Κοντινωπία: η προέλευση της μυωπίας + πώς μοιάζει η μειωμένη μακρινή όραση;

Η μυωπία είναι μια οπτική διαταραχή κατά την οποία οι ακτίνες φωτός εισέρχονται στο μάτι μέσω ενός φακού, ο οποίος τις κατευθύνει ώστε να σχηματίσουν μια ευκρινή εικόνα στον αμφιβληστροειδή.

Στη μυωπία, οι φωτεινές ακτίνες συγκλίνουν μπροστά από τον αμφιβληστροειδή.

Συχνά αναρωτιέστε:

Τι είναι η μυωπία και γιατί εμφανίζεται;

Ποια είναι τα συμπτώματα και πώς διαφέρει από την υπερμετρωπία;

Ποιες διόπτρες/φακοί χρειάζονται για τη μυωπία;

Η εικόνα που προκύπτει στον αμφιβληστροειδή δεν είναι ευκρινής, αλλά θολή. Κατά συνέπεια, η όραση είναι μειωμένη όταν κοιτάτε μακρινά αντικείμενα (μακρινά).

Η μυωπία επηρεάζει περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού.

Είναι επίσης ένα από τα πιο συνηθισμένα διαθλαστικά σφάλματα. Μπορεί να είναι ήπια, μέτρια ή σοβαρή. Οι δύο πρώτες μορφές εμφανίζονται συνήθως στην εφηβεία και η επιδείνωση σταματά μετά το πέρας της ανάπτυξης.

Ο πιο σοβαρός βαθμός μπορεί να οδηγήσει σε εκφυλιστική βλάβη του οφθαλμού.

Τι είναι τα διαθλαστικά σφάλματα;

Ένα διαθλαστικό σφάλμα (γνωστό επαγγελματικά και ως αμετρωπία) είναι μια διαταραχή της διάθλασης του φωτός. Σε αυτά τα σφάλματα, το πρόβλημα είναι ότι οι ακτίνες του φωτός δεν συγκλίνουν σωστά. Η εικόνα δεν σχηματίζεται στον αμφιβληστροειδή, αλλά έξω από αυτόν. Μπορεί να προκύψει μπροστά ή πίσω από αυτόν. Το αποτέλεσμα είναι μια εικόνα εκτός εστίασης (οπτικό ελάττωμα).

Εάν οι ακτίνες συγκλίνουν και σχηματίζουν ένα σημείο ακριβώς πάνω στον αμφιβληστροειδή, παράγεται μια ευκρινής εικόνα. Επαγγελματικά, αυτό το φυσιολογικό φαινόμενο αναφέρεται ως εμμετρωπικό μάτι (φυσιολογικό, υγιώς βλέπον μάτι).

Η μυωπία προκαλείται από την εικόνα που σχηματίζεται μπροστά από τον αμφιβληστροειδή.

Η υπερμετρωπία (υπερμετρωπία, υπερμετρωπία) είναι η αντίθετη κατάσταση. Το εστιακό σημείο και η εικόνα σχηματίζονται πίσω από τον αμφιβληστροειδή. Ένα άτομο με αυτό το ελάττωμα δυσκολεύεται να δει σε μικρές αποστάσεις. Γνωρίζουμε επίσης τον αστιγματισμό, στον οποίο δεν σχηματίζονται ένα αλλά δύο εστιακά σημεία.

Η μυωπία έχει τρία στάδια

Η μυωπία έχει τρία στάδια. Το ήπιο και το ενδιάμεσο στάδιο είναι πιο συνηθισμένα γύρω στην ηλικία των 6-7. Αναπτύσσεται σταδιακά κατά τη διάρκεια της εφηβείας μέχρι την ηλικία των 18 ετών.

Δεν εξελίσσεται ούτε επιδεινώνεται. Αυτή η μορφή αναφέρεται επίσης ως στάσιμη ή σχολική μυωπία.

Το σοβαρό στάδιο εμφανίζεται όταν η όραση συνεχίζει να επιδεινώνεται έως και κατά 4 διοπτρίες ανά έτος. Αυτή η μορφή είναι επίσης γνωστή ως προοδευτική μυωπία. Εμφανίζεται κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής και επιδεινώνεται ραγδαία.

Η ήπια και η μέτρια μυωπία είναι πιο συχνές στη σχολική ηλικία και στην εφηβεία. Οι σοβαρές μορφές παρατηρούνται στην πρώιμη παιδική ηλικία και μπορεί να οδηγήσουν σε εκφυλιστική βλάβη του οφθαλμού στην ενήλικη ζωή.

