Παραρρινοκολπίτιδα - ιγμορίτιδα: τι είναι και τι συμπτώματα έχει;

Τι είναι η ιγμορίτιδα (φλεγμονή των παραρρινίων κόλπων), γιατί εμφανίζεται και ποιες είναι οι εκδηλώσεις της;

Τα ιγμόρεια είναι κοιλότητες που βρίσκονται στα οστά του κρανίου. Υπάρχουν αρκετές από αυτές - μετωπιαία, γναθιαία, γναθιαία, οσφρητική. Είναι όλες ζευγαρωτές. Επικαλύπτονται με ρινικό βλεννογόνο και είναι πνευματοποιημένες (γεμάτες με αέρα).

Τα ιγμόρεια έχουν τα δικά τους μικρά ανοίγματα και επικοινωνούν με τη ρινική κοιλότητα.

Η φλεγμονή είναι η απάντηση του οργανισμού σε ένα ερέθισμα ασθένειας, στην προκειμένη περίπτωση συχνότερα βακτήρια. Εισέρχονται στην περιοχή των ιγμορείων και προκαλούν φλεγμονή.

Ωστόσο, μπορεί να πρόκειται και για τη λεγόμενη δευτερογενή λοίμωξη, οπότε τα βακτήρια "κολλάνε" στην ήδη κατεστραμμένη από τον ιό περιοχή.

Η νόσος εμφανίζεται τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά. Τα τελευταία μπορεί να είναι πιο ευάλωτα σε αυτά τα προβλήματα. Για τις έγκυες γυναίκες, θα πρέπει να δίνεται έμφαση στην αποτελεσματική και ασφαλή θεραπεία.

Η ιγμορίτιδα συχνά προκύπτει από οξεία ρινίτιδα. Μπορεί επίσης να προκύψει από φλεγμονή της οδοντικής κλίνης, από όπου η φλεγμονή μπορεί να εξαπλωθεί στη ρινική κοιλότητα (έως και 13 % των περιπτώσεων ιγμορίτιδας).

Ταξινόμηση της ιγμορίτιδας ανάλογα με τη διάρκεια:

• Οξεία (οξεία ιγμορίτιδα) - νεοεμφανιζόμενη.
• Υποξεία (sinusitis subacuta) - διαρκεί περισσότερο από δύο εβδομάδες.
• Χρόνια (sinusitis chronica) - διάρκειας άνω των τριών μηνών.

Η νόσος συνεπάγεται διαταραχή της φυσιολογικής μεταφοράς της βλέννας, καθώς ο βλεννογόνος συχνά μολύνεται από παθογόνους μικροοργανισμούς. Μερικές φορές μπορεί να σχηματιστεί συσσώρευση με βακτήρια στη ρινική κοιλότητα, η οποία είναι σαφώς ορατή στην ακτινογραφία.

Η κίνηση των βλεφαριδωτών κυττάρων που επενδύουν τα ιγμόρεια περιορίζεται. Αυτό οδηγεί σε συσσώρευση εκκρίσεων σε προδιατεθειμένες περιοχές των ιγμορείων.

Ταξινόμηση της ιγμορίτιδας ανάλογα με τον εξωτερικό αιτιολογικό παράγοντα:

• .
• Βακτηριακή
• Μυκητιασική

Η βιβλιογραφία απαριθμεί επίσης τα λεγόμενα εσωτερικά αίτια: ορμονικά, ανοσοποιητικά, νευρορυθμιστικά, ανατομικά ή συναισθηματικά.

Οι ιοί διεισδύουν στα κύτταρα του ιστού. Καταστρέφουν τον ιστό έτσι ώστε τα κύτταρα να μην είναι σε θέση να καταπολεμήσουν τον ιό. Κατά συνέπεια, στις περισσότερες περιπτώσεις, τα κύτταρα αποσυντίθενται.

Από τις βακτηριακές λοιμώξεις, τα βακτήρια από το φάσμα του αιμόφιλου και του πνευμονιόκοκκου είναι κοινοί αιτιολογικοί παράγοντες των λοιμώξεων των ιγμορείων. Η Moraxella ή το Mycobacterium tuberculosis μπορεί επίσης να είναι αρκετά κοινοί λοιμογόνοι παράγοντες.

