Θεραπεία: πώς αντιμετωπίζεται το αιμαγγείωμα σε παιδιά και ενήλικες;

Στις περισσότερες περιπτώσεις αιμαγγειωμάτων στην παιδική ηλικία, χρησιμοποιείται μια προσέγγιση αναμονής. Είναι γνωστό ότι υποχωρούν αυθόρμητα, δηλαδή εξαφανίζονται.

Ωστόσο, τα αιμαγγειώματα που αναπτύσσονται γρήγορα, είναι μεγαλύτερα και βρίσκονται σε δυσμενή θέση απαιτούν στοχευμένη θεραπεία.

Οι βήτα αναστολείς, όπως η προπρανολόλη, είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη θεραπεία πρώτης γραμμής.

Οι παρενέργειες της προπρανολόλης περιλαμβάνουν:

• Επιβράδυνση του καρδιακού ρυθμού
• μείωση της αρτηριακής πίεσης
• βρογχόσπασμος
• υπογλυκαιμία

Απαιτείται καρδιολογική εξέταση πριν από την έναρξη οποιασδήποτε θεραπείας με β-αποκλειστές. Η θεραπεία διαρκεί περίπου 9-15 μήνες.

Ο δεύτερος τύπος θεραπείας είναι τα συστηματικά κορτικοστεροειδή, αλλά ο μηχανισμός δράσης τους στη θεραπεία των αιμαγγειωμάτων δεν είναι απολύτως σαφής. Η δοσολογία ελέγχεται ανάλογα με το βάρος και συνήθως διαρκεί 6-8 εβδομάδες.

Οι παρενέργειες της κορτικοθεραπείας περιλαμβάνουν:

• Ευερεθιστότητα
• Διαταραχές του ύπνου
• αύξηση της αρτηριακής πίεσης
• Αποασβεστοποίηση των οστών
• καρδιακή βλάβη
• καθυστέρηση της ανάπτυξης στα παιδιά

Η επίδραση των κορτικοστεροειδών εκδηλώνεται με το μαλάκωμα της βλάβης, την αλλαγή του χρώματός της σε πιο ανοιχτό και την επιβράδυνση της ανάπτυξής της.

Περίπου το 30 % των αιμαγγειωμάτων δεν ανταποκρίνεται στη θεραπεία με κορτικοστεροειδή. Ένας άλλος κίνδυνος είναι η επανεμφάνιση αιμαγγειωμάτων μετά τη θεραπεία.

Η χειρουργική θεραπεία αποτελεί επιλογή όταν η συντηρητική θεραπεία αποτυγχάνει.

Η λεγόμενη χειρουργική εκτομή περιλαμβάνει την αφαίρεση του ίδιου του αγγειακού σώματος και του υπολειπόμενου λιπώδους ιστού.

Στα παιδιά, η χειρουργική επέμβαση αναβάλλεται επειδή αφήνει ουλές και δερματικά ελαττώματα. Απόλυτη ένδειξη για χειρουργική επέμβαση στα παιδιά είναι:

• ένα αιμαγγείωμα που βρίσκεται στο βλέφαρο για την αποφυγή βλάβης της όρασης
• εμφάνιση στο τριχωτό της κεφαλής
• αιμαγγείωμα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων

Τα αιμαγγειώματα που βρίσκονται στο εσωτερικό οργάνων αφαιρούνται με ενδοσκοπικές τεχνικές.

Από τη δεκαετία του 1980 χρησιμοποιείται επίσης το λέιζερ. Το λέιζερ είναι ιδιαίτερα επιτυχές για επιφανειακές βλάβες που δεν ξεπερνούν σε βάθος τα 8 mm. Μερικές φορές απαιτείται γενική αναισθησία κατά τη διάρκεια της επέμβασης.

Η κρυοθεραπεία (θεραπεία κατάψυξης) χρησιμοποιείται για μικρά αιμαγγειώματα που δεν υπερβαίνουν το 1,5 cm σε διάμετρο και 2 mm σε βάθος.