Μόλυνση από αδενοϊό: τι είναι ο αδενοϊός, ποια είναι η μετάδοσή του και τα συμπτώματά του;

Η λοίμωξη από αδενοϊό είναι μια οξεία λοιμώδης νόσος που προκαλείται από έναν ιό της οικογένειας Adenoviridae (αδενοϊοί).

Η λοίμωξη από αδενοϊό είναι μια σχετικά συχνή νόσος, ιδίως στα μικρά παιδιά.

Ο αδενοϊός προσβάλλει την πρωτογενή αναπνευστική οδό, αλλά μπορεί επίσης να προσβάλει το πεπτικό, το απεκκριτικό ή το γεννητικό σύστημα.

Τα πρώτα συμπτώματα της λοίμωξης, η διάγνωση, η θεραπεία, η πρόληψη, ο εμβολιασμός και πολλές άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες - όλα αυτά μπορείτε να τα βρείτε στο άρθρο.

Τι είναι ο αδενοϊός;

Ο ιός είναι ένα μικροσκοπικό σωματίδιο που αποτελείται από ένα πρωτεϊνικό περίβλημα. Μέσα στο περίβλημα είναι αποθηκευμένες κληρονομικές πληροφορίες με τη μορφή DNA ή RNA.

Ο αδενοϊός είναι ένας ιός της ομάδας των ιών DNA. Είναι ένας μη επικαλυμμένος ιός διπλής έλικας DNA με εικοσαεδρικό σχήμα, διαμέτρου περίπου 60-90 nm. Έχουν ταυτοποιηθεί έως και 50 διαφορετικοί υπότυποι αδενοϊών.

Οι ιοί χρειάζονται άλλα (ξένα) ζωντανά κύτταρα στο σώμα για να αναπαραχθούν.

Ένα μεγάλο ποσοστό των αδενοϊών προκαλεί αναπνευστική νόσο προσβάλλοντας την αναπνευστική οδό. Συνήθη συμπτώματα είναι το φτέρνισμα, η βουλωμένη μύτη, ο βήχας, ο πονόλαιμος και η αυξημένη θερμοκρασία του σώματος.

Αν και αυτή η ιογενής νόσος είναι πιο χαρακτηριστική για τους ψυχρότερους μήνες του έτους, μπορεί επίσης να εμφανιστεί την άνοιξη ή στις αρχές του καλοκαιριού. Έτσι, σε αντίθεση με άλλους αναπνευστικούς ιούς, ο αδενοϊός δεν είναι αποκλειστικά εποχικός. Είναι σχετικά ανθεκτικός σε διαφορετικές επιφάνειες και εξωτερικά περιβάλλοντα.

Οι φορείς αδενοϊών είναι από τους πιο ευρέως χρησιμοποιούμενους φορείς γενετικού υλικού στη γονιδιακή θεραπεία, τις γονιδιακές μελέτες και την ανοσοθεραπεία.

Στη λοίμωξη από αδενοϊό, τα υγιή κύτταρα του ξενιστή δέχονται επίθεση για τον δικό τους ιικό πολλαπλασιασμό. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία και παραμεληθεί, ο ιός μπορεί να εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος και να προκαλέσει επιπλοκές στην υγεία, όπως πνευμονία ή εντερικές λοιμώξεις.

Οι αδενοϊοί προκαλούν διάφορους τύπους λοιμώξεων, όπως ασθένειες της αναπνευστικής οδού, του γαστρεντερικού συστήματος, των επιπεφυκότων των ματιών ή, σπανιότερα, του ουρογεννητικού συστήματος. Οι αδενοϊώσεις του νευρικού συστήματος ή η εξάπλωση της λοίμωξης σε άλλα όργανα είναι επίσης σπάνιες.

Εμφανίζονται σε αυξημένο ποσοστό στα μικρά παιδιά, αλλά τόσο οι ενήλικες όσο και τα ηλικιωμένα άτομα διατρέχουν κίνδυνο.

Η περίοδος επώασης της λοίμωξης από αδενοϊό είναι συνήθως από 5 ημέρες έως 2 εβδομάδες.

Η πηγή της λοίμωξης είναι το μολυσμένο άτομο. Ο αδενοϊός μεταδίδεται από άτομο σε άτομο με σταγονιδιακή μετάδοση μέσω εκκρίσεων που απελευθερώνονται κυρίως με το βήχα ή το φτάρνισμα.

