Τζίντζερ: Ποιες επιδράσεις στο σώμα έχει το μπαχαρικό για την υγεία;

Το τζίντζερ ανήκει στη βοτανική οικογένεια Zingiberaceae.

Είναι ένα βότανο με βολβό μήκους περίπου 1 m. Φυτρώνει πράσινα, κίτρινα φύλλα με κίτρινα άκρα. Το υπέργειο τμήμα του φυτού σχηματίζει ένα σωληνοειδές κύπελλο με χωνοειδή κόμη. Τα φύλλα της κόμης είναι κίτρινα-μωβ με καφέ κηλίδες.

Το τζίντζερ ευδοκιμεί σε έδαφος πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά. Αναπτύσσεται σε σκιερά μέρη σε θερμό και υγρό κλίμα.

Ιστορία του φυτού

Το τζίντζερ πιστεύεται ότι προέρχεται από τη σημερινή Ινδία και τη Μαλαισία, απ' όπου εισήχθη στην περιοχή της Μεσογείου ήδη από τον 1ο αιώνα μ.Χ.

Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, το τζίντζερ ήταν γνωστό ως φαρμακευτικό φυτό στην Αγγλία και τη Γερμανία ήδη από τον 9ο και 10ο αιώνα μ.Χ. Μετά από αυτό, έπεσε στη λήθη για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τον 13ο και 14ο αιώνα, διαδόθηκε περαιτέρω από τους Άραβες και Πορτογάλους ναυτικούς. Εκείνη την εποχή, άρχισε να καλλιεργείται εμπορικά στη Δυτική και Νότια Αφρική. Σήμερα, η Ινδία είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός παραγωγός του.

Ωστόσο, ορισμένοι συγγραφείς αναφέρουν ότι το καλύτερο (και ακριβότερο) τζίντζερ προέρχεται από την Τζαμάικα και την Αυστραλία.

Οι ευεργετικές επιδράσεις του τζίντζερ είναι γνωστές από αρχαιοτάτων χρόνων, ιδίως στην ανατολική ιατρική. Έχει χρησιμοποιηθεί στην Κίνα, στις αραβικές χώρες, στο Θιβέτ και στην Ινδία.

Η ινδική ονομασία του φυτού αυτού , sringavera, έδωσε το σημερινό λατινικό του όνομα, zingiber, που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Άγγλο βοτανολόγο William Roscoe. Προς τιμήν του, μια από τις ποικιλίες τζίντζερ ονομάζεται Roscoe.

Στην αρχαία ινδική ιατρική, το τζίντζερ χρησιμοποιούνταν για τη μείωση της χοληστερόλης, την πρόληψη της απόφραξης των αιμοφόρων αγγείων και ως φάρμακο για την αρθρίτιδα.

Η παραδοσιακή κινεζική ιατρική έχει βρει και άλλες χρήσεις για το τζίντζερ. Χρησιμοποιείται για την ενίσχυση της πέψης και για τη ναυτία. Η χρήση του σε δαγκώματα φιδιών ή ως φάρμακο για τη φαλάκρα μπορεί να είναι κάπως αμφιλεγόμενη.

Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι επαίνεσαν το τζίντζερ για την προαναφερθείσα επίδρασή του στην υποβοήθηση της πέψης. Στην Αγγλία, το πρόσθεταν ακόμη και στην μπύρα. Στην αραβική ιατρική, το τζίντζερ θεωρείται αφροδισιακό.

Σήμερα, χρησιμοποιείται κυρίως στην κουζίνα ως μπαχαρικό ή στην παρασκευή διαφόρων ποτών. Χρησιμοποιείται ευρύτερα στις ανατολικές χώρες. Στην Ινδία και το Πακιστάν, αποτελεί βασικό μπαχαρικό και προστίθεται σχεδόν σε όλα τα τρόφιμα και τα ποτά.

Στην Καραϊβική, το τζίντζερ χρησιμοποιείται για την παρασκευή του σόρλου, ενός παραδοσιακού χριστουγεννιάτικου ποτού. Η Τζαμάικα είναι διάσημη για την ιδιαίτερη τοπική σπεσιαλιτέ της, το κέικ τζίντζερ.

Η χαρακτηριστική πικάντικη γεύση αυτού του μπαχαρικού αποδίδεται στις ουσίες που περιέχονται στο τζίντζερ - τις τζιντζερόλες.

