Τι πρέπει να γνωρίζετε για την παγκρεατίτιδα; Οξεία, χρόνια: αιτίες και εκδηλώσεις

Τι είναι η παγκρεατίτιδα και πώς εκδηλώνεται;
Ποιες είναι οι αιτίες της οξείας και της χρόνιας μορφής, ακόμη και στα παιδιά;
Μπορεί να είναι ήπια ή σοβαρή;
Τι είναι καλό για το πάγκρεας και ποια είναι η θεραπεία της φλεγμονής;

Η φλεγμονή του παγκρέατος ονομάζεται τεχνικά παγκρεατίτιδα.

Pancreas = πάγκρεας.

Η παγκρεατίτιδα προσβάλλει ένα πολύ υψηλό ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού.

Ενδιαφέρον:
Παρά την υψηλή νοσηρότητα, είναι ένα θέμα που αρκετά συχνά διαφεύγει της προσοχής του κοινού.
Ο λόγος είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος για τη νόσο, την οποία θεωρούν ότι "δεν είναι αρκετά σοβαρή".

Όταν οι άνθρωποι ακούνε παγκρεατίτιδα, οι τρίχες στο σώμα τους σηκώνονται, επειδή τη συνδέουν με πόνο και σχετικά σύντομη επιβίωση.
Η παγκρεατίτιδα δεν τους αποτρέπει λόγω έλλειψης ενημέρωσης και γι' αυτό συχνά υποτιμάται.

Προσοχή!
Ακόμα και η "συνηθισμένη" παγκρεατίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο, σοβαρή σήψη, σχηματισμό αποστήματος ή εσωτερική ανεπάρκεια οργάνων!

Η παγκρεατίτιδα έχει διάφορες μορφές

Η παγκρεατίτιδα εκδηλώνεται με δύο βασικές μορφές, δηλαδή ως οξεία παγκρεατίτιδα ή χρόνια παγκρεατίτιδα. Η περαιτέρω υποδιαίρεση των διαφόρων μορφών της νόσου βασίζεται στη σοβαρότητα και το βαθμό της (μορφή, προχωρημένο στάδιο).

Πίνακας με τη βασική και την εκτεταμένη διαίρεση της παγκρεατίτιδας

Οξεία παγκρεατίτιδα - πρωτοπαθής μη λοιμώδης νόσος

Η οξεία παγκρεατίτιδα είναι μια οξεία μη βακτηριακή φλεγμονώδης νόσος του παγκρέατος που προκαλείται από την αυτοπεπτικότητά του (αυτοχώνευση) με επακόλουθη φλεγμονώδη αντίδραση. Έχει ποικίλη πορεία με ποικίλες βλάβες στους γύρω ιστούς, αλλά και σε απομακρυσμένα όργανα και ιστούς.

Τα συχνότερα αίτια της οξείας παγκρεατίτιδας είναι:

• απόφραξη του χοληδόχου πόρου (από πέτρα, σπανιότερα από όγκο)
• τοξική επίδραση του αλκοόλ
• τοξική επίδραση φαρμάκων και άλλων ουσιών
• μεταβολικά νοσήματα
• μολυσματικές ασθένειες
• ιατρογενείς βλάβες (ERCP, χειρουργικές επεμβάσεις)

Ποια είναι η πορεία της οξείας παγκρεατίτιδας;

Η οξεία παγκρεατίτιδα μπορεί να εμφανιστεί χωρίς επιπλοκές, αλλά μπορεί επίσης να έχει περίπλοκη και πολύ σοβαρή πορεία. Διακρίνεται σε ήπια οξεία παγκρεατίτιδα και σοβαρή οξεία παγκρεατίτιδα, ανάλογα με το αν συνοδεύεται από επιπλοκές.

Με την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση της ήπιας οξείας μορφής είναι δυνατή η θεραπεία ad integrum, δηλαδή η πλήρης επούλωση του παγκρεατικού ιστού και η αποκατάσταση των λειτουργιών του στο φυσιολογικό. Η θνησιμότητα δεν υπερβαίνει το 2 %.

Ενδιαφέρον: παρά τις προόδους στη διάγνωση και τη θεραπεία του παγκρέατος, η θνησιμότητα από τη σοβαρή οξεία παγκρεατίτιδα εξακολουθεί να είναι υψηλή!

