Ελιές: γιατί αυξάνονται και τι σημαίνουν; Θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρόβλημα;

Τα εκ γενετής σημάδια μπορεί να υπάρχουν από τη γέννηση, αλλά μπορούν επίσης να αποκτηθούν κατά τη διάρκεια της ζωής. Και στις δύο περιπτώσεις, είναι συνήθως καλοήθη. Πρέπει όμως να παρακολουθούνται.

Μπορούν να εξελιχθούν σε μελάνωμα, το οποίο είναι ένας επικίνδυνος τύπος καρκίνου του δέρματος. Προέρχεται απευθείας από τα μελανοκύτταρα (κύτταρα του δέρματος). Αυτά παράγουν τη χρωστική ουσία του δέρματος.

Εμφανίζεται μετά από οξεία έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, αλλά και μετά από παρατεταμένη επαναλαμβανόμενη έκθεση του δέρματος στην υπεριώδη ακτινοβολία. Αυτό έδειξαν έρευνες Αυστραλών επιστημόνων.

Από τη χρωστική ουσία ή από ένα αιμοφόρο αγγείο

Ένας σπίλος μπορεί να προκύψει είτε από τα κύτταρα της χρωστικής ουσίας του δέρματος είτε από ένα αιμοφόρο αγγείο. Γι' αυτό οι σπίλοι διακρίνονται σε αγγειακούς και μελαγχρωματικούς.

Οι αγγειακές έχουν τη μορφή κόκκινων περιοχών στο δέρμα ή τη μορφή διασταλμένων και πολλαπλασιασμένων αιμοφόρων αγγείων κάτω από το δέρμα.

Σε αυτή τη μορφή, υψώνονται πάνω από το επίπεδο του περιβάλλοντος ιστού. Περιέχουν τριχωτά κύτταρα γεμάτα με αίμα. Το χρώμα τους μπορεί να είναι όχι μόνο κόκκινο αλλά και μωβ.

Η δεύτερη ομάδα είναι οι μελαγχρωματικοί σπίλοι ή σπίλοι. Αποτελούνται από ένα σύμπλεγμα χρωστικών κυττάρων που ονομάζονται μελανοκύτταρα και περιέχουν τη σκούρα χρωστική του δέρματος μελανίνη.

Ταξινόμηση των σπίλων

Οι μελαγχρωματικοί σπίλοι διακρίνονται ανάλογα με το πότε σχηματίστηκαν. Διακρίνονται σε συγγενείς και επίκτητους. Το μέγεθος των συγγενών μπορεί να είναι μικρότερο από 1 εκατοστό, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις σχηματίζονται μεγάλες περιοχές αρκετών εκατοστών.

Η επιφάνειά τους μπορεί να είναι επίπεδη, ευθυγραμμισμένη με το δέρμα, ή μπορεί να είναι κυρτή. Το χρώμα τείνει να είναι καστανό έως μαύρο και μπορεί να υπάρχουν τρίχες στην επιφάνεια. Για συγγενείς σπίλους μεγαλύτερου μεγέθους (άνω των 0,5 cm), είναι απαραίτητη η παρακολούθηση από δερματολόγο.

Οι επίκτητοι σπίλοι τείνουν να είναι μικρότεροι σε μέγεθος - όχι μεγαλύτεροι από 2 cm. Ωστόσο, μπορεί να σχηματιστούν περισσότεροι από 100 με την πάροδο των ετών. Η μεγαλύτερη αύξηση παρατηρείται στα παιδιά πριν από την εφηβεία.

Συνήθη και άτυπα γεννητικά στίγματα

Στη συνέχεια, διακρίνονται σε κοινούς και άτυπους μελαγχρωματικούς σπίλους. Είναι σημαντικό να παρατηρούμε το χρώμα, το μέγεθος, το σχήμα και την επιφάνειά τους. Επιπλέον, είναι απαραίτητο να σημειώνουμε την οριοθέτησή τους.

Οι κοινοί σπίλοι έχουν καστανό χρώμα (διάφορες αποχρώσεις), αλλά το χρώμα τους είναι ομοιόμορφο. Η επιφάνειά τους είναι συνήθως στο επίπεδο του δέρματος, αλλά συχνά αναπτύσσονται πάνω από την επιφάνεια (κονδυλώματα). Τα όριά τους είναι ευδιάκριτα, έντονα και κανονικά.

Σε αυτόν τον τύπο σπίλου, η αφαίρεση δεν είναι απαραίτητη. Αφαιρούνται όταν ενοχλούν (στις γυναίκες στην περιοχή του σουτιέν).

Η δεύτερη ομάδα είναι οι άτυποι σπίλοι, αλλιώς γνωστοί ως δυσπλαστικοί σπίλοι, οι οποίοι έχουν ακανόνιστο σχήμα, όρια και ποικίλλουν στο χρώμα. Αυτή η ομάδα διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου.

