Νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα: συμπτώματα ρευματισμών, αρθρίτιδα στα παιδιά;

Η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα είναι μία από τις πιο συχνές μακροχρόνιες ρευματικές φλεγμονώδεις παθήσεις της παιδικής ηλικίας, αλλά και ένα από τα σημαντικότερα χρόνια προβλήματα στα παιδιά.

Τι σημαίνει αυτό το μακρύ όνομα, ρωτάτε;

Νεανική = επηρεάζει την παιδική περίοδο. Πιο συγκεκριμένα, ο όρος αυτός αναφέρεται σε ασθένειες που σχετίζονται με την παιδική περίοδο και εμφανίστηκαν πριν από την ηλικία των 16 ετών.

Ιδιοπαθής = νόσος που έχει άγνωστη αιτία.

Αρθρίτιδα = γενική ονομασία για μια φλεγμονώδη νόσο των αρθρώσεων.

Η νόσος αναφέρεται επίσης με τη συντομογραφία JIA.

Για έναν ακριβέστερο ορισμό αυτής της παιδικής μορφής αρθρίτιδας βλέπε:
Είναι οποιαδήποτε αρθρίτιδα τουλάχιστον μιας άρθρωσης που εμφανίζεται πριν από την ηλικία των 16 ετών, διάρκειας τουλάχιστον 6 εβδομάδων, με άγνωστη αιτία.

Η βάση της νόσου είναι η αυτοάνοση φλεγμονή. Βασικά, η φλεγμονή αυτή προκαλείται από το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού που δεν λειτουργεί σωστά και επιτίθεται στα κύτταρα, τους ιστούς του ίδιου του οργανισμού.

Αναφέρεται ότι είναι μία από τις πιο συχνές χρόνιες ρευματικές παθήσεις της παιδικής ηλικίας. Περίπου 2-20 περιπτώσεις ανά 100.000 παιδιά. Τα κορίτσια προσβάλλονται 2 έως 3 φορές συχνότερα.

Λόγω της σύνδεσης με την παιδική ηλικία, είναι επίσης δυνατόν να βρεθεί μια ένδειξη ότι η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα έχει δύο κύριες κορυφές εμφάνισης, δηλαδή:
σε παιδιά κάτω των 3 ετών
και η δεύτερη σε παιδιά στην εφηβεία

Υπάρχουν 7 μορφές νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας

Η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα δεν είναι μια ενιαία ασθένεια αλλά συγκεντρώνει διάφορους υπότυπους. Και αυτοί χωρίζονται σε 7 μορφές.

Η ταξινόμηση της νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας τροποποιήθηκε το 2011 από τη Διεθνή Ένωση κατά του Ρευματισμού - ILAR International League of Associations for Rheumatology.

Οι 7 μορφές της νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας στον πίνακα

Τα αίτια της νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας είναι άγνωστα. Ωστόσο, θεωρείται ότι υπάρχει πολυπαραγοντική επίδραση.

=

Πολλοί παράγοντες εμπλέκονται στην ανάπτυξη της νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας. Το έναυσμα είναι ένας συνδυασμός γενετικής προδιάθεσης και περιβαλλοντικών - εξωτερικών παραγόντων, η επίδραση του εξωτερικού περιβάλλοντος.

Πίσω από την εμφάνιση του προβλήματος βρίσκεται μια φλεγμονώδης αντίδραση που βλάπτει τις αρθρώσεις και το περιβάλλον τους. Η αυτοάνοση συνιστώσα υποδηλώνει ότι πρόκειται για μια νοσηρά τροποποιημένη ανοσολογική αντίδραση που επιτίθεται στα ίδια τα κύτταρα του οργανισμού.

Η άρθρωση περιέχει χόνδρο, ο οποίος έχει ρόλο μαξιλαριού και προστατεύει τα οστά της άρθρωσης. Πάνω από το χόνδρο υπάρχει ένα λεπτό στρώμα αρθρικού υγρού, το οποίο αποτελείται από αρθρικό υγρό.

Το αρθρικό υγρό = λιπαντικό, μειώνει την τριβή.

Η βάση της βλάβης είναι η φλεγμονή του αρθρικού υμένα - αρθρίτιδα.

Αυτή είναι η αιτία του αυξημένου σχηματισμού υγρού στην άρθρωση. Ταυτόχρονα, το αρθρικό στρώμα αυξάνεται. Σχηματίζεται περίσσεια παθολογικού ιστού (pannus). Ο χόνδρος καταστρέφεται σταδιακά, το οποίο ακολουθείται από βλάβη του οστού κοντά στην άρθρωση.

