Θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού: Ορμονικά φάρμακα και χειρουργική επέμβαση;

Εάν ο υπερθυρεοειδισμός προκαλείται από φλεγμονή του θυρεοειδούς αδένα, η θεραπεία αποσκοπεί στην αντιμετώπιση αυτής της φλεγμονής. Σε αυτή την περίπτωση, τα αυξημένα επίπεδα ορμονών επανέρχονται στο φυσιολογικό μετά τη θεραπεία της φλεγμονής. Η μακροχρόνια θεραπεία δεν είναι απαραίτητη.

Εάν η νόσος προκαλείται από τη νόσο Graves-Basedow, αντιμετωπίζεται φαρμακολογικά, με θυρεοστατικά και β-αναστολείς (φάρμακα για την καρδιά και τον καρδιακό ρυθμό). Η θεραπεία σε αυτή την περίπτωση είναι μακροχρόνια. Συνήθως διαρκεί ένα έως ενάμιση χρόνο. Ωστόσο, βελτίωση της κατάστασης μπορεί να αναμένεται μετά από μόλις τρεις μήνες.

Κατά τη θεραπεία με θυρεοστατικά, επιλέγεται η θεραπεία σοκ με υψηλές δόσεις. Στη συνέχεια, οι δόσεις μειώνονται ανάλογα με τα αποτελέσματα της εξέτασης. Εάν η πρωταρχική αιτία δεν είναι γνωστή, είναι βέβαια απαραίτητο να διαγνωστεί. Τα θυρεοστατικά μειώνουν την παραγωγή ορμονών.

Εάν η μακροχρόνια φαρμακευτική αγωγή δεν αποδώσει ή εάν τα επίπεδα των ορμονών επανέλθουν σε μη φυσιολογικά επίπεδα, η καλύτερη λύση είναι η οριστική χειρουργική επέμβαση. Αυτή συνίσταται στην αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα. Η αφαίρεση αυτή είναι επίσης γνωστή επαγγελματικά ως θυρεοειδεκτομή.

Μετά τη χειρουργική αφαίρεση, το άτομο κινδυνεύει από υποθυρεοειδισμό, δηλαδή έλλειψη θυρεοειδικών ορμονών. Έτσι, οι ορμόνες πρέπει να παρέχονται τεχνητά στον οργανισμό. Μια εναλλακτική λύση στην αφαίρεση είναι η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο, το οποίο συλλαμβάνεται από τον θυρεοειδή αδένα και έτσι δρα τοπικά. Αυτό το είδος θεραπείας δεν είναι κατάλληλο για έγκυες γυναίκες.

Κατά τη θεραπεία είναι απαραίτητο να περιοριστεί η σωματική δραστηριότητα και, φυσικά, να εξαλειφθεί το ψυχολογικό στρες. Η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητα της θεραπείας είναι ατομική. Το χρονικό διάστημα ποικίλλει από άτομο σε άτομο. Μπορεί να είναι εβδομάδες, αλλά και μήνες. Γι' αυτό είναι σημαντικό να επιμείνετε στη θεραπεία και να μην τη διακόψετε.