Υπερθυρεοειδισμός: γιατί εμφανίζεται και πώς εκδηλώνεται; + Τιμές και θεραπεία

Ο υπερθυρεοειδισμός είναι μια ασθένεια και ένα κλινικό σύνδρομο που προκαλείται από την υπερβολική παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Πρόκειται συγκεκριμένα για τις ορμόνες θυροξίνη και τριιωδοθυρονίνη.

Ως συνέπεια αυτής της υπερπαραγωγής ορμονών, παρατηρείται επιτάχυνση του μεταβολισμού, η οποία επιφέρει διάφορες επιπλοκές και εκδηλώσεις.

Η νόσος προσβάλλει περίπου το 2% του πληθυσμού. Προσβάλλει τις γυναίκες περισσότερο από τους άνδρες.

Συχνά σας ενδιαφέρει:
Τι είναι ο υπερθυρεοειδισμός (και τι σημαίνει υποθυρεοειδισμός) και γιατί εμφανίζεται;
Πώς εκδηλώνεται και ποιοι είναι οι κίνδυνοι;
Πώς αντιμετωπίζεται και είναι απαραίτητη η αλλαγή της διατροφής;
Ποια είναι η σχέση του με την εγκυμοσύνη;

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένα σημαντικό όργανο που επηρεάζει ολόκληρο το σώμα. Η λειτουργία του είναι να παράγει ορμόνες. Αυτές έχουν επίδραση σε διάφορα όργανα του σώματος και στο μεταβολισμό. Οι διαταραχές της έκκρισης των ορμονών έχουν στη συνέχεια αρνητικές επιπτώσεις.

Η λειτουργία του μπορεί να είναι αυξημένη ή μειωμένη. Ο υπερθυρεοειδισμός είναι ένας χαρακτηρισμός για την υπερβολική παραγωγή των ορμονών του.

Hyper = περίσσεια, περισσότερο από τη φυσιολογική κατάσταση, υπερβολική δραστηριότητα/παραγωγή.
Hypo = ανεπάρκεια, λιγότερο από τη φυσιολογική κατάσταση, ανεπαρκής δραστηριότητα/παραγωγή.
Υπερθυρεοειδισμός = υπερβολική δραστηριότητα και παραγωγή ορμονών.
Υποθυρεοειδισμός = ανεπαρκής δραστηριότητα και παραγωγή ορμονών.

Τι είναι ο θυρεοειδής αδένας και οι ορμόνες του

Ο θυρεοειδής αδένας επηρεάζει σημαντικά τις μεταβολικές διεργασίες στο σώμα. Μια δυσλειτουργία της λειτουργίας του θα επηρεάσει αρνητικά όχι μόνο τον μεταβολισμό αλλά και άλλα όργανα και ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα. Ο θυρεοειδής αδένας βρίσκεται κάτω από το δέρμα στο μπροστινό μέρος του λαιμού. Ο θυρεοειδής χόνδρος επιμένει από την πάνω πλευρά. Στους άνδρες, ένας καλά ορατός και πιο εμφανής αδένας.

Τα κύτταρα του θυρεοειδούς αδένα παράγουν ορμόνες, δηλαδή θυροξίνη (γνωστή και ως Τ4) και τριιωδοθυρονίνη (Τ3). Το ιώδιο είναι σημαντικό για το σχηματισμό τους. Η Τ4 έχει τέσσερα και η Τ3 τρία άτομα ιωδίου. Και μαζί με το ιώδιο, το σελήνιο είναι επίσης σημαντικό για το σχηματισμό της ορμόνης Τ3. Η έλλειψη αυτών των στοιχείων έχει αρνητική επίδραση στη λειτουργία του αδένα.

Οι τιμές των θυρεοειδικών ορμονών είναι:
Τ3 = 3,5-6,5 pmol/λίτρο
Τ4 = 12,0-22 pmol/λίτρο
Τιμή TSH = 0,5-5,0 mIU/λίτρο

Εκτός από το ιώδιο και το σελήνιο, υπάρχει και μια άλλη ορμόνη που ρυθμίζει στην πραγματικότητα τον θυρεοειδή αδένα. Η ορμόνη αυτή παράγεται στην υπόφυση και αναφέρεται ως TSH (θυρεοτροπική ορμόνη ή θυρεοειδοτρόπος ορμόνη).