Τι συγκομίζεται;

Το τζίντζερ καλλιεργείται για το υπόγειο τμήμα του. Συγκομίζεται και χρησιμοποιείται το αρθρωτό ρίζωμα του. Πρόκειται για ένα τροποποιημένο στέλεχος που σχηματίζει ρίζες. Τα επιμέρους κύτταρα του ριζώματος είναι κοντά και ολόκληρο το ρίζωμα τοποθετείται στο έδαφος σε οριζόντιο επίπεδο.

Ποιες είναι οι επιδράσεις του τζίντζερ;

Το τζίντζερ μπορεί να έχει μεγάλο αριθμό θετικών επιδράσεων. Οι δημοσιεύσεις των ειδικών αναφέρουν συγκεκριμένα τα ακόλουθα:

• Αντιφλεγμονώδης δράση
• Αντιοξειδωτική δράση
• Αντιβακτηριακή δράση
• Αντιμυκητιακό αποτέλεσμα
• Αντιιική δράση
• Μειώνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα - μπορεί να βοηθήσει στο διαβήτη
• Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, μειώνει τη σύνθεση λιπαρών οξέων και το σχηματισμό κυττάρων λιπώδους ιστού. Επομένως, μπορεί να είναι ευεργετικό όταν προσπαθείτε να χάσετε βάρος
• Δράσεις κατά του εμετού και της ναυτίας
• Μειώνει τον πυρετό
• Μειώνει τα επίπεδα χοληστερόλης
• Η αντικαρκινική δράση του τζίντζερ αποτελεί επί του παρόντος αντικείμενο πολλών κλινικών δοκιμών
• Το τζίντζερ είναι αντιελκωτικό (κατά του έλκους του στομάχου) και γαστροπροστατευτικό
• Θετική ανοσοτροποποιητική δράση - αυξάνει την ανοσία
• Βελτιώνει την ανδρική και γυναικεία αναπαραγωγική υγεία

Ελάτε να διαβάσετε περισσότερα για μερικά από αυτά:

Αντιφλεγμονώδης δράση

Η αντιφλεγμονώδης δράση του τζίντζερ οφείλεται κυρίως σε ουσίες που ονομάζονται φαινυλοπροπανοειδή. Από αυτές, οι πιο σημαντικές για την επίδραση αυτή είναι οι λεγόμενες τζιντζερόλες. Πρόκειται για αρωματικές ενώσεις - φαινόλες.

Το φρέσκο τζίντζερ περιέχει διάφορους τύπους τζιντζερολών, οι οποίες διαφέρουν ως προς το μήκος της αλυσίδας υδρογονανθράκων. Η πιο άφθονη τζιντζερόλη είναι η 6-τζιντζερόλη. 4-τζιντζερόλη, 8-τζιντζερόλη, 10-τζιντζερόλη και άλλες αντιπροσωπεύονται σε μικρότερο βαθμό.

Οι τζιντζερόλες μειώνουν την παραγωγή ορισμένων βασικών ουσιών που είναι υπεύθυνες για φλεγμονώδεις αντιδράσεις στο σώμα (που ονομάζονται επίσης προφλεγμονώδεις ουσίες).

Συγκεκριμένα, μπορούμε να αναφέρουμε το μονοξείδιο του αζώτου (ΝΟ), την κυκλοοξυγενάση 2 (COX2), την προσταγλανδίνη Ε2 (PGE2), τον παράγοντα νέκρωσης όγκων άλφα (TNFα) και πολλές άλλες.

Καταστέλλοντας την παραγωγή αυτών των ουσιών, το τζίντζερ μπορεί να μειώσει τις φλεγμονές διαφόρων προελεύσεων (π.χ. ρευματοειδής αρθρίτιδα).

Έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία ως συστατικό σε διάφορα σκευάσματα για τον πόνο και τη φλεγμονή των αρθρώσεων. Η μείωση της παραγωγής προφλεγμονωδών ουσιών αποτελεί επίσης τη βάση για την ευεργετική του δράση στη μείωση του πυρετού και του πόνου.

Άλλες ουσίες που δρουν συνεργιστικά αντιφλεγμονώδη με τις τζιντζερόλες είναι η πολυφαινόλη τζιντζερενόνη Α και οι σογκαόλες.

Οι τζιντζερόλες βρίσκονται μόνο στο φρέσκο (ωμό) τζίντζερ.

