Κρυολόγημα: γιατί εμφανίζεται ο έρπης και τι θα βοηθήσει στη θεραπεία (τι για το κρυολόγημα);

Ο έρπης είναι μια μολυσματική ασθένεια που προκαλείται από τους ερπητοϊούς, εξ ου και η γνωστή ονομασία έρπης.

Οικογένεια Herpesviridae.

Οι ερπητοϊοί είναι ένας από τους πιο κοινούς ιούς παγκοσμίως. Κατατάσσονται στους ιούς DNA. Διακρίνονται περαιτέρω σε διάφορα υποείδη. Τα πιο γνωστά είναι ο ιός του απλού έρπητα ή ο ιός της ανεμευλογιάς του ζωστήρα.

Ο ιός του απλού έρπητα (HSV) διακρίνεται περαιτέρω σε HSV 1 και HSV 2. Προκαλούν διαφορετικά προβλήματα. Σε αυτό το άρθρο θα τους εξετάσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες.

Ο ιός της ανεμοβλογιάς (VZV) προκαλεί μια γνωστή ασθένεια κυρίως της παιδικής ηλικίας, την ανεμοβλογιά, γνωστή ως ανεμοβλογιά.

Οι ιοί του απλού έρπητα προσβάλλουν έως και το 95% του πληθυσμού.
Ο ιατρός Ηρόδοτος περιέγραψε τα κρυολογήματα στα χείλη ήδη από τον 1ο αιώνα.
Η ανεμευλογιά των γεννητικών οργάνων δεν αναφέρθηκε μέχρι τον 18ο αιώνα.

Αρκετοί τύποι ερπητοϊών είναι γνωστοί και παρατίθενται στον παρακάτω πίνακα.

Τι είναι ο ιός του απλού έρπητα;

Οι ιοί του απλού έρπητα μεταδίδονται στον ανθρώπινο πληθυσμό μέσω της επαφής. Για να μολυνθεί ένα άλλο άτομο, χρειάζονται σωματικά υγρά, και αυτά περιλαμβάνουν αίμα, σάλιο, δάκρυα, κολπικές εκκρίσεις ή εκσπερμάτιση, επίσης υγρό από δερματική πληγή.

Η μετάδοση μέσω επαφής είναι σημαντική επειδή ο ιός είναι ευαίσθητος στο εξωτερικό περιβάλλον. Στεγνώνει γρήγορα και επομένως καταστρέφεται.

Ο ιός του απλού έρπητα διακρίνεται σε HSV-1 και HSV-2. Αυτό είναι σημαντικό για τη διάκριση των δυσκολιών που προκαλούν.

Στην περίπτωση του HSV-1, η μετάδοση γίνεται μέσω της στοματικής οδού, δηλαδή από το στόμα. Τα σωματικά υγρά, όπως το μολυσμένο σάλιο, μεταδίδονται από άτομο σε άτομο.

Με τον HSV-2, ο πιο συνηθισμένος τρόπος μετάδοσης είναι η σεξουαλική επαφή. Δηλαδή, μέσω μολυσμένων σωματικών υγρών, όπως κολπικές εκκρίσεις ή ανδρική εκσπερμάτιση.

Και οι δύο αυτοί ιοί είναι ευρέως διαδεδομένοι στον ανθρώπινο πληθυσμό. Προκαλούν επανειλημμένα επώδυνες ενοχλήσεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις, έχουν δυσάρεστες αλλά όχι σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία ενός ατόμου, με τη μορφή ενός έρπητα από έρπητα ή έρπητα των γεννητικών οργάνων.

Τα επαναλαμβανόμενα κρούσματά τους αποδίδονται κυρίως σε μια στιγμιαία εξασθένιση της ανοσίας.

Σε χειρότερες περιπτώσεις, αποτελούν την αιτία σοβαρότερων προβλημάτων, όπως η ερπητική εγκεφαλίτιδα.