Οι εκδηλώσεις της οξείας παγκρεατίτιδας και η θεραπεία

Η νόσος εκδηλώνεται με έντονο κοιλιακό άλγος που εντοπίζεται στο άνω μέρος κάτω από το αριστερό πλευρικό τόξο. Ο πόνος μπορεί να ακτινοβολεί στη γύρω περιοχή, γι' αυτό και ορισμένοι ασθενείς τον αναφέρουν σε ολόκληρο το άνω μέρος της κοιλιάς, ενδεχομένως με ακτινοβολία στην πλάτη.

Ο πόνος είναι συνεχής, έντονος και επιδεινώνεται σε ύπτια θέση, δηλαδή ξαπλωμένος.

Ο κοιλιακός πόνος συνοδεύεται από αίσθημα εμέτου - ναυτίας. Η ναυτία είναι μόνιμη ή έρχεται και φεύγει σε κρίσεις. Συνήθως, υπάρχει εμετός γαστρικού περιεχομένου, με μαζικό εμετό μόνο χολής (κίτρινο περιεχόμενο σε μικρές ποσότητες).

Η βλαστική συμπτωματολογία περιλαμβάνει επίσης ωχρότητα του προσώπου, εξάρσεις κρύου ιδρώτα, ζάλη και σε πιο σοβαρές περιπτώσεις λιποθυμία, κατάρρευση.

Στη σοβαρή μορφή, η εντερική δίοδος διαταράσσεται γρήγορα ή και σταματά, γεγονός που εξωτερικά εκδηλώνεται με έντονο πόνο σε όλη την κοιλιά. Η κοιλιά είναι διογκωμένη, σκληρή και επώδυνη. Τα κόπρανα και τα εντερικά αέρια σταματούν. Σταδιακά αναπτύσσεται κατάσταση σοκ.

Ένα πολύ σοβαρό σύμπτωμα είναι το σημείο Cullen, το οποίο εμφανίζεται σε περιόδους πολλαπλής ανεπάρκειας οργάνων με ανεπαρκή κυκλοφορία. Το σημείο Cullen εκδηλώνεται με την εμφάνιση υποδόριων λιμνών αίματος στο μπροστινό μέρος της κοιλιάς.

Θεραπεία της οξείας παγκρεατίτιδας:

• Συνήθως είναι απαραίτητη η εισαγωγή στο νοσοκομείο (σοβαρές μορφές στη ΜΕΘ).
• Αυστηρή αποχή από το αλκοόλ
• νηστεία/παρεντερική διατροφή με ρινογαστρικό σωλήνα
• επαρκής πρόσληψη και έγχυση υγρών (ογκοθεραπεία)
• αναλγητική θεραπεία (για τον πόνο) - η παρακεταμόλη είναι η πρώτη επιλογή
• αντιβιοτικά σε περίπτωση δευτερογενούς λοίμωξης, αλλά και προληπτικά
• ενδοσκοπική αντιμετώπιση της απόφραξης του παγκρεατικού πόρου
• χειρουργική - χειρουργική αντιμετώπιση της απόφραξης του παγκρεατικού πόρου
• θεραπεία ή χειρουργική αντιμετώπιση επιπλοκών (απόστημα, νεκρός ιστός)

Χρόνια παγκρεατίτιδα - φλεγμονώδης διαδικασία με μη αναστρέψιμη βλάβη

Η χρόνια παγκρεατίτιδα, όπως και η οξεία παγκρεατίτιδα, είναι μια φλεγμονώδης νόσος του παγκρέατος. Σε αντίθεση με την οξεία μορφή της, χαρακτηρίζεται από παρατεταμένη φλεγμονώδη διαδικασία με προοδευτική ινωτική αναδιαμόρφωση του παγκρέατος, που οδηγεί σε μείωση του αρχικού λειτουργικού ιστού.

Η σταδιακή αντικατάσταση του παγκρεατικού παρεγχύματος από ινωτικό ιστό προκαλεί διαταραχή της εξωκρινής καθώς και της ενδοκρινικής λειτουργίας του.