Ποια είναι η σημασία των θυρεοειδικών ορμονών;

Συμμετέχουν στο μεταβολισμό των σακχάρων, των λιπών αλλά και των πρωτεϊνών. Επηρεάζουν τη διαχείριση της ενέργειας. Η δράση τους είναι σε όλο το σώμα, σε όλα τα όργανα. Επιταχύνουν ή επιβραδύνουν την καρδιά. Μια σοβαρή διαταραχή μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια.

Η διαχείριση της ενέργειας επηρεάζει το βάρος ενός ατόμου. Όταν είναι δυσλειτουργική, μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια ή αύξηση βάρους. Ομοίως, επηρεάζουν τα επίπεδα σακχάρου και χοληστερόλης. Οι θυρεοειδικές ορμόνες είναι επίσης παρούσες στην παραγωγή πρωτεϊνών από το ίδιο το σώμα.

Κατά τη διάρκεια της ενδομήτριας ανάπτυξης, συμμετέχουν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου, των νεύρων, καθώς και των μυών και των οστών του εμβρύου. Φυσικά, συμμετέχουν επίσης καθ' όλη τη διάρκεια της υπόλοιπης ζωής, κατά την παιδική ηλικία, την εφηβεία ή την ενηλικίωση. Η περίσσεια ορμονών είναι επίσης υπεύθυνη για την οστεοπόρωση, για παράδειγμα.

Νόσος του θυρεοειδούς

Διάφορες ασθένειες μπορούν να επηρεάσουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα και την παραγωγή ορμονών. Είτε αυξάνοντας είτε μειώνοντας τη λειτουργία του. Υπάρχουν όμως και ασθένειες που δεν επηρεάζουν τη λειτουργία και στις οποίες η παραγωγή ορμονών παραμένει φυσιολογική.

Επαγγελματική ονομασία της λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα, η οποία συναντάται συνήθως ακόμη και από τον απλό άνθρωπο:

• μειωμένη λειτουργία (μειωμένη παραγωγή ορμονών) - υποθυρεοειδισμός
• φυσιολογική λειτουργία - ευθυρεοειδισμός
• αυξημένη λειτουργία - υπερθυρεοειδισμός, αλλά και θυρεοτοξίκωση

Η φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα παραμένει, για παράδειγμα, σε όζους, όγκους ή ορισμένες φλεγμονές του αδένα. Είναι επίσης γνωστός ο όρος βρογχοκήλη. Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια διόγκωση του ίδιου του αδένα. Με μεγαλύτερη έκταση, η βρογχοκήλη είναι σαφώς ορατή.

Η βρογχοκήλη μπορεί να προκληθεί από έναν όζο, έναν όγκο, μια φλεγμονή ή ακόμη και από έλλειψη ιωδίου. Ωστόσο, η διεύρυνση μπορεί να μην υπάρχει όταν υπάρχει κάποια ασθένεια. Όταν υπάρχει μειωμένη λειτουργία, ο αδένας μπορεί επίσης να έχει μειωμένο μέγεθος.

Τι είναι ο υπερθυρεοειδισμός;

Η υπερβολική παραγωγή ορμονών επηρεάζει το μεταβολισμό, ολόκληρο τον οργανισμό και κάθε όργανο του σώματος. Ο επαγγελματικός όρος για την αυξημένη παραγωγή ορμονών είναι υπερθυρεοειδισμός. Προκαλείται από διάφορες ασθένειες. Η θυρεοτοξίκωση, όπως ονομάζεται επίσης η υπερβολική παραγωγή ορμονών, χαρακτηρίζεται όχι μόνο από αυξημένη έκκριση θυρεοειδικών ορμονών, αλλά και από αυξημένη αντίδραση των περιφερικών ιστών στις ορμόνες αυτές.

Η διαταραχή έχει διάφορες μορφές. Η δυσλειτουργία μπορεί να έχει περιφερική, κεντρική, έκτοπη και hCG μορφή. Η κεντρική μορφή της νόσου είναι σχετικά σπάνια και σχετίζεται άμεσα, για παράδειγμα, με αδένωμα της υπόφυσης. Στην έκτοπη μορφή, με τη σειρά της, υπάρχει σύνδεση με όγκους των ωοθηκών και η hCG σχετίζεται συχνότερα με την εγκυμοσύνη.

