Θεραπεία της αμυγδαλίτιδας: φαρμακευτική αγωγή (πότε αντιβιοτικά;) και τοπική + χειρουργική επέμβαση

Της σωστής θεραπείας της στηθάγχης πρέπει πάντα να προηγείται σωστή διάγνωση. Η διάγνωση πρέπει πρώτα απ' όλα να διακρίνει αν η στηθάγχη είναι ιογενής ή βακτηριακή.

Ο κύριος στόχος της θεραπείας της στηθάγχης είναι η ανακούφιση ή η πλήρης εξάλειψη των συμπτωμάτων και η πρόληψη των επιπλοκών.

1. Ιογενής στηθάγχη

Η στηθάγχη που προκαλείται από ιογενές παθογόνο αίτιο υποχωρεί μόνη της μετά από λίγες ημέρες. Η θεραπεία της συνίσταται κυρίως σε υποστηρικτικά μέτρα που ανακουφίζουν τα συμπτώματα και την ίδια την πορεία της στηθάγχης.

Τα υποστηρικτικά μέτρα περιλαμβάνουν ανάπαυση, άφθονα υγρά, εφίδρωση, επαρκή υγρασία στο δωμάτιο όπου διαμένει ο ασθενής και λήψη βιταμινών.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι ωφέλιμο για τον ασθενή να τρώει μια μαλακή, πολτώδη διατροφή που δεν προκαλεί πόνο κατά την κατάποση. Η κατανάλωση ζεστών ή κρύων τροφών και ποτών μπορεί επίσης να προσφέρει ανακούφιση.

Καλό είναι να αποφεύγεται το κάπνισμα. Το κάπνισμα μπορεί να ερεθίσει υπερβολικά το λαιμό.

Το ξέπλυμα του λαιμού με αλατόνερο ή απολυμαντικά στοματικά διαλύματα μπορεί επίσης να είναι χρήσιμο. Οι γαργάρες που περιέχουν φασκόμηλο, θυμάρι ή χαμομήλι μπορεί να είναι μια φυσική εναλλακτική λύση.

Η ιογενής αμυγδαλίτιδα δεν αντιμετωπίζεται με φάρμακα που δρουν άμεσα στο παθογόνο του ιού. Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται μόνο ως υποστηρικτική θεραπεία για την ανακούφιση των συμπτωμάτων της αμυγδαλίτιδας.

Μπορεί να χρησιμοποιηθούν αναλγητικά για την ανακούφιση του πόνου, αντιπυρετικά για την ανακούφιση από τον πυρετό, πιπιλίζουν παστίλιες που περιέχουν αναλγητικά ή τοπικά αναισθητικά και σε ορισμένες περιπτώσεις μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις όπου το πρήξιμο των αμυγδαλών προκαλεί αναπνευστικά προβλήματα, ενδείκνυται επίσης η χρήση κορτικοστεροειδών.

2. Βακτηριακή αμυγδαλίτιδα

Η αμυγδαλίτιδα που προκαλείται από βακτηριακό παθογόνο παράγοντα αντιμετωπίζεται συνήθως με αντιβιοτικά.

Τα αντιβιοτικά συμβάλλουν στην επιτάχυνση του χρόνου ανάρρωσης, μειώνουν τον κίνδυνο επιπλοκών και μειώνουν το χρόνο που ο ασθενής είναι μολυσματικός για τους άλλους.

Τα φάρμακα πρώτης επιλογής είναι συνήθως οι πενικιλλίνες. Χορηγούνται από το στόμα, μερικές φορές παρεντερικά. Η θεραπεία διαρκεί περίπου 7-10 ημέρες.

Εάν η θεραπεία με πενικιλλίνες δεν αποδώσει μετά από 3-4 ημέρες, εάν ο ασθενής είναι αλλεργικός στις πενικιλλίνες ή εάν το βακτήριο έχει χαμηλή ευαισθησία στο αντιβιοτικό, είναι απαραίτητη η αντικατάσταση με άλλο αντιβιοτικό.

Μπορούν να χρησιμοποιηθούν κεφαλοσπορίνες, μακρολίδες, λινοκοσαμίδες ή αμοξικιλλίνη.

Η θεραπεία με πενικιλλίνες για υποτροπιάζουσα αμυγδαλίτιδα συνήθως αποτυγχάνει.

Κατά τη θεραπεία με αντιβιοτικά, πρέπει πάντα να ακολουθούνται οι βασικοί κανόνες.

