Διαρροή ούρων στην εγκυμοσύνη και μετά τον τοκετό: τι την προκαλεί; 3 ασκήσεις που μπορείτε να κάνετε στο σπίτι

Ακράτεια σημαίνει αυθόρμητη ανεξέλεγκτη διαρροή ούρων. Το θέμα της ακράτειας τείνει να είναι ταμπού, αλλά είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο που μπορεί να αντιμετωπίσει μια γυναίκα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Γιατί εμφανίζεται η διαρροή ούρων στις γυναίκες, πώς μπορεί να καταπολεμηθεί η ακράτεια και πολλές άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο άρθρο.

Διαρροή ούρων κατά την εγκυμοσύνη

Μια γυναίκα υφίσταται πολλές ορμονικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Το αναπτυσσόμενο μωρό στην κοιλιά της μητέρας διευρύνει φυσιολογικά τα τοιχώματα της μήτρας και καταπιέζει με τον όγκο του τα γύρω όργανα της κοιλότητας.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, το αναπτυσσόμενο μωρό πιέζει την ουροδόχο κύστη, η οποία βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τη μήτρα.

Η ουροδόχος κύστη έχει μικρότερη χωρητικότητα κάτω από τη συνεχή πίεση της μήτρας. Συνέπεια είναι η αίσθηση της ούρησης όταν είναι μόνο μερικώς γεμάτη. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι κλωτσιές του μωρού μπορεί να προκαλέσουν διαρροή ούρων λόγω των εξασθενημένων τοιχωμάτων της ουροδόχου κύστης.

Συνήθως, ωστόσο, πρόκειται για λίγες σταγόνες ούρων.

Στην αρχή της εγκυμοσύνης, μια γυναίκα μπορεί να έχει συχνή αίσθηση ούρησης. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται επίσης στην αυξημένη παροχή αίματος στα όργανα της μικρής λεκάνης. Σε κάποιο βαθμό, αλλάζει η γωνία που συσφίγγονται η ουροδόχος κύστη και η ουρήθρα.

Η ακράτεια στην εγκυμοσύνη, ωστόσο, επικρατεί στο τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης λόγω της σημαντικής διεύρυνσης της μήτρας και του μωρού.

Περίπου το 30% των γυναικών εμφανίζουν ακράτεια κατά την εγκυμοσύνη.

Από τη συνεχή πίεση και την αύξηση της μήτρας, οι μύες του πυελικού εδάφους στη συνέχεια χαλαρώνουν και χαλαρώνουν. Οι σφιγκτήρες γίνονται ελαφρώς χαλαροί και η έγκυος βιώνει ακράτεια σε ορισμένες καταστάσεις.

Αυτές είναι κυρίως στιγμές όπως ο βήχας, το φτέρνισμα, το γέλιο ή το άλμα.

Τις περισσότερες φορές, πρόκειται για τη διαρροή λίγων μόνο σταγόνων ούρων. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, το πρόβλημα της ακράτειας μπορεί να εμφανιστεί με μεγαλύτερη ένταση. Σε χειρότερες περιπτώσεις, μπορεί να υπάρξει μικρή διαρροή κοπράνων.

Η εγκυμοσύνη, το εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα και η συχνή ούρηση συνδέονται επίσης με τον κίνδυνο εμφάνισης λοίμωξης ή φλεγμονής του ουροποιητικού συστήματος. Συνιστάται, λοιπόν, να ουρείτε τακτικά, να επισκέπτεστε την τουαλέτα το συντομότερο δυνατό και να ακολουθείτε τις αρχές της προσωπικής υγιεινής.

Εάν μια γυναίκα παρουσιάζει ακράτεια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, θα πρέπει να συμβουλευτεί γιατρό για να συστήσει την κατάλληλη θεραπεία.

Η εμφάνιση ακράτειας είναι ατομική και εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Ωστόσο, σε ήπια μορφή είναι συχνή ακόμη και σε υγιείς γυναίκες χωρίς κάποια προδιάθεση.