Τα πιο συνηθισμένα αίτια της χρόνιας παγκρεατίτιδας είναι:

• η τοξική επίδραση του αλκοόλ σε χρόνια χρήση
• η τοξική επίδραση των φαρμάκων σε πολυπαθείς ασθενείς
• οι μακροχρόνιες κακές διατροφικές συνήθειες
• ο νικοτινισμός
• γενετικές προδιαθέσεις
• αυτοάνοσα νοσήματα

Πώς εξελίσσεται η χρόνια παγκρεατίτιδα;

Η χρόνια παγκρεατίτιδα εξελίσσεται σε μακρά χρονική περίοδο. Είναι ασυμπτωματική στα αρχικά στάδια της νόσου, αλλά ήδη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου παρατηρείται φλεγμονώδης ερεθισμός των νευρικών απολήξεων και αυξημένη πίεση στο εσωτερικό των παγκρεατικών πόρων και σταδιακή ινωτική αναδιαμόρφωση του παγκρέατος. Οι πρώτες εκδηλώσεις έρχονται συνήθως μόνο όταν η λειτουργία του είναι διαταραγμένη.

Ενδιαφέρον:
Η χρόνια παγκρεατίτιδα αυξάνεται παντού στον κόσμο, παρά τις μικρές γεωγραφικές διαφορές. Υποβαθμίζει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς και προκαλεί επίσης σοβαρές επιπλοκές. Ο κίνδυνος της έγκειται επίσης στην ανάπτυξη καρκίνου του παγκρέατος, για τον οποίο αποτελεί παράγοντα κινδύνου.

Εκδηλώσεις της χρόνιας παγκρεατίτιδας και θεραπεία

Στα αρχικά στάδια της νόσου, οι σταδιακές αλλαγές στο πάγκρεας μπορεί να μην είναι εμφανείς. Τα πρώτα συμπτώματα περιλαμβάνουν, παραδόξως, εντοπισμένο κοιλιακό άλγος γύρω από τον ομφαλό. Εμφανίζεται μετά το φαγητό ή μετά το αλκοόλ. Διαρκεί για πολλές ώρες, ακόμη και ημέρες σε ορισμένους ασθενείς.

Ο πόνος συνοδεύεται από βλαστικά συμπτώματα όπως ναυτία, έμετος, υπερβολική εφίδρωση, χλωμό πρόσωπο, χαμηλή αρτηριακή πίεση ή ταχυπαλμία.

Οι ασθενείς με χρόνια παγκρεατίτιδα έχουν τυπική εμφάνιση κοπράνων. Τα κόπρανα είναι ογκώδη, ωχρά (χλωμά), γυαλιστερά λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε άπεπτα λίπη ή άπεπτα υπολείμματα τροφής και έχουν έντονη έως δυσάρεστη οσμή. Σε ορισμένους ασθενείς σχηματίζεται υγρό στην κοιλιακή κοιλότητα - ασκίτης.

Συχνά παρατηρείται κίτρινος αποχρωματισμός του δέρματος και των βλεννογόνων (ίκτερος) λόγω πίεσης και απόφραξης των παγκρεατικών πόρων. Σταδιακά, το λευκό των ματιών γίνεται κίτρινο (υποίκτερος).

Με την εξέλιξη της πάθησης, εμφανίζεται συχνή διάρροια. Μέσω της διάρροιας, ο ασθενής χάνει υγρά και θρεπτικά συστατικά, δηλαδή η αφυδάτωση είναι σε πρώτο πλάνο. Τελικά, εμφανίζεται υποσιτισμός και απώλεια βάρους. Η εμφάνιση διάρροιας σηματοδοτεί επίσης την εξέλιξη της νόσου και μια σημαντική έκπτωση της παγκρεατικής λειτουργίας - ανεπάρκεια.

Θεραπεία της χρόνιας παγκρεατίτιδας:

• Ανάπαυση στο σπίτι/νοσηλεία στο νοσοκομείο
• Αποχή από το αλκοόλ
• απεργία πείνας/σκληροί διαιτητικοί περιορισμοί
• επαρκής πρόσληψη υγρών
• αναλγητική θεραπεία (για τον πόνο) - η τραμαδόλη είναι η πρώτη επιλογή
• συμπλήρωμα παγκρεατικών ενζύμων σε μορφή δισκίων
• Διατήρηση του pH του γαστρικού οξέος
• ενδοσκοπική αντιμετώπιση της απόφραξης του παγκρεατικού πόρου
• χειρουργική - χειρουργική αντιμετώπιση της απόφραξης του παγκρεατικού πόρου (παροχέτευση/αποτομή)

Ποιες επιπλοκές και συνέπειες μπορεί να προκαλέσει η παγκρεατίτιδα;

Κάθε νόσος, ακόμη και η απλούστερη, ενέχει τον κίνδυνο απροσδόκητης αναστροφής και εξέλιξης. Το ίδιο ισχύει και για την παγκρεατίτιδα.

