Θεραπεία της κνίδωσης: Φαρμακευτική και τοπική θεραπεία + σπιτική συνταγή

Η θεραπεία της κνίδωσης είναι ατομική.

Θα πρέπει να βασίζεται στην εξάλειψη των αιτιών και στη συμπτωματική θεραπεία (αντιισταμινικά, κορτικοστεροειδή), η οποία εξαλείφει τον κνησμό και το οίδημα.

Προϋπόθεση για την επιτυχή θεραπεία της κνίδωσης είναι η καλή συνεργασία μεταξύ του γιατρού και του ασθενούς.

Η θεραπεία της κνίδωσης αποτελείται από τρία στάδια:

α. Εκπαίδευση του ασθενούς

Στο πλαίσιο της εκπαίδευσης του ασθενούς, ο γιατρός πρέπει να ενημερώσει τον ασθενή για τη φύση της νόσου.

β. Απομάκρυνση των εκλυτικών παραγόντων

Η εξάλειψη του εκλυτικού αλλεργιογόνου είναι δυνατή μόνο εάν είναι γνωστός ο εκλυτικός παράγοντας (φυσικός παράγοντας, πρόσθετα τροφίμων, λατέξ, φάρμακα).

γ. Θεραπεία

Η θεραπεία της κνίδωσης επιλέγεται από τον ιατρό εάν οι εκδηλώσεις της νόσου επιμένουν μετά την εξάλειψη των εκλυτικών παραγόντων.

Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο της κνίδωσης.

Αντιισταμινικά

Η τάση αύξησης των αλλεργικών ασθενειών αντανακλάται στην κατανάλωση φαρμάκων που εμποδίζουν τις επιδράσεις της ισταμίνης.

Τα φάρμακα αυτά ονομάζονται αντιισταμινικά ή ανταγωνιστές των υποδοχέων Η1.

Τα αντιισταμινικά χρησιμοποιούνται για την προφύλαξη και τη θεραπεία ασθενειών με βάση τις αλλεργίες. Στην περίπτωση της κνίδωσης, τα αντιισταμινικά μειώνουν τον αριθμό και το μέγεθος των εξανθημάτων. Καταστέλλουν τον κνησμό και το πρήξιμο.

Αντιισταμινικά γενιάς Ι

Τα πρώτα αντιισταμινικά εμφανίστηκαν στην αγορά τη δεκαετία του '40. Τα φάρμακα που ανήκουν σε αυτή την ομάδα χρησιμοποιούνται συνηθέστερα από το στόμα ή τοπικά (αλοιφές, κρέμες, οφθαλμικές αλοιφές και οφθαλμικές σταγόνες).

Επί του παρόντος, τα ακόλουθα φάρμακα χρησιμοποιούνται συχνότερα σε αυτή την ομάδα αντιισταμινικών:

- Βισουλεπίνη

Αυτό εμποδίζει τη δράση της ισταμίνης, μιας από τις ουσίες που απελευθερώνονται στον οργανισμό κατά τη διάρκεια μιας αντίδρασης υπερευαισθησίας.

Η Bisulepin χρησιμοποιείται για την ανακούφιση των ενοχλήσεων των αντιδράσεων υπερευαισθησίας, της αλλεργικής ρινίτιδας και επιπεφυκίτιδας, των οξέων αλλεργικών καταστάσεων και των αλλεργικών αντιδράσεων (μετά από τσιμπήματα εντόμων, μετά από φάρμακα, μετά από τρόφιμα κ.λπ.), καθώς και για τη θεραπεία της κνίδωσης.

Η δοσολογία της bisulepin είναι ατομική. Υψηλότερες δόσεις πρέπει να χορηγούνται στην αρχή. Χαμηλότερες δόσεις είναι συνήθως επαρκείς μόλις επιτευχθεί το αποτέλεσμα.

- Κετοτιφένη

Πρόκειται για ένα αντιαλλεργικό φάρμακο. Καταστέλλει τη φλεγμονώδη αντίδραση που έχει ο οργανισμός σε ορισμένες ουσίες. Χρησιμοποιείται για την πρόληψη και τη θεραπεία ορισμένων αλλεργικών ασθενειών, όπως η κνίδωση, η δερματίτιδα, η αλλεργική ρινίτιδα και η επιπεφυκίτιδα.

Η δοσολογία της κετοτιφένης σε ενήλικες ασθενείς είναι 1 δισκίο 2 φορές την ημέρα. Σε ασθενείς ευαίσθητους στην κατασταλτική δράση της κετοτιφένης, συνιστάται αργή αύξηση της δόσης κατά την πρώτη εβδομάδα της θεραπείας.

Αρχικά 1/2 δισκίο δύο φορές ημερησίως και στη συνέχεια αυξήστε τη δόση μέχρι να επιτευχθεί η πλήρης θεραπευτική δόση. Εάν είναι απαραίτητο, η ημερήσια δόση μπορεί να αυξηθεί σε 2 δισκία δύο φορές ημερησίως.

