Τι είναι ο κερατόκωνος και ποια είναι τα συμπτώματά του + Διάγνωση και θεραπεία

Ο κερατόκωνος είναι μια μη λοιμώδης εκφυλιστική νόσος του κερατοειδούς. Ο κερατοειδής γίνεται ασύμμετρα και κωνικά κυρτός, με αποτέλεσμα την εξασθένηση της όρασης και ακόμη και την τύφλωση.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ασθένεια αυτή συγχέεται με τη μυωπία ή τον αστιγματισμό. Στην αρχή, έχει τα ίδια συμπτώματα. Για πολλά χρόνια, μπορεί να αναπτυχθεί εντελώς απαρατήρητη, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη μετέπειτα θεραπεία.

Προσβάλλει συχνότερα τον κερατοειδή και των δύο οφθαλμών, σε ποσοστό έως και 85% των περιπτώσεων.

Η αιτία θεωρείται ότι είναι η συγγενής κατωτερότητα του κερατοειδικού ιστού. Η ακριβής αιτία δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί. Θεωρείται ότι υπάρχει γενετική και εν μέρει κληρονομική βάση.

Συχνά εμφανίζεται μαζί με άλλα νοσήματα, όπως αλλεργίες, ατοπικό έκζεμα, σύνδρομο Down, Turner ή Marfan.

Η υπερβολική κίνηση των ματιών στα παιδιά αυξάνει επίσης τον κίνδυνο ανάπτυξης. Εμφανίζεται στην παιδική ηλικία και την εφηβεία, από την ηλικία των 10-20. Όσο νωρίτερα εμφανιστεί, τόσο πιο γρήγορα εξελίσσεται. Μετά την ηλικία των 40 ετών, η συνολική εξέλιξη είναι ηπιότερη.

Η νόσος είναι σπάνια και προσβάλλει περίπου 1 άτομο στα 1.500. Διαγιγνώσκεται συχνότερα σε νεαρούς άνδρες. Ως εκ τούτου, συχνά αναφέρεται ως νόσος των νέων.

Ο κερατοειδής είναι ένα σημαντικό μέρος του οπτικού συστήματος του οφθαλμού. Όταν διαταράσσεται, η όραση εξασθενεί. Έχει κανονικό θολωτό καμπυλωτό σχήμα. Ο κερατόκωνος προκαλεί την ασύμμετρη κωνική διόγκωση και λέπτυνσή του.

Η όραση στον κερατόκωνο επιδεινώνεται σταδιακά και η διαταραχή είναι πολύ δύσκολο να διορθωθεί. Στις χειρότερες περιπτώσεις, εμφανίζεται θολή όραση, πρήξιμο και ακόμη και ρήξη του κερατοειδούς. Σε αυτή την περίπτωση, η μόνη λύση είναι η μεταμόσχευση κερατοειδούς.

Τι είναι ο κερατοειδής;

Ο κερατοειδής (τεχνικά ο κερατοειδής), μαζί με τα λευκά (σκληρός χιτώνας), είναι το στερεό κάλυμμα του ματιού. Ο κερατοειδής έχει διαφορετικά διατεταγμένες ίνες από τα λευκά, γεγονός που του προσδίδει διαφάνεια.

Ο κερατοειδής αποτελεί περίπου το 20% της επιφάνειας του ματιού.

Είναι επομένως διαφανής, σημαντικός και το πρώτο στοιχείο του οπτικού συστήματος του οφθαλμού. Η συνολική οπτική του ισχύς φτάνει μέχρι τα δύο τρίτα της συνολικής, δηλαδή 43 διοπτρίες.

Ένα υγιές μάτι έχει οπτική ισχύ περίπου 60 διοπτρίες.

Αποτελεί τον πρώτο μηχανικό αλλά και χημικό φραγμό μεταξύ του εξωτερικού κόσμου και του εσωτερικού του ματιού. Είναι το πιο καταπονημένο τμήμα του ματιού, που αντιστέκεται στις εξωτερικές επιδράσεις και εκτίθεται στον κίνδυνο τραυματισμού.

Η βλάβη ή ο τραυματισμός του κερατοειδούς προκαλεί έντονο τσουχτερό πόνο στο μάτι και αυξημένη δακρύρροια.

Ο κερατοειδής περιβάλλεται στο εσωτερικό του οφθαλμού από το υγρό του θαλάμου του οφθαλμού και επιμένει στο εξωτερικό από ένα δακρυϊκό φιλμ.

Δεν περιέχει αιμοφόρα αγγεία, αλλά έναν αριθμό νευρικών απολήξεων. Αυτές του προσδίδουν ευαισθησία στην αφή, στη θερμοκρασία και στις χημικές μεταβολές. Όταν αγγίζεται ο κερατοειδής, τα βλέφαρα κλείνουν αντανακλαστικά.

Ο κερατοειδής δεν έχει πάχος ούτε ένα χιλιοστό. Το εξωτερικό του τμήμα (προς την περιφέρεια) έχει πάχος 0,8 mm και το εσωτερικό του τμήμα (προς το κέντρο) έχει πάχος 0,6 mm. Η διάμετρός του είναι 12 mm.

