Πώς αντιμετωπίζεται το κακοήθες μελάνωμα; Χειρουργική επέμβαση - χειρουργική επέμβαση και φάρμακα

Θεραπεία του πρωτοπαθούς μελανώματος

Η κύρια μέθοδος θεραπείας για το πρωτοπαθές μελάνωμα είναι η χειρουργική αφαίρεση. Η διαδικασία αυτή είναι αποτελεσματική μόνο όταν το μελάνωμα ανιχνεύεται νωρίς. Τη στιγμή που δεν είναι σε θέση να κάνει μεταστάσεις.

Καθώς το πρωτοπαθές μελάνωμα γίνεται πιο προχωρημένο, αυξάνεται η επιθετικότητά του και ο κίνδυνος μετάστασης.

Ο όγκος πρέπει να αφαιρεθεί με ένα επαρκώς ευρύ περιθώριο υγιούς ιστού. Ορισμένες θέσεις του όγκου (πρόσωπο, παλάμες, πλευρές) δεν επιτρέπουν τη ριζική αφαίρεση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνιστάται η διατήρηση ενός περιθωρίου πλάτους τουλάχιστον 10 mm.

Η χειρουργική αφαίρεση των μελανωμάτων πραγματοποιείται σε εξειδικευμένα κέντρα. Σε τύπους μελανώματος υψηλού κινδύνου, αφαιρείται ταυτόχρονα και ο λεμφαδένας φρουρός.

Εάν βρεθούν μεταστατικά κύτταρα σε αυτόν τον λεμφαδένα, πρέπει να αφαιρεθούν όλοι οι λεμφαδένες στην περιοχή κάλυψης.

Ο τύπος μελανώματος υψηλού κινδύνου έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

• Breslow από 1 mm, ev. 0,75-1 mm.
• παρουσία έλκους
• υψηλότερος αριθμός μιτώσεων
• ασθενής νεότερος των 40 ετών

Η ακριβής εκτίμηση του πρωτοπαθούς μελανώματος και του φρουρού κόμβου είναι απαραίτητη για την ακριβή σταδιοποίηση της νόσου. Επιτρέπει στους γιατρούς να καθορίσουν την πρόγνωση και την επακόλουθη θεραπεία.

Συνιστάται επικουρική θεραπεία για κακοήθη μελανώματα με υψηλό κίνδυνο περαιτέρω εξέλιξης.

Επικουρική θεραπεία

Στην πράξη, έως και το 90 % όλων των μεταστάσεων εμφανίζονται πέντε χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση για το πρωτοπαθές μελάνωμα. Περίπου το 10 % εμφανίζονται μετά από μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Μερικές φορές οι μεταστάσεις μπορεί να εμφανιστούν μετά από 30 χρόνια.

Στόχος της επικουρικής θεραπείας είναι η πρόληψη αυτής της εξέλιξης της νόσου.

Στο παρελθόν, η επικουρική θεραπεία έχει χρησιμοποιήσει διάφορες μεθόδους, όπως χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, μη ειδική ανοσοθεραπεία κ.ά. Από τη δεκαετία του 1980, η επικουρική χορήγηση ιντερφερόνης άλφα χρησιμοποιείται ευρέως.

Οι μέθοδοι επικουρικής θεραπείας περιλαμβάνουν:

• Επικουρική ακτινοθεραπεία - Χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις όπου δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε τον όγκο αρκετά ριζικά (ΩΡΛ και ουρογεννητικές περιοχές).
• Επικουρική χημειοθεραπεία
• Επικουρική ανοσοθεραπεία - Αυτή είναι η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος θεραπείας για προχωρημένους πρωτοπαθείς όγκους.

Επικουρική θεραπεία με ιντερφερόνη

Οι ιντερφερόνες ανήκουν σε μια ομάδα γλυκοπρωτεϊνών με ευρύ φάσμα επιδράσεων:

• ανοσοτροποποιητικές
• αντιιικές
• αντιπολλαπλασιαστικές
• προπολλαπλασιαστικές
• αντιαγγειογενετικές

Διάφοροι μηχανισμοί χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο της θεραπείας του μελανώματος:

• διέγερση της φαγοκυττάρωσης των μακροφάγων
• αύξηση της έκφρασης των αντιγόνων του όγκου
• άµεση κυτταροτοξική δράση
• αναστολή της ανάπτυξης των καρκινικών κυττάρων
• αναστολή της αγγειογένεσης
• µείωση της σύνθεσης του DNA

Οι οξείες εκδηλώσεις της τοξικότητας της ιντερφερόνης περιλαμβάνουν σύνδρομο τύπου γρίπης, αλωπεκία, αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης, επιδείνωση της ψωρίασης και εργαστηριακές ανωμαλίες. Οι χρόνιες εκδηλώσεις της τοξικότητας περιλαμβάνουν ανορεξία, αδυναμία και ανάπτυξη κατάθλιψης.

Από το 2011, τα μονοκλωνικά αντισώματα χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του κακοήθους μελανώματος. Προκαλούν τροποποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος. Ορίζονται ως αναστολείς των σημείων ελέγχου της ανοσολογικής απάντησης του οργανισμού στα καρκινικά κύτταρα του μελανώματος.

Στα μονοκλωνικά αντισώματα περιλαμβάνεται το ipilimumab. Μπορεί να τροποποιήσει ευνοϊκά την κυτταρική ανοσολογική απόκριση του οργανισμού. Διπλασιάζει τον χρόνο επιβίωσης των ασθενών με μεταστατικό μελάνωμα σε σύγκριση με άλλες συστηματικές θεραπείες.

Θεραπεία του μεταστατικού μελανώματος

Η θεραπεία του μεταστατικού μελανώματος είναι ευθύνη του χειρουργού και του ογκολόγου. Δυστυχώς, εξακολουθεί να είναι σχετικά ανεπιτυχής. Τα ακόλουθα χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των δερματικών μεταστάσεων:

• χειρουργική αφαίρεση
• ιντερλευκίνες
• ιντερφερόνες
• τοπικά κυτταροστατικά
• Ακτινοθεραπεία
• φωτοδυναμική θεραπεία

Οι οζώδεις μεταστάσεις αντιμετωπίζονται με χειρουργική επέμβαση ή ακτινοθεραπεία. Στην περίπτωση των οργανικών μεταστάσεων, εκτός από τη χειρουργική επέμβαση χρησιμοποιείται συστηματικά χορηγούμενη χημειοθεραπεία και συνδυασμένη ανοσοχημειοθεραπεία.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται ειδικές διαδικασίες ακτινοθεραπείας.