετά την εμμηνόπαυση.

Η προεμμηνορροϊκή ημικρανία εμφανίζεται μεταξύ 1-7 ημερών πριν από την έμμηνο ρύση. Εμφανίζεται με αλλαγές στη διάθεση, συναισθηματικές διακυμάνσεις. Προστίθεται άγχος και απάθεια.

Επίσης πόνος στην ιερή περιοχή, ευαισθησία και πρήξιμο των μαστών.

Η εμμηνορροϊκή ημικρανία εμφανίζεται την ημέρα της εμμήνου ρύσεως ή λίγο πριν από αυτήν και επιμένει έως και 4 ημέρες κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως. Περίπου το 14% των γυναικών εμφανίζουν τη λεγόμενη πραγματική εμμηνορροϊκή ημικρανία.

Εμφανίζεται με την έμμηνο ρύση.

Η ξαφνική πτώση των οιστρογόνων παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόκληση της ημικρανίας. Αυτό συμβαίνει και με την εμμηνόπαυση. Αυτός ο τύπος ημικρανίας είναι συνήθως πιο έντονος και επίσης ανταποκρίνεται λιγότερο στη θεραπεία.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, από την άλλη πλευρά, η συχνότητα των ημικρανιών μειώνεται και η πορεία είναι ηπιότερη λόγω της σταθερότητας των οιστρογόνων.