Ο γιατρός πρέπει να εξετάζει όλους τους κινδύνους όταν αποφασίζει αν θα χορηγήσει ένα αντιβιοτικό. Αυτό περιλαμβάνει, για παράδειγμα, το γεγονός ότι πολλά από τα βακτήρια που προκαλούν αμυγδαλίτιδα αποτελούν επίσης φυσικό μέρος της μικροχλωρίδας του στόματος και του λαιμού.

Πρέπει να λάβει υπόψη τον αυξανόμενο ρυθμό ανάπτυξης ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά και τις παρενέργειες των αντιβιοτικών.

Ο ασθενής πρέπει να προσεγγίζει με υπευθυνότητα τη θεραπεία και να μην διακόπτει τη θεραπεία χωρίς να συμβουλεύεται γιατρό. Δεν πρέπει να διακόπτει τη θεραπεία ακόμη και αν τα συμπτώματα της στηθάγχης υποχωρούν.

Φυσικά, ακόμη και στην περίπτωση της βακτηριακής στηθάγχης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα υποστηρικτικά μέτρα που αναφέρονται στη θεραπεία της ιογενούς στηθάγχης.

Η χειρουργική θεραπεία χρησιμοποιείται επίσης μερικές φορές στη θεραπεία της στηθάγχης.

Η θεραπεία αυτή συνίσταται στη χειρουργική αφαίρεση ολόκληρης της αμυγδαλής. Ονομάζεται αμυγδαλεκτομή.

Η αμυγδαλεκτομή πραγματοποιείται συνήθως στις ακόλουθες περιπτώσεις:

• Σε χρόνιες μορφές αμυγδαλίτιδας
• Υποτροπιάζουσα αμυγδαλίτιδα
• Εάν ο ασθενής κινδυνεύει να εμφανίσει σοβαρές επιπλοκές (π.χ. ρευματικό πυρετό)
• Εάν οι φλεγμονώδεις και πρησμένες αμυγδαλές προκαλούν προβλήματα στην αναπνοή ή στο φαγητό
• Εάν ο ασθενής είναι αλλεργικός σε ορισμένα αντιβιοτικά
• Εάν ο ασθενής έχει τακτικές κρίσεις φαρυγγίτιδας

Η χειρουργική αφαίρεση των αμυγδαλών μπορεί να γίνει ανεξαρτήτως ηλικίας.

Μια επιπλοκή της επέμβασης μπορεί να είναι η αιμορραγία ως μέρος της διαδικασίας επούλωσης του τραύματος. Μπορεί να εμφανιστεί περίπου 14 ημέρες μετά την επέμβαση. Μια άλλη επιπλοκή της επέμβασης μπορεί να είναι η απώλεια βάρους (ο ασθενής δυσκολεύεται να φάει).

Μερικές φορές χρησιμοποιείται επίσης μια χειρουργική διαδικασία που ονομάζεται αμυγδαλοτομή, κατά την οποία αφαιρείται μόνο μέρος του ιστού της αμυγδαλής, ιδίως στα παιδιά.

3. Στηθάγχη κατά την εγκυμοσύνη

Τα συμπτώματα και η πορεία της αμυγδαλίτιδας σε έγκυες γυναίκες δεν διαφέρουν σημαντικά σε σύγκριση με άλλους ασθενείς.

Η παρουσία αμυγδαλίτιδας σε μια έγκυο γυναίκα μπορεί να εγκυμονεί κάποιο κίνδυνο για το έμβρυο, κυρίως λόγω της γενικής εξασθένησης του ανοσοποιητικού συστήματος της γυναίκας.

Η παρουσία πυρετού, η συστηματική εξάπλωση της λοίμωξης από το σημείο της λοίμωξης στον οργανισμό και η σχετική ανάπτυξη επιπλοκών (φλεγμονή των νεφρών, ρευματικός πυρετός κ.λπ.) μπορεί να είναι επικίνδυνες.

Η θεραπεία της στηθάγχης στις έγκυες γυναίκες συνίσταται κυρίως σε υποστηρικτικά μέτρα.

Εάν απαιτούνται φάρμακα, για παράδειγμα, για τη μείωση του πυρετού ή την ανακούφιση από τον πόνο, η γυναίκα πρέπει να λαμβάνει μόνο εκείνα που δεν αντενδείκνυνται στην εγκυμοσύνη.

Είναι οπωσδήποτε σκόπιμο η έγκυος γυναίκα να συμβουλεύεται το γιατρό της σχετικά με την υγεία της και την ανάγκη λήψης οποιουδήποτε φαρμάκου.