Τι είναι η κήλη, η κοιλιοκήλη, η κήλη; Ποια είναι τα αίτια, τα συμπτώματα, η θεραπεία;

Η κοιλιοκήλη ονομάζεται επίσης κήλη. Η βάση της κοιλιοκήλης είναι η εξασθένηση του κοιλιακού τοιχώματος.

Το περιεχόμενο της κοιλιακής κοιλότητας, τα όργανα ή άλλοι ιστοί και δομές ωθούνται στη συνέχεια προς τα έξω μέσω του κοιλιακού τοιχώματος.

Γενικά...

Κήλη σημαίνει ότι έχει υπάρξει παθολογική μετατόπιση ενός οργάνου ή οργάνων, ιστών από τη φυσική τους θέση σε άλλη. Παραδείγματα αποτελούν η διόγκωση του μεσοσπονδύλιου δίσκου - δισκοκήλη, σπονδυλοκήλη.

Ο κίνδυνος κήλης οφείλεται κυρίως σε επιπλοκές που προκύπτουν από την παθολογική μετατόπιση.

Είναι γνωστοί διάφοροι τύποι και μορφές κήλης.

Για ορισμένες αρκεί η έγκαιρη ανίχνευση και η συντηρητική αντιμετώπιση. Για άλλες είναι απαραίτητη η άμεση χειρουργική επέμβαση.

Εάν η θεραπεία μιας "κήλης" κοιλιακής κήλης παραμεληθεί ή καθυστερήσει, η πορεία της νόσου μπορεί να περιπλεχθεί άσκοπα. Η νέκρωση και η επακόλουθη φλεγμονή των κοιλιακών οργάνων και ιστών αποτελεί σημαντικό κίνδυνο για την υγεία ή τη ζωή.

Το κοιλιακό τοίχωμα αποτελείται από διάφορους μύες.

Το πρόσθιο τμήμα αποτελείται από τον μυ του μ. ορθού κοιλιακού μυός. Διαχωρίζεται από τη linea alba, η οποία είναι μια συνδετική ταινία που εκτείνεται από το στέρνο έως τον ομφαλό.

Κάτω από αυτόν βρίσκεται ο μυς του m. pyramidalis. Τρεις μύες βρίσκονται στα πλάγια, δηλαδή ο m. obliquus externus, ο m. obliquus internus και ο m. transversus abdominis.

Σε αυτά τα σημεία βρίσκονται, για παράδειγμα, οι κήλες στην περιοχή της linea alba, δηλαδή η κοιλιοκήλη (επιγαστρική) και η ομφαλοκήλη. Στην κάτω περιοχή βρίσκεται η βουβωνοκήλη.

Αυτή είναι μόνο μια σύντομη ματιά στη διαίρεση των κήλων.

Από ανατομική άποψη, το κοιλιακό τοίχωμα αποδυναμώνεται. Το περιτόναιο διογκώνεται στην αποδυναμωμένη περιοχή. Στη συνέχεια, εκτός από το περιτόναιο, το έντερο, αλλά μερικές φορές και το στομάχι, η μήτρα ή η ωοθήκη, μπορεί να διογκωθούν μέσα από το αποδυναμωμένο ελάττωμα.

Η κήλη περιέχει:

• την πύλη της κήλης, ένα εξασθενημένο σημείο στο κοιλιακό τοίχωμα
• τον σάκο που σχηματίζει το περιτόναιο
• το περιεχόμενο, το οποίο μπορεί να είναι το έντερο, το στομάχι ή άλλα όργανα και ιστοί

Η πιο συχνή κήλη είναι η βουβωνοκήλη. Το περιεχόμενό της είναι συνήθως το λεπτό έντερο ή μέρος αυτού. Αναφέρεται ως εντεροκήλη.

Το περιεχόμενό της μπορεί να περιλαμβάνει το σπλήνα, τη μεμβράνη που καλύπτει τα όργανα της κοιλιάς. Αναφέρεται ως επικοκήλη.