Ο ιός αυτός μπορεί να προκαλέσει διάφορες ασθένειες.

Τα προβλήματα που προκαλεί:

• Λοιμώξεις του δέρματος
• λοιμώξεις των χειλιών και των βλεννογόνων της στοματικής κοιλότητας
• λοιμώξεις των ματιών
• λοιμώξεις του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ)
• Προβλήματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων
• νεογνικές λοιμώξεις, μετάδοση κατά τη γέννηση από τη μητέρα στο παιδί, που χαρακτηρίζονται από πολύ σοβαρή πορεία

Η πρώτη επαφή με τον ιό γίνεται στην πρώιμη βρεφική ηλικία, ακόμη και στον 4ο μήνα της ζωής ή και αργότερα (συχνότερα μέχρι την ηλικία των 3 ετών).

Αυτή η πρώτη επαφή με τον ιό αναφέρεται ως πρωτολοίμωξη. Η πρωτολοίμωξη είναι κατά 99% ασυμπτωματική.

Εναλλακτικά, μπορεί να παρουσιαστεί ως ουλικοστοματίτιδα, πρωτολοίμωξη με έρπητα γεννητικών οργάνων ή άμεσος εμβολιασμός με HSV. Η πιο σοβαρή μορφή είναι η πρωτολοίμωξη του νεογνού.

Η ερπητική ουλικοστοματίτιδα είναι μια νόσος με γενικά συμπτώματα όπως αδυναμία, κόπωση και έλλειψη όρεξης. Η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται, ακόμη και σε πυρετό.

Γενικά συμπτώματα, που συχνά αναφέρονται ως συμπτώματα που μοιάζουν με γρίπη.

Ο πονόλαιμος συνδέεται επίσης με διόγκωση των περιφερειακών λεμφαδένων. Το παιδί μπορεί να κάνει εμετό, να έχει ναυτία και να παραπονιέται για κοιλιακό άλγος.

Μετά από λίγες ημέρες, το πρώτο στάδιο υποχωρεί. Το στάδιο αυτό διαρκεί συνήθως 3 έως 4 ημέρες και αναφέρεται ως προδρομικό στάδιο.

Το δεύτερο στάδιο της νόσου χαρακτηρίζεται στη συνέχεια από την εμφάνιση μικρών φουσκάλων στη στοματική κοιλότητα, ιδίως στη σκληρή υπερώα, τη γλώσσα και τα ούλα ή στη βάση του στόματος.

Στη συνέχεια, σχηματίζονται έλκη, τα οποία μπορεί να έχουν κυκλικό ή ωοειδές σχήμα και το μέγεθός τους ποικίλλει έως και 1 cm. Καλύπτονται από κίτρινη έως γκρίζα επικάλυψη στο κέντρο. Η γλώσσα έχει επίσης μια ωχρή επικάλυψη.

Προσβάλλει επίσης το στόμα και τις γωνίες του στόματος.

Υπάρχει σημαντικός πόνος στην περιοχή των προσβεβλημένων βλεννογόνων, ο οποίος προκαλεί άρνηση τροφής και έλλειψη όρεξης.

Πρωτολοίμωξη του έρπητα γεννητικών οργάνων
Η αιτία είναι στις περισσότερες περιπτώσεις ο HSV-2 και η μετάδοσή του κατά την εφηβεία. Οι δυσκολίες σχετίζονται με την περιοχή των γεννητικών οργάνων (γεννητικά όργανα).

Πρόσφατες μελέτες αναφέρουν:
Έως και το 50% των περιπτώσεων έρπητα των γεννητικών οργάνων μπορεί να οφείλεται στον HSV-1.
Η αύξηση αποδίδεται σε μια απλή εξήγηση: τη δημοτικότητα των σεξουαλικών πρακτικών στοματικού-γεννητικού τύπου.