Η θερμική επεξεργασία και η ξήρανση του τζίντζερ παράγει άλλες ουσίες όπως οι σογκαόλες και οι ζιντζερόνες με πρόσθετα ευεργετικά αποτελέσματα.

Τα υποπροϊόντα αυτών των χημικών αντιδράσεων αλλάζουν τη γεύση του τζίντζερ που έχει αποθηκευτεί και μαγειρευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αντιοξειδωτική, αντιβακτηριακή, αντιμυκητιακή και αντιιική δράση

Οι τζιντζερόλες στο τζίντζερ έχουν αντιφλεγμονώδεις και αντιοξειδωτικές ιδιότητες.

Αυτό οφείλεται στην ικανότητά τους να εξουδετερώνουν τις εξαιρετικά αντιδραστικές ενώσεις στο σώμα που ονομάζονται ελεύθερες ρίζες. Οι ενώσεις αυτές είναι ικανές να βλάψουν διάφορα όργανα του ανθρώπινου σώματος.

Η απομάκρυνση των ελεύθερων ριζών από τον οργανισμό (όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, στην περίπτωση του βορδιγάλου) υποστηρίζει την αντιφλεγμονώδη δράση του τζίντζερ. Άλλες ουσίες που έχουν αυτό το αποτέλεσμα είναι οι προαναφερθείσες ζιγγερόνες και οι οργανικές ενώσεις δισαβολένες.

Συνολικά, το τζίντζερ περιέχει έως και περίπου 50 ουσίες με διαφορετικό βαθμό αντιοξειδωτικής δράσης.

Το τζίντζερ είναι επίσης αντιβακτηριδιακό.

Οι ζινγκερενόνες (Α, Β, Γ) θεωρούνται το κύριο αντιβακτηριακό συστατικό, αλλά η επίδραση αυτή είναι κοινή για πολλές ενώσεις του τζίντζερ.

Μελέτες επιβεβαίωσαν τη δραστικότητα έναντι βακτηρίων όπως ο Staphylococcus aureus, η Pseudomonas aeruginosa, η Salmonella typhimurium, η Eacherichia coli και το Helicobacter pilori. Ωστόσο, τα συμπεράσματά τους είναι ασαφή και θα χρειαστούν περαιτέρω έρευνες για να επιβεβαιωθούν.

Οι μελέτες συμφωνούν ως προς τη χρησιμότητα του τζίντζερ ως κατάλληλο βοηθητικό σε βακτηριακές λοιμώξεις.

Το τζίντζερ έχει αντιμυκητιασική δράση λόγω της περιεκτικότητάς του σε τζιντζερόλη και 6-τζιντζερδιόλη. Μεταξύ των μυκητιάσεων στις οποίες το τζίντζερ έχει επίδραση, μπορούμε να αναφέρουμε τον ζυμομύκητα Candida albicans. Ωστόσο, ισχύουν παρόμοιοι περιορισμοί όπως και για την αντιβακτηριακή δράση.

Έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι το τζίντζερ έχει υψηλή δραστικότητα κατά των ιών. Μελέτες έχουν δείξει δραστικότητα κατά του ιού της γρίπης και των ρινοϊών (οι ρινοϊοί προκαλούν κρυολόγημα και ρινίτιδα). Έχει βρεθεί ότι τα σεσκιτερπένια φέρουν την αντιική δράση.

Ως εκ τούτου, το τσάι τζίντζερ χρησιμεύει καλά για τη γρίπη και το κρυολόγημα.

Ανοσοτροποποιητική δράση

Η ενίσχυση της ανοσίας μπορεί να θεωρηθεί ως η επίδραση ενός συνδυασμού αντιβακτηριακών, αντιιικών, αντιμυκητιασικών, αντιοξειδωτικών και αντιφλεγμονωδών επιδράσεων. Όλες αυτές οι επιδράσεις σε συνδυασμό βελτιώνουν την ανοσία και βοηθούν τον οργανισμό να καταπολεμήσει τις βλαβερές περιβαλλοντικές επιδράσεις.

Επίδραση κατά του εμετού και της ναυτίας

Σε μελέτες σε ζώα έχει αποδειχθεί ότι οι τζιντζερόλες, η γαλανολακτόνη και η 6-σοαγκόλη είναι αναστολείς των υποδοχέων που είναι υπεύθυνοι για την έναρξη του αντανακλαστικού του εμετού στον ανθρώπινο οργανισμό.

