Σφράγιση των δοντιών στα παιδιά: έχει το νόημά της και με τι σφραγίζεται;

Ο οδοντίατρος είναι ένα σκιάχτρο ειδικά για τα παιδιά. Ειδικά αν η πρώτη επίσκεψη στο γιατρό είναι μια δυσάρεστη εμπειρία.

Η πρόληψη της τερηδόνας πρέπει επομένως να είναι στο μυαλό κάθε υπεύθυνου γονέα. Γνωρίζετε τι μπορείτε να κάνετε για να αποτρέψετε ή τουλάχιστον να ελαχιστοποιήσετε την οδυνηρή εμπειρία του παιδιού σας στον οδοντίατρο;

Μία από τις επιλογές είναι η σφράγιση των δοντιών. Ωστόσο, αυτή γίνεται μόνο υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Πώς αναπτύσσονται τα παιδικά δόντια και πώς διαφέρουν από τα ενήλικα, μόνιμα δόντια;

Τα παιδικά δόντια παίζουν σημαντικό ρόλο. Η σημασία της φροντίδας τους συχνά υποτιμάται. Τα δόντια αυτά κρατούν το χώρο για τα μόνιμα δόντια και είναι σημαντικά για την ανάπτυξη της γνάθου. Είναι επίσης απαραίτητα για τη σωστή ομιλία ή προφορά.

Εάν τα νεογιλά δόντια τερηδονιστούν ή υποστούν άλλη βλάβη, υπάρχουν συνέπειες και για τα μόνιμα δόντια.

Τα δόντια του γάλακτος είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στη φθορά λόγω της έλλειψης ανοργανοποίησης και των εμφανών λακκουβών και σχισμών στις κορώνες τους. Η πλάκα σχηματίζεται εύκολα και τα βακτήρια πολλαπλασιάζονται σε αυτές τις περιοχές.

Τα δόντια του γάλακτος είναι τα πρώτα δόντια που εμφανίζονται στο στόμα ενός παιδιού. Εξαίρεση αποτελούν τα λεγόμενα προγαλακτικά δόντια, τα οποία μπορεί να υπάρχουν ήδη κατά τη γέννηση. Ωστόσο, πρόκειται για μεμονωμένο φαινόμενο.

Τέτοια δόντια είναι ανεπιθύμητα και πρέπει να αφαιρούνται.

Συνήθως γύρω στον έκτο μήνα, αρχίζουν να ξεπροβάλλουν τα πρώτα γαλακτοδοντικά δόντια. Η περίοδος αυτή, η οποία ονομάζεται επίσης περίοδος των γαλακτοδοντικών δοντιών, διαρκεί περίπου μέχρι την ηλικία των τριών ετών. Σε αυτή την ηλικία, τα γαλακτοδοντικά δόντια θα πρέπει να είναι πλήρη.

Περίπου στην ηλικία των έξι ετών, ξεσπούν τα πρώτα μόνιμα δόντια, τα εξάρια. Αυτά δεν έχουν πρόδρομο γάλα και ξεσπούν σε μια σειρά πίσω από τα πεντάρια γάλακτος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί γονείς δεν τα παρατηρούν. Συνήθως περιμένουν να πέσουν και να ξεσπάσουν τα μονά, αλλά αυτά συνήθως ακολουθούν την έκρηξη των ενήλικων εξάριων.

Συχνά δεν τους δίνεται τόση προσοχή και αυτός είναι και ο λόγος για τη συχνή δυσμορφία τους.

Διαβάστε επίσης το άρθρο.

Προσεγγιστικοί χρόνοι οδοντοφυΐας

Η έκρηξη των γαλακτικών και μόνιμων δοντιών είναι ατομική για κάθε άτομο. Τα στοιχεία του πίνακα είναι μόνο ενδεικτικά. Ωστόσο, αν έχετε αμφιβολίες, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με τον οδοντίατρό σας.

Διαβάστε περισσότερα για τα δόντια ή τη φροντίδα των δοντιών στο άρθρο.