Η ερπητική σπορά στην περιοχή των γεννητικών οργάνων συνοδεύεται από γενική δυσφορία. Μπορεί να εκδηλωθεί με αυξημένη θερμοκρασία σώματος έως πυρετό, αδυναμία. Περιφερειακά, οι λεμφαδένες είναι διογκωμένοι και επώδυνοι.

Τα ερπητικά έλκη στις γυναίκες μπορεί να προσβάλλουν πρακτικά ολόκληρη την εξωτερική καθώς και την εσωτερική περιοχή των γυναικείων γεννητικών οργάνων (κόλπος, τράχηλος).

Λίγες ημέρες μετά τη σεξουαλική επαφή, εμφανίζεται σπορά στην περιοχή των μικρών χειλέων, της κολπικής εισόδου ή της ουρήθρας.

Στους άνδρες, η σπορά γίνεται κυρίως στην περιοχή της βάλανος, αλλά και σε άλλες περιοχές του πέους. Εάν ο ιός μεταδοθεί κατά την πρωκτική επαφή, η διάβρωση (δερματική βλάβη) εντοπίζεται στην πρωκτική περιοχή.

Όταν εμφανίζεται σε μικρά παιδιά, είναι απαραίτητο να σκεφτούμε τη σεξουαλική κακοποίηση.

Άμεσος εμβολιασμός του HSV στο δέρμα

Ο ιός μεταδίδεται απευθείας στο κατεστραμμένο δέρμα, αλλά και στο φυσιολογικό δέρμα χωρίς τραυματισμό. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Προκύπτει επίσης το λεγόμενο έκζεμα herpeticum.

Αυτή η μορφή εκζέματος εκδηλώνεται με την εμφάνιση φυσαλίδων που σπάνε γρήγορα και σχηματίζουν κρούστες, ιδίως στο πρόσωπο, το λαιμό, τον κορμό και τις μασχάλες.

Η μορφή αυτή συνοδεύεται επίσης από γενική δυσφορία, ιδίως αδυναμία, κακουχία, υψηλό πυρετό, σώμα και πονοκέφαλο.

Νεογνική πρωτολοίμωξη
Εμφανίζεται μέσω δύο μηχανισμών μετάδοσης.

Κατά την ενδομήτρια ανάπτυξη από τη μητέρα στο έμβρυο μέσω του πλακούντα. Αποτελεί συχνά την αιτία διαφόρων ενδομήτριων εμβρυϊκών βλαβών. Προκαλεί επίσης αποβολή, πρόωρο τοκετό ή θνησιγένεια.

Η μετάδοση με αυτόν τον τρόπο είναι σπάνια.

Νεογνική πρωτολοίμωξη είναι η μόλυνση ενός νεογνού κατά τη διάρκεια της γέννησης μέσω μολυσμένου γεννητικού σωλήνα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι πολύ σοβαρή έως θανατηφόρα. Το νεογέννητο αναπτύσσει δυσκολίες μέσα σε περίπου 2 εβδομάδες από τη γέννηση.

Τα γενικά συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένου του πυρετού, συνδέονται με σπορά ερπητικών δερματικών αλλοιώσεων στο πρόσωπο, ερπητική φλεγμονή των ματιών. Εμφανίζεται επίσης εγκεφαλική, πνευμονική ή ηπατική βλάβη.

Η μετάδοση από τη μολυσμένη μητέρα στο παιδί συμβαίνει σε ποσοστό 40-60%.

Η πρόληψη της μετάδοσης μπορεί να επιτευχθεί με τον τοκετό με καισαρική τομή, ο οποίος πρέπει να πραγματοποιείται αρκετές ημέρες πριν από την ημερομηνία του τοκετού και δεν μπορεί να προκαλέσει ρήξη του αμνιακού σάκου και επομένως διαρροή αμνιακού υγρού.