Ο αδενοϊός μεταδίδεται έτσι κυρίως μέσω του αέρα, σπανιότερα μέσω του νερού και μολυσμένων αντικειμένων. Είναι επίσης δυνατή η κοπρανο-στοματική μετάδοση και η σεξουαλική μετάδοση.

Τα κλινικά συμπτώματα εξαρτώνται από τη μόλυνση με έναν συγκεκριμένο τύπο αδενοϊού.

Η λοίμωξη από αδενοϊό εκδηλώνεται ανάλογα με τον ορότυπο του αδενοϊού που εμπλέκεται. Στις περισσότερες περιπτώσεις αναπνευστικού συστήματος, τα κλινικά συμπτώματα είναι παρόμοια με το κοινό κρυολόγημα, ιδίως πονόλαιμος, βήχας, ρινική καταρροή, επιπεφυκίτιδα, κόπωση και αυξημένη θερμοκρασία σώματος.

Όταν ο ιός εξαπλώνεται, μπορεί να εμφανιστεί βρογχίτιδα και πνευμονία. Αυτό επιφέρει επιδείνωση των αναπνευστικών δυσκολιών, δύσπνοια, σφίξιμο στο στήθος ή βήχα.

Η αδενοϊική επιπεφυκίτιδα που προσβάλλει τον επιπεφυκότα του ματιού είναι επίσης σχετικά συχνή. Είναι ιδιαίτερα μεταδοτική μέσω της διαπροσωπικής επαφής.

Ωστόσο, εάν η λοίμωξη αναπτυχθεί στο πεπτικό σύστημα, παρουσιάζονται κοιλιακό άλγος, ναυτία, προβλήματα με την αφόδευση (διάρροια) και έμετος. Συχνή είναι η αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, ο πυρετός, η έλλειψη όρεξης και η κακουχία.

Οι εκδηλώσεις της λοίμωξης από αδενοϊό εκδηλώνονται συνήθως αρκετά γρήγορα.

Εκτός από τα ειδικά συμπτώματα, εμφανίζονται και λιγότερο ειδικά. Παραδείγματα γενικών συμπτωμάτων είναι η υπερβολική κόπωση, η γενική αδυναμία, ο πονοκέφαλος, ο μυϊκός πόνος, η κακουχία και η έλλειψη όρεξης.

Κοινά συμπτώματα της λοίμωξης από αδενοϊό:

• Πόνος και ερυθρότητα του λαιμού
• Πόνος κατά την κατάποση
• Βήχας
• Δύσπνοια
• Διεύρυνση των τραχηλικών λεμφαδένων
• Οίδημα των βλεννογόνων της ανώτερης αναπνευστικής οδού
• Σχηματισμός βλέννας στη μύτη
• Φτέρνισμα και κνησμός της μύτης
• Φλεγμονή του επιπεφυκότα των ματιών
• Οίδημα και δακρύρροια των βλεφάρων
• Κάψιμο και κνησμός των ματιών
• Πονοκέφαλος και ημικρανία
• Αυξημένη κόπωση
• Γενική αδυναμία και κακουχία
• Αυξημένη θερμοκρασία σώματος
• Πυρετός και ρίγη
• Κοιλιακό άλγος
• Κοιλιακές κράμπες
• Ναυτία και εμετός
• Δυσκολία στην αφόδευση
• Διάρροια και υδαρή κόπρανα
• Απώλεια όρεξης

Αδενοϊοί και αναπνευστικό σύστημα

Η νόσος του αναπνευστικού συστήματος δεν διαρκεί περισσότερο από 10 ημέρες με την κατάλληλη θεραπεία. Ωστόσο, ορισμένα συμπτώματα, όπως ο βήχας ή η αυξημένη κόπωση, μπορεί να επιμείνουν έως και 4 εβδομάδες μετά το ξέσπασμα της νόσου.

Ο κίνδυνος αυτού του ιού του αναπνευστικού συστήματος είναι η εξάπλωση της λοίμωξης στα κατώτερα στάδια, δηλαδή στους βρόγχους και στους πνεύμονες. Επομένως, η έγκαιρη έναρξη της θεραπείας είναι απαραίτητη.

Χέρι χέρι με την αναπνευστική λοίμωξη είναι η ανάπτυξη επιπεφυκίτιδας.

Αδενοϊοί και επιπεφυκίτιδα των ματιών

Η αδενοϊική επιπεφυκίτιδα προκαλεί τοπικά συμπτώματα με τη μορφή πρησμένων βλεφάρων, αυξημένης δακρύρροιας, καύσου και κνησμού του οφθαλμού. Χαρακτηριστικό είναι το κοκκίνισμα του επιπεφυκότα. Παρατηρείται επίσης ένα χαρακτηριστικό έκκριμα από το μάτι.