Τι είναι η σφράγιση των δοντιών;

Η στοματική κοιλότητα είναι το πρώτο τμήμα του πεπτικού συστήματος. Εδώ, η τροφή δαγκώνεται, μασιέται ή αναμιγνύεται με το σάλιο, το οποίο περιέχει ένζυμα που είναι σημαντικά για την επεξεργασία της τροφής.

Τα δόντια αποτελούν σημαντικό μέρος ολόκληρου του πεπτικού συστήματος. Ωστόσο, η επιφάνειά τους περιέχει διάφορες αυλακώσεις ή σχισμές όπου μπορούν να συσσωρευτούν υπολείμματα τροφής. Αυτό παρέχει ένα ιδανικό περιβάλλον για τον πολλαπλασιασμό των βακτηρίων. Αυτά σχηματίζουν οξύ μετά την προσθήκη των σακχάρων από την τροφή.

Αυτό διαβρώνει το σμάλτο των δοντιών, με αποτέλεσμα να προκαλείται τερηδόνα.

Αυτά τα μέρη της επιφάνειας των δοντιών μπορεί να είναι δύσκολο να καθαριστούν. Οι σχισμές, ειδικά στα παιδικά δόντια, μπορεί να είναι τόσο μικρές που οι τρίχες της οδοντόβουρτσας είναι πολύ μεγάλες για να τις καθαρίσουν. Οι μασητικές επιφάνειες των δοντιών, οι οποίες δεν έχουν ακόμη μεταλλοποιηθεί επαρκώς, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στη φθορά. Πρόκειται για τις λεγόμενες εξάδες και εφτάδες.

Ακόμη και τα παιδιά που βουρτσίζουν τα δόντια τους σχολαστικά μπορεί εύκολα να αναπτύξουν κοιλότητες.

Ωστόσο, πρέπει να γίνεται σε υγιή και άθικτα δόντια. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα είδος σφράγισης αυτών των κενών και ανωμαλιών με κάτι σαν σφραγιστικό. Ένα τέτοιο δόντι έχει λεία επιφάνεια και ο καθαρισμός είναι ευκολότερος και αποτελεσματικότερος.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το εν λόγω δόντι δεν χρειάζεται πλέον φροντίδα. Πρόκειται απλώς για τον ευκολότερο καθαρισμό των ανωμαλιών και των ρωγμών στις μασητικές επιφάνειες του δοντιού. Με αυτόν τον τρόπο ο σωστός και τακτικός καθαρισμός προλαμβάνει αποτελεσματικά την τερηδόνα.

Σε ποιους και σε ποια δόντια πραγματοποιούνται σφραγίσματα;

Οι οδοντίατροι συνιστούν συνήθως σφραγιστικά για τα παιδιά, το συντομότερο δυνατό μετά την έκφυση των πρώτων μόνιμων δοντιών. Υπάρχουν περιπτώσεις που τα σφραγιστικά μπορούν να γίνουν και στα παιδικά δόντια. Πρόκειται κυρίως για παιδιά που παρουσιάζουν υψηλή τερηδόνα.

Ωστόσο, η συνεργασία του παιδιού είναι επίσης σημαντική.

Η διαδικασία πραγματοποιείται κυρίως στους γομφίους, στις λεγόμενες μασητικές επιφάνειες. Αυτές οι επιφάνειες έρχονται περισσότερο σε επαφή με την τροφή και εδώ εντοπίζονται οι περισσότερες αυλακώσεις. Το σημείο της σφράγισης μπορεί επίσης να είναι το πλευρικό τοίχωμα του δοντιού, όπου βρίσκονται οι υποδοχές.

Αυτές είναι οι πιο συνηθισμένες θέσεις των πλευρικών επιφανειών των κάτω εξαγώνων και των ουρανίσκων των άνω εξαγώνων.

Τις περισσότερες φορές, σφραγίζεται μόνο το άνω, μασητικό τμήμα του δοντιού. Είναι επομένως δυνατό να σφραγίσει ένα παιδί ένα δόντι που δεν έχει ακόμη βγει εντελώς έξω.

