Θεραπεία της πολυνευροπάθειας: Φάρμακα για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και την εξέλιξη της νόσου

Ο κύριος στόχος της θεραπείας της πολυνευροπάθειας είναι η ανακούφιση από τα συμπτώματα που προκαλεί η πολυνευροπάθεια. Ωστόσο, δεν υπάρχει ακόμη κάποιο συγκεκριμένο φάρμακο για την αποτελεσματική θεραπεία της πολυνευροπάθειας που θα εξαλείψει πλήρως τη βλάβη και θα θεραπεύσει τη νόσο.

Πρόκειται για μια συμπτωματική, προληπτική θεραπεία, μια θεραπεία που ανακουφίζει τα προβλήματα που έχουν ήδη προκύψει και βελτιώνει την ευεξία του ασθενούς.

Εάν η αιτία των συμπτωμάτων και των δυσκολιών δεν είναι σαφής από την εξέταση και τις εργαστηριακές εξετάσεις, ο γιατρός μπορεί να συστήσει αναμονή και παρακολούθηση της κατάστασης για να δει εάν η νευροπάθεια βελτιώνεται ή εξελίσσεται.

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για την πολυνευροπάθεια. Η θεραπεία είναι συμπτωματική, προληπτική. Ανακουφίζει από τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα και βελτιώνει την ευεξία του ασθενούς.

Οι στόχοι της θεραπείας είναι οι εξής:

• η πρόληψη της περαιτέρω επιδείνωσης και της νευρικής βλάβης
• αντιμετώπιση του πόνου
• διατήρηση της σωστής λειτουργίας των οργάνων

πρόληψη περαιτέρω επιδείνωσης και νευρικής βλάβης

Σημαντικοί τρόποι επιβράδυνσης ή πρόληψης της επιδείνωσης της προϋπάρχουσας νευροπάθειας περιλαμβάνουν τη διατήρηση φυσιολογικών επιπέδων γλυκαιμίας ή σακχάρου στο αίμα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για άτομα με γνωστή διάγνωση διαβήτη. Επιπλέον, η λήψη σημαντικών βιταμινών, ιδίως βιταμινών Β, η διατήρηση της αρτηριακής πίεσης υπό έλεγχο, η φροντίδα του βάρους και η τακτική σωματική δραστηριότητα.

Διαχείριση του πόνου

Η θεραπεία του νευροπαθητικού πόνου στις επώδυνες μορφές πολυνευροπάθειας δεν είναι ούτε αποτελεσματική ούτε ικανοποιητική. Μόνο το 50 % περίπου των ασθενών παρουσιάζει ανακούφιση από τον πόνο.

Η εξατομίκευση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας. Κάθε άτομο ανταποκρίνεται διαφορετικά στη φαρμακευτική αγωγή, έχει διαφορετική αιτία νευροπάθειας και μπορεί να εμφανίσει διαφορετικές παρενέργειες από τη θεραπεία.

Τα φάρμακα πρώτης επιλογής είναι τα αντισπασμωδικά, τα οποία χρησιμοποιούνται επίσης στη θεραπεία των διαταραχών επιληπτικών κρίσεων. Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενοι παράγοντες με καλή αποτελεσματικότητα είναι η γκαμπαπεντίνη και η πρεγκαμπαλίνη.

Οι συνήθεις παρενέργειες περιλαμβάνουν υπνηλία, ζάλη και οίδημα. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να δίνεται προσοχή στη δοσολογία όταν πρόκειται για ηλικιωμένους ή για άτομα των οποίων το επάγγελμα απαιτεί αυξημένη προσοχή, π.χ. επαγγελματίες οδηγοί ή χειριστές μηχανημάτων.

Άλλα σκευάσματα είναι αντικαταθλιπτικά, π.χ. αμιτριπτυλίνη, ντουλοξετίνη κ.ά. Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν ξηροστομία, υπνηλία, μειωμένη όρεξη και δυσκοιλιότητα.

Τα οπιοειδή, παράγωγα του οπίου, έρχονται στο προσκήνιο για μη βελτιωτικές καταστάσεις ως φάρμακα δεύτερης επιλογής. Έχουν ισχυρή αναλγητική δράση, αλλά πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή κατά τη χρήση τους. Τα φάρμακα αυτά γίνονται γρήγορα εθιστικά.

Οι παρενέργειες περιλαμβάνουν δυσκοιλιότητα, αναπνευστική καταστολή, ευφορία, σωματική εξάρτηση και άλλες.