Η μέγιστη ημερήσια δόση είναι 4 δισκία.

Παρενέργειες των αντιισταμινικών γενιάς Ι

Ηρεμιστική δράση - μειωμένη προσοχή, συγκέντρωση και υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας
Φωτοευαισθησία
ξηροστομία
οπτικές διαταραχές - θολή όραση
κατακράτηση ούρων
νευρικότητα
ανεξέλεγκτος τρόμος των χεριών

Οι ηλικιωμένοι μπορεί να παρουσιάσουν υπνηλία, ζάλη, ευφορία, σύγχυση, αϋπνία και υπερβολική νευρικότητα.

Οι παράγοντες κινδύνου για άνοια περιλαμβάνουν:

Κατανάλωση αλκοόλ
χρήση ψυχοφαρμάκων

Αντιισταμινικά γενιάς ΙΙ

Τα αντιισταμινικά γενιάς ΙΙ παρέχουν το ίδιο θεραπευτικό αποτέλεσμα με την προηγούμενη ομάδα φαρμάκων, αλλά έχουν σημαντικά λιγότερες παρενέργειες.

Είναι δημοφιλή στην πράξη επειδή δεν έχουν ηρεμιστική δράση. Η ποιότητα ζωής των ασθενών δεν μειώνεται. Μπορούν να εκτελούν εργασίες που απαιτούν πλήρη προσοχή (οδήγηση, χειρισμός μηχανημάτων κ.λπ.).

Παρ' όλα αυτά, ορισμένοι ασθενείς εμφανίζουν ηρεμιστικές παρενέργειες που είναι σημαντικές ακόμη και σε χαμηλή συχνότητα, ιδίως σε επαγγέλματα υψηλού κινδύνου. Για το λόγο αυτό, για παράδειγμα, η χρήση οποιωνδήποτε αντιισταμινικών, ακόμη και σε τοπική μορφή, δεν επιτρέπεται στην Ιαπωνία στην αεροπορία ή στο στρατό.

Τα αντιισταμινικά δεύτερης γενιάς αναστέλλουν την αποδιάταξη των μαστοκυττάρων, των ηωσινοφίλων και των ουδετερόφιλων, αναστέλλουν τη χημειοταξία των κοκκιοκυττάρων και έχουν αντιφλεγμονώδη δράση. Τα αντιισταμινικά δεύτερης γενιάς θεωρούνται τα φάρμακα πρώτης επιλογής για όλες σχεδόν τις μορφές κνίδωσης.

ΑΝΤΙΙΣΤΑΜΙΝΙΚΆ ΔΕΎΤΕΡΗΣ ΓΕΝΙΆΣ	ΗΜΕΡΉΣΙΑ ΔΌΣΗ ΓΙΑ ΕΝΉΛΙΚΕΣ	ΗΜΕΡΉΣΙΑ ΔΌΣΗ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΆ
Κετιριζίνη	10 mg άπαξ ημερησίως	2-6 ετών: 2,5 mg δύο φορές ημερησίως 6-12 ετών: 5 mg δύο φορές ημερησίως
Λεβοκετιριζίνη	5 mg μία φορά ημερησίως	2-6 ετών: 1,25 mg δύο φορές ημερησίως 6 ετών και άνω: 5 mg μία φορά ημερησίως
Λοραταδίνη	10 mg άπαξ ημερησίως	2-12 ετών άνω των 30 kg σωματικού βάρους: 10 mg άπαξ ημερησίως 2-12 ετών έως 30 kg σωματικού βάρους: 5 mg άπαξ ημερησίως
Desloratadine	5 mg άπαξ ημερησίως	1-5 ετών: 1,25 mg άπαξ ημερησίως 6-11 ετών: 2,5 mg άπαξ ημερησίως
Φεξοφεναδίνη	120 mg	12 ετών και άνω: 120 mg άπαξ ημερησίως
Ρουπαταδίνη	10 mg άπαξ ημερησίως	12 ετών και άνω: 10 mg άπαξ ημερησίως
Bilastin	20 mg άπαξ ημερησίως	12 ετών και άνω: 20 mg άπαξ ημερησίως

Αντιισταμινικά και εγκυμοσύνη

Η χρήση αντιισταμινικών κατά την εγκυμοσύνη είναι δυνατή μόνο εάν τα οφέλη υπερτερούν των πιθανών κινδύνων.

Τα αντιισταμινικά γενιάς Ι δεν συνιστώνται για χρήση κατά την εγκυμοσύνη, ιδίως κατά το πρώτο τρίμηνο, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ευεργετική θεραπευτική επίδραση στη μητέρα και ο πιθανός κίνδυνος για το έμβρυο.

