Θεραπεία: για το μεταβολικό σύνδρομο, αλλαγή του τρόπου ζωής και μόνο τότε θεραπεία
Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα στην προσπάθεια να θέσετε υπό έλεγχο τις παθολογίες του μεταβολικού συνδρόμου είναι να αλλάξετε τον τρέχοντα τρόπο ζωής σας.
Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι η τροποποίηση της διατροφής, η τακτική άσκηση και άλλα μέτρα που χρησιμεύουν στην πρόληψη του συνδρόμου αποτελούν επίσης βασικό συστατικό της θεραπείας.
Σε περίπτωση που οι ριζικές αλλαγές στην έμπειρη λειτουργία ενός ασθενούς που έχει διαγνωστεί με μεταβολικό σύνδρομο δεν επαρκούν, έρχεται στο προσκήνιο η φαρμακολογική θεραπεία.
Με τον όρο φαρμακολογική θεραπεία εννοούμε τη θεραπεία με φάρμακα.
Δεδομένου ότι δεν μπορούμε να θεωρήσουμε το μεταβολικό σύνδρομο ως ασθένεια, δεν μπορούμε να μιλάμε και για θεραπεία του συνδρόμου ως τέτοια.
Η ανάγκη σε αυτή την περίπτωση είναι να αντιμετωπιστούν όλες οι συνιστώσες του συνδρόμου, δηλαδή οι πέντε βασικές παθολογικές καταστάσεις που συνθέτουν το σύνδρομο.
Προς το παρόν, δεν υπάρχει ένα και μοναδικό καθολικό φάρμακο που να μπορεί να θεραπεύσει όλες τις συνιστώσες του συνδρόμου, ή τουλάχιστον τις περισσότερες από αυτές.
Συνεπώς, η θεραπεία πραγματοποιείται ξεχωριστά για κάθε παθολογική κατάσταση, χρησιμοποιώντας γνωστά και χρησιμοποιούμενα φάρμακα που διατίθενται στην αγορά.
Ο πρωταρχικός στόχος της φαρμακολογικής θεραπείας είναι η μείωση του κινδύνου εμφάνισης μιας μη καρδιακής ανωμαλίας, δηλαδή της ισχαιμικής καρδιοπάθειας.
Οι γιατροί προσπαθούν πρώτα να μειώσουν το επίπεδο της επιβλαβούς χοληστερόλης στο αίμα και επίσης να μειώσουν την υψηλή αρτηριακή πίεση, οι οποίες έχουν αρνητική επίδραση στα αιμοφόρα αγγεία.
Στη θεραπεία των διαφόρων συνιστωσών του μεταβολικού συνδρόμου συμμετέχουν όχι μόνο παθολόγοι με έμφαση στον μεταβολισμό, αλλά και καρδιολόγοι, ψυχίατροι και πολλοί άλλοι ειδικοί γιατροί.
Δευτερευόντως, οι γιατροί προσπαθούν να αποτρέψουν την εμφάνιση και την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2, εάν δεν υπάρχει ήδη στον ασθενή. Αυτό γίνεται με τη μείωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
Εάν ο ασθενής έχει ήδη αναπτύξει διαβήτη, η θεραπεία ακολουθεί τις συνήθεις διαδικασίες που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του διαβήτη.
Πίνακας φαρμάκων πρώτης επιλογής για τη θεραπεία των διαφόρων συνιστωσών του μεταβολικού συνδρόμου
Αυξημένο σάκχαρο στο αίμα ή διαβήτης τύπου 2 | Βιγκουανίδες (μετφορμίνη) | Μειώνει τα βασικά επίπεδα γλυκόζης καθώς και τα αυξημένα μεταγευματικά επίπεδα γλυκόζης. |
Γλιπτίνες (σιταγλιπτίνη, βιλνταγλιπτίνη, αλογλιπτίνη) | Αυξάνουν την παραγωγή ινσουλίνης στο πάγκρεας και μειώνουν την παραγωγή γλυκόζης στο ήπαρ. | |
Εξενατίδη | Αυξάνει την παραγωγή ινσουλίνης στο πάγκρεας. | |
Liraglutide | Μειώνει τα επίπεδα γλυκόζης νηστείας και μεταγευματικά, αυξάνει την παραγωγή ινσουλίνης στο πάγκρεας. | |
Αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης ή τριακυλογλυκερόλης στο αίμα | Στατίνες (σιμβαστατίνη, ατορβαστατίνη, ροσουβαστατίνη, φλουβαστατίνη) | Παρεμβαίνουν στη διαδικασία σχηματισμού χοληστερόλης στο ήπαρ, μειώνοντας έτσι την παραγωγή της. |
Υψηλή αρτηριακή πίεση | Αναστολείς ΜΕΑ (περινδοπρίλη, ραμιπρίλη, εναλαπρίλη) | Προκαλούν διαστολή των αιμοφόρων αγγείων, μειώνοντας έτσι την αρτηριακή πίεση. |
Σαρτάνες (βαλσαρτάνη, λοσαρτάνη, ιρβεσαρτάνη) | ||
Αναστολείς διαύλων ασβεστίου (αμλοδιπίνη, βεραπαμίλη, διλτιαζέμη) | ||
Φάρμακα κεντρικής δράσης (ριλμενιδίνη) | Προκαλεί διαστολή των αιμοφόρων αγγείων και μειώνει τον καρδιακό ρυθμό. |
Παράλληλα, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του υπερβολικού βάρους ή της παχυσαρκίας. Η βάση στη θεραπεία είναι η τροποποίηση της διατροφής, η κατάλληλη και τακτική σωματική δραστηριότητα και άλλες αλλαγές στο καθεστώς.
Οι χειρουργικές επεμβάσεις στον πεπτικό σωλήνα αποτελούν επίσης μια επιλογή. Ένα παράδειγμα είναι η μέθοδος της γαστρικής ζώνης. Σε αυτή τη διαδικασία τοποθετείται γύρω από το στομάχι μια ρυθμιζόμενη ζώνη, η οποία χωρίζει το στομάχι σε δύο τμήματα σε σχήμα κλεψύδρας. Η μέθοδος αυτή βοηθά στον περιορισμό της ποσότητας της προσλαμβανόμενης τροφής.
Η δεύτερη μέθοδος είναι η γαστρική σωληνοποίηση, κατά την οποία αφαιρείται χειρουργικά το τμήμα του στομάχου που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή των λεγόμενων ορμονών της πείνας. Ο ασθενής τότε δεν βιώνει έντονη πείνα κατά τη διάρκεια της δίαιτας.
Οι χειρουργικές επεμβάσεις στο στομάχι οδηγούν σε μείωση του περιττού σωματικού βάρους και ταυτόχρονα σε αλλαγές άλλων μεταβολικών παραμέτρων - και συνεπώς σε προσαρμογές των επιπέδων γλυκόζης και λίπους στο αίμα, καθώς και της αρτηριακής πίεσης.
Οι επεμβάσεις αυτές ονομάζονται μεταβολικές χειρουργικές επεμβάσεις.