Η πρόληψη πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ιδίως στην περίπτωση των εγκύων μητέρων:

• έχουν έρπητα των γεννητικών οργάνων
• έχουν έρπητα των γεννητικών οργάνων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
• που αναμένεται να έχουν
• έχουν διαγνωστεί με απλό έρπητα κάτω από το επίπεδο της μέσης
• των οποίων οι σεξουαλικοί σύντροφοι είχαν έρπητα γεννητικών οργάνων

Προκαλείται από μόλυνση με σωματικά υγρά που περιέχουν τον ιό HSV. Η μετάδοση γίνεται με άμεση επαφή από άτομο σε άτομο. Ο ιός είναι ευαίσθητος στο εξωτερικό περιβάλλον, στο οποίο πεθαίνει γρήγορα.

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο HSV έχει δύο υποτύπους.

Ο HSV-1 ευθύνεται κυρίως για προβλήματα στην περιοχή του προσώπου. Ωστόσο, πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει την παρουσία και της στοματικής-σεξουαλικής μετάδοσης.

Ο HSV-2 χαρακτηρίζεται από εμφάνιση στα κατώτερα μέρη του σώματος, κάτω από τη μέση. Έτσι, στις περισσότερες περιπτώσεις προκαλεί έρπητα των γεννητικών οργάνων. Η αιτία μετάδοσης είναι η σεξουαλική επαφή.

Οι HSV, είτε πρόκειται για τον υποτύπο 1 είτε για τον υποτύπο 2, είναι κοινοί παθογόνοι παράγοντες του ανθρώπου. Βρίσκονται σε όλο τον κόσμο. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων προκαλούν δυσφορία και πόνο, αλλά με μικρή απειλή για την υγεία ή τη ζωή.

Σε σπανιότερες περιπτώσεις, έχουν χειρότερη πορεία και μπορεί να προκαλέσουν διάφορα προβλήματα σε όλο το σώμα. Η αιτία είναι κυρίως η εξασθενημένη ανοσία. Στην περίπτωση αυτή, μπορεί να προσβάλουν το δέρμα, τα μάτια ή τον εγκέφαλο. Η πιο σοβαρή επιπλοκή της ερπητικής εγκεφαλίτιδας ή της μηνιγγίτιδας μπορεί να είναι ο θάνατος.

Η ερπητική νόσος είναι σε μεγάλο βαθμό ασυμπτωματική κατά την πρωτολοίμωξη. Η μετάδοση συμβαίνει ήδη από την πρώιμη παιδική ηλικία.

Ο ιός δεν θεραπεύεται. Παραμένει μόνιμα στο σώμα μας (στο δέρμα και στα νευρικά κύτταρα, ιδίως στα γάγγλια του τριδύμου). Περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να προκαλέσει ξανά προβλήματα.

Για παράδειγμα, ο ιός μπορεί να προκληθεί από τον ιό του AIDS και να προκληθεί από τον ιό του AIDS:

• όταν ο οργανισμός αποδυναμωθεί, για παράδειγμα λόγω άλλης ασθένειας
• για ορμονικές αλλαγές, κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού κύκλου
• σε στρεσογόνες καταστάσεις και ψυχική καταπόνηση, υπερφόρτωση
• μετεγχειρητικές καταστάσεις και άλλες πιέσεις στον οργανισμό
• υπερβολική έκθεση στον ήλιο

Τα επαναλαμβανόμενα κρούσματα αναφέρονται επίσης τεχνικά ως επαναλαμβανόμενος έρπης χειλέων (στα χείλη) ή επαναλαμβανόμενος έρπης γεννητικών οργάνων (γεννητικά όργανα).