Ο αριθμός των ατόμων με αυτή τη νόσο αυξάνεται παγκοσμίως.

Η ποικίλη διατροφή στα παιδιά και ο επαρκής φωτισμός έχουν επίσης αντίκτυπο στην ποιότητα της όρασης. Εάν αυτοί οι παράγοντες παραμεληθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ποιότητα της όρασης μειώνεται και αρχίζει η μυωπία.

Η μυωπία μπορεί να προκληθεί από διαθλαστικό σφάλμα, αλλά και από αξονική κακή ευθυγράμμιση του βολβού του ματιού, όπου ο βολβός του ματιού είναι πολύ μακρύς. Σε ένα διαθλαστικό σφάλμα, ο βολβός του ματιού έχει φυσιολογικό μήκος και η διαταραχή οφείλεται στο μεγαλύτερο διαθλαστικό σφάλμα των οπτικών στοιχείων του ματιού.

Το φως διέρχεται από το μάτι μέσω διαφόρων δομών και κάθε μία χαρακτηρίζεται από το διαθλαστικό σφάλμα της. Μπορεί να υπάρχουν διάφορες αιτίες αυτών των διαθλαστικών σφαλμάτων, για παράδειγμα:

• η θέση των στοιχείων του οφθαλμικού συστήματος που διαθλούν το φως
• λανθασμένη καμπυλότητα της διαθλαστικής επιφάνειας
• η θέση του διαθλαστικού συστήματος είναι λοξή (κακή προσαρμογή του φακού ή του αμφιβληστροειδούς)
• κακός δείκτης διάθλασης
• απουσία ενός στοιχείου του διαθλαστικού συστήματος, π.χ. αφασία (απουσία φακού στο μάτι).

Οι ακτίνες φωτός διέρχονται από διάφορες δομές και η καθεμία έχει το δικό της δείκτη διάθλασης

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αιτία της μυωπίας είναι η επιμήκυνση του βολβού του ματιού. Το αποτέλεσμα είναι οι ακτίνες του φωτός να συγχωνεύονται μπροστά από τον αμφιβληστροειδή. Η εικόνα είναι θολή, θολή. Ειδικά όταν κοιτάτε στο βάθος.

Η μυωπία αναπτύσσεται σε γενετική βάση. Αλλά και άλλοι παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την ποιότητα της όρασης.

Οι πιο συνηθισμένοι παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα της όρασης περιλαμβάνουν:

• Γενετική και κληρονομικότητα
• κακή διατροφή
• ασθένειες του οφθαλμού, όπως
  • ασθένειες του κερατοειδούς ή του φακού
  • καταρράκτης
• άλλες ασθένειες
  • διαβήτης και διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια
• αυξημένη καταπόνηση των ματιών
  • συχνή ανάγνωση
  • κακές συνθήκες φωτισμού κατά την ανάγνωση
  • παρατεταμένη εργασία με μονάδες απεικόνισης (υπολογιστής, οθόνη, τηλεόραση)
• μολυσματικές ασθένειες
• περιβαλλοντικοί παράγοντες

Ένα σύμπτωμα της μυωπίας είναι η επιδείνωση της όρασης κατά την εξέταση μακρινών αντικειμένων. Ένα άτομο μπορεί να δει καλά τα κοντινά αντικείμενα, μπορεί να διαβάσει. Όσο όμως αυξάνεται η απόσταση, η ικανότητα των ματιών να βλέπουν καθαρά επιδεινώνεται.

Τα μάτια δυσκολεύονται να εστιάσουν σε αντικείμενα που βρίσκονται πιο μακριά. Αυτά είναι τότε θολά και μη εστιασμένα. Σε ένα άτομο με μυωπία, είναι δυνατόν να παρατηρήσει

• το κλείσιμο των ματιών όταν κοιτάζετε στο βάθος - αλληθωρισμός
• δεν μπορεί να δει τι συμβαίνει στο βάθος
• δεν αναγνωρίζει οικεία πρόσωπα
• κάθεται κοντά σε υπολογιστή ή τηλεόραση
• γράφει και διαβάζει πιο κοντά σε ένα τετράδιο ή βιβλίο - μύτη στο χαρτί
• κοιτάζει αντικείμενα από κοντά

Η ίδια η απόσταση επηρεάζεται από το βαθμό της οπτικής αναπηρίας. Υπάρχουν επίσης συμπτώματα όπως πονοκέφαλοι, κόπωση των ματιών. Τα μάτια γίνονται υγρά, κόκκινα. Η απόσταση της θάμβωσης εξαρτάται από το βαθμό της μυωπίας.