Στα κορίτσια και στις γυναίκες, το περιεχόμενο της κήλης μπορεί να περιλαμβάνει το ωοειδές, την ωοθήκη. Αυτό αναφέρεται ως ωοθηκική κήλη.

Το περιεχόμενο μιας διαφραγματοκήλης μπορεί να περιλαμβάνει το στομάχι, το συκώτι, τον σπλήνα και επίσης το νεφρό.
Η διαφραγματοκήλη είναι ένας τύπος κήλης κατά τον οποίο μέρος του στομάχου έρχεται μέσω μιας πύλης στο διάφραγμα.

Ο πίνακας δείχνει τον διαχωρισμό των κήλων σύμφωνα με διάφορα χαρακτηριστικά

Γνωρίζουμε διάφορες μορφές κήλης ανάλογα με την εντόπιση. Παραδείγματα είναι:

• βουβωνοκήλη - κήλη στη βουβωνική χώρα
• Ομφαλοκήλη - κήλη στον ομφαλό
• κοιλιακή (επιγαστρική) κήλη - κήλη πάνω από τον ομφαλό
• Μηριαία (μηριαία)
• σε ουλή (hernia in cicatricae) - σχηματίζεται στη θέση της μετεγχειρητικής ουλής, η οποία είναι μια φυσική περιοχή αποδυνάμωσης του κοιλιακού τοιχώματος
• διαφραγματοκήλη στο διάφραγμα
• και άλλα

Οι πιο συχνές περιπτώσεις είναι...

Η ομφαλοκήλη είναι μια συχνή κήλη στα νεογέννητα. Έχει συγγενή, εκ γενετής προέλευση.

Εμφανίζεται περίπου στο 10-20% των νεογνών.
Περίπου 3-5% των πρόωρων βρεφών,
30% των πρόωρων βρεφών.

Το πλεονέκτημα σε αυτή την περίπτωση είναι ότι κλείνει μέσα σε δύο χρόνια στις περισσότερες περιπτώσεις. Βοηθάει κυρίως ο ειδικός επαναπλασμός της κήλης.

Αντίθετα, η επίκτητη μορφή ομφαλοκήλης είναι συχνότερη στις γυναίκες. Κύριος παράγοντας είναι η εγκυμοσύνη, βάσει της οποίας αυξάνεται η πίεση στην κοιλιακή κοιλότητα.

Η κήλη στην εγκυμοσύνη εμφανίζεται λόγω της αυξημένης ενδοκοιλιακής πίεσης.

Περαιτέρω, αυτός ο τύπος κήλης μπορεί να παρουσιαστεί λόγω κοιλιακών όγκων, όγκων, καθώς και σε ασκίτη, που είναι οίδημα της κοιλιάς.

Στην ομφαλοκήλη, ο ομφαλός συνήθως διογκώνεται.

Η βουβωνοκήλη είναι ο επόμενος συχνότερος τύπος και αντιπροσωπεύει επίκτητες κήλες.

Ο κατά προσέγγιση επιπολασμός των κήλων στον πληθυσμό είναι 10%,
εκ των οποίων περίπου το 75% είναι βουβωνοκήλες.

Οι βουβωνοκήλες μπορεί να είναι και στις δύο πλευρές, δηλαδή αμφοτερόπλευρες (15%). Μπορούν επίσης να εμφανιστούν μόνο δεξιά (60%) ή αριστερά (25%).

Συνήθως παρουσιάζεται με ένα ημισφαιρικό εξόγκωμα στην περιοχή της βουβωνικής χώρας.

Στα αγόρια, η διόγκωση μπορεί να επεκταθεί στο όσχεο.
Στα κορίτσια, η ωοθήκη μπορεί να εμφανιστεί στον σάκο της κήλης.

Μια κήλη πάνω από τον ομφαλό...

Η επιγάστρια κήλη είναι η ονομασία για μια κήλη που βρίσκεται στη μέση γραμμή της κοιλιάς πάνω από τον ομφαλό.