Περαιτέρω μελέτες σε ανθρώπους εθελοντές επιβεβαίωσαν λίγο πολύ αυτό το εύρημα. Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το τζίντζερ είναι κατάλληλο φάρμακο για τον εμετό και τη ναυτία διαφόρων προελεύσεων. Ωστόσο, συμφωνούν επίσης στην ανάγκη για περαιτέρω έρευνα στον τομέα αυτό.

Το τζίντζερ μπορεί να βρει εφαρμογή στην ταξιδιωτική ναυτία (κινεζοπάθεια), στη ναυτία μετά από διατροφικά λάθη ή στην πρωινή ναυτία κατά την εγκυμοσύνη.

Επίδραση στο ενδοκρινικό σύστημα

Η προαναφερθείσα 6-τζιντζερόλη μειώνει τα επίπεδα σακχάρου και χοληστερόλης στο αίμα. Μπορεί έτσι να συμβάλει στη βελτίωση του διαβήτη (ιδίως του διαβήτη τύπου 2). Έχει επίσης ευεργετική επίδραση σε προβλήματα που σχετίζονται με υψηλά επίπεδα χοληστερόλης, όπως η αθηροσκλήρωση.

Μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο απόφραξης των αιμοφόρων αγγείων. Μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης σοβαρών καρδιαγγειακών (καρδιακών) παθήσεων, όπως έμφραγμα του μυοκαρδίου, καρδιακή ανεπάρκεια ή εγκεφαλικό επεισόδιο.

Μεταξύ των επιδράσεών του στο ενδοκρινικό σύστημα είναι η ικανότητά του να ελέγχει τη σύνθεση λίπους. Θεωρείται ότι το τζίντζερ μπορεί να έχει θετική επίδραση όταν προσπαθείτε να χάσετε βάρος.

Αντικαρκινική δράση

Η αντικαρκινική δράση του τζίντζερ είναι ένα πολυσυζητημένο θέμα πρόσφατα. Μελέτες έχουν εξετάσει τον καρκίνο του παχέος εντέρου, του μαστού, των ωοθηκών και του προστάτη.

Έδειξαν ότι, παρά την ανάγκη περαιτέρω διερεύνησης, οι δυνατότητες του τζίντζερ ως κατάλληλο συμπλήρωμα της αντικαρκινικής θεραπείας (σε δόση 0,5-2 g ημερησίως) είναι κάτι παραπάνω από ελπιδοφόρες.

Επιδράσεις στην αναπαραγωγική υγεία

Οι επιδράσεις του τζίντζερ όσον αφορά την αύξηση του αριθμού και της κινητικότητας του σπέρματος έχουν μέχρι στιγμής επιβεβαιωθεί μόνο από μελέτες υψηλών δόσεων (500-1000 mg/kg σωματικού βάρους) σε αρουραίους. Στους άνδρες, έχει παρατηρηθεί επίδραση ενίσχυσης της τεστοστερόνης σε υψηλές δόσεις (10-15 g/ημέρα).

Ωστόσο, η ασφάλεια αυτής της υψηλής δόσης με μακροχρόνια χρήση δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί. Ως εκ τούτου, η χρήση αυτή δεν μπορεί να συνιστάται. Είναι πιθανό ότι χαμηλότερες δόσεις τζίντζερ μπορεί να βελτιώσουν την ποιότητα και τον αριθμό των σπερματοζωαρίων με μακροχρόνια χρήση.

Σύμφωνα με άλλες μελέτες, το τζίντζερ βελτιώνει επίσης τη λειτουργία των ωοθηκών και της μήτρας και αυξάνει την πιθανότητα εγκυμοσύνης. Ωστόσο, οι μελέτες έχουν επίσης διεξαχθεί μόνο σε αρουραίους.

Καλύτερα τεκμηριωμένη είναι η επίδραση του τζίντζερ στη δυσμηνόρροια (έμμηνος ρύση που συνδέεται με πόνο και κράμπες περιόδου) και την εμμηνόρροια (ασυνήθιστα βαριά έμμηνος ρύση).

Μελέτες για το θέμα αυτό έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι σε δόση 250-2000 mg μία ή δύο φορές την ημέρα κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως, η σκόνη τζίντζερ έχει αποδειχθεί ότι ανακουφίζει από τον πόνο και τις κράμπες.

