Κούμπωμα: Τι γνωρίζουμε για το κούμπωμα του ενός ή και των δύο ματιών; Μπορεί να διορθωθεί;

Το αλληθώρισμα είναι χαρακτηριστικό διαφόρων οφθαλμικών διαταραχών και διαταραχών στην ανάπτυξη της διόφθαλμης όρασης. Επαγγελματικά, ονομάζεται στραβισμός. Τις περισσότερες φορές, το σύμπτωμα εκδηλώνεται στην πρώιμη παιδική ηλικία σε βρέφη ή νήπια.

Με ποιες μορφές είμαστε εξοικειωμένοι;

Πρόκειται για ένα ελάττωμα κατά το οποίο υπάρχει απώλεια της συντονισμένης κίνησης των ματιών. Το ένα μάτι αποκλίνει από την κατεύθυνση της όρασης του άλλου. Τα μάτια δεν σταθεροποιούνται στο ίδιο σημείο. Ο στραβισμός πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως μόλις διαπιστωθεί. Ένας από τους λόγους γι' αυτό είναι ότι μερικές φορές η κατάσταση μπορεί να προκληθεί από κάποια νευρική ή ακόμη και μολυσματική ασθένεια.

Γνωρίζουμε αυτές τις μορφές στραβισμού:

• συγκλίνουσα
• αποκλίνων
• κάθετος
• σταθερός
• εναλλασσόμενος

Ο ίδιος ο στραβισμός έχει διάφορες μορφές. Η πιο συνηθισμένη είναι ο συγκλίνων στραβισμός. Παρουσιάζεται στραβισμός του ενός ματιού, ο οποίος τρέχει προς τα μέσα. Επιπλέον, εμφανίζονται αποκλίνουσες μορφές, όπου το μάτι τρέχει προς τα έξω. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί μια κάθετη μορφή, όπου το μάτι αποκλίνει κάθετα προς τα πάνω ή προς τα κάτω.

Μερικές φορές ο στραβισμός επηρεάζει πάντα το ίδιο μάτι, οπότε ονομάζεται σταθερός στραβισμός. Ωστόσο, μπορεί επίσης να υπάρχει εναλλασσόμενος στραβισμός, κατά τον οποίο ο στραβισμός επηρεάζει και τα δύο μάτια εναλλάξ.

Εάν ο στραβισμός δεν διορθωθεί και δεν αντιμετωπιστεί, η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί και, για παράδειγμα, να οδηγήσει σε αμβλυωπία ή αμβλυωπία. Στην περίπτωση αυτή, τα οπτικά ερεθίσματα από το μάτι αναστέλλονται και αγνοούνται από το κεντρικό νευρικό σύστημα. Το παιδί παύει έτσι να βλέπει στο μάτι που επηρεάζεται από τον στραβισμό.

Συχνή είναι επίσης η μείωση της γενικής οπτικής οξύτητας, με την εμφάνιση έκκεντρης σταθεροποίησης του αμφιβληστροειδούς. Γι' αυτό και το σύμπτωμα αυτό δεν πρέπει να υποτιμάται και πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Τις περισσότερες φορές, το πρόβλημα αυτό σχετίζεται με τον στραβισμό, ο οποίος είναι μια οφθαλμολογική ασθένεια κατά την οποία η διόφθαλμη όραση είναι μειωμένη. Στον πάσχοντα εμφανίζεται διπλωπία.

Και τα δύο μάτια σε αυτή τη νόσο δεν στρέφονται ταυτόχρονα προς την ίδια κατεύθυνση προς το αντικείμενο στο οποίο το άτομο θέλει να εστιάσει. Η αιτία μπορεί να είναι μια διαταραχή της άμεσης κινητικότητας των οφθαλμικών μυών ή μια διαταραχή του συντονισμού των ματιών στον εγκέφαλο. Η θεραπεία είναι συντηρητικής μορφής ή χειρουργική.

Άλλες αιτίες του αλληθωρισμού

Η προσβολή αυτού του τύπου δεν εμφανίζεται μόνο σε οφθαλμικές βλάβες. Συχνά αποτελεί ένα από τα συμπτώματα της διαβητικής νευροπάθειας. Εάν τα οφθαλμοκινητικά νεύρα επηρεάζονται ως αποτέλεσμα αυτής της νόσου, το αλληθώρισμα εμφανίζεται στην ενήλικη ζωή.

Το άτομο δεν μπορεί να ελέγξει και τα δύο μάτια ταυτόχρονα. Και αυτό εκδηλώνεται με στραβισμό, διπλωπία και μερικές φορές ακόμη και πτώση των βλεφάρων. Η διαβητική νευροπάθεια επηρεάζει τόσο τη λειτουργία όσο και τη δομή του νεύρου.

Μερικές φορές ο αλληθωρισμός εμφανίζεται επίσης σε ορισμένες μολυσματικές ασθένειες, για παράδειγμα στη συγγενή τοξοπλάσμωση, όπου ο αλληθωρισμός παρατηρείται στα παιδιά. Η τοξοπλάσμωση είναι μια παρασιτική ασθένεια που προκαλείται από το παράσιτο Toxoplasma gondia.

Στην ασυμπτωματική και λανθάνουσα μορφή της, η νόσος εμφανίζεται έως και στο ένα τρίτο του πληθυσμού. Είναι ιδιαίτερα συχνή σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Η νόσος είναι ιδιαίτερα συχνή στη νεογνική περίοδο και μερικές φορές μπορεί να επηρεαστεί η ακοή.

Μια άλλη αιτία στραβισμού είναι το τραύμα. Σε τραυματισμούς στο κεφάλι μπορεί να προκληθεί βλάβη στον εγκεφαλικό ιστό και στα νεύρα. Η διαταραχή εμφανίζεται επίσης ως αποτέλεσμα αιμορραγίας στην κρανιακή κοιλότητα και στον εγκέφαλο, καθώς και από απώλεια αίματος στον οφθαλμοκινητικό μυ.

Μερικές φορές η αιτία πρέπει να αναζητηθεί και σε έναν όγκο. Η εμφάνιση και η θέση του όγκου προκαλεί καταπίεση αλλά και βλάβη στις νευρικές ή μυϊκές ίνες της περιοχής.