Είναι τα συμπτώματα της ψώρας στα παιδιά τα ίδια με αυτά των ενηλίκων; Πώς αντιμετωπίζεται;

Ηψώρα (lat. scabies) είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική μολυσματική δερματική ασθένεια.

Ο αιτιολογικός της παράγοντας είναι το εκτοπαράσιτο Sarcoptes scabiei (lat. Sarcoptes scabiei).

Προσβάλλει τον άνθρωπο και άλλα θηλαστικά. Τα ζώα, ωστόσο, τείνουν να προσβάλλονται από διαφορετικά είδη ψώρας από ό,τι ο άνθρωπος, οπότε η μετάδοση από ζώο σε άνθρωπο δεν είναι δυνατή.

Η ψώρα προκαλείται από ένα παράσιτο - το άκαρι της ψώρας

Το άκαρι της ψώρας είναι ένα μικροσκοπικό εκτοπαράσιτο που ανήκει στην οικογένεια των ακάρεων, το οποίο είναι και ο αιτιολογικός παράγοντας της ψώρας.

Το θηλυκό αναπτύσσεται σε μέγεθος 0,2 έως 0,5 mm και είναι υπεύθυνο για τη νόσο.
Το αρσενικό είναι πολύ μικρότερο, με μέγεθος περίπου 0,2 mm.

Έχει πεπλατυσμένο σώμα και οκτώ μικρά, νάνα, κωνοειδή πόδια.

Παρά την παρουσία των ποδιών, τα παράσιτα αυτά κινούνται πολύ αργά, με ρυθμό περίπου 2 έως 2,5 cm ανά λεπτό. Ως εκ τούτου, η παρατεταμένη επαφή μεταξύ ενός δυνητικού ξενιστή και ενός μολυσμένου ατόμου είναι σπάνια αρκετή για τη μετάδοση της λοίμωξης.
Η παρατεταμένη επαφή με έναν μολυσμένο άνθρωπο είναι απαραίτητη για τη μετάδοση της λοίμωξης από το αργοκίνητο φάντασμα.

Πώς μεταδίδεται η ψώρα μεταξύ των ανθρώπων;

1. Η μετάδοση της νόσου μεταξύ των ανθρώπων γίνεται κυρίως μέσω της άμεσης δερματικής επαφής μετά από παρατεταμένη έκθεση.
2. Η έμμεση μετάδοση είναι λιγότερο συχνή. Το άτομο μολύνεται συνήθως μέσω μολυσμένων αντικειμένων (κυρίως υφάσματα - πετσέτα, κλινοσκεπάσματα, ρούχα).

Ο κίνδυνος μετάδοσης της ψώρας είναι η έλλειψη υγιεινής, η παραμέληση.

Η μετάδοση συμβαίνει συχνότερα σε συλλογικές εγκαταστάσεις, όπως εγκαταστάσεις υγιεινής, ξενώνες, αλλά και σχολεία, παιδικούς σταθμούς και άλλα ιδρύματα.

Η συλλογική μετάδοση έχει ως αποτέλεσμα μικρότερες επιδημίες σε μια συγκεκριμένη εγκατάσταση.

Γιατί η ψώρα εμφανίζεται συχνά στα παιδιά;

Η λοίμωξη γενικά εμφανίζεται συχνά στα παιδιά. Η μετάδοση της νόσου γίνεται από μολυσμένη μητέρα ή άλλο συγγενή ή κατά τη διαμονή σε εγκατάσταση παιδικής φροντίδας με συχνότητα εμφάνισης ψώρας.

Η ψώρα στις εγκαταστάσεις παιδικής φροντίδας εξαπλώνεται σχετικά γρήγορα (κλινοσκεπάσματα, πετσέτες, ρούχα).

Ένας άλλος λόγος είναι η στενή επαφή των παιδιών κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Έχει το παιδί σας συμπτώματα ψώρας;

Τα συμπτώματα της ψώρας σε έναν ενήλικα και ένα παιδί είναι τα ίδια.

• Η νόσος αρχίζει με κνησμό του δέρματος τη νύχτα, ο οποίος αυξάνεται σε ένταση. Αργότερα, εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της ημέρας.
• Στο δέρμα εμφανίζονται κοκκινισμένες περιοχές και γρατζουνιές.
• Είναι επίσης δυνατόν να παρατηρηθούν επιμήκεις ή αξονόσχημες διόδους στον υποδόριο ιστό, οι οποίες έχουν διανοιχθεί από τη δραστηριότητα του ακάρεως.
• Στο τέλος του τυφλού διαδρόμου μπορεί να παρατηρηθεί μια κρούστα σε σχήμα κουκίδας.
• Στο δέρμα εμφανίζονται επίσης εξανθήματα σε σχηματισμούς θηλωμάτων.
• Το επίμονο ξύσιμο προκαλεί δευτερογενείς δερματικές αλλοιώσεις, όπως γρατζουνιές, εκδορές, τοπική αιμορραγία του δέρματος και κρούστες.
• Ο κνησμός οδηγεί επίσης σε αϋπνία, ευερεθιστότητα και νευρικότητα.