Ο πίνακας δείχνει τον διαχωρισμό της μυωπίας ανάλογα με τον αριθμό των διοπτριών

Ο όρος μυωπία προέρχεται από τα ελληνικά myein (κλείνω, αλληθωρίζω) και ops (μάτι).

Στα παιδιά, η όραση συνήθως επιδεινώνεται σταδιακά, γεγονός που μπορεί να μην γίνει αντιληπτό ή να μην εντοπιστεί από το παιδί τα πρώτα χρόνια. Όταν υπάρχει υποψία προβλήματος, η καλύτερη ενέργεια είναι να εξεταστεί από οφθαλμίατρο. Η έγκαιρη διάγνωση θα αποκαλύψει το πρόβλημα όρασης και τις αιτίες του.

Είστε εξοικειωμένοι με τη νυχτερινή μυωπία;

Μιλάμε για νυχτερινή μυωπία όταν τα προβλήματα όρασης προκαλούνται από τα μειωμένα επίπεδα φωτισμού ή το σκοτάδι. Η αιτία της δεν είναι πλήρως κατανοητή. Ωστόσο, αποτελεί αιτία για τη μείωση της ικανότητας εργασίας και εκτέλεσης ορισμένων εργασιών. Προκαλεί επίσης δυσκολίες κατά την οδήγηση στο λυκόφως και στο σκοτάδι.

Η διάγνωση της νόσου γίνεται από οφθαλμίατρο βάσει ειδικής οφθαλμολογικής εξέτασης. Εξετάζεται η οπτική οξύτητα. Αρχικά, εξετάζεται η οπτική οξύτητα κάθε οφθαλμού ξεχωριστά και αργότερα εξετάζεται η οπτική οξύτητα και των δύο οφθαλμών μαζί.

Η εξέταση περιλαμβάνει επίσης τη μέτρηση της λεγόμενης ελάχιστης γωνίας ανάλυσης. Αυτή συνίσταται στη μέτρηση της γωνίας στην οποία το μάτι εξακολουθεί να είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται δύο σημεία ως ξεχωριστά και όχι ως συγχωνευμένα, κάτι που είναι χαρακτηριστικό της θολής όρασης.

Η κυκλοπληγία, δηλαδή η προσωρινή ακύρωση των προσαρμοστικών ιδιοτήτων του οφθαλμού, χρησιμοποιείται επίσης στην εξέταση. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται μυδριατικές συσκευές. Για την εξέταση χρησιμοποιούνται επίσης αυτόματα διαθλασίμετρα. Για τα πολύ μικρά παιδιά, οι γιατροί διαθέτουν επίσης φορητές συσκευές. Πραγματοποιείται αμφιβληστροειδοσκόπηση με επίπεδο κάτοπτρο.

Η οφθαλμολογική εξέταση είναι φυσικά σημαντική για την έγκαιρη διάγνωση και τη μετέπειτα θεραπεία. Το ιστορικό είναι επίσης σημαντικό στην εξέταση. Η διαφορική διάγνωση αποσκοπεί στην αποκάλυψη άλλων αιτιών μειωμένης όρασης.

Συμβουλή: Άρθρο σχετικά με τα συμπτώματα της διαταραχής της όρασης.

Εκτός από τον βαθμό των συμπτωμάτων, η πορεία της νόσου εξαρτάται από τη μορφή της. Για παράδειγμα, στη σχολική (στατική) μυωπία, τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως γύρω στην ηλικία των 6 ετών. Ωστόσο, η ανάπτυξη συνεχίζεται κατά την εφηβεία.

Η διαταραχή της όρασης εξελίσσεται πιο αργά. Κατά συνέπεια, η ανάπτυξη αυτού του τύπου μυωπίας σταματά μετά την παύση της ανάπτυξης. Συνήθως, απαιτείται ένας βαθμός αντιστάθμισης με διοπτρίες της τάξης των 5-6 D.

Στην όψιμη μορφή μυωπίας, οι δυσκολίες εμφανίζονται συνήθως μετά την ηλικία των 18. Ωστόσο, η ανάγκη διόρθωσης με διόπτρες δεν υπερβαίνει τα 3 D. Η προοδευτική μορφή έχει χειρότερη πορεία. Αναφέρεται επίσης ως παθολογική ή κακοήθης μυωπία.

Η προοδευτική μυωπία εμφανίζεται κατά το πρώτο έτος της ζωής. Αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της ζωής. Μπορεί να φτάσει τα -20 D κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.