Θεραπεία της λευχαιμίας

Ο στόχος της θεραπείας είναι η μόνιμη πλήρης ύφεση με ομαλοποίηση του αίματος και του μυελού των οστών.

Το βασικό πρότυπο θεραπείας είναι ο διαχωρισμός των ασθενών σε ομάδες ανάλογα με την παρουσία γενετικών μεταλλάξεων.

Η μεγαλύτερη γνώση των μεμονωμένων γενετικών ανωμαλιών επιτρέπει την καλύτερη προσαρμογή της θεραπείας στους ασθενείς.

Η τυπική και βασική θεραπεία είναι η χημειοθεραπεία, ένας συνδυασμός κυτταροστατικών σε σχήματα σύμφωνα με διεθνή πρωτόκολλα.

Τώρα έχουμε επίσης στοχευμένες θεραπείες που δρουν επιλεκτικά σε έναν συγκεκριμένο στόχο.

Δρουν σε σηματοδοτικά μονοπάτια και προσπαθούν να καταστείλουν την ανάπτυξη του όγκου.

Για παράδειγμα, στη θεραπεία χρησιμοποιούνται αναστολείς ενζύμων όπως οι κινάσες τυροσίνης και μονοκλωνικά αντισώματα.

Επιφέρουν θεραπευτικό όφελος σε μια συγκεκριμένη ομάδα ασθενών (π.χ. με μια συγκεκριμένη γενετική μετάλλαξη).

Η ακτινοβολία (ακτινοθεραπεία) χρησιμοποιείται επίσης στη θεραπεία της λευχαιμίας. Χρησιμοποιείται όταν ενδείκνυται.

Ο κύριος άξονας είναι η συμπτωματική, υποστηρικτική θεραπεία, η πρόληψη των επιπλοκών και η αυστηρή ιατρείο παρακολούθηση.

Οι ασθενείς αντιμετωπίζουν συχνά σοβαρή πορεία λοιμώξεων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αντιβιοτική αγωγή ευρέος φάσματος είναι απαραίτητη.

Στη θεραπεία της λευχαιμίας χρησιμοποιούνται συχνά κορτικοστεροειδή, τα οποία, μεταξύ άλλων, έχουν τη λεγόμενη λεμφολυτική δράση (αναστολή του πολλαπλασιασμού του λεμφικού ιστού).

Οι πρόσθετες θεραπείες περιλαμβάνουν αυξητικούς παράγοντες που προάγουν την αιμοποίηση.

Μια πολύ συχνή και επανειλημμένα αναγκαία θεραπεία είναι η μετάγγιση αίματος.

Μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων

Η μεταμόσχευση είναι μια μέθοδος θεραπείας κατά την οποία μεταφέρονται στον ασθενή αιμοποιητικά κύτταρα -που ονομάζεται μόσχευμα- όταν η αιμοποίηση είναι διαταραγμένη.

Ο κύριος στόχος μιας μεταμόσχευσης είναι η αντικατάσταση του κατεστραμμένου αιμοποιητικού ιστού με υγιή αιμοποιητικά κύτταρα.

Το έναυσμα για την έρευνα σχετικά με τις μεταμοσχεύσεις δόθηκε από τις ατομικές εκρήξεις, όπου η αιμοποίηση καταστέλλεται.

Η επαναστατική ιδέα ήταν να καταστραφεί σκόπιμα ο άρρωστος μυελός των οστών (π.χ. με υψηλές δόσεις ακτινοβολίας, χημειοθεραπεία) και να αντικατασταθεί με υγιή αιμοποιητικά κύτταρα.

Μια σημαντική ανακάλυψη στην ιατρική ήταν η ανακάλυψη του λεγόμενου συστήματος HLA (ανθρώπινα λευκοκυτταρικά αντιγόνα) στο αίμα.

Δεν διαχωρίζουμε πλέον το αίμα μόνο με βάση τις ομάδες αίματος, αλλά διακρίνουμε και ειδικά χαρακτηριστικά στα λευκά αιμοσφαίρια (λευκοκύτταρα) - αντιγόνα.

Είμαστε έτσι σε θέση να χαρακτηρίσουμε το αίμα ενός ατόμου με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια κατά τη μετάγγιση ή τη μεταμόσχευση.

Η αρχή αυτή χρησιμοποιείται στη θεραπεία της λευχαιμίας. Υψηλές δόσεις κυτταροστατικών ή/και ακτινοβολίας χρησιμοποιούνται για την καταστολή της νοσηρής αιμοποίησης. Η ανάρρωση καθίσταται δυνατή με τη μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων στον κατάλληλο χρόνο.

Είδη μεταμόσχευσης:

• Αλλογενείς
• Αλλογενής μη συγγενής (σε μητρώα δοτών μυελού των οστών ή ομφαλοπλακουντιακού αίματος)
• Αυτόλογη μεταμόσχευση (από το ίδιο το σώμα, δωρεά σε πλήρη ύφεση της νόσου)

Πηγή κυττάρων:

• Μυελός των οστών
• Αιμοποιητικά κύτταρα από το περιφερικό αίμα που κυκλοφορεί
• Αίμα ομφάλιου λώρου

Αιμοποιητικά κύτταρα από περιφερικό αίμα

Ο μυελός των οστών είναι η έδρα της αιμοποίησης.

Τις πρώτες ημέρες, οι δωρεές και οι μεταμοσχεύσεις γίνονταν με ενέσεις στο μυελό των οστών.

Η σημερινή ιατρική ανιχνεύει τα αιμοποιητικά βλαστικά κύτταρα στην περιφέρεια. Κανονικά υπάρχουν λίγα, αλλά με τη θεραπεία και την απώλεια λευκών αιμοσφαιρίων, ο οργανισμός θέλει να αναγεννηθεί και διοχετεύει αυξημένο αριθμό αιμοποιητικών κυττάρων στο αίμα.

Αυτό μπορεί να ενισχυθεί με ειδικούς αυξητικούς παράγοντες στη θεραπεία και με την πάροδο του χρόνου τα αιμοποιητικά κύτταρα εξαντλούνται.

Αυτός ο τύπος μεταμόσχευσης είναι ο πιο συχνά χρησιμοποιούμενος στον κόσμο σήμερα.

Αίμα ομφάλιου λώρου

Το σχετικά υψηλό ποσοστό αιμοποιητικών κυττάρων στο αίμα του ομφάλιου λώρου επιτρέπει τη χρήση του στη θεραπεία ογκοαιματολογικών ασθενειών.

Η μεταμόσχευση ομφαλοπλακουντιακού αίματος χρησιμοποιείται κυρίως για τη θεραπεία παιδιών. Μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί σε ενήλικες.