Δεν πάσχει κάθε έγκυος γυναίκα από ακράτεια και δεν εμφανίζει κάθε γυναίκα διαρροή ούρων την ίδια στιγμή. Μπορεί να εμφανιστεί στην αρχή της εγκυμοσύνης, στο τέλος της εγκυμοσύνης ή λίγο πριν από τον τοκετό, μερικές φορές ακόμη και μετά τον ίδιο τον τοκετό.

Παράγοντες που αυξάνουν τη συχνότητα εμφάνισης ακράτειας στην εγκυμοσύνη:

• Υψηλότερη ηλικία της μητέρας
• Πολλαπλές γεννήσεις
• Γενετικός παράγοντας
• Αποδυναμωμένο πυελικό έδαφος
• Μυϊκή ανισορροπία στην περιοχή της πυέλου
• Συχνή φλεγμονή της ουροδόχου κύστης
• Ουρογυναικολογικές επεμβάσεις
• Έκθεση στο στρες
• Σακχαρώδης διαβήτης
• Ασθένειες της σπονδυλικής στήλης και του νωτιαίου μυελού

Διαρροή ούρων μετά τον τοκετό

Η επακόλουθη υπερβολική καταπόνηση των πυελικών οργάνων μετά την εγκυμοσύνη είναι ο ίδιος ο τοκετός. Το σώμα της γυναίκας είναι φυσιολογικά προκαθορισμένο για την πορεία του τοκετού και την επακόλουθη ανάρρωση.

Με την υπερβολική πίεση στο δεύτερο γεννητικό σωλήνα κατά τη φάση της αποβολής, υπάρχει αυξημένη πίεση στην ουροδόχο κύστη.

Οι μύες του πυελικού εδάφους και της κολπικής κοιλότητας πρέπει να είναι επαρκώς σφιγμένοι για να προχωρήσει ο τοκετός χωρίς επιπλοκές.

Σε ορισμένες σπάνιες περιπτώσεις, τα νεύρα που ελέγχουν την ουροδόχο κύστη μπορεί να διαταραχθούν κατά τη διάρκεια του τοκετού, οι μύες του πυελικού εδάφους μπορεί να υποστούν βλάβη ή ο τοκετός μπορεί να υποβοηθείται από ειδικές λαβίδες. Αυτό μπορεί στη συνέχεια να προκαλέσει ακράτεια μετά τον τοκετό.

Σύμφωνα με τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, οι γυναίκες που γεννούν φυσιολογικά κολπικά έχουν 50% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν ακράτεια μετά τον τοκετό από ό,τι οι γυναίκες που γεννούν με καισαρική τομή.

Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες επιπλοκές που σχετίζονται με την καισαρική τομή. Θα πρέπει να συμβουλευτείτε το γιατρό σας σχετικά με την κατάλληλη μέθοδο τοκετού.

Μετά τον τοκετό κατά τη στιγμή της έκτης εβδομάδας, οι αναλογίες της κοιλιακής κοιλότητας και της μικρής λεκάνης αλλάζουν και πάλι. Η συρρικνούμενη μήτρα φτάνει σταδιακά στο αρχικό της μέγεθος.

Είναι απαραίτητο να ακολουθήσετε τις ιατρικές οδηγίες, ορισμένες τροποποιήσεις στον τρόπο ζωής και να εφαρμόσετε ασκήσεις - αποκατάσταση μετά τον τοκετό για την ενίσχυση του πυελικού εδάφους και την εξάλειψη της διάστασης της κοιλιάς.

Παράγοντες που αυξάνουν τη συχνότητα εμφάνισης ακράτειας μετά τον τοκετό:

• Αυξημένη ηλικία της μητέρας
• Πολλαπλές γεννήσεις
• Υψηλό σωματικό βάρος του μωρού
• Υψηλό βάρος πρόωρου τοκετού, υψηλό βάρος γέννησης διδύμων, τριδύμων
• Διατήρηση του βάρους της εγκυμοσύνης μετά τον τοκετό
• Ουρογυναικολογικές επεμβάσεις
• Σωματική εργασία της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
• Ψυχικό στρες
• Σακχαρώδης διαβήτης
• Ασθένειες της σπονδυλικής στήλης και του νωτιαίου μυελού
• Αποδυναμωμένο πυελικό έδαφος
• Μυϊκή ανισορροπία στην περιοχή της πυέλου

Θεραπευτικές επιλογές για την ακράτεια ούρων

Η άσκηση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης θα πρέπει να συμβουλεύεται τον γυναικολόγο λόγω της ατομικής υγείας της γυναίκας, του σταδίου της εγκυμοσύνης, της θέσης του μωρού, του ιατρικού ιστορικού και των πιθανών επιπλοκών υγείας.