Το πώς εξελίσσεται η νόσος και πώς εκδηλώνεται εξαρτάται επίσης από τη μορφή της, αλλά και από την ηλικία και την υγεία του ασθενούς. Ορισμένες διεργασίες μπορεί να μην επηρεάζονται από τα υπερβολικά επίπεδα ορμονών σε βαθμό που να είναι ορατές εξωτερικά. Συνολικά, ωστόσο, το σύνδρομο αυτό προκαλεί επιτάχυνση των μεταβολικών και άλλων διεργασιών στο σώμα.

Η ομάδα κινδύνου των ατόμων που πρέπει να σκεφτούμε για τη νόσο του θυρεοειδούς είναι οι γυναίκες άνω των 50 ετών.

Ορισμένοι παράγοντες κινδύνου:

• Θετικό οικογενειακό ιστορικό (οικογενειακό ιστορικό της νόσου).
• ιστορικό δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς
• παρουσία θυρεοειδικών αντισωμάτων
• παρουσία ορισμένων συμπτωμάτων
• αυξημένη χοληστερόλη
• διαβήτης τύπου Ι
• κοιλιοκάκη
• προβλήματα του ανοσοποιητικού συστήματος
• φάρμακα όπως η αμιωδαρόνη ή η βιολογική θεραπεία
• ακτινοβολία, θεραπεία με ακτινοβολία
• υπογονιμότητα, αυτόματη αποβολή, αλλά και πρόωρος τοκετός

Ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί να έχει πολλαπλές αιτίες. Η πιο συχνή αιτία είναι η νόσος του Graves-Basedow, ιδίως σε νέους ανθρώπους. Στον ηλικιωμένο πληθυσμό επικρατούν το τοξικό αδένωμα και η τοξική βρογχοκήλη. Λιγότερο συχνό είναι το θυλακιώδες καρκίνωμα από οξυφιλικά κύτταρα.

Η φλεγμονή του θυρεοειδούς (θυρεοειδίτιδα) μπορεί επίσης να αποτελέσει αιτία υπερπαραγωγής. Στα κεντρικά αίτια περιλαμβάνεται το αδένωμα της υπόφυσης, το οποίο παράγει TSH. Αυτό με τη σειρά του διεγείρει την υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Σπάνια, υπάρχει αντίσταση στις θυρεοειδικές ορμόνες.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η περίσσεια θυρεοειδικών ορμονών μπορεί επίσης να προκαλέσει όγκους στις ωοθήκες ή στους όρχεις. Στην περίπτωση της εγκυμοσύνης, ο υπερθυρεοειδισμός εμφανίζεται στις γυναίκες αμέσως μετά τον τοκετό, οπότε οι γυναίκες μπορεί να υποφέρουν από θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό. Πρόκειται για μια προσωρινή μόνο κατάσταση.

Μπορεί επίσης να προκληθεί από την υπερβολική χρήση δισκίων που περιέχουν θυρεοειδικές ορμόνες. Αυξημένη λειτουργία μπορεί επίσης να προκληθεί κατά τη θεραπεία καρδιακών αρρυθμιών, όταν λαμβάνεται το φάρμακο αμιοδαρόνη. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί όταν λαμβάνονται σε αυξημένο βαθμό σκευάσματα που περιέχουν ιώδιο. Ένα παράδειγμα είναι το σκιαγραφικό που χρησιμοποιείται σε ακτινογραφίες ή αξονικές τομογραφίες.

Σύνοψη των αιτιών υπερπαραγωγής θυρεοειδικών ορμονών:

• Graves-Basedow
• Όζοι θυρεοειδούς, ιδίως σε ηλικιωμένους
  • Οζώδης ή ακόμη και πολυοζώδης βρογχοκήλη, που είναι πολλαπλοί όζοι του θυρεοειδούς
  • μονήρης όζος, δηλαδή ένας μόνο κόμβος
• φλεγμονή (θυρεοειδίτιδα)
  • χρόνια αυτοάνοση φλεγμονή (θυρεοειδίτιδα Hashimoto)
  • κοκκιωματώδης θυρεοειδίτιδα
• όγκος του θυρεοειδούς
  • Το αδένωμα του θυρεοειδούς είναι ο πιο κοινός αλλά καλοήθης όγκος
  • θυλακιώδες καρκίνωμα
• καρκίνος των ωοθηκών, όπως το τεράτωμα
• όγκος των όρχεων
• το αδένωμα της υπόφυσης, το οποίο αποτελεί την κεντρική αιτία
• αντίσταση στις θυρεοειδικές ορμόνες
• υπερβολική δόση φαρμάκων ή φαρμάκων
  • που περιέχουν θυρεοειδικές ορμόνες
  • αμιοδαρόνη
  • Παρασκευάσματα που περιέχουν ιώδιο, σκιαγραφικό
• Υπερπαραγωγή hCG στην εγκυμοσύνη, η hCG είναι η ορμόνη χοριακή γοναδοτροπίνη
• φλεγμονή μετά τον τοκετό, η οποία υποχωρεί μετά από εβδομάδες ή μήνες ακόμη και χωρίς θεραπεία