Μεταξύ των μυκητιασικών λοιμώξεων των παραρρινίων κόλπων, επικρατούν οι λοιμώξεις που προκαλούνται από Aspergillus ή Candida.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, ένα άτομο με αυτή τη νόσο είναι μεταδοτικό και μπορεί έτσι να αποτελέσει φορέα της νόσου.

Η οξεία ιγμορίτιδα εκδηλώνεται με αυξημένη θερμοκρασία, κόπωση, γενική κακουχία ή πονοκέφαλο. Ο πόνος εξαπλώνεται από τη ρινική κοιλότητα στην περιοχή κάτω από το μάτι, στο μέτωπο ή στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Μερικές φορές ο πόνος προκαλείται με το σκύψιμο του κεφαλιού.

Το πυώδες ρινικό έκκριμα είναι συχνό σύμπτωμα, αλλά μπορεί να μην είναι ο κανόνας.

Οι προαναφερθέντες πονοκέφαλοι προκύπτουν λόγω της διαταραγμένης αποχέτευσης των παραρρινίων κόλπων.

Εμφανίζεται επίσης πόνος στην άνω γνάθο ή στα δόντια.

Η χρόνια ιγμορίτιδα προκύπτει από μη αντιμετωπισμένη οξεία φλεγμονή, η οποία μερικές φορές αναπτύσσεται κρυφά (ασυμπτωματικά). Είναι είτε πυώδης είτε πολυποειδής (μικρή ανάπτυξη με μίσχο).

Η νόσος μπορεί να εκδηλωθεί ως η λεγόμενη φλεγμονή με κρυφές εστίες και να αποτελέσει πηγή μεταγενέστερων και συστηματικών επιπλοκών.

Η λοίμωξη μπορεί επίσης να εξαπλωθεί από τους παραρρινικούς κόλπους στον οφθαλμικό κόγχο (απόστημα - κοιλότητα γεμάτη πύον) ή στο κρανίο (μηνιγγίτιδα - μηνιγγίτιδα). Η φλεγμονή της τραχείας και των βρόγχων είναι συχνή επιπλοκή. Μπορεί επίσης να εξαπλωθεί στο φάρυγγα.

Στη χρόνια ιγμορίτιδα μπορεί να εμφανιστούν πολύποδες (μικροί όγκοι με μίσχο). Περίπου το 5 % του πληθυσμού πάσχει από αυτή την πάθηση. Μερικές φορές η πάθηση μπορεί να περιπλέκεται από φλεγμονή των γύρω οστών.

• Μονοκολπίτιδα - φλεγμονή μιας ρινικής κοιλότητας
• Πολυσινουσίτιδα - φλεγμονή πολλαπλών ιγμορείων
• Πανσινουσίτιδα - φλεγμονή όλων των παραρρινίων κόλπων

Η ιγμορίτιδα μπορεί να είναι μονόπλευρη (μονομερής) ή αμφοτερόπλευρη.

Η πανσινουσίτιδα είναι φλεγμονή όλων των ιγμορείων.

Συχνά προκύπτει από μειωμένη ανοσολογική απόκριση του οργανισμού.

Η νόσος μπορεί να διαγνωστεί με διάφορους τρόπους. Μια απλή ψηλάφηση των παραρρινίων κόλπων από έναν γιατρό μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε σωστή διάγνωση. Ο πιο βασικός είναι η εξέταση από έναν ωτορινολαρυγγολόγο (εξέταση αυτιού-ρινός-τραχήλου).

Επιπλέον, χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες πρόσθετες εξετάσεις:

• Ρινοσκόπηση - εξέταση με ρινοσκόπιο
• Παραρρινοσκόπηση - ενδοσκοπική εξέταση
• Ακτινογραφική εξέταση
• Αξονική τομογραφία
• Διαφανοσκόπηση - εξέταση των παραρρινίων κόλπων με τη χρήση φωτός
• Υπερηχογράφημα

Η πορεία της νόσου περιγράφεται στην ενότητα σχετικά με τα συμπτώματα.