Τα συμπτώματα που εμφανίζονται σε μια επαναλαμβανόμενη εστία περιλαμβάνουν:

1. στο σημείο μιας μελλοντικής ερπητικής σποράς αίσθηση
   • δυσάρεστη φαγούρα
   • ένταση του δέρματος, των βλεννογόνων μεμβρανών
   • τσούξιμο
   • κάψιμο
2. πρήξιμο
3. ερυθρότητα
4. πόνος
5. ακολουθούμενη από μικρές φουσκάλες
   • είναι κόκκινες
   • επώδυνες
   • φαγούρα
   • καίνε
   • γεμάτες με θολό υγρό
6. Φουσκάλες που σκάνε
7. Υγρό που στάζει
8. ξήρανση
9. περιεχόμενο και διάβρωση
10. αιμορραγία
11. κρούστες
12. σκασμένα χείλη, δέρμα, βλεννογόνοι μεμβράνες
13. αιμορραγία του ραγισμένου δέρματος

Οι δερματικές εκδηλώσεις μπορεί να βρίσκονται σε άλλα σημεία του προσώπου, όπως στη μύτη, κάτω από τη μύτη, στο λαιμό, στο μάτι, στο πηγούνι.
Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως είναι το κάτω χείλος.

Εκτός από αυτά τα τοπικά προβλήματα, μπορεί να σχετίζονται και με γενικά συμπτώματα. Αυτά περιλαμβάνουν κόπωση, ναυτία ή αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος.

Σε σπάνιες περιπτώσεις, προσβάλλεται επίσης ο οισοφάγος και υπάρχει φλεγμονή των πνευμόνων, του ήπατος, του ουροποιητικού συστήματος ή της ουροδόχου κύστης.

Για τη διάγνωση της νόσου δεν απαιτούνται συνήθως ειδικές διερευνητικές μέθοδοι. Το ιστορικό και η κλινική εικόνα αρκούν. Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει υποκειμενικά και αντικειμενικά ενοχλήματα.

Τα υποκειμενικά παράπονα, όπως αίσθημα έντασης, κνησμός ή πόνος, περιγράφονται από το ίδιο το άτομο. Τα αντικειμενικά είναι ορατά εξωτερικά ή μπορούν να εξεταστούν.

Σε ειδικές περιπτώσεις, πρέπει να συμπληρώνονται από εργαστηριακές εξετάσεις, όπως η απόδειξη του ιού. Αυτό γίνεται μετά από προηγούμενη λήψη επιχρίσματος από τις ερπητικές διαβρώσεις ή καλλιέργεια του ιού.

Πραγματοποιείται επίσης PCR, δηλαδή αλυσιδωτή αντίδραση πολυμερούς, ή απόδειξη ειδικών αντισωμάτων στον ορό του αίματος μετά από αιμοληψία.

Για παράδειγμα, η αρχική μόλυνση από τον ιό, η οποία συνήθως συμβαίνει στην παιδική ηλικία, είναι συνήθως ασυμπτωματική.

Φυσικά, εξαρτάται και από τον τύπο του ιού που έχει μολύνει τον οργανισμό. HSV-1 για την περιοχή του προσώπου, κυρίως τα χείλη, ή HSV-2 ως τύπος των γεννητικών οργάνων.

Η νόσος μπορεί να είναι ήπια ή, αντίθετα, να υπάρχουν προβλήματα μεγαλύτερης έντασης. Εξαρτάται επίσης από την τρέχουσα κατάσταση του οργανισμού, την ανοσία και άλλες ασθένειες. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση επαναλαμβανόμενης μόλυνσης.

Μετά την πρώτη επαφή, ο ιός κρύβεται στον οργανισμό και περιμένει ευκαιρία για να προκαλέσει ξανά προβλήματα. Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα που προκαλεί κάθε υπότυπος παρατίθενται παραπάνω στο άρθρο.

Έρπης στην εγκυμοσύνη

Η εγκυμοσύνη είναι μια περίοδος αυξημένων απαιτήσεων για το σώμα μιας γυναίκας. Αυτό ισχύει για τις ορμονικές διεργασίες και για την ανοσία. Επιπλέον, η κόπωση έχει αρνητικές επιπτώσεις.