Πρόκειται για έναν ιδιαίτερα μολυσματικό τύπο ιογενούς επιπεφυκίτιδας. Συχνά σχετίζονται αναπνευστικές δυσκολίες, ιδίως λόγω του οιδήματος του ρινικού βλεννογόνου.

Αδενοϊοί και πεπτικό σύστημα

Οι λοιμώξεις του γαστρεντερικού συστήματος συνοδεύονται κυρίως από διάρροια, υδαρείς κενώσεις, εμετό, ναυτία και κοιλιακό άλγος.

Απαιτούνται έγκαιρα μέτρα θεραπείας, επαρκής ενυδάτωση και τροποποίηση της διατροφής.

Εντερική ίωση: Πόσο διαρκεί;

Οι αδενοϊοί και το απεκκριτικό σύστημα

Σε λιγότερο συχνές περιπτώσεις, η λοίμωξη από αδενοϊούς επηρεάζει επίσης το ουρογεννητικό σύστημα.

Τα συμπτώματα είναι η συχνουρία, το κάψιμο και η δυσάρεστη αίσθηση κατά την ούρηση και ο πόνος στην κάτω κοιλιακή χώρα. Τα θολά ούρα και η παρουσία αίματος στα ούρα είναι πιθανά. Η διάγνωση από ουρολόγο είναι επομένως απαραίτητη.

Φλεγμονή του ουροποιητικού συστήματος: ποια είναι τα συμπτώματα και οι αιτίες της + Πρόληψη

Η διάγνωση των ιογενών νοσημάτων βασίζεται κυρίως στη λήψη ολοκληρωμένου ιστορικού του ασθενούς και στην αξιολόγηση των κλινικών συμπτωμάτων.

Ο γιατρός διενεργεί φωνηεντοσκόπηση για να ακούσει τον θώρακα (καρδιά και πνεύμονες).

Στο πλαίσιο των αναπνευστικών νόσων, ο γιατρός εξετάζει τους ανώτερους αεραγωγούς με την όραση και το μέγεθος των λεμφαδένων του λαιμού με ψηλάφηση.

Ο ιός μπορεί να αποδειχθεί με μικροβιολογική εξέταση δείγματος αίματος (ή άλλου δείγματος). Στη συνέχεια αποδεικνύεται η παρουσία αντιγόνου ή ιού.

Η δειγματοληψία πτυέλων (βλέννας) από το λαιμό και τη μύτη είναι επίσης συνήθης.

Εάν υπάρχουν υποψίες για την έκταση του ιού, μπορεί να πραγματοποιηθεί απεικόνιση των πνευμόνων και των βρόγχων με τη μορφή ακτινογραφίας.

Στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου τύπου αδενολοίμωξης, είναι δυνατόν ο ασθενής να παραπεμφθεί από τον γενικό ιατρό σε πνευμονολογικό, γαστρεντερολογικό, ουρολογικό, οφθαλμολογικό και άλλα σχετικά τμήματα.

Λοιμώξεις από αδενοϊό στα παιδιά

Πρόοδος

Οι οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις είναι από τις πιο συχνές ασθένειες της παιδικής ηλικίας. Οι ΑΑΙ αντιπροσωπεύουν περίπου το 50% των κοινών ασθενειών κατά την πρώτη πενταετία της ζωής ενός παιδιού, ιδίως των αναπνευστικών.

Η περίοδος επώασης μιας λοίμωξης από αδενοϊό είναι περίπου 2 έως 12 ημέρες, με μέσο όρο 5-8. Η νόσος ξεκινά συνήθως οξεία.

Το πρώτο σύμπτωμα είναι η αύξηση της γενικής θερμοκρασίας του σώματος. Η θερμοκρασία αυξάνεται σταδιακά κατά τις πρώτες ημέρες και μπορεί να φθάσει σε μέγιστο 39 °C (σπάνια 40 °C).

Από τις πρώτες ημέρες της αναπνευστικής νόσου υπάρχει ρινική έκκριση (μύξες). Ο ρινικός βλεννογόνος είναι πρησμένος και η ρινική αναπνοή είναι δύσκολη. Ο λαιμός είναι ελαφρώς πρησμένος και ερυθρός, ιδιαίτερα οι αμυγδαλές και το πρόσθιο ουρανικό τόξο. Μπορεί να υπάρχει λευκή πλάκα.