Η διαφορά στην εκδήλωση της ψώρας σε παιδιά και ενήλικες είναι η εντόπιση των δερματικών βλαβών. Σε ένα παιδί, εντοπίζονται και σε σημεία που δεν παρατηρούνται σε έναν ενήλικα.

Πίνακας με τις βασικές διαφορές στην εντόπιση των δερματικών βλαβών στην ψώρα σε παιδιά και ενήλικες:

Γιατί είναι πιο δύσκολη η διάγνωση της ψώρας στα παιδιά;

Η διάγνωση της ψώρας στα παιδιά είναι πολύ πιο δύσκολη από ό,τι στους ενήλικες.
Όπως φαίνεται στον παραπάνω πίνακα, η εντόπιση των δερματικών εκδηλώσεων ποικίλλει.
Στα παιδιά, οι βλάβες εντοπίζονται κυρίως στο πρόσωπο και δεν παραλείπονται οι παλάμες και τα πέλματα. Σε αυτά τα σημεία απουσιάζουν στους ενήλικες.

Στα παιδιά, οι δερματικές αλλοιώσεις προσβάλλουν κυρίως το τμήμα του δέρματος του προσώπου.
Όπως είναι σύνηθες, στο πρόσωπο των μικρών παιδιών παρατηρούνται συχνά και άλλα νοσήματα, δηλαδή διάφορα εκζέματα, αλλεργίες, ατοπία ή εξανθήματα.
Η πιθανότητα να είναι η ψώρα νόσος είναι ελάχιστη. Γι' αυτό και πολλές φορές δεν το σκέφτονται.

Ένα άλλο διαγνωστικό πρόβλημα στα μικρά παιδιά είναι η δυσκολία αναγνώρισης των υποδόριων διόδων με την όραση.
Η ψώρα προκαλεί έντονο κνησμό, ο οποίος αναγκάζει τους μικρούς ασθενείς να ξύνονται. Για το λόγο αυτό, στο δέρμα τους σχηματίζονται γρατζουνιές, εκδορές και κρούστες.
Η γρατζουνισμένη βλάβη είναι στη συνέχεια δύσκολο να αναγνωριστεί.

Τέλος, πρέπει να ληφθεί υπόψη η μη συνεργάσιμη συμπεριφορά του παιδιού κατά την οπτική επιθεώρηση.
Τα παιδιά είναι συχνά μη συνεργάσιμα υπό κανονικές συνθήκες, πόσο μάλλον όταν είναι νευρικά και ερεθισμένα από μια κνησμώδη πάθηση.

Ενδιαφέρον:
Στα παιδιά, σε αντίθεση με τους ενήλικες, υπάρχει μερικές φορές το λεγόμενο σημείο Darier.
Το σημείο αυτό διαγιγνώσκεται με μηχανικό ερεθισμό του προσβεβλημένου τμήματος του δέρματος.
Αυτό διογκώνεται ως αποτέλεσμα του ερεθισμού.
Το οίδημα αυτό ονομάζεται urticaria pigmentosa.
Προσοχή!
Urticaria pigmentosa υπάρχει και στη μαστοκυττάρωση.

Όταν υπάρχει υποψία για ψώρα με βάση το ιστορικό και τη φυσική εξέταση, είναι απαραίτητη η μικροσκοπική εξέταση.
Με τη βοήθεια του μικροσκοπίου, ο γιατρός αποκτά άμεσες αποδείξεις του παρασίτου στο δέρμα και μπορεί να ξεκινήσει την κατάλληλη θεραπεία.

Πώς αντιμετωπίζεται η ψώρα στα παιδιά;

Η θεραπεία της ψώρας στα παιδιά είναι παρόμοια με εκείνη των ενηλίκων.
Το μόνο πρόβλημα παραμένει η πειθαρχία του παιδιού κατά τη διάρκεια της θεραπείας και η τήρηση καλών συνηθειών υγιεινής.
Οι πτυχές αυτές αποτελούν ατομική ευθύνη του κάθε γονέα.