Η χειρουργική αφαίρεση συνιστάται και για το λόγο αυτό. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν εμφανίζεται ο λεγόμενος φωτοστέφανος σπίλος. Μπορείτε να τον καταλάβετε όταν έχει λευκό, αποχρωματισμένο περίγραμμα.

Εάν υπάρχει υποψία εξέτασης

Εάν ένα άτομο υποψιάζεται ότι ένας σπίλος δεν είναι καλά, θα πρέπει να επισκεφθεί έναν γιατρό. Ένας δερματολόγος θα εξετάσει τον σπίλο χρησιμοποιώντας ένα μικροσκόπιο (δερματοσκόπιο).

Οι ακίνδυνες ελιές μπορούν να αφαιρεθούν, για παράδειγμα, με λέιζερ. Σε περίπτωση πιθανού μελανώματος, είναι απαραίτητη η χειρουργική αφαίρεση, υπό πλήρη αναισθησία. Η γύρω περιοχή πρέπει να αφαιρεθεί μαζί με την ελιά.

Σε περίπτωση κακοήθους μελανώματος, πρέπει επίσης να αφαιρεθούν οι λεμφαδένες που βρίσκονται κοντά, καθώς μπορεί να αποτελέσουν πηγή καρκίνου και περαιτέρω μεταστάσεις στο σώμα. Μερικές φορές η διαδικασία πρέπει να επαναληφθεί ή να χορηγηθεί χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία.

Η συχνότητα εμφάνισης του μελανώματος αυξάνεται τελευταία. Επομένως, είναι καλύτερο να ελέγχετε τακτικά τους σπίλους. Όταν έχετε αμφιβολίες, είναι καλύτερο να κάνετε μια επαγγελματική εξέταση.

Ένας δερματολόγος μπορεί πολύ γρήγορα να προσδιορίσει αν μια ελιά είναι καλοήθης ή κακοήθης, η οποία μπορεί γρήγορα να εξελιχθεί σε μελάνωμα.

Νέβη στην παιδική ηλικία

Εκτός αν πρόκειται για συγγενή εκ γενετής στίγματα, το μεγαλύτερο ποσοστό των σπίλων εμφανίζεται κατά την περίοδο από την παιδική ηλικία έως την εφηβεία. Ο αριθμός των σπίλων μπορεί να φτάσει μέχρι και τα εκατό.

Στην περίπτωση των συγγενών, η εξέταση είναι ύποπτη στο νοσοκομείο. Και στην περίπτωση των επίκτητων, είναι σημαντική η παρατήρησή τους. Το σχήμα, η ασυμμετρία, το μέγεθος, ο χρωματισμός, τα όρια και ο ρυθμός μεταβολής.

Σημαντική είναι η πρόληψη, η γνώση του γονέα γι' αυτό και για τον τρόπο πρόληψης. Προστασία του δέρματος για τις υπεριώδεις ακτίνες κατά κύριο λόγο. Και αν υπάρχει υποψία, εξέταση.

Να μην εκτίθεστε στον ήλιο τις καλοκαιρινές περιόδους μεταξύ 11 π.μ. και 3 μ.μ. Να αποφεύγετε τα ηλιακά εγκαύματα και να προστατεύετε σωστά το δέρμα, με τη μορφή ρουχισμού και αντηλιακού.

Ελιές ή μελάνωμα;

Πολλοί άνθρωποι συγχέουν τους σπίλους με το μελάνωμα. Το μελάνωμα είναι μια μορφή καρκίνου του δέρματος. Είναι επιθετικό και αναπτύσσεται γρήγορα. Επίσης, εξαπλώνεται γρήγορα (κάνει μεταστάσεις), κυρίως μέσω του αίματος.

Μεγαλώνει γρήγορα, έχει ακανόνιστες άκρες, σχήμα, χρωματισμό (καφέ, λευκό, μαύρο). Συχνά είναι φλεγμονώδες, έχει κόκκινο χρώμα, αιμορραγεί. Χαρακτηριστικό είναι η έκκριση, η διαβροχή και ο κνησμός ή ο πόνος.

Η ανάλυση ABCDE (συντομογραφίες αγγλικών λέξεων) θα βοηθήσει ως βοήθημα:

• Α για την ασυμμετρία, η οποία είναι μια ανωμαλία στο σχήμα του
• Β για το όριο, αν είναι αιχμηρό ή όχι
• C για το χρώμα (το χρώμα και η ομοιογένειά του)
• D για τη διάμετρο, όταν το μέγεθος είναι πάνω από 6 mm
• Ε για την εξέλιξη (αλλαγή στο μέγεθος, το σχήμα και το χρώμα)

Η έκθεση στον ήλιο που είναι έντονη είναι πολύ επικίνδυνη. Είναι αυτές οι ακτίνες του ήλιου που ευνοούν περισσότερο την ανάπτυξη καρκίνου του δέρματος. Στις γυναίκες, τα μελανώματα είναι πιο συχνά στα κάτω πόδια, στους άνδρες στην πλάτη.