Φίμωση και παραφίμωση (στένωση της ακροποσθίας): ποιες είναι οι αιτίες και τα συμπτώματά της;

Η ακροποσθία, που τεχνικά ονομάζεται προπέτασμα, είναι ένα φυσιολογικό τμήμα του εξωτερικού σεξουαλικού οργάνου - του πέους. Μια στενωμένη ακροποσθία (φίμωση) καθιστά αδύνατο να τραβηχτεί πάνω από τη βάλανο.

Στην παραφίμωση, από την άλλη πλευρά, είναι αδύνατο να τραβηχτεί η ακροποσθία πίσω πάνω από τη βάλανο στην αρχική της θέση.

Αιτίες, συμπτώματα, θεραπεία, διαφορά μεταξύ φίμωσης και παραφίμωσης, σχετικά με τη στένωση της ακροποσθίας στα παιδιά και πολλές άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο άρθρο.

Η ακροποσθία και η σημασία της

Ένα νεογέννητο αρσενικό παιδί φυσιολογικά έχει τη βάλανο του πέους καλυμμένη από την ακροποσθία. Η ακροποσθία προσκολλάται σφιχτά στη βάλανο, έτσι ώστε η ουρήθρα να παραμένει ελεύθερη. Σταδιακά, καθώς το νεογέννητο μεγαλώνει, η βάλανος μεγαλώνει και η ακροποσθία σταδιακά αποκολλάται και χαλαρώνει.

Η ακροποσθία έχει πρωτίστως προστατευτική λειτουργία για τη βάλανο. Προστατεύει τη βάλανο του πέους από μηχανικό ερεθισμό και βλάβη. Χρησιμεύει επίσης για την προστασία του ανοίγματος του πέους από τη μόλυνση. Ωστόσο, η σημασία της ακροποσθίας συζητείται σήμερα στη λαϊκή και επαγγελματική κοινότητα.

Τι είναι η φίμωση;

Η φίμωση είναι μια κατάσταση κατά την οποία η ακροποσθία του πέους στενεύει τόσο πολύ ώστε να μην μπορεί να τραβηχτεί πάνω από τη βάλανο προς το σώμα (ή μόνο εν μέρει). Η φίμωση εκδηλώνεται με την αδυναμία να τραβηχτεί πάνω από την επιφάνεια της βάλανος ή η πράξη είναι πολύ επώδυνη.

Οι συνέπειες της μη θεραπευμένης φίμωσης είναι ο πόνος κατά τη στύση (στύση του πέους), η δυσφορία και ο πόνος κατά τη συνουσία, η κακή προσωπική υγιεινή, η δυσοσμία και η αυξημένη ευαισθησία σε λοιμώξεις.

Η φίμωση είναι συχνή αιτία μόλυνσης της ουρήθρας και του ουροποιητικού συστήματος. Είναι επίσης δυνατός ο περιορισμός της ροής των ούρων και οι επιπλοκές που σχετίζονται με την αφόδευση. Η δυσφορία και ο πόνος κατά τη διάρκεια της συνουσίας είναι συχνή επιπλοκή.

Η στένωση είναι παθολογική σε ενήλικες και παιδιά από την ηλικία των 3 ετών.

Στα νεογέννητα, η ακροποσθία χαλαρώνει σταδιακά φυσιολογικά μέχρι την ηλικία των 3 ετών.

Στους ενήλικες, η φίμωση εμφανίζεται κυρίως ως αποτέλεσμα φλεγμονωδών και επουλωτικών (ινώδους φύσεως) διεργασιών. Εμφανίζεται επίσης σε περίπτωση δυσανάλογης διάστασης, δηλαδή υπερβολικά μεγάλης βάλανος, σφιχτής ακροποσθίας και μικρότερου πέους.

Εάν ένας άνδρας τραβήξει με τη βία τη σφιγμένη ακροποσθία πάνω από τη βάλανο, υπάρχει κίνδυνος η ακροποσθία να παγιδευτεί κάτω από το κάτω άκρο της βάλανος. Αυτό δημιουργεί μια οξεία ουρολογική κατάσταση, γνωστή επαγγελματικά ως παραφίμωση, δηλαδή την αδυναμία να τραβήξει την ακροποσθία πίσω στην αρχική της θέση.

