Θεραπεία της πνευμονίας - φάρμακα, αντιβιοτικά, αντιιικά, εισπνοές;

Ανάλογα με τη διάγνωση και την εξέταση, η πνευμονία αντιμετωπίζεται ανάλογα με τη γενική κατάσταση του ασθενούς. Σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, παιδιά και ηλικιωμένους, η πνευμονία αντιμετωπίζεται συνήθως κατά τη διάρκεια της νοσηλείας. Εάν υπάρχουν επιπλοκές με την αναπνοή ή προβλήματα με άλλα ζωτικά σημεία, είναι απαραίτητη η εισαγωγή σε μονάδα εντατικής θεραπείας.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αρχική διάγνωση της πνευμονίας, ανεξάρτητα από τον αιτιολογικό παράγοντα, ακολουθείται από αντιβιοτική αγωγή. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η πνευμονία είναι βακτηριακής προέλευσης, η οποία καλύπτεται από την αρχική αντιβιοτική αγωγή.

Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, η αντιβιοτική αγωγή αποτελεί τη βασική θεραπεία. Εάν ο εργαστηριακός έλεγχος δείξει βακτηριακή φλεγμονή, η αντιβιοτική αγωγή συνεχίζεται. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου προσδιορίζεται επίσης η ευαισθησία στα αντιβιοτικά για τον προσδιορισμό της κατάλληλης ομάδας δραστικών παραγόντων.

Οι περίπλοκες λοιμώξεις ιογενούς προέλευσης αντιμετωπίζονται με τη χορήγηση αντιιικών φαρμάκων. Εάν η λοίμωξη είναι μυκητιασική, προκαλείται αντιμυκητιασική θεραπεία. Σε μη λοιμώδους προέλευσης πνευμονία, τα κορτικοστεροειδή χρησιμοποιούνται συχνότερα για τη θεραπεία.

Επιπλέον, χορηγούνται φάρμακα για τα συνοδά συμπτώματα. Για παράδειγμα, τα αντιπυρετικά χρησιμοποιούνται για τη μείωση του πυρετού. Τα αποχρεμπτικά και τα βλεννολυτικά χρησιμοποιούνται για τη διευκόλυνση της απόχρεμψης και τη διάλυση της βλέννας. Τα αντιβηχικά χρησιμοποιούνται για τον ξηρό βήχα. Τα αναλγητικά χρησιμοποιούνται για τον πόνο.

Η θεραπεία με νεφελοποίηση, δηλαδή η εισπνοή μικρών ποσοτήτων φαρμάκων, είναι επίσης κατάλληλη. Σε νοσοκομειακό περιβάλλον μπορεί να χρησιμοποιηθεί εισπνοή οξυγόνου, εάν είναι απαραίτητο. Η θεραπεία διαρκεί συνήθως από 1 έως 3 εβδομάδες, ανάλογα με τον τύπο της φλεγμονής και τη γενική πορεία της νόσου.

Χρειάζονται επίσης μέτρα θεραπείας, όπως ξεκούραση στο κρεβάτι, μη κάπνισμα, μη κατανάλωση αλκοόλ. Η επαρκής κατανάλωση αλκοόλ είναι σημαντική για την πρόληψη της αφυδάτωσης, η οποία είναι ιδιαίτερα σημαντική στα παιδιά. Η επαρκής πρόσληψη ενέργειας και η πρόσληψη βιταμινών και ανόργανων συστατικών είναι εξίσου απαραίτητες.

Εάν υπάρχει υποψία πνευμονίας, συνιστάται άμεση επαγγελματική εξέταση. Η πορεία μπορεί να είναι οξεία (αιφνίδια). Αυτό μπορεί να σημαίνει και ταχεία επιδείνωση της κατάστασης και απειλή για την υγεία. Σε κάθε περίπτωση, δεν συνιστάται η κατ' οίκον θεραπεία της πνευμονίας και η αναμονή για βελτίωση του προβλήματος. Υπάρχει κίνδυνος σοβαρών επιπλοκών.

Η ανάρρωση (ανάρρωση και επούλωση) μπορεί να διαρκέσει αρκετές εβδομάδες μετά την ασθένεια. Κατά τη διάρκεια αυτών των εβδομάδων, το άτομο μπορεί να αισθάνεται κουρασμένο, αδύναμο, εξαντλημένο και ανίκανο, ακόμη και μετά από χαμηλής έντασης άσκηση. Φυσικά, αυτό εξαρτάται και από την πορεία και τις επιπλοκές που συνόδευσαν την ασθένεια.