Σε χίλιους ανθρώπους, είναι απλή και με τυπικά συμπτώματα. Στους χίλιους πρώτους ασθενείς, εξελίσσεται σε μια σοβαρή κατάσταση που θέτει τον ασθενή στο όριο μεταξύ ζωής και θανάτου.

Εκτός από τις κύριες επιπλοκές της παγκρεατίτιδας που αναφέρονται παρακάτω, υπάρχουν και λιγότερο συχνές επιπλοκές που δεν περιγράφονται λόγω της σπανιότητας της εμφάνισής τους.

Η πιο σοβαρή επιπλοκή είναι ο καρκίνος του παγκρέατος με υψηλό ποσοστό θνησιμότητας

Οι κακοήθεις νόσοι είναι γνωστό ότι έχουν κακή πρόγνωση, ειδικά όταν πρόκειται για το πάγκρεας.

Το αδενοκαρκίνωμα του παγκρέατος αποτελεί την πλειονότητα των καρκίνων του παγκρέατος, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Χαρακτηρίζεται από ταχεία εξέλιξη της πάθησης. Από τη διάγνωση έως το θάνατο, ο ασθενής έχει συνήθως αρκετούς μήνες ζωής.

Σχεδόν το 2% των ασθενών είναι τυχεροί να επιβιώσουν για 5 έτη. Αντί να απολαύσουν τις τελευταίες στιγμές της ζωής τους, οι ασθενείς υποφέρουν από τον έντονο πόνο που είναι χαρακτηριστικός αυτών των καρκίνων.

Η νόσος, σε συνδυασμό με την ταχεία απώλεια βάρους, αφήνει τον ασθενή κατάκοιτο σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα.

Η παγκρεατίτιδα προκαλεί το σχηματισμό παγκρεατικών κύστεων και ψευδοκύστεων

Οι παγκρεατικές κύστεις και ψευδοκύστεις μπορεί να προκληθούν από την ίδια την παγκρεατίτιδα, αλλά μπορούν επίσης να προκαλέσουν την ανάπτυξη παγκρεατίτιδας.

Η διαφορά μεταξύ μιας κύστης και μιας ψευδοκύστης είναι ότι η παγκρεατική ψευδοκύστη δεν έχει δική της επένδυση. Περιβάλλεται από ινώδη ιστό και η κοιλότητα της είναι γεμάτη με νεκρά παγκρεατικά κύτταρα, παγκρεατικά ένζυμα, αίμα και ελεύθερο υγρό. Μπορεί να σχηματιστεί απόστημα εάν μολυνθεί δευτερογενώς.

Η παγκρεατική κύστη είναι επίσης μια κοιλότητα, αλλά έχει δική της επένδυση και οριοθετείται από ιστό. Το κέντρο της κοιλότητας είναι γεμάτο με υγρό, παρόμοια με μια ψευδοκύστη. Συνήθως δεν προκαλούν σημαντικά ενοχλήματα, αλλά οι μεγαλύτερες μπορεί να προκαλέσουν κοιλιακό άλγος, ρήξη της κύστης και ήπια αιμορραγία.

Από μια αθώα κύστη σε παγκρεατικό απόστημα

Στην παγκρεατίτιδα μπορεί να εμφανιστεί μια δευτερογενής βακτηριακή λοίμωξη. Τα βακτήρια παράγουν πύον, το οποίο συσσωρεύεται και ενθυλακώνεται για να σχηματίσει ένα πυώδες παγκρεατικό απόστημα. Αυτό μπορεί επίσης να σχηματιστεί σε μια προηγούμενη κύστη ή ψευδοκύστη. Τα αποστήματα συχνά προκύπτουν ως όψιμη επιπλοκή της παγκρεατικής νέκρωσης.

Ο κίνδυνος ενός αποστήματος είναι η ρήξη του και η εξάπλωση της λοίμωξης στη γύρω περιοχή με επακόλουθη σήψη. Τα παγκρεατικά αποστήματα πρέπει συνήθως να αφαιρούνται χειρουργικά.