Η φίμωση μπορεί να διαχωριστεί σε φυσιολογική (έως 3 ετών), συγγενή και επίκτητη.

Η επίκτητη φίμωση μπορεί επίσης να προκληθεί από τη βίαιη υπερέκταση της ακροποσθίας στη βρεφική ηλικία και τον επακόλουθο σχηματισμό μικρορωγμών που σχηματίζουν ουλές και έτσι μειώνουν την ελαστικότητα της ακροποσθίας.

Τι είναι η παραφίμωση;

Η παραφίμωση είναι μια οξεία κατάσταση κατά την οποία η συσφιγμένη ακροποσθία δεν μπορεί να τραβηχτεί πάνω από τη γλωχίνα στην αρχική της θέση.

Συμβαίνει όταν η στενότερη ακροποσθία τραβιέται πάνω από τη βάλανο, στη συνέχεια κολλάει κάτω από τη βάλανο και δεν μπορεί να τραβηχτεί πίσω. Η παραφίμωση εμφανίζεται κυρίως κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής ή του αυνανισμού.

Στα παιδιά, εμφανίζεται κυρίως μετά από βίαιο τράβηγμα της στενωμένης ακροποσθίας πάνω από το στομάχι.

Είναι μια επικίνδυνη κατάσταση, επειδή η βάλανος συμπιέζεται, διαταράσσεται η λεμφική και η κυκλοφορία του αίματος και αυξάνεται το πρήξιμο. Η παραφίμωση απαιτεί επείγουσα επαγγελματική ιατρική παρέμβαση.

Μπορούν να χρησιμοποιηθούν συντηρητικά μέσα για να επανέλθει η ακροποσθία στη φυσιολογική της θέση. Εάν η θεραπεία αποτύχει, μια μικρή χειρουργική επέμβαση αποτελεί επίσης επιλογή.

Ο κύριος κίνδυνος της παραφίμωσης είναι ότι η ακροποσθία στραγγαλίζει τη βάλανο του πέους. Υπάρχει κίνδυνος να σταματήσει η ροή του αίματος και η παροχή οξυγόνου στους ιστούς της βάλανος.

Η βάλανος στην παραφίμωση είναι επώδυνη στην αφή, πρησμένη και ερυθρή.

Αιτίες της φίμωσης:

• Απουσία σταδιακής ανάσυρσης της ακροποσθίας
• Αναγκαστική ανάσυρση της ακροποσθίας σε νεαρή ηλικία
• Συχνές τοπικές λοιμώξεις και φλεγμονές
• Συνέπεια της φλεγμονής και της διαδικασίας επούλωσης
• Συγγενές ελάττωμα (πρωτοπαθής φίμωση)
• Σακχαρώδης διαβήτης και δερματίτιδα

Συμπτώματα, εκδηλώσεις και κίνδυνοι της φίμωσης:

• Στενή και σφιχτή ακροποσθία
• Η ακροποσθία δεν μπορεί να τραβηχτεί κάτω από το στομάχι
• Η ακροποσθία τραβιέται πολύ επώδυνα πάνω από το στομάχι
• Επώδυνη στύση
• Επώδυνη και άβολη επαφή
• Αδύναμη ροή ούρων και προβλήματα με την απέκκριση
• Συχνές τοπικές λοιμώξεις και φλεγμονές
• Ανεπαρκής προσωπική υγιεινή
• Τοπική οσμή

Συμπτώματα, εκδηλώσεις και κίνδυνοι της παραφίμωσης:

• Η ακροποσθία δεν μπορεί να ανασυρθεί στην αρχική της θέση
• Αυξανόμενο οίδημα της βάλανος
• Επώδυνη περιοχή της ακρολοφίας
• Ερυθρό έως μωβ στομάχι
• Περιορισμένη αγγείωση

Η διαγνωστική διαδικασία συνίσταται σε εξέταση από ουρολόγο με επιθεώρηση (με την όραση) και ψηλάφηση (με την αφή). Ο γιατρός θα αξιολογήσει την κατάσταση της στένωσης της ακροποσθίας και θα καθορίσει τον τύπο της θεραπείας, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία, τα κλινικά συμπτώματα και την κατάσταση της υγείας του ασθενούς.