Για την αποκατάσταση στην εγκυμοσύνη επιλέγονται απλές, μη απαιτητικές ασκήσεις. Στόχος τους είναι η ενδυνάμωση, η ενεργοποίηση και η συνειδητοποίηση του πυελικού εδάφους, η ανακούφιση των υπερφορτωμένων μυών της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και η εξοικείωση της ασθενούς με την εργονομία της κίνησης.

Η αντιμετώπιση της ακράτειας στην εγκυμοσύνη και τη λοχεία εξαρτάται από τη μορφή και τη σοβαρότητά της. Εάν πρόκειται για ήπια διαρροή ούρων λόγω φυσιολογικής ανάπτυξης της μήτρας ή λόγω σύντομης λοχείας, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται βοηθήματα ακράτειας.

Για ελαφριά διαρροή, χρήσιμα είναι τα μαξιλαράκια και τα εσώρουχα ακράτειας. Πρόκειται για σύγχρονες, διακριτικές συσκευές που είναι απορροφητικές και προστατεύουν από την οσμή και την υγρασία. Η ευρεία γκάμα που διατίθεται επιτρέπει στη γυναίκα να επιλέξει την κατάλληλη επιλογή ανάλογα με το μέγεθος και το βαθμό ακράτειας (απορρόφησης).

Το κύριο κλειδί για την αντιμετώπιση της ακράτειας μετά τον τοκετό είναι οι ειδικές ασκήσεις για την ενδυνάμωση του πυελικού εδάφους.

Η αποκατάσταση μετά τον τοκετό περιλαμβάνει την ενδυνάμωση των μυών του πυελικού εδάφους, την ενδυνάμωση του κοιλιακού τοιχώματος και του μέσου σώματος, τη διδασκαλία της σωστής αναπνοής και τη διόρθωση των κινητικών ανισορροπιών στην περιοχή της λεκάνης.

Στόχος των ασκήσεων είναι η εξάλειψη τυχόν πρόπτωσης (καθίζησης) των οργάνων του απεκκριτικού συστήματος, η ενδυνάμωση του πυελικού εδάφους και η ενδυνάμωση των σφιγκτηριακών μυών συμπεριλαμβανομένης της ουρήθρας.

Οι φυσιοθεραπευτές διδάσκουν στις γυναίκες ειδικές αλλά απλές ασκήσεις για την ενεργοποίηση του πυελικού εδάφους. Μεταξύ αυτών που είναι γνωστές στο ευρύ κοινό είναι οι ασκήσεις Kegel του Αμερικανού ιατρού, γυναικολόγου Arnold Kegel.

Εστιάζουν στην απομονωμένη ενεργοποίηση των μυών του πυελικού εδάφους της γυναίκας.

Μια άλλη επιλογή είναι η εκγύμναση των ίδιων των μυών της ουροδόχου κύστης, την οποία ο γιατρός θα εξηγήσει στην ασθενή με προσαρμοσμένο τρόπο. Στόχος είναι η σταδιακή αύξηση του χρόνου μεταξύ των ουρήσεων με ταυτόχρονη ευαισθητοποίηση των μυών και των σφιγκτήρων του πυελικού εδάφους.

Οι ενδοκολπικές συσκευές δόνησης χρησιμοποιούνται επίσης για την ενίσχυση και την αύξηση της επίγνωσης του πυελικού εδάφους. Στόχος τους είναι να ενεργοποιήσουν τους σφιγκτηριακούς μύες, αυξάνοντας την ευαισθησία και την επίγνωση αυτής της περιοχής.

