Θεραπεία της οξείας παγκρεατίτιδας: φάρμακα, δίαιτα, αντιβιοτικά, ERCP έως χειρουργική επέμβαση

Ενυδάτωση

Μία από τις κύριες θεραπείες για την οξεία παγκρεατίτιδα είναι η επαρκής πρώιμη αναζωογόνηση με υγρά, ιδίως εντός των πρώτων 24 ωρών από την έναρξη της νόσου. Η παγκρεατίτιδα σχετίζεται με ποικίλα οιδήματα και φλεγμονές.

Η ενδοφλέβια χορήγηση υγρών αποτρέπει την αφυδάτωση. Εξασφαλίζει ότι τα άλλα όργανα του σώματος λαμβάνουν επαρκή ροή αίματος για την υποστήριξη της διαδικασίας επούλωσης.

Διατροφική υποστήριξη

Αρχικά, δεν χορηγείται καμία τροφή από το στόμα για την ανάπαυση του παγκρέατος και των εντέρων κατά τις πρώτες 24 έως 48 ώρες.

Μετά από 48 ώρες, θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή ένα σχέδιο για την παροχή διατροφής. Η οξεία παγκρεατίτιδα είναι μια εξαιρετικά ενεργή κατάσταση φλεγμονής και τραυματισμού που απαιτεί πολλές θερμίδες για την υποστήριξη της διαδικασίας επούλωσης.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ασθενείς μπορούν να αρχίσουν να λαμβάνουν τροφή μόνοι τους από τις 48 ώρες. Εάν αυτό δεν είναι δυνατό, τότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένας σωλήνας σίτισης για την παροχή τροφής και να εισαχθεί μέσω της μύτης στο έντερο.

Αυτή η μέθοδος είναι ασφαλέστερη από την ενδοφλέβια χορήγηση τροφής. Η χρήση προβιοτικών στην οξεία παγκρεατίτιδα δεν παρέχει κανένα όφελος.

Αντιβιοτική θεραπεία

Αντιβιοτικά, συνήθως φάρμακα από την ομάδα της ιμιπενέμης, πρέπει να χρησιμοποιούνται σε κάθε περίπτωση παγκρεατίτιδας που επιπλέκεται από μολυσματική νέκρωση του παγκρέατος.

Ωστόσο, δεν θα πρέπει να χορηγούνται συνήθως όταν υπάρχει πυρετός, ιδίως στην αρχή της πορείας της νόσου. Το σύμπτωμα αυτό είναι σχεδόν καθολικά δευτερογενές μιας φλεγμονώδους αντίδρασης και συνήθως δεν αντανακλά μια μολυσματική διαδικασία.

Έλεγχος του πόνου

Τα ενδοφλεβίως χορηγούμενα αναλγητικά είναι αποτελεσματικά στον έλεγχο του πόνου που σχετίζεται με την οξεία παγκρεατίτιδα. Η ναυτία είναι ένα συχνό σύμπτωμα. Μπορεί να προκληθεί τόσο από την παγκρεατίτιδα όσο και από την καθυστέρηση του εντέρου.

Για τη ναυτία διατίθενται αποτελεσματικά ενδοφλέβια φάρμακα. Ο πόνος και η ναυτία ανακουφίζονται όταν υποχωρήσει η φλεγμονή.

Θεραπεία υποκείμενων προβλημάτων

Εκτός από την παροχή υποστηρικτικής φροντίδας, θα πρέπει να αξιολογούνται αμέσως τα υποκείμενα αίτια.

Εάν πιστεύεται ότι η οξεία παγκρεατίτιδα προκαλείται από χολόλιθους, φάρμακα, υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων ή υψηλά επίπεδα ασβεστίου στον οργανισμό του ασθενούς, μπορεί να ξεκινήσει ελεγχόμενη θεραπεία.

Ενδοσκοπική ανάδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ERCP)

Η ενδοσκοπική οπισθοδρομική χολαγγειοπαγκρεατογραφία είναι μια διαδικασία κατά την οποία ένας ειδικός γιατρός εισάγει έναν εύκαμπτο λεπτό σωλήνα με μια κάμερα προσαρτημένη στο άκρο του μέσω του στόματος του ασθενούς στο πρώτο τμήμα του λεπτού εντέρου όπου εξέρχονται οι χοληφόροι πόροι και ο παγκρεατικός πόρος.

Με τη χρήση αυτής της συσκευής, μπορεί να εισαχθεί ένας μικρός καθετήρας στον χοληδόχο πόρο για να αφαιρεθούν οι χολόλιθοι που μπορεί να έχουν κολλήσει και να έχουν προκαλέσει παγκρεατίτιδα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένας ειδικός καθετήρας μπορεί επίσης να εισαχθεί στον παγκρεατικό πόρο για να βοηθήσει στην επούλωση του παγκρέατος.

Σκέψεις για τη θεραπεία της σοβαρής οξείας παγκρεατίτιδας

Νεκρωτική παγκρεατίτιδα:

Ο ορισμός της σοβαρής οξείας παγκρεατίτιδας περιλαμβάνει περιπτώσεις στις οποίες μέρος του παγκρεατικού ιστού δεν είναι πλέον βιώσιμο λόγω τραυματισμού. Αυτό ονομάζεται νέκρωση.

Με την πάροδο του χρόνου, ο οργανισμός απορροφά αυτόν τον νεκρό ιστό. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτός ο νεκρός ιστός μπορεί να γίνει πηγή λοίμωξης και να προκαλέσει σηπτική κατάσταση (σοκ). Επομένως, στις ενδεικνυόμενες περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση.