Ταλαντεύονται τα δόντια: ποιες είναι οι αιτίες (σε ενήλικες και παιδιά);

Η ταλάντωση των δοντιών μπορεί να οφείλεται είτε σε ασθένεια και φλεγμονή ενός συγκεκριμένου δοντιού είτε σε ασθένεια που επηρεάζει την κρεμαστή συσκευή του δοντιού ή ολόκληρο το ούλο.

Πολύ συχνά αποτελεί σύμπτωμα μιας φλεγμονώδους ή μολυσματικής νόσου στη στοματική κοιλότητα.

Σε αυτή την περίπτωση, είναι απαραίτητο να αναζητήσετε επαγγελματική ιατρική περίθαλψη από έναν οδοντίατρο που μπορεί να προσδιορίσει την αιτία της ταλάντωσης. Φυσικά, οι εξωτερικές επιδράσεις και οι αιτίες που δεν σχετίζονται με τη στοματική κοιλότητα πρέπει να αποκλειστούν πριν από την ίδια την επίσκεψη.

Στην παιδική ηλικία

Στα παιδιά, το κούνημα των δοντιών προκαλείται, για παράδειγμα, από τη φυσική αντικατάσταση των δοντιών του γάλακτος από τα μόνιμα δόντια. Τα δόντια του γάλακτος αρχίζουν να κουνιούνται και αργότερα πέφτουν. Τα μπροστινά δόντια είναι τα πρώτα που αρχίζουν να κουνιούνται. Το παιδί αρχίζει στη συνέχεια να αναπτύσσει νέα δόντια, τα οποία αποτελούν ήδη μόνιμο μέρος της οδοντοστοιχίας.

Στους ενήλικες

Στους ενήλικες, η ταλάντωση των δοντιών μπορεί να σχετίζεται, για παράδειγμα, με τερηδόνα που έχει εξαπλωθεί στη ρίζα και μπορεί να έχει προκαλέσει μεμονωμένη φλεγμονή. Αυτή δεν έχει εξαπλωθεί σε άλλα δόντια και το δόντι έχει αρχίσει να ταλαντεύεται λόγω της φλεγμονής.

Μια τέτοια ασταθής κλίνη μπορεί να συμβεί σε περίπτωση επιπλοκών μετά από επισκευή δοντιού. Αλλά ακόμη και αν ένα άτομο αγνοήσει τα συμπτώματα της τερηδόνας, αυτή θα εξαπλωθεί στη συνέχεια από τη ρίζα προς το δόντι και στη συσκευή ανάρτησης.

Η ουλίτιδα ως αιτία

Εάν όμως η ροκίζα των δοντιών επεκταθεί σε πολλά δόντια μέσα στη στοματική κοιλότητα, υπάρχει ήδη η υποψία μιας φλεγμονώδους διαδικασίας στα ούλα. Η ουλίτιδα είναι πολύ διαδεδομένη, διακρίνεται σε:

• ουλίτιδα
• περιοδοντίτιδα
• περιοδοντίτιδα
• περιοδοντική ατροφία, η πιο σοβαρή κατάσταση

ουλίτιδα

Τα ούλα (ουλίτιδα) είναι μέρος της κρεμαστικής συσκευής του δοντιού. Περιβάλλει τα δόντια. Στην ουλίτιδα υπάρχουν συμπτώματα:

• πρήξιμο, διόγκωση των ούλων και αλλαγή του σχήματός τους.
• πόνος
• ερυθρότητα
• αιμορραγία
• μερικές φορές σχηματισμός πύου, πρήξιμο
• σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αυξηθεί η θερμοκρασία του σώματος

Η τερηδόνα προκαλείται πολύ συχνά από ουλίτιδα, η οποία προκαλείται από το σχηματισμό πλάκας. Αυτή προκαλείται από κακή ή ακατάλληλη οδοντική υγιεινή.

Η οδοντική πλάκα αποτελείται επίσης από βακτήρια που μπορούν να εισχωρήσουν στο δόντι και τα ούλα και να προκαλέσουν φλεγμονή, πόνο και, φυσικά, κούνημα των δοντιών. Επίσης, η λοίμωξη μπορεί να εξαπλωθεί και σε άλλα δόντια της περιοχής. Γι' αυτό στην περίπτωση αυτή είναι σημαντικό να επισκεφθείτε το συντομότερο δυνατό έναν οδοντίατρο, ο οποίος μπορεί να εξετάσει και να θεραπεύσει τα δόντια.

Παραδοντίτιδα

Η φλεγμονή της συσκευής πρόσφυσης του δοντιού ονομάζεται περιοδοντίτιδα. Πρόκειται για φλεγμονή που εντοπίζεται στην περιοχή των ούλων, όπου προσκολλάται στενά στο δόντι. Συχνά η φλεγμονή αυτή τείνει να εξαπλώνεται απευθείας στη ρίζα του δοντιού.

Αυτό προκαλεί αποδυνάμωση της σταθερότητας, υποχώρηση των ούλων και αυτό μπορεί επίσης να προκαλέσει ταλάντωση του δοντιού. Σταδιακή καταστροφή της κρεμαστικής συσκευής, ανάπτυξη παθολογικής τερηδόνας και έκθεση των ακρολοφιών του δοντιού. Σταδιακά, αν δεν αντιμετωπιστεί η κατάσταση, το δόντι χαλαρώνει.

Περιοδοντική νόσος

Η παραδενδρίαση σχετίζεται επίσης με μια παρόμοια περίπτωση. Διότι και αυτή η κατάσταση είναι μια ασθένεια της κρεμαστικής συσκευής του δοντιού. Εδώ, ωστόσο, δεν υπάρχει φλεγμονώδης εξάπλωση, αν και η σταθερότητα διαταράσσεται και σε αυτή την περίπτωση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ταλάντωση του δοντιού.

Η περιοδοντική νόσος χαρακτηρίζεται επίσης από αιμορραγία των ούλων, ιδίως κατά τον καθαρισμό των δοντιών. Στην περιοδοντική νόσο, η νόσος μπορεί να εξαπλωθεί γρήγορα σε άλλα δόντια. Γι' αυτό, εάν υπάρχει υποψία αυτής της νόσου, πρέπει να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατόν εξειδικευμένη θεραπεία από οδοντίατρο.

Ατροφία του περιοδοντίου

Εμφανίζεται φυσιολογικά σε μεγάλη ηλικία, συνήθως μετά την ηλικία των 60. Η νόσος είναι μη φλεγμονώδης και σχετικά ίδια σε όλα τα δόντια. Παρατηρείται απώλεια ιστού στη συσκευή ανάρτησης, αλλά και ιστού στη γνάθο και απώλεια του τσιμέντου.

Εάν όμως εμφανιστεί νωρίτερα και συνδέονται με άλλα προβλήματα, χρειάζεται επαγγελματική εξέταση. Φυσικά, απαραίτητη είναι και η θεραπεία που προτείνει ο οδοντίατρος.