Παρά το μικρό του πλάτος, αποτελείται από πέντε στρώματα.

5 στρώματα του κερατοειδούς:

1. Επιθήλιο
2. Μεμβράνη του Bowman
3. Στρώμα
4. Μεμβράνη Descemet
5. ενδοθήλιο

Ο πίνακας περιγράφει τα 5 στρώματα του κερατοειδούς

Ο κερατοειδής δεν περιέχει αιμοφόρα αγγεία. Η αιμάτωση παρέχεται από την περιφερική στιβάδα. Η περιφέρεια είναι συνυφασμένη με αιμοφόρα αγγεία και αναφέρεται ως limbus.

Επιπλέον, θρεπτικά συστατικά παρέχονται στον κερατοειδή μέσω του κοιλιακού υγρού και των δακρύων.

Η παροχή οξυγόνου παρέχεται από το εξωτερικό περιβάλλον. Τον σημαντικότερο ρόλο παίζει το δακρυϊκό φιλμ, το οποίο επιμένει στον κερατοειδή. Η ποιότητά του είναι επομένως πολύ σημαντική και το σύνδρομο ξηροφθαλμίας αποτελεί κίνδυνο για την όραση.

Το δακρυϊκό φιλμ και τα δάκρυα έχουν επίσης αμυντική, καθαριστική λειτουργία. Αποτρέπουν το θόλωμα και την ξήρανση του κερατοειδούς. Επηρεάζουν επίσης τις οπτικές ιδιότητες.

Όσον αφορά τις οπτικές ιδιότητες, ο κερατοειδής είναι ευάλωτος σε τραύματα και εκφυλιστικές αλλαγές. Εκτός από τον κερατόκωνο, μπορεί να επηρεαστεί και από άλλα προβλήματα όπως:

• Κερατογόνος
• εκφυλισμός του πλευρικού περιθωρίου του κερατοειδούς
• εκφύλιση του δέρματος του κροκόδειλου
• Κερατοειδής guttata
• λιπιδική κερατοπάθεια
• Ζωνοειδής κερατοπάθεια
• Δυστροφίες του επιθηλίου και της μεμβράνης του Bowman
• και άλλες

Ο κερατόκωνος, ο κερατογλοβός και η οριακή εκφύλιση του πλειάδας κατατάσσονται στις εκτατικές εκφυλίσεις του κερατοειδούς.

Ο κερατόκωνος είναι μια εκφυλιστική νόσος του κερατοειδούς, που χαρακτηρίζεται από διόγκωση αλλά και λέπτυνση του κερατοειδούς, η οποία προκαλεί διαταραχές της όρασης.

Προσβάλλονται και τα δύο μάτια, αλλά ασύμμετρα, δηλαδή το ένα περισσότερο.

Θεωρείται ότι είναι οικογενής (κληρονομική). Οι γενετικοί παράγοντες παίζουν ρόλο.

Στις περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζεται μαζί με αλλεργικά νοσήματα, όπως ατοπικό έκζεμα, αλλεργική ρινίτιδα, αλλά και με νοσήματα όπως σύνδρομο Down, Turner ή Marfan.

Παράγοντες του πολιτισμού, όπως το άγχος και ο κακός τρόπος ζωής, πιστεύεται επίσης ότι παίζουν ρόλο στην εκδήλωση. Η μηχανική καταπόνηση, όπως η λανθασμένη χρήση φακών επαφής και η συχνή κίνηση των ματιών στα παιδιά, έχει επίσης αρνητικό αντίκτυπο.

Η έναρξη της νόσου γίνεται σε σχετικά νεαρή ηλικία, ήδη από 10-30 ετών. Τα συμπτώματα εμφανίζονται επίσης νωρίς. Κατά κανόνα, η πρώιμη έναρξη χαρακτηρίζεται επίσης από ταχύτερη εξέλιξη της νόσου.

Τα αρχικά συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως από την ηλικία των 13 έως 27 ετών.

Η δεύτερη ομάδα ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο είναι μεταξύ των ηλικιών 40 και 60. Σε αυτή την περίπτωση, ωστόσο, η πορεία δεν είναι τόσο έντονη.

Το πρώτο και συνηθέστερο σύμπτωμα είναι η θολή όραση. Αυτό αντισταθμίζεται κυρίως με διοπτρίες, δηλαδή με γυαλιά ή φακούς επαφής.

Επομένως, πολύ συχνά συγχέεται με τη μυωπία ή τον αστιγματισμό.

Κάτι που είναι λάθος, διότι η καθυστέρηση της κατάλληλης θεραπείας περιπλέκει τη συνολική κατάσταση.

Είναι ανησυχητική ένδειξη αν η όραση επιδεινώνεται κατά μία κυλινδρική διόπτρα ανά έτος.

Η εκδήλωση είναι επομένως μια ταχύτερη επιδείνωση της όρασης. Η μυωπία και ο αστιγματισμός βαθαίνουν.