Ως αποτέλεσμα της αυξημένης παραγωγής των ορμονών θυροξίνη και τριιωδοθυρονίνη, εμφανίζονται γενικά και ειδικά συμπτώματα. Χαρακτηριστικό είναι η επιτάχυνση του μεταβολισμού, η οποία απαιτεί αυξημένες ενεργειακές απαιτήσεις. Κατά συνέπεια, παρατηρείται απώλεια βάρους.

Ένα άτομο με υπερθυρεοειδισμό είναι αδύνατο, χαρακτηρίζεται από ένα αμείλικτο αίσθημα πείνας, τη λεγόμενη πείνα του λύκου. Ως αποτέλεσμα της ταχύτερης πέψης, προστίθεται η διάρροια. Γενικά, εκδηλώνεται μυϊκή αδυναμία, ελαφρύ τρέμουλο στα χέρια. Οι ψυχολογικές διαταραχές περιλαμβάνουν αϋπνία, κόπωση, διαταραχές της διάθεσης και αλλαγές στη διάθεση, νευρικότητα.

Χαρακτηριστικό είναι το αίσθημα παλμών της καρδιάς, με βάση τους γρήγορους χτύπους της καρδιάς ή άλλες διαταραχές του καρδιακού ρυθμού. Η κολπική μαρμαρυγή είναι συχνή. Παρουσιάζεται επίσης υψηλή αρτηριακή πίεση. Το άτομο μπορεί να λαχανιάζει κατά την άσκηση. Εμφανίζεται εφίδρωση και εξάψεις. Το πρήξιμο των άκρων είναι αισθητό.

Ο θυρεοειδής αδένας μπορεί να μεγεθυνθεί, αλλά αυτό δεν αποτελεί κατάσταση υπερθυρεοειδισμού. Αυτή η μεγέθυνση αναφέρεται ως βρογχοκήλη. Ορισμένα άτομα μπορεί να εμφανίσουν οφθαλμικά συμπτώματα, τα οποία περιλαμβάνουν:

• πόνο πίσω από το μάτι
• διογκωμένα, προεξέχοντα μάτια (εξόφθαλμος)
• αδυναμία πλήρους κλεισίματος των βλεφάρων
  • προκαλεί ξήρανση του οφθαλμού, του κερατοειδούς
• Διπλή όραση
• κάψιμο
• κοπή
• δακρύρροια
• οπτικές διαταραχές, για καταπίεση του οπτικού νεύρου

Στις γυναίκες μπορεί να εμφανιστούν διαταραχές του εμμηνορροϊκού κύκλου, ιδίως λιγότερο συχνή έμμηνος ρύση ή πλήρης απουσία εμμήνου ρύσεως. Υπερθυρεοειδισμός θα πρέπει επίσης να υπάρχει υποψία σε περίπτωση αποβολής ή πρόωρου τοκετού. Στην περίπτωση του ανδρικού φύλου μπορεί να εμφανιστούν διαταραχές της ισχύος.

Εκδηλώνεται επίσης στο δέρμα, τόσο με λευκές κηλίδες σε όλο το σώμα όσο και με ερυθρότητα στο πρόσωπο. Το δέρμα είναι τρυφερό ζεστό, υγρό και γρήγορα λιπαρό. Ο άνδρας έχει επιταχυνόμενη τριχοφυΐα, τα μαλλιά είναι λεπτά, πέφτουν περισσότερο και αραιώνουν.