Διατήρηση της σωστής λειτουργίας των οργάνων

Η διαταραγμένη λειτουργία των οργάνων απαιτεί εξέταση από πολλούς άλλους ειδικούς. Για παράδειγμα, η δυσλειτουργία του ουροποιητικού συστήματος απαιτεί εξέταση από ουρολόγο, τα πεπτικά προβλήματα από γαστρεντερολόγο, οι διαταραχές του καρδιακού ρυθμού από καρδιολόγο κ.ο.κ.

• Τα προβλήματα του ουροποιητικού και του ουροποιητικού συστήματος είναι αρκετά συχνά στους ασθενείς. Βοηθάει η δημιουργία ενός ημερολογίου και ενός προγράμματος για την ούρηση. Μπορεί επίσης να ξεκινήσει η χρονική ούρηση, δηλαδή η κένωση την ακριβή ώρα. Οι ασθενείς μπορεί επίσης να θεωρήσουν χρήσιμο να ασκούν πίεση με ένα κρύο αντικείμενο, όπως ένα κουτάλι, στο κάτω μέρος της κοιλιάς, όπου βρίσκεται η ουροδόχος κύστη.

Μια συχνή επιπλοκή είναι η αδυναμία πλήρους κένωσης της ουροδόχου κύστης, με υπολείμματα ούρων να παραμένουν στην κύστη. Η κατάσταση αυτή προδιαθέτει σε υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος.

Σε περίπτωση μεγάλου όγκου υπολειπόμενων ούρων, είναι χρήσιμος ο καθετηριασμός της ουροδόχου κύστης. Ένας λεπτός και εύκαμπτος σωλήνας εισάγεται μέσω της ουρήθρας στην ουροδόχο κύστη. Έτσι εξασφαλίζεται η συνεχής εκροή των ούρων.

• Η δυσπεψία εκδηλώνεται ως γαστροπάρεση. Πρόκειται για συμπτώματα συχνών ρευματισμών, στομαχικών διαταραχών και εμετού. Η συχνότερη πρόσληψη μη ερεθιστικών τροφών σε μικρότερες μερίδες μπορεί να ανακουφίσει αυτά τα συμπτώματα.

Πρόσθετη υποστηρικτική θεραπεία

Στην αγορά διατίθενται πολλά συμπληρώματα διατροφής που συμβάλλουν στη βελτίωση της κλινικής κατάστασης του ασθενούς.

Οι μηχανισμοί με τους οποίους δρουν είναι οι εξής:

• Παροχή αίματος στους ιστούς
• βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στο δέρμα και τους μυς
• προάγουν την αναγέννηση των νεύρων
• μείωση του οιδήματος

Συμβουλευτείτε το γιατρό σας πριν από τη λήψη οποιωνδήποτε νέων συμπληρωμάτων διατροφής για να αποφύγετε ανεπιθύμητες αλληλεπιδράσεις φαρμάκων ή παρενέργειες.

Η τοπική κρέμα καψαϊκίνης χρησιμοποιείται ευρέως τοπικά στο δέρμα. Εφαρμόζεται στο δέρμα σε περιοχές όπου υπάρχει κάψιμο, μυρμήγκιασμα ή πόνος, όπως τα πέλματα των ποδιών.

Οι παροδικές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν τοπικό ερεθισμό του δέρματος, ερυθρότητα και δυσανεξία στην καυτή θερμότητα.

Χρησιμοποιούνται σκευάσματα σε κάψουλες που περιέχουν άλφα λιποϊκό οξύ, το οποίο είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό. Βρίσκεται επίσης φυσικά σε ορισμένα τρόφιμα, π.χ. στις πατάτες και στα φρούτα.

Το οξειδωτικό στρες είναι γνωστός παράγοντας βλάβης των αιμοφόρων αγγείων και στη συνέχεια των νεύρων. Επομένως, η χρήση όλων των τύπων αντιοξειδωτικών είναι πολύ αποτελεσματική στην πρόληψη της νευροπάθειας. Από τα αντιοξειδωτικά, το άλφα λιποϊκό οξύ είναι το πιο αποτελεσματικό.

Ο βελονισμός είναι μια γνωστή μέθοδος της ανατολικής ιατρικής που βοηθά σε διάφορους τύπους χρόνιου πόνου και είναι επίσης αποτελεσματική στη διαχείριση του νευροπαθητικού πόνου.