Τι πρέπει να προσέξετε;

Τα κυριότερα αναπνευστικά προβλήματα περιλαμβάνουν δύσπνοια και δυσκολία στην αναπνοή, η οποία αποτελεί πιο σοβαρό σύμπτωμα στα μικρά παιδιά. Ένα προειδοποιητικό σημάδι κινδύνου για αναπνευστικά προβλήματα είναι η κυάνωση - ένας γαλαζωπός αποχρωματισμός του δέρματος και των βλεννογόνων.

Η ασυνήθιστα νυσταγμένη συμπεριφορά, η δύσκολη αφύπνιση του παιδιού, οι επιληπτικές κρίσεις και η ταχυκαρδία (αυξημένος καρδιακός ρυθμός) αποτελούν σημάδια κινδύνου.

Ο γονέας πρέπει να παρατηρεί τα ασυνήθιστα προειδοποιητικά σημάδια και να επισκέπτεται εγκαίρως τον παιδίατρο. Καθήκον του γιατρού είναι να αποκλείσει τον κίνδυνο σοβαρής ασθένειας εξετάζοντας και αξιολογώντας τη γενική κατάσταση του παιδιού. Επιλέγει την εξειδικευμένη θεραπεία υπό επαγγελματική επίβλεψη ή την αυτοθεραπεία στο σπίτι.

Θεραπεία

Η θεραπεία της λοίμωξης από αδενοϊό στα παιδιά είναι κυρίως συμπτωματική. Χαλάρωση του ρινικού βλεννογόνου με σταγόνες που περιέχουν θαλασσινό αλάτι και προορίζονται για παιδιά.

Ανακούφιση από το βήχα με τη σειρά της με επαρκή ενυδάτωση, ύγρανση του περιβάλλοντος αέρα, διατήρηση της θερμοκρασίας και ενδεχομένως χορήγηση φαρμάκων για παιδιά που συνταγογραφούνται από γιατρό.

Κατά τη διάρκεια του ARI είναι σημαντική η επαρκής ενυδάτωση του παιδιού με τη μορφή καθαρού νερού, βρεφικών τσαγιών και τσαγιών με γλυκαντικό μέλι. Σε περίπτωση πυρετού, καλό είναι να χορηγούνται φάρμακα που περιέχουν παρακεταμόλη και ιβουπροφαίνη, κυρίως σε μορφή υπόθετων ή δισκίων (ανάλογα με την ηλικία του παιδιού).

Ωστόσο, η δόση των αντιπυρετικών θα πρέπει να προσαρμόζεται στην ηλικία και το βάρος του ατόμου. Έτσι, η διαβούλευση του γονέα με τον γιατρό είναι απαραίτητη.

Πρόληψη της λοίμωξης από αδενοϊό

Δεν υπάρχει 100% πρόληψη για τη μόλυνση από ιούς. Ωστόσο, είναι δυνατόν να εξαλειφθεί σημαντικά ο κίνδυνος μετάδοσης.

Έτσι, η πρόληψη συνίσταται στην εξάλειψη της επαφής με μολυσμένα άτομα, στην αποφυγή επικίνδυνων περιοχών και στην τήρηση μέτρων υγιεινής.

Ο βασικός κανόνας είναι τα καθαρά χέρια.

Ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα και ανοσία είναι απαραίτητα για την αντιμετώπιση της ιογενούς νόσου. Μια τακτική, θρεπτική διατροφή με άφθονες βιταμίνες και μέταλλα (ιδίως φρούτα και λαχανικά) είναι απαραίτητη.

Η τακτική σωματική δραστηριότητα και η υποστήριξη του καρδιαγγειακού συστήματος είναι σημαντικές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την επαρκή αναγέννηση του οργανισμού και τον καλής ποιότητας τακτικό ύπνο.

Σημαντική πρόληψη ορισμένων ιών είναι δυνατή μέσω του εμβολιασμού, δηλαδή των εμβολίων.

Τα βασικά στοιχεία της πρόληψης των ιών:

• Αποφυγή επαφής με άρρωστο άτομο
• Επαρκής υγιεινή των χεριών
• Τήρηση των μέτρων υγιεινής
• Φτέρνισμα και βήχας σε χαρτοπετσέτα
• Μη άγγιγμα των βλεννογόνων μεμβρανών (πρόσωπο) με βρώμικα χέρια
• Ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα και άμυνα
• Εμβολιασμοί (εμβολιασμοί)