Στην περίπτωση αυτή, οι κήλες τείνουν να είναι μικρότερες, αλλά συνήθως εμφανίζονται σε μεγαλύτερο αριθμό. Το περιεχόμενό τους είναι συχνά λίπος (σε παχύσαρκα άτομα), αλλά και το σπλαχνικό λίπος.

Η κήλη μετά από χειρουργική επέμβαση...

Η κήλη σε ουλή είναι επίσης ένας χαρακτηριστικός τύπος κήλης. Το κοιλιακό τοίχωμα μετά από χειρουργική επέμβαση επουλώνεται από μια ουλή.

Παράγοντας κινδύνου για αυτές τις κήλες είναι ένα χειρουργικό τραύμα που έχει μολυνθεί και χρειάστηκε πολύς χρόνος για να επουλωθεί. Υπάρχει επίσης παχυσαρκία και ΔΜΣ πάνω από 25, καθώς και ηλικία πάνω από 60 ετών.

Επιπλοκές, ρωτάτε;

Ο κύριος κίνδυνος στις κήλες είναι η στένωση του περιεχομένου του σάκου με επακόλουθη μη αιματική απώλεια του οργάνου ή του ιστού.

Η διακοπή της αγγειακής παροχής όταν το έντερο είναι κολλημένο προκαλεί αιμάτωση τμήματος του εντέρου, οδηγώντας σε εντερική απόφραξη - ειλεό. Η παρατεταμένη μη αιμάτωση οδηγεί σε νέκρωση ή νέκρωση.

Το πρόβλημα μπορεί να συνεχιστεί με φλεγμονή, όταν το περιτόναιο είναι ευαίσθητο στην τοπική κατάσταση της απόφραξης. Η περιτονίτιδα ή περιτονίτιδα είναι μια σοβαρή επιπλοκή.

Οι κήλες μπορεί να περιπλέξουν τη μορφή:

• τσίμπημα του εντέρου ή άλλου ιστού με επακόλουθη διαταραχή της αιμάτωσης.
• φλεγμονή
• συμφύσεις
• εντερική απόφραξη - διακοπή της εντερικής διόδου, ειλεός

Ποιες είναι οι αιτίες της κήλης και γιατί εμφανίζεται;

Η βάση είναι η αποδυνάμωση των μυών και της περιτονίας.
Μέσω αυτού του αποδυναμωμένου σημείου, το ελάττωμα, ο ιστός, το έντερο, μετατοπίζεται λόγω της αυξημένης πίεσης στην κοιλιακή κοιλότητα.

Η πύλη της κήλης και το εξασθενημένο τμήμα του κοιλιακού τοιχώματος μπορεί να επεκταθεί περαιτέρω. Όσο μεγαλύτερο είναι το ελάττωμα, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος επιπλοκών.

Υπάρχουν συγγενείς και επίκτητες μορφές κήλης. Και οι παράγοντες κινδύνου χωρίζονται ομοίως.

Οι εσωτερικοί παράγοντες κινδύνου είναι οι εξής:

• συγγενής γενετική προδιάθεση και κληρονομική αποδυνάμωση του κοιλιακού τοιχώματος
• προηγούμενη κήλη στην άλλη πλευρά του σώματος (στην περίπτωση της βουβωνοκήλης) ή άλλου τύπου
• ανδρικό φύλο στην βουβωνοκήλη
• γυναικείο φύλο στην ομφαλοκήλη
• ηλικία, στους ηλικιωμένους το κοιλιακό τοίχωμα εξασθενεί με την ηλικία
• διαταραχές του μεταβολισμού του κολλαγόνου
• ανατομικές συνθήκες

Οι επίκτητοι παράγοντες κινδύνου είναι: Η κήλη είναι μια από τις πιο επικίνδυνες μορφές κήλης που μπορεί να προκληθεί:

• χαμηλός ή υψηλός ΔΜΣ
• παχυσαρκία και υπέρβαρο
• ασκίτης - πρήξιμο της κοιλιάς
• χειρουργική επέμβαση και τραύμα, ιδίως δευτερογενής επούλωση με φλεγμονώδεις επιπλοκές
• εγκυμοσύνη και τοκετός
• τραύμα
• μυϊκή καταπόνηση