Θάνατος του παγκρεατικού ιστού - νέκρωση

Ως νέκρωση νοείται ο θάνατος ενός συγκεκριμένου τμήματος του ιστού. Στη νέκρωση του παγκρέατος εμφανίζεται είτε τοπική είτε διάχυτη βλάβη του παρεγχύματος μέσω μιας νεκρωτικής διαδικασίας.

Η παγκρεατίτιδα στην οποία εμφανίζονται νεκρωτικές μεταβολές ονομάζεται στείρα νεκρωτική παγκρεατίτιδα. Οι αρχικά στείρες νεκρωτικές βλάβες μολύνονται δευτερογενώς με βακτήρια σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η μολυσματική νεκρωτική παγκρεατίτιδα είναι ένα από τα σοβαρότερα αιφνίδια κοιλιακά συμβάντα.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η σηπτική κατάσταση, όταν η λοίμωξη εξαπλώνεται στη γύρω περιοχή και εμφανίζεται λοίμωξη ολόκληρου του σώματος με πολυοργανική ανεπάρκεια.

Λοίμωξη, ολόσωμη σήψη, οργανική ανεπάρκεια και θάνατος στην κλινική εικόνα του σοκ

Η λοίμωξη και η σήψη μπορεί να προκύψουν με δύο τρόπους. Ο πρώτος τρόπος έγκειται στην ίδια τη διάγνωση - παγκρεατίτιδα. Ο δεύτερος τρόπος αντιπροσωπεύει την ιατρογενή εισαγωγή λοίμωξης στην κοιλιακή κοιλότητα, μέσω χειρουργικών επεμβάσεων (εκτομή, αφαίρεση της κύστης).

Ανεξάρτητα από την αιτία, πρόκειται πάντα για μια πολύ σοβαρή επιπλοκή της υποκείμενης νόσου.

Στην περίπτωση αυτή, εμφανίζεται σήψη - μια λοίμωξη ολόκληρου του σώματος. Προσβάλλει μεμονωμένα όργανα, τα οποία στη συνέχεια αποτυγχάνουν. Εμφανίζεται πολυοργανική ανεπάρκεια.

Η πολυοργανική ανεπάρκεια είναι μια σοβαρή κατάσταση που είναι σχεδόν πάντα θανατηφόρα. Ο ασθενής πεθαίνει με την κλινική εικόνα του σηπτικού σοκ. Χαρακτηρίζεται από χαμηλή αρτηριακή πίεση, αυξημένο καρδιακό ρυθμό, κακή αιμάτωση και ανεπάρκεια οργάνων, εγκεφαλική βλάβη, διαταραχή της συνείδησης, αναπνοή και θάνατο.

Παγκρεατίτιδα στα παιδιά - τι πρέπει να γνωρίζετε

Η παγκρεατίτιδα στα παιδιά δεν είναι τόσο συχνή όσο στους ενήλικες, αλλά εξακολουθεί να συναντάται. Τα αίτια της παγκρεατίτιδας στα παιδιά διαφέρουν σε κάποιο βαθμό από εκείνα της παγκρεατίτιδας στους ενήλικες, αλλά ορισμένα είναι τα ίδια.

Οι αιτίες της παγκρεατίτιδας χρονολογούνται από την εμβρυϊκή ανάπτυξη

Η προέλευση ορισμένων παγκρεατίτιδων στα μικρά παιδιά οφείλεται στην αποτυχία ανάπτυξης του παγκρέατος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αυτό οφείλεται στην αποτυχία του μεσαίου τμήματος του παγκρέατος να εξαφανιστεί και να αναδυθεί στο δωδεκαδάκτυλο μαζί με τον φυσιολογικό παγκρεατικό πόρο.

Η έξοδος του μεσαίου τμήματος του παγκρέατος πρέπει να εξαφανιστεί. Διαφορετικά, προκαλεί συχνή απόφραξη της εξόδου του (αλλά και της εξόδου της χοληδόχου κύστης), προκαλώντας αποφρακτική μορφή παγκρεατίτιδας.

