Νόσος του Meniere: τι την προκαλεί; Ποια είναι τα συμπτώματα (ζάλη και...);

Τι είναιη νόσος του Meniere, γιατί εμφανίζεται και ποια άλλα συμπτώματα προκαλεί εκτός από ζάλη;

Τις απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις και άλλες σημαντικές πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο άρθρο.

Νόσος Meniere = σύνδρομο Meniere.

Τοέσω ους είναι τμήμα του αυτιού. Αποτελείται από έναν οστέινο και λευκωμένο λαβύρινθο. Έχει πολύπλοκη ανατομική και ιστολογική δομή.

Το σύστημα του έσω ωτός παρέχει ισορροπία μέσω του κοχλία και των ημικυκλικών σωλήνων. Η περιοχή νευρώνεται από το νεύρο ισορροπίας. Αυτό έχει τους πυρήνες του στο κεντρικό νευρικό σύστημα και μικρές απολήξεις στο έσω αυτί. Οι νευρικές απολήξεις ερεθίζονται από την αύξηση του όγκου της ενδολύμφου.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η συγκέντρωση των ηλεκτρολυτών (νάτριο, κάλιο...) στην ενδολέμφο είναι ισορροπημένη.

Στο σύνδρομο Meniere, υπάρχει ανισορροπία αυτών των ηλεκτρολυτών.

Η νόσος εμφανίζεται τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες ηλικίας 30-60 ετών. Η νόσος δεν εμφανίζεται σε παιδιά.

Ηνόσος του Meniere προκαλείται από δυσλειτουργία του ενδολεμφικού σάκου στο εσωτερικό αυτί.

Οι δυσκολίες μπορεί να προκύψουν μετά από ένα κρυολόγημα. Ως εκ τούτου, είναι πιο συχνές το φθινόπωρο και το χειμώνα.

Οι κύριοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν το κάπνισμα, την καφεΐνη και το αλκοόλ. Έχουν άμεση τοξική επίδραση στο εσωτερικό αυτί και την αιμάτωσή του.

Η ασθένεια μπορεί επίσης να προκληθεί από μη ισορροπημένη χρήση σάουνας χωρίς επανειλημμένη προσαρμογή του οργανισμού.

Η αιτία της νόσου είναι συνήθως άγνωστη.

Ο ύδρωπας μπορεί να προκληθεί από ορισμένες ασθένειες. Σε αυτές περιλαμβάνονται εκφυλιστικές αλλαγές της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (π.χ. οστεοχόνδρωση), ενδοκρινικές ασθένειες (ασθένειες των ενδοκρινών αδένων), αλλεργικές αντιδράσεις ή λοιμώξεις. Τις περισσότερες φορές, πρόκειται για ασθένειες που προκαλούν αλλαγή στη βατότητα και τον τόνο των αιμοφόρων αγγείων του έσω ωτός.

Ο ίδιος ο λαβύρινθος μπορεί να ερεθιστεί σε διάφορες ασθένειες.

Μία από τις κύριες αιτίες είναι η διαταραχή της αγγειακής παροχής.

Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να πρόκειται για νευρίνωμα (όγκος του νεύρου της ισορροπίας).

Η νόσος εμφανίζεται επίσης σε μηνιγγίτιδα ή μετά από τραυματισμό στο κεφάλι.

Τακύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• ζάλη (αίσθημα ζάλης)
• εμβοές (σφύριγμα στο αυτί από τη μία πλευρά)
• υποσμία (μονόπλευρη απώλεια ακοής)
• μπορεί να σχετίζεται με
  • ναυτία, αίσθημα εμετού
  • ασταθή στάση του σώματος και απώλεια ισορροπίας
  • εφίδρωση
  • πονοκέφαλο
  • άγχος

Η βάση της θεραπείας είναι η σωστή διάγνωση. Θα πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη και άλλες παθήσεις του αιθουσαίου συστήματος (ισορροπία). Οι κρίσεις συνήθως επαναλαμβάνονται αρκετές φορές στη σειρά. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί μία μεγαλύτερη κρίση.

Η νόσος μπορεί να είναι εποχιακή. Μπορεί να ελεγχθεί καλά με αποτελεσματική θεραπεία. Οι κρίσεις δεν επιστρέφουν.

Η σωστή διάγνωση γίνεται από νευρολόγο και ωτορινολαρυγγολόγο.

Πραγματοποιείται ακουομετρία, η οποία μετρά τη μετατόπιση του κατωφλίου ακοής, και εξέταση των ηχοπροκλητών δυναμικών.

Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό (ΕΝΥ) εξετάζεται με παρακέντηση.

Στη γενική εικόνα, εξετάζονται τα αυχενικά και κρανιακά αγγεία και η ροή τους.

