Θεραπεία της νόσου Scheuermann: φαρμακευτική αγωγή, φυσιοθεραπεία

Η θεραπευτική πειθαρχία του παιδιού είναι σημαντική για τη θεραπεία. Η υποστήριξη από τον οικογενειακό κύκλο είναι απαραίτητη. Λόγω της δυσάρεστης αισθητικής πλευράς της νόσου, τα κορίτσια ιδιαίτερα δέχονται μεγαλύτερη ψυχολογική πίεση.

Στην οξεία φάση προτιμώνται μέτρα θεραπείας, δηλαδή περιορισμός της αυξημένης σωματικής άσκησης.

Μετά την υποχώρηση της οξείας φάσης, είναι σημαντικό να διατηρηθεί η τακτική αλλά επαρκής σωματική δραστηριότητα.

Η κίνηση θα πρέπει να εξασφαλίζει την ανάπτυξη της μυϊκής ισορροπίας και την ενδυνάμωση του μυϊκού κορσέ του κορμού, της πλάτης, της λεκάνης και συνεπώς της συνολικής μυϊκής δύναμης.

Καλό είναι να συμβουλευτείτε έναν γιατρό ή φυσιοθεραπευτή σχετικά με τις κατάλληλες αθλητικές δραστηριότητες.

Το παρατεταμένο κάθισμα είναι ακατάλληλο. Ως εκ τούτου, ακόμη και στο σχολείο, το παιδί θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αλλάζει θέση κατά τη διάρκεια των μαθημάτων.

Για τα παιδιά απαγορεύεται η μονόπλευρη φόρτιση, η ανύψωση φορτίων και οι ανεπιθύμητες ασκήσεις δύναμης, όπως η προπόνηση με βάρη.

Από την άλλη πλευρά, ορισμένες τεχνικές και ασκήσεις κολύμβησης, όπως η μέθοδος McKenzie, οι ασκήσεις Klapp και άλλες τεχνικές θεραπευτικής φυσικής αγωγής είναι κατάλληλες.

Η φυσικοθεραπεία αποτελεί την πρώτη γραμμή θεραπείας, αλλά και στην πρόληψη μελλοντικών επιπλοκών και πόνου στη σπονδυλική στήλη.

Ορισμένες φυσικοθεραπευτικές μέθοδοι, όπως η ηλεκτροθεραπεία και η θερμοθεραπεία, μπορεί επίσης να είναι κατάλληλες. Το μασάζ μπορεί επίσης να είναι χρήσιμο. Συνολικά, η αποκατάσταση έχει και προληπτικό σκοπό.

Η κύφωση έως 40 μοίρες δεν απαιτεί ειδικές θεραπευτικές μεθόδους.
Το κυριότερο είναι η σωματική δραστηριότητα.

Ο κορσές βοηθά στη μείωση της εξέλιξης της νόσου. Χρησιμοποιείται για κύφωση άνω των 40 μοιρών.

Το να τον φοράτε όλη μέρα και νύχτα είναι περιοριστικό και επαχθές για την ηλικία αυτή, ακόμη και από αισθητική άποψη.

Τις πρώτες ημέρες, ο κορσές πρέπει να φοριέται επί 23 ώρες. Μία ώρα προορίζεται για την προσωπική υγιεινή. Αργότερα, ο χρόνος φορέσεως του κορσέ μειώνεται.

Ο πόνος ανακουφίζεται με παυσίπονα, δηλαδή αναλγητικά. Χρησιμοποιούνται επίσης φάρμακα από άλλες ομάδες φαρμάκων που συνιστά ο γιατρός.

Η χειρουργική θεραπεία είναι σπάνια απαραίτητη. Αναφέρεται ότι μόνο το 1 % των ατόμων που πάσχουν από αυτή την πάθηση χρειάζονται χειρουργική επέμβαση.

Η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται για κύφωση μεγαλύτερη από 75° και μετά από αποτυχία των συντηρητικών μεθόδων. Χρησιμοποιούνται διάφορες χειρουργικές μέθοδοι, δηλαδή η οπίσθια προσέγγιση και η συνδυασμένη προσέγγιση.

Η αξιολόγηση της καταλληλότητας της θεραπείας, είτε συντηρητικής είτε επεμβατικής, είναι πολύ ατομική.