Ξεκινώντας με δόση 300 mg δύο φορές την ημέρα, μειώθηκε επίσης η δύναμη της αιμορραγίας. Επιπλέον, οι δόσεις αυτές δεν εμφάνισαν καμία ή μόνο ήπιες παρενέργειες.

Επιδράσεις στο πεπτικό σύστημα

Οι ευεργετικές επιδράσεις του τζίντζερ στον πεπτικό σωλήνα ήταν γνωστές στους αρχαίους λαούς. Το τζίντζερ δρα ως καρυκευτικό (μειώνει τα αέρια στο έντερο) και ανακουφίζει από τους εντερικούς σπασμούς.

Είναι επίσης γαστροπροστατευτικό, καθώς αυξάνει την έκκριση προστατευτικής βλέννας στο στομάχι. Αυτό καθιστά το βλεννογόνο του στομάχου πιο ανθεκτικό στις βλαβερές επιδράσεις. Μπορεί να έχει θετική επίδραση σε γαστρικές φλεγμονές και έλκη.

Το τζίντζερ αυξάνει την παραγωγή σάλιου και γαστρικών υγρών. Βελτιώνει την όρεξη και προάγει την πέψη στο σύνολό της. Το φρέσκο τζίντζερ έχει ευεργετικά αποτελέσματα για τη δυσκοιλιότητα. Αντίθετα, το αποξηραμένο τζίντζερ μπορεί να προκαλέσει δυσκοιλιότητα.

Η πιο συνηθισμένη μορφή εσωτερικής χρήσης του τζίντζερ είναι σίγουρα το τσάι:

• Τσάι σε μερίδες με τη μορφή φακελίσκων
• Φρέσκο τσάι τζίντζερ

Όταν χρησιμοποιείτε τσάι τζίντζερ που διατίθεται στο εμπόριο, η διαδικασία παρασκευής αναγράφεται στη συσκευασία. Είναι σημαντικό να επιλέξετε ένα τσάι τζίντζερ που περιέχει τζίντζερ σε επαρκή ποσότητα.

Ορισμένα από τα προσφερόμενα προϊόντα είναι μόνο αρωματισμένα με τζίντζερ. Αυτά μπορεί να μην ανταποκρίνονται στις ανάγκες σας.

Μια άλλη επιλογή είναι να προετοιμάσετε το τσάι σας από φρέσκο τζίντζερ. Το πλεονέκτημα είναι ότι ξέρετε ακριβώς τι περιέχει το τσάι σας. Το μειονέκτημα είναι ότι θα χρειαστεί λίγο περισσότερο χρόνο για την προετοιμασία του. Πώς προετοιμάζετε λοιπόν σωστά το φρέσκο τσάι τζίντζερ;

Συνταγή για φρέσκο τσάι τζίντζερ:

• 3-4 γραμμάρια φρέσκου, ξεφλουδισμένου και τριμμένου τζίντζερ
• 250 έως 300 ml βραστό νερό

Ρίξτε βραστό νερό πάνω από το ξεφλουδισμένο και χοντροτριμμένο τζίντζερ. Αφήστε το να εμποτιστεί για 15 έως 20 λεπτά.

Τέλος, φιλτράρετε το έγχυμα μέσα από ένα κόσκινο ή σουρωτήρι. Έτσι θα απαλλαγείτε από τα κομμάτια τζίντζερ που δεν χρειάζεστε πλέον.

Με αυτόν τον τρόπο θα πάρετε ένα πιο ήπιο τσάι τζίντζερ. Όταν πίνετε τακτικά, έχει τα περισσότερα από τα αποτελέσματα που αναφέρθηκαν παραπάνω. Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για να ζεσταθείτε τις κρύες μέρες του χειμώνα. Θα είναι επίσης καλό να το πίνετε όταν αναρρώνετε από ασθένεια.

Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη ναυτία μετά από διατροφικά λάθη (προσοχή, όχι αυτά της εγκυμοσύνης!). Το τσάι που παρασκευάζεται με αυτόν τον τρόπο πρέπει να πίνετε φρέσκο όχι περισσότερο από 3 φορές την ημέρα.

Για να προετοιμάσετε το τσάι για την πρωινή ναυτία στην εγκυμοσύνη, χρησιμοποιήστε το πολύ 1 g τζίντζερ ανά 250 έως 300 ml νερού. Αυτή είναι η μέγιστη ημερήσια δόση! Μπορεί να χωριστεί σε μικρότερες δόσεις ανάλογα με τις ανάγκες.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, καλό είναι να συμβουλευτείτε έναν γιατρό σχετικά με την πιθανή χρήση του τζίντζερ.