Η φλεγμονή στη συνέχεια εκδηλώνεται ως εξής:

1. πόνος (dolor)
2. οίδημα (όγκος)
3. τοπική αύξηση της θερμοκρασίας (calor)
4. ερυθρότητα (rubor)
5. μειωμένη λειτουργία (functio laesa)

Παράγοντες κινδύνου για τη νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα:

• Γενετική προδιάθεση
• Οικογενειακό ιστορικό - όχι άμεση κληρονομικότητα, αλλά αυξημένη προδιάθεση εάν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό ρευματικών νοσημάτων
• παρουσία αντιγόνων HLA
• λοίμωξη - ιός, βακτήρια, ξέσπασμα μετά από λοίμωξη
• ορμονικές αλλαγές
• στρες και μακροχρόνια ψυχολογική υπερφόρτωση
• τραύμα
• φαρμακευτική αγωγή - ορισμένα φάρμακα
• δυσλειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος

Ο κίνδυνος εμφάνισης νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας είναι έως και 12 φορές υψηλότερος σε περίπτωση οικογενειακής εμφάνισης.

Τα συμπτώματα της νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας χαρακτηρίζονται από την παρουσία βλάβης στις αρθρώσεις. Μπορεί να προσβληθεί μόνο μία άρθρωση, αλλά και πολλές αρθρώσεις του ανθρώπινου σώματος.

Διαφορετικοί υπότυποι προσβάλλουν κατά προτίμηση μικρές και μικρές αρθρώσεις, όπως οι αρθρώσεις των χεριών ή των ποδιών. Άλλοι προσβάλλουν μεγάλες αρθρώσεις, όπως ο αστράγαλος, το γόνατο ή το ισχίο.

Μία ή τέσσερις αρθρώσεις είναι ολιγοαρθρικές και πέντε ή περισσότερες είναι πολυαρθρικές.

Οι μορφές της νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας και τα κύρια χαρακτηριστικά τους παρατίθενται στον πίνακα.

Η φλεγμονώδης προσβολή των αρθρώσεων έχει τα τυπικά της συμπτώματα.

Η φλεγμονή εκδηλώνεται με:
1. πόνο
2. οίδημα
3. αύξηση της θερμοκρασίας στην περιοχή της φλεγμονής
4. ερυθρότητα του δέρματος πάνω από τη φλεγμονώδη άρθρωση
5. διαταραχή της λειτουργίας της άρθρωσης

Τα γενικά συμπτώματα στην αρθρίτιδα κυμαίνονται μεταξύ αυτών των 5 εκδηλώσεων. Η μεταβλητότητα, η ένταση και ο συνδυασμός μεταξύ τους είναι δυνατός.

Τυπικά συμπτώματα των αρθρώσεων:

• δυσκαμψία των αρθρώσεων
  • Χαρακτηριστικά κυρίως το πρωί μετά το ξύπνημα και κατά τη διάρκεια της αδράνειας
  • υποχωρεί μέσα σε περίπου 30-60 λεπτά
• Οίδημα των αρθρώσεων - Οίδημα των αρθρώσεων
• πόνος στις αρθρώσεις
• ευαισθησία στην περιοχή των αρθρώσεων και των τενόντων
• ερυθρότητα του δέρματος πάνω από την άρθρωση
• ζεστό δέρμα πάνω από την άρθρωση
• η προθέρμανση και η κίνηση ανακουφίζουν από τις ενοχλήσεις
• περιορισμός της κινητικότητας των αρθρώσεων - χωλότητα, αδυναμία ορθοστασίας και προβλήματα κινητικότητας

Τα μικρά παιδιά δεν είναι ακόμη σε θέση να εκφράσουν την υποκειμενική δυσφορία τους, όπως πόνο ή αδυναμία. Μπορεί να παρατηρηθεί εξωτερικά να κουτσαίνουν ή να αρνούνται τις συνήθεις κινητικές δραστηριότητες.

Η μειωμένη κινητικότητα και η χωλότητα εμφανίζονται χωρίς τραυματισμό.

Το παιδί μπορεί επίσης να παρουσιάζει αυξημένη κόπωση, γενική κόπωση, αδυναμία και αδυναμία. Μπορεί να παραπονιέται για πόνο στα πόδια ή τα χέρια του μετά από παρατεταμένο περπάτημα και χειρισμό. Μπορεί να δυσκολεύεται να σηκωθεί από το κρεβάτι το πρωί.

Στη νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα, η διαταραχή της ανάπτυξης είναι επίσης μια πιθανότητα. Η φλεγμονή που επηρεάζει μια κοντινή περιοχή της σχισμής ανάπτυξης μπορεί να προκαλέσει δύο καταστάσεις = ασύμμετρη ανάπτυξη των άκρων.