Ανάλογα με την κατάσταση, ο γιατρός μπορεί να επιλέξει εργαστηριακές εξετάσεις και εξετάσεις, για παράδειγμα, εάν υπάρχουν υποψίες για επιπλοκές στο ουροποιητικό σύστημα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η πάθηση της παραφίμωσης αντιμετωπίζεται και ελέγχεται τακτικά σε νεαρή ηλικία. Σε περίπτωση επείγουσας πάθησης της παραφίμωσης, η διάγνωση και η θεραπεία τίθενται ακαριαία. Η διάγνωση καθορίζει το είδος της θεραπείας, είτε συντηρητική είτε χειρουργική.

Η πορεία, μαζί με τα συμπτώματα και τους κινδύνους, περιγράφεται παραπάνω στο άρθρο...

Φίμωση σε μικρά παιδιά

Κατά τη γέννηση, το εσωτερικό φύλλο της ακροποσθίας είναι κολλημένο στην επιφάνεια της ίδιας της βάλανος και σταδιακά αποκολλάται κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης. Στα περισσότερα νεαρά αγόρια, η ακροποσθία χαλαρώνει μέχρι την ηλικία των 3 ετών.

Στο 50% των περιπτώσεων η ακροποσθία μπορεί να επανακολληθεί κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους και στο 80% των περιπτώσεων μέχρι το δεύτερο έτος της ζωής του αγοριού.

Στην ακροποσθία υπάρχει μια λευκή επίστρωση που αποτελείται από απολεπισμένο επιθήλιο και το προϊόν των τοπικών σμηγματογόνων αδένων. Τεχνικά ονομάζεται σμήγμα.

Ο κύριος ρόλος αυτού του λευκού υλικού είναι να διαχωρίζει την ακροποσθία από την επιφάνεια της βάλανος.
Ωστόσο, όταν η ακροποσθία χαλαρώσει, το σμήγμα αποτελεί ένδειξη κακής υγιεινής.

Δεν συνιστάται το βίαιο τράβηγμα της ακροποσθίας για την αποφυγή πόνου, σχισίματος, φλεγμονής και πιθανών ουλών. Συνιστάται μόνο το μη βίαιο τράβηγμα κατά τη διάρκεια του ντους και της προσωπικής υγιεινής.

Εάν η ακροποσθία χαλαρώνει σταδιακά, συνιστάται να την τραβάτε μόνο μέχρι εκεί που θα πάει από μόνη της.

Από την άλλη πλευρά, το βίαιο τέντωμα μπορεί να οδηγήσει σε παραφίμωση, μια οξεία κατάσταση κατά την οποία η τεντωμένη ακροποσθία κολλάει κάτω από το κάτω άκρο της βάλανος. Το βίαιο τέντωμα ενέχει επίσης τον κίνδυνο μικροσκισίματος, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε συμφύσεις και επίκτητη φίμωση.

Η υγιεινή στα νεαρά αγόρια συνίσταται στο πλύσιμο των γεννητικών οργάνων με καθαρό νερό ή παιδικό σαπούνι.

Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείτε ειδικά σαπούνια ή αφρούς μπάνιου, οι οποίοι μπορεί να είναι ερεθιστικοί και να διαταράξουν την τοπική προστατευτική μικροχλωρίδα του παιδιού. Εάν το παιδί έχει κάνει μπάνιο με αφρό, καλό είναι να το λούζετε με καθαρό νερό μετά το μπάνιο.

Φίμωση σε μικρά παιδιά και συμβουλές για τους γονείς:

• Απαγόρευση του βίαιου τραβήγματος της ακροποσθίας
• Τραβήξτε την ακροποσθία μόνο εάν είναι χαλαρή.
• Προληπτικές επισκέψεις στον ουρολόγο
• Τακτική υγιεινή του ενδόμυχου χώρου
• Ενδοσκοπική υγιεινή με καθαρό νερό
• Μη χρήση ερεθιστικών προϊόντων μπάνιου