Η χρήση τους πρέπει να γίνεται σε συνεννόηση με γυναικολόγο, καθώς δεν είναι κατάλληλες στην εγκυμοσύνη και στην περίοδο λίγο μετά τον τοκετό.

Η δυνατότητα χειρουργικής θεραπείας ενδείκνυται κυρίως σε γυναίκες στις οποίες η συντηρητική θεραπεία έχει αποτύχει. Πρόκειται για περιπτώσεις όπου υπάρχει συνεχής παρουσία μείωσης των οργάνων και του πυελικού εδάφους, υψηλό ποσοστό ακράτειας, διαρροής κοπράνων και άλλων σχετικών επιπλοκών για την υγεία.

Η επιλογή και ο τύπος της συγκεκριμένης χειρουργικής επέμβασης είναι πάντα ατομική. Η επιλογή της χειρουργικής επέμβασης εξαρτάται επίσης από την επαναλαμβανόμενη προγραμματισμένη εγκυμοσύνη.

Αποδυναμωμένο πυελικό έδαφος

Τοπυελικό έδαφος είναι μια ομάδα μυών που σχηματίζουν το κάλυμμα της πυελικής κοιλότητας. Η λειτουργία τους είναι να διατηρούν τη σωστή θέση, τη σταθερότητα και την κινητικότητα των οργάνων της μικρής λεκάνης (σεξουαλικό, απεκκριτικό και πεπτικό σύστημα).

Το πυελικό έδαφος παίζει επίσης μεγάλο ρόλο στην πραγματική λειτουργία των οργάνων. Για μια γυναίκα, το πυελικό έδαφος έχει μεγάλη σημασία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του τοκετού και στην εμπειρία της σεξουαλικότητας.

Βοήθημα ενεργοποίησης του πυελικού εδάφους.

Καλό είναι να διατηρήσετε τους μύες του πυελικού εδάφους ισχυρούς και λειτουργικούς πριν από την εγκυμοσύνη. Αυτό μειώνει τον κίνδυνο ακράτειας, επιπλοκών μετά τον τοκετό και επίσης επιταχύνει το χρόνο ανάρρωσης.

Πρόληψη για τη μείωση του κινδύνου ακράτειας

Ηπρόληψη για τη μείωση του κινδύνου διαρροής ούρων κατά τη διάρκεια και μετά την εγκυμοσύνη ξεκινά πριν από την ίδια την εγκυμοσύνη.

Καλό είναι να έχετε ένα ενεργό, λειτουργικό πυελικό έδαφος, ένα σταθερό μέσο σώμα και άφθονη σωματική δραστηριότητα.

Συνιστάται η τροποποίηση του τρόπου ζωής, όπως ο περιορισμός του καπνίσματος, ο έλεγχος του σωματικού βάρους, η επαγγελματική αντιμετώπιση τυχόν ιατρικών παθήσεων και, τέλος, η εξάλειψη των λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος.

Συνιστάται να συμπεριληφθούν στη σωματική δραστηριότητα ασκήσεις που στοχεύουν στο πυελικό έδαφος και την περιοχή της λεκάνης, ώστε να εξαλειφθεί η επακόλουθη εξασθένηση των σφιγκτηριακών μυών κατά την εγκυμοσύνη.

3 απλές ασκήσεις που μπορείτε να κάνετε στο σπίτι για να ενεργοποιήσετε το πυελικό έδαφος

Ενεργοποίηση και χαλάρωση του πυελικού εδάφους

Η αρχική θέση είναι ξαπλωμένη ανάσκελα με τα κάτω πόδια λυγισμένα στις αρθρώσεις των γονάτων και τα πέλματα κολλημένα στο στρώμα. Το κεφάλι είναι σε έκταση της σπονδυλικής στήλης και οι ώμοι ακουμπούν χαλαρά στο στρώμα μακριά από τα αυτιά.

Σκοπός της άσκησης είναι η μεμονωμένη σύσπαση του πυελικού εδάφους.