Αν προτιμάτε ένα πιο δυνατό, πιο πικάντικο τσάι, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε έως και 15 g τζίντζερ ανά 250-300 ml νερού. Ωστόσο, αυτό το τσάι μπορεί να μην είναι του γούστου όλων.

Είναι πολύ πικάντικο.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί, για παράδειγμα, ως γαργάρα για τον πονόλαιμο ή ως ρόφημα μετά από ένα ιδιαίτερα βαρύ γεύμα.

Και πάλι, συνιστάται η κατανάλωση το πολύ 3 φλιτζανιών την ημέρα.

Το τζίντζερ έχει διάφορες επιλογές για εξωτερική χρήση:

• Συνήθως τα παρασκευάσματα που διατίθενται στο εμπόριο περιέχουν και άλλες ουσίες με αντιμυκητιασική δράση.
• Ορισμένες αλοιφές και κρέμες που χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση των αρθρώσεων και του μυοσκελετικού πόνου περιέχουν επίσης τζίντζερ.
• Με τη μορφή αιθέριου ελαίου τζίντζερ. Σύμφωνα με τους αρωματοθεραπευτές, ανακουφίζει από τη ναυτία και τον πόνο στις αρθρώσεις.

Αντενδείξεις

Οι διαθέσιμες κλινικές μελέτες δείχνουν ότι σε δόσεις 1-4 g τζίντζερ την ημέρα, δεν υπάρχουν αντενδείξεις για τη χρήση του τζίντζερ.

Υψηλότερες δόσεις δεν πρέπει να χορηγούνται σε:

• θεραπεία με αντιπηκτικά - το τζίντζερ αυξάνει την επίδρασή τους
• θεραπεία με ανοσοκατασταλτικά φάρμακα (φάρμακα για την καταστολή της ανοσολογικής απόκρισης του οργανισμού) κυκλοσπορίνη - το τζίντζερ μειώνει τη συγκέντρωση της κυκλοσπορίνης στο αίμα και έτσι μειώνει την επίδρασή της
  • Συνιστάται να μην καταναλώνετε τζίντζερ κατά τη διάρκεια της θεραπείας με αυτό το φάρμακο.
• θεραπεία του διαβήτη - το τζίντζερ αυξάνει την επίδραση των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη μείωση της συγκέντρωσης σακχάρου στο αίμα
• παρουσία χολόλιθων - το τζίντζερ μπορεί να επιδεινώσει τον κοιλιακό πόνο που υπάρχει σε αυτή την κατάσταση
  • Η χρήση του τζίντζερ σε αυτή την ασθένεια αποκλείεται εντελώς.

Υψηλότερες δόσεις (10-15 γρ. ημερησίως) δεν συνιστώνται ακόμη και στην εγκυμοσύνη λόγω της πιθανότητας αύξησης των επιπέδων τεστοστερόνης. Οι δόσεις που χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση της πρωινής ναυτίας (έως 1 γρ. ημερησίως) είναι μια τάξη μεγέθους χαμηλότερες και θεωρούνται ασφαλείς.

Το τζίντζερ μπορεί να μειώσει την ποσότητα των λιποδιαλυτών βιταμινών (A, D, E και K) και του σιδήρου που απορροφώνται από το λεπτό έντερο. Αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τη δοσολογία των πολυβιταμινούχων συμπληρωμάτων με τζίντζερ, για παράδειγμα.

Ο επαρκής χρόνος μεταξύ των συμπληρωμάτων θα λύσει αυτό το πρόβλημα.

Παρενέργειες

Πολύ υψηλές δόσεις τζίντζερ που λαμβάνονται εσωτερικά προκαλούν καούρα. Η υπερβολική εξωτερική χρήση (π.χ. εφαρμογή αλοιφών που περιέχουν τζίντζερ) μπορεί να προκαλέσει δερματίτιδα εξ επαφής, δηλαδή ερεθισμό του δέρματος.

Συμπέρασμα

Μάθατε ότι το τζίντζερ δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείται μόνο στην κουζίνα. Με τη σωστή δοσολογία και λίγη προσοχή, το τζίντζερ μπορεί να αποτελέσει μεγάλη βοήθεια ενάντια σε πολλές παθήσεις.

Θα το δοκιμάσετε την επόμενη φορά που θα κρυώσετε;