Είναι επίσης δυνατό να σφραγιστεί ένα σφραγισμένο δόντι και ένα δόντι ενηλίκου. Ωστόσο, αυτό εξαρτάται από την εκτίμηση του γιατρού. Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, δεν πρέπει να σφραγιστεί ένα δόντι που έχει τερηδόνα.

Πώς γίνεται η σφράγιση, το "σφράγισμα" και με τι σφραγίζονται τα δόντια;

Μόνο ένα υγιές δόντι χωρίς τερηδόνα μπορεί να σφραγιστεί.

Γι' αυτό το λόγο το πρώτο βήμα είναι πάντα ένας έλεγχος. Αυτό μπορεί να γίνει και με τη βοήθεια ακτινογραφιών του δαγκώματος (bitewing) ή με εξέταση με λέιζερ με μια συσκευή που ονομάζεται diagnodent.

Το δόντι πρέπει να καθαριστεί σχολαστικά. Οι γιατροί χρησιμοποιούν μια περιστροφική βούρτσα ροής αέρα (αμμοβολή) ή το λεγόμενο airpolishing, το οποίο με απλά λόγια είναι μια διαδικασία καθαρισμού ή στίλβωσης με τη χρήση νερού, αέρα και μιας ειδικής σκόνης. Στη συνέχεια, το δόντι αποστειρώνεται με όζον. Αυτό καταστρέφει τους μικροοργανισμούς που υπάρχουν στο δόντι.

Μια μικρή ποσότητα φωσφορικού οξέος εφαρμόζεται στην επιφάνεια.

+

Αυτό διασφαλίζει την προσκόλληση της ένωσης συγκόλλησης στην επιφάνεια του δοντιού.

+

Χρησιμοποιώντας ένα λεπτό πινέλο ή μια μικρή σύριγγα, εφαρμόζεται το ίδιο το σφραγιστικό υλικό.

+

Χρησιμοποιείται ένας καθετήρας για να ελεγχθεί ότι δεν έχουν σχηματιστεί ανεπιθύμητες φυσαλίδες κάτω από το σφραγιστικό υλικό.

Τέλος, η περιοχή ακτινοβολείται με υπεριώδες φως, το οποίο προκαλεί τη σκλήρυνση του σφραγιστικού υλικού και τη φθορίωσή του. Η διαδικασία διαρκεί περίπου 5 λεπτά και μετά τη διαδικασία μπορείτε να φάτε και να πιείτε σχεδόν αμέσως.

Τι είναι η φθορίωση των δοντιών;

Η φθορίωση είναι στην πραγματικότητα μια άλλη εναλλακτική λύση για την πρόληψη της τερηδόνας. Μπορεί να γίνει μόνη της, αλλά προτιμάται επίσης όταν τα δόντια σφραγίζονται. Περιλαμβάνει την εφαρμογή φθορίου, το οποίο αυξάνει την αντίσταση των δοντιών στα οξέα που δημιουργούν τα βακτήρια της πλάκας.

Η φθορίωση μπορεί να είναι συστηματική ή τοπική. Η συστηματική φθορίωση γίνεται με την προσθήκη φθορίου στη διατροφή, όπως το γάλα, το νερό ή με τη λήψη δισκίων φθορίου.

Η τοπική φθορίωση χρησιμοποιείται πιο συχνά. Σε αυτή τη μέθοδο, ουσίες που περιέχουν φθόριο εφαρμόζονται τοπικά στα δόντια.

Ποια σφραγιστικά χρησιμοποιούνται;

Υπάρχουν διαφορετικά σφραγιστικά. Υπάρχουν λευκά ή ημιδιαφανή, αλλά και σε διάφορες αποχρώσεις. Έτσι υπάρχει μεγάλη ποικιλία για να διαλέξετε. Έτσι μπορούν να προσαρμοστούν στο χρώμα των δοντιών. Για τα παιδιά, τα λευκά χρησιμοποιούνται συχνότερα, για ευκολότερο έλεγχο.

Για τους ενήλικες, προτιμώνται αποχρώσεις όσο το δυνατόν πιο κοντά στο χρώμα των δοντιών τους για λόγους αισθητικής.