Η γυναίκα προσπαθεί να συνειδητοποιήσει και να τραβήξει τους μύες του πυελικού εδάφους προς τα μέσα και να κρατήσει για μια στιγμή με ομαλή αναπνοή στο διάφραγμα.

Στη συνέχεια χαλαρώνει τους μύες του πυελικού εδάφους. Κατά την ενεργοποίηση του πυελικού εδάφους, συνιστάται να συσπάται κάθε γλουτιαίος μυς ξεχωριστά και να ανασηκώνεται απαλά η λεκάνη κατά τη διάρκεια της άσκησης.

Η σύσπαση και η επακόλουθη χαλάρωση των μυών μπορεί να ελεγχθεί με την παλάμη του χεριού που τοποθετείται κάτω από τους γλουτούς.

Προσέξτε να μην κρατάτε την αναπνοή σας κατά τη διάρκεια της άσκησης και να μην αισθάνεστε την περιοχή του πυελικού εδάφους.

Γλουτιαία γέφυρα με ενεργοποίηση του πυελικού εδάφους

Η βασική θέση είναι η ίδια με την προηγούμενη άσκηση. Τα γόνατα λυγισμένα, οι ωμοπλάτες ακουμπούν στο στρώμα και η σπονδυλική στήλη κολλημένη στο μαλακό στρώμα. Οι αρθρώσεις των γονάτων είναι στο ίδιο επίπεδο με το πλάτος των αρθρώσεων των ισχίων. Τα χέρια τοποθετούνται χαλαρά δίπλα στο σώμα, με τις παλάμες προς τα κάτω.

Τα χέρια τοποθετούνται χαλαρά στο στρώμα μακριά από τα αυτιά. Η λεκάνη ανασηκώνεται σταδιακά και στηρίζεται προς το ταβάνι. Οι ωμοπλάτες παραμένουν στηριγμένες καθ' όλη τη διάρκεια της άσκησης.

Στη θέση της άνω γέφυρας, υπάρχει μεμονωμένη σύσπαση των μυών του πυελικού εδάφους και ενεργοποίηση των γλουτιαίων μυών.

Η γυναίκα παραμένει σε αυτή την ενεργοποιημένη θέση για αρκετά δευτερόλεπτα και αναπνέει ελεύθερα στο διάφραγμα.

Με μια εκπνοή, η γυναίκα πέφτει και πάλι στο στρώμα και χαλαρώνει τους ενεργοποιημένους μύες.

Προσοχή στη συγκράτηση της αναπνοής κατά τη διάρκεια της άσκησης και στην ανεπαρκή ενεργοποίηση του πυελικού εδάφους.

Στάση με ενεργοποίηση και χαλάρωση του πυελικού εδάφους

Η αρχική θέση είναι μια ελαφρώς κλιμακωτή όρθια στάση, με το βάρος του σώματος να στηρίζεται ομοιόμορφα και στα δύο πόδια. Τα δάχτυλα των ποδιών δείχνουν ελαφρώς σε απόσταση μεταξύ τους. Η πλάτη βρίσκεται σε ευθεία, εκτεταμένη θέση και το κεφάλι σε νοητή έκταση. Οι ώμοι είναι πάντα χαμηλωμένοι μακριά από τα αυτιά.

Ο ασκούμενος ακουμπά τις παλάμες των χεριών στους γλουτούς. Η αναπνοή είναι ομαλή καθ' όλη τη διάρκεια της άσκησης. Το πυελικό έδαφος ενεργοποιείται, συστέλλοντας τους βαθιούς εσωτερικούς μύες της λεκάνης προς τα πάνω (προς τα μέσα).

Υπάρχει επίσης μεμονωμένη ενεργοποίηση και σύσπαση των γλουτιαίων μυών.

Η γυναίκα αναπνέει ομαλά και προσπαθεί να μην αφήσει τους μυς να ενεργοποιηθούν για μερικά δευτερόλεπτα.

Στη συνέχεια, οι ενεργοποιημένοι μύες χαλαρώνουν και επέρχεται μια ευχάριστη απελευθέρωση της έντασης και της χαλάρωσης.