Βασικός πυλώνας της θεραπείας είναι η καταστροφή της ψώρας, τα προληπτικά, υγιεινά και αντιεπιδημιολογικά μέτρα.
Συνήθως εφαρμόζονται ειδικά φάρμακα με τη μορφή τοπικών αλοιφών και βαζελίνης που περιέχουν θείο.
Τα αντιισταμινικά και τα κορτικοστεροειδή χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο των αλλεργικών εκδηλώσεων, όπως ο κνησμός.
Σε περίπτωση δευτερογενούς δερματικής λοίμωξης, είναι απαραίτητη η θεραπεία με αντιβιοτικά.

Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα σκευάσματα για τη θεραπεία της ψώρας

Το Sulphuris praecipitati είναι βαζελίνη που περιέχει θείο. Χρησιμοποιείται σε ενήλικες και παιδιά. Για μικρά παιδιά κάτω των τριών ετών συνιστάται βαζελίνη με περιεκτικότητα σε θείο 2,5%. Μέχρι την ηλικία των έξι ετών η περιεκτικότητα σε θείο δεν πρέπει να υπερβαίνει το 5% και μέχρι την ηλικία των δέκα ετών το 7,5%. Βαζελίνη με περιεκτικότητα σε θείο 10% μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σε παιδιά άνω των 10 ετών. Χρησιμοποιείται δύο φορές την ημέρα για 3 έως 5 ημέρες χωρίς μπάνιο. Μετά τη θεραπεία, είναι απαραίτητο ένα καθαριστικό μπάνιο και πλύσιμο τυχόν υπολειμμάτων βαζελίνης από το δέρμα του παιδιού.

Η κρέμα Permethrin 5% χρησιμοποιείται για την επάλειψη ολόκληρου του σώματος από το πηγούνι και κάτω. Αυτό το σκεύασμα 5% μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία παιδιών από την ηλικία των δύο μηνών. Στα παιδιά, μπορεί επίσης να επικαλυφθεί το πιο προσβεβλημένο μέρος του προσώπου, εκτός από την περιοχή γύρω από τα μάτια. Η κρέμα αφήνεται για περίπου 8 έως 12 ώρες και ακολουθεί μπάνιο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αρκεί μία μόνο εφαρμογή της κρέμας. Εάν το πρόβλημα επιμένει, η θεραπεία μπορεί να επαναληφθεί μετά από δύο εβδομάδες.

Τα δισκία ιβερμεκτίνης είναι δισκία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σε παιδιά άνω των 5 ετών και σε ενήλικες. Η ακριβής δοσολογία περιέχεται στις γραπτές οδηγίες του φαρμάκου. Η δοσολογία είναι διαφορετική για παιδιά και ενήλικες και εξαρτάται επίσης από το βάρος του παιδιού και του ενήλικα. Τα δισκία χορηγούνται συνήθως ως μία δόση σε έναν ενήλικα, στα παιδιά είναι σε τρεις δόσεις. Πρέπει να μεσολαβεί διάλειμμα δύο εβδομάδων μεταξύ κάθε δόσης.

Εκτός από τη θεραπεία, είναι αναγκαία η καραντίνα και τα αντιεπιδημιολογικά μέτρα

Η ψώρα είναι μια εξαιρετικά μολυσματική ασθένεια που εξαπλώνεται σχετικά γρήγορα, κυρίως σε περιβάλλοντα κοινότητας.

Για να αποτραπεί αυτή η εξάπλωση και η εμφάνιση μιας μεγαλύτερης επιδημίας, είναι υποχρεωτική η αναφορά κάθε κρούσματος ψώρας στον περιφερειακό υγειονομικό σταθμό.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αναφορά γίνεται από τον παιδίατρο ή το γενικό ιατρό που διέγνωσε τη νόσο.

Το άρρωστο παιδί και τα άτομα που έχουν έρθει σε επαφή μαζί του διατάσσονται να τεθούν σε καραντίνα στο σπίτι, να υποβληθούν σε θεραπεία και να υποβληθούν σε αυστηρές διαδικασίες υγιεινής και αντιεπιδημιολογικές διαδικασίες.

Ωστόσο, ακόμη και ανάμεσά μας υπάρχουν εκείνοι που από ντροπή αποφασίζουν να μην πάνε το παιδί τους σε γιατρό και προσπαθούν να θεραπεύσουν την ασθένεια με συνταγές της γιαγιάς.

Με αυτόν τον τρόπο, θέτουν σε κίνδυνο όχι μόνο το παιδί τους, αλλά και τους ίδιους, άλλους συγγενείς, άλλα παιδιά στο νηπιαγωγείο...