Η εκδήλωση του κερατόκωνου είναι προβλήματα όπως:

• Επιδείνωση της οπτικής οξύτητας
  • αύξηση της μυωπίας (μείον διοπτρίες)
  • και του αστιγματισμού (κυλινδρικές διοπτρίες).
  • ανεπαρκής διόρθωση των οπτικών ελαττωμάτων
  • ταχεία εξέλιξη και επιδείνωση ακόμη και κατά μία διόπτρα ανά έτος
• παραμόρφωση της εικόνας
• θόλωση ή παραμόρφωση της εικόνας
• διπλή όραση
• η οδήγηση ή η ανάγνωση αποτελεί επίσης πρόβλημα
• Διπλασιασμός (διπλασιασμός) του παρατηρούμενου αντικειμένου
• μειωμένη ανοχή στη χρήση φακών επαφής
• αφύσικη πλάγια κλίση του κεφαλιού
• προχωρημένη θόλωση του κερατοειδούς
  • και συνεπώς περιορισμός της διαφάνειας
  • απώλεια της όρασης (τύφλωση)
  • τύφλωση λόγω φωτός
  • Υδρωπικός, οίδημα του κερατοειδούς
  • που προκαλεί πόνο

Ο κερατόκωνος είναι μια χρόνια ασθένεια. Το ιατρικό ιστορικό είναι σημαντικό, αλλά κυρίως μια ειδική επαγγελματική εξέταση των ματιών.

Η οφθαλμολογική εξέταση περιλαμβάνει αξιολόγηση της όρασης (οπτική οξύτητα) με τη χρήση οπτοτύπων. Με έναν αυτόματο διαθλαστήρα αξιολογείται η αντικειμενική διάθλαση. Αξιολογείται επίσης η υποκειμενική διάθλαση.

Η εξέταση του πρόσθιου τμήματος του οφθαλμού περιλαμβάνει την εξέταση των βλεφάρων, του επιπεφυκότα και της δακρυϊκής μεμβράνης.

Η εξέταση πραγματοποιείται επίσης με τη βοήθεια σχισμοειδούς λυχνίας. Πραγματοποιούνται τοπογραφία κερατοειδούς, φωτογραφίες του πρόσθιου τμήματος του οφθαλμού, δηλαδή αλλάρομετρία.

Οι πιο σύγχρονες συσκευές εξέτασης περιλαμβάνουν το Galilei, το PENTACUT ή το Orbscan.

Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, εξετάζονται χαρακτηριστικά όπως:

1. Σκιά του Bowman - προκαλείται από ουλές του κερατοειδούς, ο κερατοειδής σταδιακά διογκώνεται
2. δακτύλιος του Fleischer - παρατηρείται κίτρινος, καφέ ή γκρίζος χρωματισμός του κερατοειδούς
3. Το σημείο του Munson - ή επίσης το σημείο του Munson
   • σε προχωρημένο στάδιο
   • όταν κοιτάζετε προς τα κάτω, το κάτω βλέφαρο καμπυλώνει σε σχήμα V
4. σημείο Axenfeld, όπου το διογκωμένο τμήμα του κερατοειδούς χαρακτηρίζεται από απώλεια της ευαισθησίας στην αφή
5. ραγάδες του Vogt - σχισίματα στη μεμβράνη Descemet
6. ουλές κερατόκωνου - ουλές στην περιοχή της διόγκωσης του κερατοειδούς
7. Υδρωπικισμός (πρήξιμο) στο οξύ στάδιο
   • ως συνέπεια της ρήξης της μεμβράνης Descemet
   • αιφνίδια επιδείνωση της οπτικής οξύτητας

Η πορεία της νόσου είναι παρατεταμένη (χρόνια). Συνήθως, όσο νωρίτερα αρχίζει, τόσο ταχύτερη είναι η εξέλιξη και η επιδείνωση των δυσκολιών.

Τα πρώτα συμπτώματα τείνουν να είναι ήπια και συχνά παραβλέπονται. Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων δεν γνωρίζει καν ότι έχει κερατόκωνο. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα περιλαμβάνουν μείωση της οπτικής οξύτητας, όπου τα συμπτώματα συγχέονται με μυωπία ή αστιγματισμό.

Αυτό αποτελεί επιπλοκή στη μετέπειτα και καθυστερημένη θεραπεία. Σταδιακά, τα προβλήματα αναπτύσσονται και προκαλούν σημαντική επιδείνωση της όρασης.

Η παραμελημένη θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε θόλωση του κερατοειδούς, σε ρήξη του και ακόμη και σε τύφλωση του πάσχοντος οφθαλμού.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο κερατόκωνος είναι παρών και στα δύο μάτια. Χαρακτηρίζεται από ασύμμετρη εξέλιξη. Με απλά λόγια, το ένα μάτι προσβάλλεται ελαφρώς περισσότερο.

Η νόσος μπορεί να ανακουφιστεί με τη βοήθεια των πιο σύγχρονων μεθόδων, αλλά και πάλι δεν μπορεί να θεραπευτεί πλήρως.