Είτε το ελάττωμα είναι συγγενές είτε υπάρχει επίκτητη αιτία πίσω από το πρόβλημα, η κήλη μπορεί να μην αναπτυχθεί καθόλου. Μπορεί να συνεχίζεται ασυμπτωματικά για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου συμβάλλουν στην έναρξη του προβλήματος.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

• Αυξημένη πίεση στην κοιλιακή κοιλότητα
• ο βήχας, ιδίως ο χρόνιος βήχας και το φτέρνισμα
• το σφίξιμο για να περάσουν τα κόπρανα
  • χρόνια δυσκοιλιότητα
  • Σπρώξιμο των κοπράνων
• ανύψωση βαρέων φορτίων και αντικειμένων
• ακατάλληλος τρόπος ζωής και χαμηλή περιεκτικότητα της διατροφής σε φυτικές ίνες
• κάπνισμα

Το κύριο σύμπτωμα στην κήλη είναι η διόγκωση του σάκου με το περιεχόμενό του πάνω από την πύλη ή ένα εξασθενημένο ελάττωμα του κοιλιακού τοιχώματος.

Η εξωτερική μορφή της κήλης εκδηλώνεται ως ημισφαιρικό εξόγκωμα. Το εξόγκωμα μπορεί να είναι η μόνη εκδήλωση.

Το εξόγκωμα μπορεί εύκολα να ωθηθεί προς τα πίσω, αλλά με την πάροδο του χρόνου, με αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση, θα ξαναφουσκώσει. Εναλλακτικά, θα ισοπεδωθεί σε ύπτια θέση.

Αναφέρεται ως ανατάξιμη κήλη.

Το αντίθετο είναι η μη αναγώγιμη κήλη. Αυτή είναι πιο προβληματική, καθώς παραμένει διογκωμένη παρά τις προσπάθειες να σπρωχτεί προς τα κάτω.

Αυξάνεται επίσης ο κίνδυνος διεύρυνσης της κήλης. Αυξάνεται επίσης ο κίνδυνος κήλης, δηλαδή να κολλήσει το περιεχόμενο στο ελάττωμα.

Η σοβαρότητα της κατάστασης προκαλεί περιορισμό της παροχής αίματος. Μετά από ένα χρονικό διάστημα χωρίς παροχή αίματος, ο προσβεβλημένος ιστός ή το όργανο πεθαίνει.

Η κατάσταση αυτή απειλεί την υγεία και τη ζωή ενός ατόμου.

Στην κήλη, μπορεί να συναντήσουμε τις ακόλουθες εκδηλώσεις:

• διόγκωση, ένα εξόγκωμα στο κοιλιακό τοίχωμα
  • στη μία ή και στις δύο πλευρές της βουβωνικής χώρας
  • διογκωμένος ομφαλός στην ομφαλοκήλη
• η διόγκωση μπορεί να ωθηθεί προς τα πίσω, σε μη επιπλεγμένη μορφή
  • η διόγκωση μπορεί να μειωθεί σε ύπτια θέση
  • ασυμπίεστο εξόγκωμα εάν η πορεία είναι πιο σοβαρή
• η κήλη αυξάνεται με το χρόνο
• διεύρυνση της κήλης όταν αυξάνεται η πίεση στην κοιλιακή κοιλότητα
  • με το βήχα
  • ανύψωση βαρύτερου αντικειμένου
• πόνος στην περιοχή της κήλης
• πρήξιμο
• δυσκαμψία στην περιοχή της κήλης
• ερυθρότητα του δέρματος έως γαλανότητα
• κοιλιακό άλγος
• πόνος ανάλογα με τη θέση της κήλης, ή πυροβολισμός
  • στη βουβωνική χώρα
  • στο όσχεο στους άνδρες
  • στην κάτω κοιλιακή χώρα
  • στα γεννητικά όργανα
  • στην πλάτη
  • στο κάτω άκρο
  • Χρόνιο πυελικό άλγος
• διογκωμένη κοιλιά
• Πρόβλημα πέψης
• έλλειψη όρεξης
• συχνό και υπερβολικό ρέψιμο
• καούρα
• αίσθημα ναυτίας ή εμετού
• αδυναμία και κόπωση
• αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος σε πυρετό σε φλεγμονή
• δύσπνοια
• Τα μικρά παιδιά μπορεί να είναι ανήσυχα, να κλαίνε

Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό, την αξιολόγηση και τη γενική εξέταση του ασθενούς. Αυτή περιλαμβάνει μια ενδελεχή εξέταση της κοιλιάς. Στο ιστορικό, ένα άτομο θα αναφέρει ένα εξόγκωμα, το οποίο ως προς τα χαρακτηριστικά του μοιάζει με κήλη.

Ο γιατρός αξιολογεί ποια μορφή κήλης είναι. εκτιμά τους κινδύνους και την κατάλληλη θεραπεία.

Σημαντικές απεικονιστικές μέθοδοι είναι το USG/SONO, η ακτινογραφία, η αξονική ή η μαγνητική τομογραφία.

Εάν απαιτείται χειρουργική επέμβαση, προστίθεται μια βασική εργαστηριακή εξέταση αίματος.

Πώς μπορώ να ξέρω αν έχω κήλη;

Τα συμπτώματα μιας κήλης μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά ή σταδιακά. Προκαλούν διαφορετικού βαθμού πόνο και δυσφορία. Στον παρακάτω πίνακα θα μάθετε ποια συμπτώματα και σημεία είναι χαρακτηριστικά μιας κήλης και ποια όχι.

Η πορεία μιας κήλης εξαρτάται από τη μορφή, την έκταση και τη θέση της.

Οι κήλες τείνουν να είναι μακροχρόνιες. Το άτομο μπορεί να μην τις αντιλαμβάνεται καν. Τότε η πορεία αναφέρεται ως ασυμπτωματική.

Το αντίθετο συμβαίνει με τις κήλες, οι οποίες εμφανίζονται ξαφνικά και έχουν επίσης οξεία πορεία. Ανάλογα με τη θέση και την έκταση, υπάρχουν και συνοδά προβλήματα.

Ένα εξόγκωμα πάνω από το επίπεδο της κοιλιάς μπορεί να αυξάνεται με το βήχα ή με την αυξημένη σωματική άσκηση ή την πίεση για να περάσουν τα κόπρανα.

Η κήλη μπορεί να συμπιεστεί εύκολα.

Με την πάροδο του χρόνου, το ελάττωμα και η αποδυνάμωση του κοιλιακού τοιχώματος μπορεί να γίνουν μεγαλύτερα.
Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο επιπλοκών.

Η ένταση του προβλήματος αυξάνεται, αρχίζει ο πόνος, η πίεση ή το κάψιμο στην κοιλιά, ο πόνος μπορεί να εκτιναχθεί στη βουβωνική χώρα, προστίθενται αδυναμία και έλλειψη όρεξης.

Ο κοιλιακός πόνος είναι οξύς, οξύς και συνοδεύεται από δυσκοιλιότητα, ναυτία και εμετό.

Η κήλη δεν μπορεί να μετακινηθεί προς τα πίσω. Είναι μη αναστρέψιμη μορφή.

Η νέκρωση αυξάνει τον κίνδυνο ρήξης του εντέρου.

Το διαρρηγμένο έντερο διαχέει το περιεχόμενό του στην κοιλιακή κοιλότητα.
Ξεκινά περιτονίτιδα.
Η υγεία και η ζωή του ατόμου απειλούνται οξέως.

Η κήλη incarcerata αποτελεί ένδειξη για χειρουργική επέμβαση.

Στα μικρά παιδιά, συνήθως αρχίζει η ανησυχία και το κλάμα. Ο ομφαλός διογκώνεται, μπορεί να αλλάξει χρώμα και να πρηστεί.