Αυτές οι αλλαγές δίνουν πλεονέκτημα στον έρπητα. Εάν πρόκειται για τον ιό του έρπητα τύπου 1, δεν υπάρχει λόγος μεγάλης ανησυχίας. Ο έρπης στα χείλη δεν αποτελεί κίνδυνο για το έμβρυο και οι μελλοντικές μαμάδες μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους με κοινά σκευάσματα που θα τους συστήσουν στο φαρμακείο.

Η κατάσταση αλλάζει με τον τύπο έρπητα στα γεννητικά όργανα.

Είναι σημαντικό να ενημερώσετε το γιατρό, το γυναικολόγο για το αν έχετε υποστεί έρπητα γεννητικών οργάνων στο παρελθόν.

Εάν εμφανιστεί για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, πρέπει οπωσδήποτε να αντιμετωπιστεί. Μέχρι την 28η εβδομάδα, δεν αποτελεί τέτοιο κίνδυνο. Έχει περιγραφεί μετάδοση του ιού του έρπητα στο έμβρυο μέσω του πλακούντα, αλλά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις.

Ο υψηλός κίνδυνος μετάδοσης από τη μητέρα στο έμβρυο κατά τη διάρκεια του τοκετού είναι 30-50% στην πρωτογενή λοίμωξη.

Πιο επικίνδυνη είναι η συνεχιζόμενη νόσος κατά τη διάρκεια του τοκετού, οπότε μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας στο έμβρυο και αργότερα στο νεογέννητο. Η έγκυος λαμβάνει αντιικά φάρμακα που είναι ασφαλή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Είναι σημαντικό να παρακάμπτεται ο γεννητικός σωλήνας.

Μετά τον τοκετό, η προσωπική υγιεινή και η πρόληψη της μετάδοσης στο νεογέννητο είναι πολύ σημαντική. Η μητέρα πρέπει να υπομένει και να μην φιλάει το μωρό της.

Εκτός από το φιλί του μωρού, είναι απαραίτητο να αποφεύγεται το γλείψιμο πιπίλας, κουταλιών ή άλλων αντικειμένων που το μωρό βάζει στο στόμα και στο δέρμα.

Το κρυολόγημα εκδηλώνεται στην εγκυμοσύνη με τον ίδιο τρόπο που εκδηλώνεται και εκτός εγκυμοσύνης. Εμφανίζονται φουσκάλες, οι οποίες είναι επώδυνες και φαγουρίζουν. Προστίθενται πυρετός, κόπωση ή άλλες γενικές ενοχλήσεις όπως πόνος στο σώμα, στους μυς, στις αρθρώσεις και στο κεφάλι.

Να θυμάστε ότι το λιγότερο επικίνδυνο είναι ένα έρπημα στα χείλη και αντίθετα το πιο επικίνδυνο είναι ένα έρπημα στα γεννητικά όργανα. Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει ο μεγαλύτερος κίνδυνος μετάδοσης και κατά τη γέννηση. Σπάνια και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μέσω του πλακούντα από την έγκυο στο έμβρυο.

Τι πρέπει να θυμάστε στα μικρά παιδιά;

Τα μικρά παιδιά δεν πρέπει να φιλιούνται όταν υπάρχει έρπης, ειδικά στα χείλη. Προσοχή στο γλείψιμο πιπίλας ή μπιμπερό προκειμένου να τα "πλύνετε".

Σε ένα ομαδικό περιβάλλον, είναι αδύνατο να εμποδίσουμε τα μικρά παιδιά να δανείζονται παιχνίδια για να τα βάλουν στο στόμα τους ή να ανταλλάσσουν μπιμπερό, μαχαιροπήρουνα, σκεύη. Τα παιδιά να αγγίζουν ή να πιπιλίζουν τα δάχτυλα του άλλου.

Επομένως, ας μην ξεχνάμε τις αρχές του περιορισμού της εξάπλωσης της λοίμωξης μεταξύ άλλων παιδιών. Εάν ένα μικρό παιδί έχει έρπητα, πρέπει να μένει στο σπίτι με τον γονέα.