Σωστή εμβρυϊκή ανάπτυξη του παγκρέατος:
Το πάγκρεας αναπτύσσεται με το πρόσθιο και το οπίσθιο βλαστικό φύλλο του δωδεκαδακτύλου.
Αυτό καμπυλώνεται προς τα δεξιά κατά την ανάπτυξη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το πρόσθιο τμήμα να συγχωνεύεται με το οπίσθιο τμήμα και να σχηματίζεται η κεφαλή του παγκρέατος.

Το σώμα και η ουρά του παγκρέατος σχηματίζονται κυρίως από το οπίσθιο φύλλο. Τα επιμέρους τμήματα και οι πόροι τους συγχωνεύονται σε ένα. Το μεσαίο τμήμα αποφράσσεται και σταδιακά εξαφανίζεται.

Τελικά, ο παγκρεατικός πόρος, μαζί με τον πόρο της χοληδόχου κύστης, εξέρχεται στο δωδεκαδάκτυλο.

Από τις κοινές λοιμώξεις της παιδικής ηλικίας μέχρι την ανάπτυξη παγκρεατίτιδας.

Τα παιδιά μπορεί να μη γλιτώσουν από την ανάπτυξη παγκρεατίτιδας, ακόμη και αν το πάγκρεας έχει αναπτυχθεί σωστά.

Μια άλλη πολύ συχνή αιτία εμφάνισής τους είναι οι λοιμώξεις ιογενούς και βακτηριακής προέλευσης, οι οποίες αφθονούν στην παιδική ηλικία.

Οι διάφορες αυτές λοιμώξεις μπορεί να είναι ανεπίπλεκτες ή περίπλοκες με συμμετοχή άλλων οργάνων, συμπεριλαμβανομένου του παγκρέατος. Οι πιο σοβαρές καταστάσεις καταλήγουν σε σήψη (φλεγμονή ολόκληρου του σώματος) που εξελίσσεται σε σηπτικό σοκ και πολυοργανική ανεπάρκεια.

Οι πιο συχνές ιογενείς λοιμώξεις που προκαλούν παγκρεατίτιδα στα παιδιά:

1. Γρίπη - γνωστή ως γρίπη ή απλώς ως κοινό κρυολόγημα, μια μολυσματική ασθένεια του λαιμού και της αναπνευστικής οδού που προκαλείται από ιούς RNA τύπου Α και Β
2. λοίμωξη από αδενοϊό - φλεγμονώδης νόσος της αναπνευστικής οδού που προκαλείται από αδενοϊούς
3. mycoplasma pneumoniae - βακτηριακή ασθένεια (που προηγουμένως θεωρούνταν ιός) που προκαλεί πνευμονία
4. λοιμώξεις από τον ιό coxsackie - φλεγμονώδης νόσος που προσβάλλει διάφορα όργανα και μέρη του σώματος και προκαλείται από τον ιό coxsackie, μέλος της οικογένειας των εντεροϊών RNA-ιών.
5. παρωτίτιδα (παρωτίδα) - φλεγμονώδης νόσος των παρωτιδικών αδένων, που προκαλείται από ιό RNA της οικογένειας των παραμυξοϊών
6. ερυθρά - επίσης γνωστή στην καθομιλουμένη ως ερυθρά, φλεγμονώδης νόσος που προσβάλλει το δέρμα (ερυθρότητα) και προκαλείται από τον ιό της ερυθράς, της οικογένειας των τογκαϊών
7. ηπατίτιδα Α και Β - ή ηπατίτιδα, λοιμώδης φλεγμονώδης νόσος του ήπατος που προκαλείται από διάφορους τύπους ιών RNA και DNA
8. ιός Epstein-Barr - ιός του ανθρώπινου έρπητα που προκαλεί μεγάλη ποικιλία ασθενειών

Διάφορες αιτίες παγκρεατίτιδας στα παιδιά

Η τυπική αιτία της παγκρεατίτιδας στα παιδιά είναι η ακατάλληλη εμβρυϊκή ανάπτυξη του παγκρέατος. Μια ακόμη πιο συχνή αιτία είναι η ιογενής λοίμωξη. Ωστόσο, αυτή απέχει πολύ από το να είναι η μόνη αιτία μιας τέτοιας κατάστασης.

Υπάρχουν αμέτρητοι παράγοντες που μπορούν να εξελιχθούν σε παγκρεατίτιδα και τις συνέπειες που συνδέονται με αυτήν.

Λιγότερο συχνές αιτίες παγκρεατίτιδας στα παιδιά στον πίνακα