Ο πίνακας παραθέτει μια ομάδα υποκειμενικών (που αισθάνεται ο πάσχων) και αντικειμενικών (εξωτερικά ορατών) συμπτωμάτων

Η νόσος μπορεί να εντοπιστεί από τα αρχικά συμπτώματα. Σε νέους ανθρώπους, ασυνήθιστο αίσθημα παλμών της καρδιάς, ταχυκαρδία ή ακόμη και εφίδρωση ή κόπωση. Υπερθυρεοειδισμός υποψιάζεται επίσης σε περιπτώσεις απώλειας βάρους και πεπτικών προβλημάτων. Ωστόσο, αυτά είναι πολύ γενικά συμπτώματα.

Οι πιο αξιόπιστες εξετάσεις είναι οι εξετάσεις αίματος. Αυτές μετρούν τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών. Οι ορμόνες θυροξίνη (Τ3) και τριιωδοθυρονίνη (Τ4) είναι αυξημένες. Στη συνέχεια αξιολογούνται τα επίπεδα της TSH. Κατά την αξιολόγηση των επιπέδων των ορμονών, η αξιολόγηση της TSH, της Τ4 και της Τ3 είναι συνήθως επαρκής.

Εάν τα επίπεδα της TSH είναι χαμηλά, αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή της καταστέλλεται από τα υψηλά επίπεδα θυρεοειδικής ορμόνης. Με απλά λόγια, η αδενοϋπόφυση παράγει λιγότερη θυρεοειδοτρόπο ορμόνη (TSH) όταν υπάρχουν υψηλά επίπεδα θυρεοειδικής ορμόνης στο αίμα.

Ωστόσο, μια εξέταση αίματος για έλεγχο της TSH μπορεί να υποδεικνύει μειωμένη λειτουργία της υπόφυσης και άλλα προβλήματα. Επομένως, είναι προτιμότερο να γίνεται ταυτόχρονα μια εξέταση Τ4 και Τ3. Οι ειδικές αξιολογήσεις αντισωμάτων είναι επίσης χρήσιμες. Το αποτέλεσμά τους μπορεί να εντοπίσει, για παράδειγμα, τη νόσο GB ή τη νόσο Graves-Basedow.

Οι βοηθητικές απεικονιστικές μέθοδοι περιλαμβάνουν την αξονική τομογραφία, το σπινθηρογράφημα, τις ακτινογραφίες θυρεοειδούς και τις ακτινογραφίες θώρακος. Ο κύριος λόγος για την αναζήτηση γιατρού είναι το ιατρικό ιστορικό, όπως οι ταχυπαλμίες και άλλα συμπτώματα της νόσου. Ο γενικός ιατρός και ο ενδοκρινολόγος συνεργάζονται για τη διάγνωση.

Η νόσος αρχίζει να εκδηλώνεται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου. Συγκεκριμένα, ο μεταβολισμός και συνεπώς ολόκληρος ο οργανισμός επιταχύνεται. Συνεπώς, οι ενεργειακές απαιτήσεις είναι επίσης υψηλότερες. Το άτομο χάνει βάρος και φυσικά αισθάνεται τη λεγόμενη πείνα του λύκου. Παραδόξως, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να πάρει βάρος λόγω υπερβολικής πρόσληψης τροφής.

Υπάρχει γενική κόπωση, αλλά και μυϊκή αδυναμία, συναφείς ψυχολογικές δυσκολίες όπως άγχος. Το άτομο είναι ευερέθιστο, νευρικό. Μπορεί να έχει διαταραχές στον ύπνο. Οι δυσκολίες αυτές επιδεινώνουν την ψυχική κατάσταση.

Η αύξηση του καρδιακού ρυθμού θα προκαλέσει ταχυπαλμία. Αν δεν αντιμετωπιστεί, η κατάσταση και η κορύφωση μπορεί να προκαλέσει σοβαρές καρδιακές αρρυθμίες, αλλά και καρδιακή ανεπάρκεια. Συνδέεται με αυτό μια πιο γρήγορη δύσπνοια με συνήθως καλά ανεκτή άσκηση.

Εφίδρωση, εξάψεις, τρέμουλο των άκρων, αυξημένη δίψα και κατά συνέπεια συχνότερη ούρηση. Η επιτάχυνση επηρεάζει επίσης τις κινήσεις του εντέρου, προκαλώντας διάρροια. Υπάρχει επίσης ναυτία, αίσθημα ναυτίας ή εμετός.