Τα σφραγιστικά με βάση τη ρητίνη είναι από τα πιο αισθητικά και μόνιμα. Ωστόσο, χρησιμοποιούνται μόνο σε καλά συνεργάσιμους ασθενείς, καθώς η εργασία με αυτό το σφραγιστικό απαιτεί όσο το δυνατόν πιο ξηρό περιβάλλον.

Λιγότερο απαιτητικά από ένα ξηρό στοματικό περιβάλλον είναι τα σφραγιστικά με βάση τα υαλοϊονομερή τσιμέντα. Αυτά χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα στα παιδιά λόγω της χαμηλής συντήρησής τους. Ωστόσο, είναι λιγότερο αισθητικά.

Επιθεώρηση του σφραγισμένου δοντιού

Τα δόντια που έχουν υποστεί επεξεργασία με σφραγιστικά πρέπει να ελέγχονται δύο φορές το χρόνο. Το ίδιο συχνά πρέπει να πραγματοποιούνται και οι συνήθεις προληπτικοί έλεγχοι.

Η ακεραιότητα των σφραγιστικών υλικών, τα οποία έχουν αντίθεση, μπορεί εύκολα να ελεγχθεί με γυμνό μάτι. Ακόμα κι έτσι, η επιθεώρηση από έναν οδοντίατρο είναι φυσικά απαραίτητη. Τα διαφανή σφραγιστικά υλικά επιθεωρούνται με έναν καθετήρα. Εάν είναι απαραίτητο, το σφραγιστικό υλικό μπορεί να αναπληρωθεί ή να αφαιρεθεί εντελώς και να αντικατασταθεί με ένα νέο.

Πόσο διαρκούν τα οδοντιατρικά σφραγιστικά υλικά;

Γενικά, ένα σφραγιστικό δοντιών διαρκεί περίπου τρία έως πέντε χρόνια. Αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Πρόκειται κυρίως για εξωτερικές επιδράσεις, όπως η κατανάλωση τροφής ή η τήρηση της στοματικής υγιεινής. Εξαρτάται επίσης από τη θέση των δοντιών στη σειρά των δοντιών.

Το γεγονός ότι τα δόντια των παιδιών αναπτύσσονται μέχρι την ηλικία των 12 ή 13 ετών περίπου έχει επίσης αντίκτυπο στη διάρκεια ζωής των σφραγισμένων δοντιών.

Μειονεκτήματα και κίνδυνοι της σφράγισης

Πολλοί γονείς επικαλούνται το γεγονός ότι τα παιδιά δεν κινδυνεύουν να αναπτύξουν καμία τερηδόνα μετά τη σφράγιση των δοντιών τους. Συμβαίνει να παραμελούν τη στοματική υγιεινή ή τις καλές διατροφικές συνήθειες. Ωστόσο, το δόντι σφραγίζεται μόνο σε ορισμένα, τις περισσότερες φορές δαγκωτικά μέρη. Έτσι, ολόκληρο το δόντι ή άλλα δόντια δεν προστατεύονται σε καμία περίπτωση.

Εξακολουθεί να είναι σημαντικό το παιδί να βουρτσίζει τα δόντια του τακτικά και σχολαστικά. Φυσικά, είναι επίσης σημαντικό να ελαχιστοποιηθεί η κατανάλωση ζαχαρούχων τροφών ή ποτών. Αυτά δημιουργούν ένα όξινο περιβάλλον στη στοματική κοιλότητα, το οποίο, μαζί με την πλάκα, είναι ιδανικό για τα βακτήρια και την ανάπτυξη τερηδόνας.

Είναι επίσης σημαντικό να χρησιμοποιείτε μεσοδόντια οδοντόβουρτσα ή οδοντικό νήμα.

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες μπορείτε επίσης να βρείτε στο άρθρο Πώς να επιλέξετε μια οδοντόβουρτσα

Ένας άλλος κίνδυνος που μπορεί να εμφανιστεί είναι αν παραβλεφθεί η τερηδόνα πριν από τη σφράγιση. Αυτή μπορεί να αυξηθεί απαρατήρητα κάτω από το σφραγιστικό.