Για την ακριβή διάγνωση χρησιμοποιείται υπολογιστική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία.

Η νόσος του Meniere είναι μια διαταραχή επιληπτικών κρίσεων.

Συνήθως επηρεάζει μόνο το ένα αυτί, αλλά μπορεί να είναι αμφοτερόπλευρη. Με βάση αυτό, ο γιατρός μπορεί να διερευνήσει τη φύση της ζάλης.

Τα κύρια παράπονα του ασθενούς περιλαμβάνουν ζάλη και σφύριγμα στο αυτί που διαρκεί αρκετές ώρες. Ο ασθενής συχνά γέρνει προς τη μία πλευρά. Κινδυνεύει να πέσει. Μερικές φορές πρόκειται μόνο για στιγμιαία απώλεια ισορροπίας.

Ο ασθενής αισθάνεται συχνά την ανάγκη να κάνει εμετό και κάνει εμετό.

Νιώθει άβολα και φοβάται.

Η ασθένεια υποτροπιάζει συχνά εποχιακά. Μπορεί να εμφανίζεται κάθε 2-3 ημέρες. Απαιτείται επείγουσα ιατρική φροντίδα.

Υπάρχει γενική έγκριση.

Διαιτητικά μέτρα

Είναι απαραίτητο να περιοριστεί η κατανάλωση επιτραπέζιου αλατιού. Προϊόντα με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι είναι, για παράδειγμα, η κέτσαπ, η μαγιονέζα, η σάλτσα σόγιας, τα τσιπς. Είναι προτιμότερο να αντικαταστήσετε το αλάτι με βότανα κατά το μαγείρεμα.

Είναι σημαντικό να αποκλείεται η καφεΐνη και η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών.

Τι να κάνετε κατά τη διάρκεια μιας κρίσης

Πρώτα απ' όλα, είναι σημαντικό να λαμβάνετε φάρμακα κατά της ζάλης που έχει συνταγογραφήσει ο γιατρός.

Λόγω της δυσάρεστης ζάλης, είναι προτιμότερο να βρείτε μια καθιστή ή ξαπλωμένη θέση.

Όταν κλείνετε τα μάτια, ένα άτομο δεν χρειάζεται να εστιάζει τα μάτια του σε αντικείμενα γύρω του. Η ζάλη θα υποχωρήσει.

Είναι σημαντικό να μην γυρίζετε γρήγορα το κεφάλι σας. Θα μπορούσε να επιδεινώσει την κατάσταση.

Οι όποιες κινήσεις πρέπει να γίνονται αργά και προσεκτικά.

Τι είναι επικίνδυνο

Με συχνές κρίσεις, είναι επικίνδυνο να οδηγείτε αυτοκίνητο, να κολυμπάτε ή να ανεβαίνετε σε σκάλα.

Ορισμένες από αυτές τις θέσεις μπορεί να προκαλέσουν ζάλη.

Δεν συνιστάται επίσης να χειρίζεστε βαριά μηχανήματα. Οι περισσότεροι άνθρωποι που πάσχουν από τη νόσο του Meniere δεν αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τα αεροπορικά ταξίδια. Σε περίπτωση έξαρσης, είναι προτιμότερο να απομακρυνθείτε από το παράθυρο στο αεροπλάνο και να πάτε στην τουαλέτα.

Άσκηση για τη νόσο του Meniere

Με μια συνεχιζόμενη κρίση ζάλης, δεν συνιστάται η έντονη άσκηση.

Ορισμένες απλές ασκήσεις μπορούν να βοηθήσουν. Στην ύπτια θέση, χωρίς να κινείται το κεφάλι, είναι καλό να εξασκηθείτε σε πλάγιες και ανοδικές και καθοδικές κινήσεις των ματιών.

Μια άλλη άσκηση μπορεί να είναι η ήπια ανύψωση του κεφαλιού από την ύπτια θέση, δηλαδή η πίεση του πηγουνιού στον θώρακα.

Ανάλογα με τη φύση της ζάλης, καλό είναι να κινείται το κεφάλι από ξαπλωμένο προς τα αριστερά και προς τα δεξιά.

Μια κατάλληλη εναλλακτική λύση για την ανακούφιση των συμπτωμάτων είναι να τεντώσετε τους ώμους και να μετακινήσετε αργά το δάχτυλο προς την άκρη της μύτης.

Ανάλογα με τη φύση των συμπτωμάτων, οι ασκήσεις αυτές μπορούν να γίνουν και καθιστοί.

Μια άλλη άσκηση είναι η ανύψωση ενός αντικειμένου από το έδαφος με τα μάτια ανοιχτά και κλειστά.

Μια εναλλακτική λύση είναι να πετάξετε μια μπάλα από το ένα χέρι στο άλλο. Μπορεί να γίνει καθιστή ή όρθια.