Θα πρέπει να ζητείται εξέταση από ειδικό εάν τα συμπτώματα επεκτείνονται από πυρετό σε πυρετό, πρήξιμο και σκλήρυνση στην περιοχή της κήλης, εάν το δέρμα είναι κόκκινο έως γαλαζωπό ή εάν υπάρχει οποιαδήποτε άλλη επιδείνωση της υγείας.

Η υποτροπή της κήλης αποτελεί επίσης κίνδυνο.
Τι σημαίνει αυτό;
Περίπου 0,5-5% των ατόμων εμφανίζουν υποτροπή της κήλης.

Κοιλιοκήλη στα παιδιά

Ακόμη και στην παιδική ηλικία, οι κήλες είναι από τα σχετικά συχνά προβλήματα. Σε αυτή την περίοδο, πρόκειται κυρίως για συγγενή μορφή.

Οι ομφαλοκήλες συνήθως υποχωρούν από μόνες τους μέσα σε δύο χρόνια, χωρίς να χρειάζεται χειρουργική επέμβαση. Οι κοιλιακοί μύες συσφίγγονται και η κήλη εξαφανίζεται.

Οι κήλες στα νεογέννητα και τα μωρά είναι αρκετά συχνές.

Είναι απαραίτητη η παρατήρηση της κήλης και των αλλαγών που είναι ορατές εξωτερικά.

Η εξέταση είναι απαραίτητη όταν το μωρό είναι ξαφνικά:

• ανήσυχο
• δεν μπορεί να ηρεμήσει και κλαίει
• ο ομφαλός του ωθείται προς τα έξω, διογκώνεται
• η κήλη δεν μπορεί να σπρωχτεί προς τα πίσω
• το χρώμα του δέρματος αλλάζει, είναι μπλε έως σκούρο

Συνήθως η κήλη διογκώνεται όταν βήχετε ή φτερνίζεστε, αλλά και όταν πιέζετε τα κόπρανα.

Σε μεγαλύτερα παιδιά, επίσης όταν σηκώνουν βαρύτερα αντικείμενα.

Ρωτάτε:

Η ανύψωση βαρέων αντικειμένων μπορεί να προκαλέσει κήλη;

Η αιτία της κήλης στα παιδιά είναι πολυπαραγοντική. Συχνά προκαλείται από αποδυνάμωση του κοιλιακού τοιχώματος, συχνά λόγω συγγενούς γενετικής προδιάθεσης.

Δεν αναπτύσσει κάθε παιδί κήλη μετά την ανύψωση κάποιου βαρέως αντικειμένου.

Μια βουβωνοκήλη μπορεί να είναι ήδη ένα μεγαλύτερο πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί χειρουργικά. Αυτό, βέβαια, αποφασίζεται από τον γιατρό.

Η κήλη σπρώχνεται εύκολα προς τα πίσω και δεν είναι επώδυνη. Το παιδί δεν έχει καμία ενόχληση.

Ο κίνδυνος, όπως και στην ενήλικη ζωή, είναι να κολλήσει το έντερο ή άλλο όργανο ή ιστός. Στα κορίτσια, επίσης, η ωοθήκη και τα αιμοφόρα αγγεία της και στα αγόρια, ο περιορισμός της ροής του αίματος στον όρχι, το όσχεο.

Προσοχή όμως στις εκδηλώσεις όπως:

• αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού
• κλάμα
• ναυτία ή εμετός
• διάρροια ή δυσκοιλιότητα
• παύση των ανέμων, των αερίων
• ξαφνικός πόνος - επιδεινώνεται, ακόμη και με πίεση στην κήλη
• η κήλη δεν μπορεί να πιεστεί
• αποχρωματισμός στην περιοχή της κήλης
• πρήξιμο
• αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος σε πυρετό

Οι βουβωνοκήλες είναι πιο συχνές στα αγόρια απ' ό,τι στα κορίτσια.
Μην υποτιμάτε τις κήλες. Πρέπει να εξετάζονται από γιατρό για να αποφευχθούν πιθανές επιπλοκές, όπως η υπογονιμότητα.

Η βουβωνοκήλη θεραπεύεται με χειρουργική επέμβαση. εν έχει εναλλακτική θεραπεία.