Τα αντιισταμινικά γενιάς ΙΙ προτιμώνται με βάση τα αποτελέσματα των επιστημονικών μελετών.

Πώς μπορώ να καταλάβω αν έχω πάρει υπερβολική δόση;

Η υπερδοσολογία ενός αντιισταμινικού μπορεί να εκδηλωθεί με:

ξηρότητα των βλεννογόνων μεμβρανών
αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος
ερυθρότητα του δέρματος
κατακράτηση ούρων
μειωμένη κινητικότητα του εντέρου
ταχυκαρδία
λήθαργος
υπερβολική υπνηλία
κώμα

Σε βρέφη και μικρότερα παιδιά, τα ακόλουθα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν σε υπερδοσολογία:

Ευερεθιστότητα
υπερκινητικότητα
αϋπνία
οπτικές ψευδαισθήσεις
εγκεφαλικοί σπασμοί

Κορτικοστεροειδή

Η θεραπεία με κορτικοστεροειδή χρησιμοποιείται για τις πιο σοβαρές μορφές κνίδωσης και αγγειοοιδήματος.

Στην πράξη χρησιμοποιούνται συνθετικά παρασκευασμένα γλυκοκορτικοειδή. Αποσβέσουν ή καταστέλλουν την ανοσολογική και φλεγμονώδη αντίδραση που πυροδοτείται από διάφορα ερεθίσματα όπως μηχανικοί, χημικοί, μολυσματικοί ή ανοσολογικοί παράγοντες και έκθεση σε ακτινοβολία.

Οι επιδράσεις των γλυκοκορτικοειδών περιλαμβάνουν:

Αντιαλλεργικά
αντιφλεγμονώδη
αντιπολλαπλασιαστικό
αναλγητικό

Τα κορτικοστεροειδή διατίθενται σε ενέσιμη μορφή και σε μορφή δισκίων. Διατίθενται επίσης σε μορφή οφθαλμικών σταγόνων, ρινικού σπρέι, γέλης ή κρέμας για τοπική χρήση.

Οι παρενέργειες των κορτικοστεροειδών περιλαμβάνουν:

Βακτηριαιμία
καρδιακή και νεφρική αποσυμφόρηση
υποκαλιαιμία
πεπτικό έλκος
οστεοπόρωση
στεροειδής σακχαρώδης διαβήτης
ραγάδες
στεροειδής ακμή
Μελάγχρωση

Πότε δεν πρέπει να χορηγούνται κορτικοστεροειδή;

Νόσος του Cushing
γαστρεντερική χειρουργική επέμβαση
σοβαρός σακχαρώδης διαβήτης
ελκώδης νόσος του στομάχου
ψυχώσεις
ιογενείς και βακτηριακές λοιμώξεις
εγκυμοσύνη

Τριπλός συνδυασμός

Μια άλλη επιλογή είναι η λεγόμενη θεραπεία τριπλού συνδυασμού.

Σε αυτή τη θεραπεία χορηγούνται ταυτόχρονα τα ακόλουθα φάρμακα:

αντιβιοτικά (τετρακυκλίνη)
αντιμυκητιασικά - κατά της candida στο πεπτικό σύστημα (για 5 ημέρες)
αντιισταμινικά - μακροχρόνια χορήγηση αντιισταμινικών

Κνίδωση και προβιοτικά;

Η ταυτόχρονη χορήγηση προβιοτικών τροποποιεί την εντερική χλωρίδα.

Ο πεπτικός σωλήνας έχει πολλές λειτουργίες. Εκτός από τις πεπτικές και απεκκριτικές λειτουργίες του, έχει και ανοσολογική λειτουργία. Οι μικροοργανισμοί που βρίσκονται στον πεπτικό σωλήνα υποστηρίζουν τις ανοσολογικές αντιδράσεις με διάφορους μηχανισμούς:

Καταστέλλουν την ανάπτυξη εντερικής φλεγμονής.
Υποστηρίζουν τη λειτουργία του λεμφικού ιστού, ο οποίος παράγει εκκριτικά αντισώματα.
Εμποδίζουν την εγκατάσταση παθογόνων μικροοργανισμών.

Τοπική θεραπεία της κνίδωσης

Για την ανακούφιση από τον κνησμό και τον ερεθισμό, συνιστώνται στην πράξη τοπικά αντιισταμινικά (διμετιδίνη, διφαινυδραμίνη) και τοπικά κορτικοστεροειδή (υδροκορτιζόνη).

Κατά την εφαρμογή τους, πρέπει να προστατεύουμε το δέρμα από την ηλιακή ακτινοβολία και δεν μπορούν να εφαρμόζονται σε μεγάλες περιοχές. Τα μαλακτικά που περιέχουν βηταγλουκάνη, ψευδάργυρο, χαλκό, υαλουρονικό έχουν θετική επίδραση στην ανάπλαση του δέρματος και ανακουφίζουν από τον κνησμό.