1. Διέγερση της αυξητικής σχισμής από τη φλεγμονή = το άκρο στην πλευρά της φλεγμονής θα είναι μακρύτερο
2. αναστολή της ανάπτυξης λόγω πρόωρου κλεισίματος της αυξητικής σχισμής = το άκρο στην πλευρά της φλεγμονής θα είναι κοντύτερο.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην αναπηρία:

• κροταφογναθική άρθρωση - temporomandibular joint
  • πόνος στην άρθρωση
  • περιορισμός της κινητικότητας - πρόβλημα με το φαγητό
  • εξάρθρωση της γνάθου σε μονόπλευρη αναπηρία
  • περιορισμός της ανάπτυξης της γνάθου - αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη των δοντιών
• Ατλαντοαξονική άρθρωση - η σύνδεση μεταξύ του κρανίου και της σπονδυλικής στήλης
  • φλεγμονώδης διαδικασία προκαλεί αλλαγές στους αυχενικούς σπονδύλους
  • Κίνδυνος συμπίεσης του νωτιαίου μυελού
  • πόνος στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης και στο κεφάλι
  • δυσκαμψία του αυχένα

Εξωαρθρικές εκδηλώσεις της νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας

Οι αρθρικές εκδηλώσεις μπορεί να μην είναι οι μόνες.

Στα αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα, είναι σύνηθες να συνδέονται με εξωαρθρικά προβλήματα. Αυτά μπορεί να επηρεάζουν διάφορα μέρη του σώματος.

Οφθαλμικά και οπτικά προβλήματα

Τα μάτια είναι ένα συνηθισμένο παράδειγμα, αλλά και η καρδιά και το καρδιαγγειακό σύστημα ή το πεπτικό σύστημα.

Σε ορισμένες μορφές, είναι σύνηθες να έχουμε φλεγμονή των ματιών, όπως ραγοειδίτιδα (φλεγμονή της ίριδας), κερατίτιδα (φλεγμονή του κερατοειδούς) ή ιριδοκυκλίτιδα (φλεγμονή του πρόσθιου τμήματος του ματιού, δηλαδή της ίριδας και του ακτινωτού σώματος).

Τα μάτια και ο επιπεφυκότας είναι κόκκινα, ερεθισμένα και φαγούρα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να υπάρχει κίνδυνος διαταραχής της όρασης ή ακόμη και τύφλωσης.

Καρδιά και αιμοφόρα αγγεία

Μια άλλη επιπλοκή μπορεί να είναι η φλεγμονή του περικαρδίου (περικαρδίτιδα) ή η φλεγμονή του καρδιακού μυός (μυοκαρδίτιδα). Η φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων (αγγειίτιδα) ή η βλάβη των πνευμόνων είναι επικίνδυνη.

Το πεπτικό σύστημα μπορεί επίσης να...

Ενδεχομένως να υπάρχουν και προβλήματα που σχετίζονται με το πεπτικό σύστημα. Εδώ μπορεί να πρόκειται για μη ειδική φλεγμονή του εντέρου, αλλά και για διόγκωση του ήπατος.

Λεμφαδένες

Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη διόγκωση των λεμφαδένων, η οποία μπορεί να είναι και σε ολόσωμη μορφή ως γενικευμένη λεμφαδενοπάθεια. Συν τη διόγκωση του σπλήνα.

Και τι γίνεται με το δέρμα;

Σχετικά με το δέρμα, στην περίπτωση της συστηματικής νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας, η δερματική σπορά εμφανίζεται στον κορμό και στα άνω άκρα.

Η ψωριασική μορφή χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση χαρτογραφικής ερυθρότητας του δέρματος με σχηματισμό λευκών λεπιών που αποκολλώνται.

Ο ρευματισμός χαρακτηρίζεται επίσης από το σχηματισμό ρευματικών οζιδίων που είναι εξωτερικά σαφώς ορατά.

Η γενική δυσφορία είναι επίσης συχνή.

Επιπλέον, κατά την πορεία της νόσου είναι συνήθη τα γενικά συμπτώματα, για παράδειγμα:

• κόπωση
• αυξημένη κόπωση
• κόπωση
• μυϊκή αδυναμία
• αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος σε πυρετό
• εφίδρωση, νυχτερινές εφιδρώσεις
• αδιαθεσία και απώλεια βάρους
• διαταραχές της διάθεσης, άγχος έως κατάθλιψη
• πόνος που αναφέρεται ως πόνος σε όλο το σώμα, αρθρώσεις, μύες - όπως σε μια ιογενή λοίμωξη
• αργή ανάπτυξη και αδυναμία ανάπτυξης

Η διάγνωση στη νεανική μορφή γίνεται από παιδίατρο και παιδορευματολόγο. Μπορεί να συμμετέχουν ειδικοί από άλλες ειδικότητες (οφθαλμίατρος, καρδιολόγος, πνευμονολόγος κ.λπ.).