Στις γυναίκες, ο υπερθυρεοειδισμός αποτελεί αιτία προβλημάτων στην έμμηνο ρύση. Πρέπει επίσης να αναζητηθεί η σχέση του εάν μια γυναίκα αποβάλλει ή δεν καταφέρνει να συλλάβει. Ακόμη και εάν γεννήσει πρόωρα. Στους άνδρες, αποτελεί επίσης επιβάρυνση στον σεξουαλικό τομέα. Προκαλεί στυτική δυσλειτουργία και υπογονιμότητα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η υπερπαραγωγή ορμονών μπορεί να σχετίζεται με την εγκυμοσύνη, όπου το πρόβλημα σχετίζεται με ορμονικές αλλαγές. Ή στην περίοδο λίγο μετά τον τοκετό, αναπτύσσεται θυρεοειδίτιδα. Αυτή είναι μόνο προσωρινή, αλλά για ένα χρονικό διάστημα είναι η αιτία για την υπερπαραγωγή ορμονών.

Η νόσος και τα μακροχρόνια επίπεδα ορμονών επηρεάζουν και τα μάτια. Εμφανίζεται ένα χαρακτηριστικό φούσκωμα των ματιών (ο λεγόμενος εξόφθαλμος). Επιπλέον, τα μάτια μπορεί να είναι ερεθισμένα και να πονάνε. Το προχωρημένο στάδιο έχει ως αποτέλεσμα τα βλέφαρα να μην κλείνουν.

Αυτή η πτώση των βλεφάρων έχει αρνητική επίδραση στην ύγρανση του ματιού. Αλλά μια πιο σοβαρή επιπλοκή είναι η μειωμένη κινητικότητα των ματιών, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε διπλωπία. Συνδέονται δερματικά προβλήματα όπως λευκές κηλίδες στο σώμα, ερυθρότητα στο πρόσωπο, βλάβη των νυχιών. Τα λεπτά και αραιά μαλλιά είναι επίσης μια συνέπεια.

Όσο περισσότερο καιρό η νόσος παραμένει ανεξέλεγκτη, τόσο μεγαλύτερη ζημιά προκαλεί. Οι δυσκολίες επηρεάζουν αρνητικά την ποιότητα ζωής. Τα άτομα με αυτό το πρόβλημα έχουν επίσης δυσκολίες με την ηλιοθεραπεία, τη σάουνα με ατμό, την κατανάλωση αλκοόλ και καφέ.

Η έγκαιρη εξέταση και διάγνωση είναι επομένως σημαντική. Μια δυσάρεστη ταχυπαλμία είναι ο πρώτος λόγος για επίσκεψη σε γενικό ιατρό, ο οποίος στη συνέχεια αξιολογεί την κλινική κατάσταση και το ιατρικό ιστορικό. Οι εργαστηριακές εξετάσεις αίματος είναι η δεύτερη επιλογή.

Σε περίπτωση προβλημάτων του θυρεοειδούς, συμβουλεύεται ενδοκρινολόγο. Τα προβλήματα μπορεί να οδηγήσουν σε εξέταση καρδιάς ή σε χειρουργό. Με τη σωστή και έγκαιρη αναγνώριση της νόσου, όμως, η θεραπεία είναι η εγγύηση της επιτυχίας.

Τι είναι η θυρεοτοξική κρίση;

Με τον όρο αυτό χαρακτηρίζεται μια κατάσταση κατά την οποία τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού κλιμακώνονται. Η επιπλοκή αυτή απειλεί την υγεία και τη ζωή του πάσχοντος. Αιτία της είναι η μη θεραπευμένη νόσος, αλλά και η ανεπαρκής ή κακή θεραπεία.

Η υπερβολική παραγωγή ορμονών μπορεί να επιδεινωθεί από τη χορήγηση ιωδιούχων σκευασμάτων, αλλά και από τη διακοπή της θεραπείας ή από λοιμώξεις και άλλα προβλήματα. Εκδηλώνεται με υπερβολική επιδείνωση των δυσκολιών, όπως στον υπερθυρεοειδισμό.

Τα συμπτώματα της θυρεοτοξικής κρίσης είναι τα εξής:

• γρήγορος καρδιακός ρυθμός, δηλαδή ταχυκαρδία άνω των 150 παλμών ανά λεπτό
• έντονη ανησυχία
• παραλήρημα
• τρόμος του σώματος
• αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, έως και πυρετός άνω των 39 °C
• κοιλιακό άλγος
• αίσθημα ναυτίας, εμετός
• διάρροια
• αφυδάτωση