Πραγματοποιείται επίσης ρευματολογική εξέταση, εξετάσεις αίματος και ούρων για εργαστηριακές εξετάσεις και αξιολόγηση των παραμέτρων φλεγμονής και ρευματοειδούς παράγοντα, καθώς και γενική αίματος ρουτίνας και άλλες εξετάσεις.

Στην αρχική φάση, η νοσηλεία του παιδιού είναι μερικές φορές απαραίτητη, ιδίως σε μικρότερα παιδιά και όταν υπάρχει οξεία παρόξυνση και συσχέτιση με πυρετό.

Γίνεται διαφορική διάγνωση και προσδιορίζεται η ακριβής αιτία του προβλήματος.

Σημαντικές είναι επίσης οι απεικονιστικές μέθοδοι, όπως η ακτινογραφία, η αξονική τομογραφία, η μαγνητική τομογραφία, το υπερηχογράφημα, καθώς και η αρθροσκόπηση ή η βιοψία αρθρικού υμένα.

Καθυστέρηση στη διάγνωση = καθυστέρηση στη θεραπεία. Αυτό μπορεί να σημαίνει προσωρινή ή μόνιμη αναπηρία.

Η πορεία της νόσου χαρακτηρίζεται από μεταβλητότητα και ατομικά χαρακτηριστικά. Οι εκδηλώσεις της νόσου καθορίζουν φυσικά την κατάλληλη μορφή του υποτύπου.

Η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα είναι μια νόσος που εμφανίζεται πριν από την ηλικία των 16. Άλλοτε εμφανίζεται σε παιδιά κάτω των 3 ετών και άλλοτε σε μεγαλύτερα και έφηβα παιδιά.

Η ψωριασική αρθρίτιδα και η πολυαρθρική νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα είναι θετικές για τον ρευματοειδή παράγοντα με υπεροχή στα κορίτσια. Αντίθετα, η αρθρίτιδα με ενθεσίτιδα είναι συχνότερη στα αγόρια.

Στη συστηματική νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα, είναι σύνηθες να εμφανίζονται πρώτα ο πυρετός και άλλα γενικά ενοχλήματα. Εναλλακτικά, τρέχουν μαζί.

Μπορεί να προσβάλλεται μόνο μία άρθρωση, αλλά και πολλές αρθρώσεις του σώματος. Πρόκειται είτε για μικρές αρθρώσεις του χεριού και του ποδιού, είτε για μεγάλες αρθρώσεις όπως ο αστράγαλος, το γόνατο, το ισχίο. Στη μία πλευρά ή και στις δύο.

Ο κίνδυνος επιπλοκών είναι παρόμοιος.

Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι κάθε παιδί θα έχει την ίδια πορεία και με τον ίδιο ρυθμό εξέλιξης ή σοβαρότητας.

Τα μικρά παιδιά δεν ξέρουν πώς να εκφράσουν τις δυσκολίες τους. Οι γονείς μπορεί να παρατηρήσουν αυξημένη κόπωση ή άρνηση κίνησης και κουτσαίνοντας σε αυτά.

Πρόκειται για μια μακροχρόνια νόσο. Μπορεί να είναι βραδείας έναρξης αλλά και ταχείας με σημαντικό πόνο και συναφή εξωαρθρικά ενοχλήματα.

Ρευµατισµός σηµαίνει σέρνω, σέρνοµαι. Είναι µακροχρόνια νόσος που εξελίσσεται προοδευτικά, ιδίως αν παραµεληθεί.

Υπάρχουν δύο στάδια της νόσου, η ύφεση και η υποτροπή.

Ύφεση = μια περίοδος με μείωση των ενοχλήσεων - σχετικά απαλλαγμένη από την αρθρίτιδα. Δεν απαιτείται καμία θεραπεία ή μόνο θεραπεία συντήρησης.

Υποτροπή = στάδιο επιστροφής των συμπτωμάτων της νόσου. Εμφανίζεται μετά από μια περίοδο ανάπαυσης που έχει διαρκέσει τουλάχιστον 6 μήνες.

Η έγκαιρη ανίχνευση της νεανικής ιδιοπαθούς αρθρίτιδας και η έγκαιρη θεραπεία συμβάλλει στη μείωση της εξέλιξης (εξέλιξη της νόσου), στην ανακούφιση από τα ενοχλήματα και στην αποφυγή όψιμων επιπλοκών.