Τι μπορεί να προκαλέσει κίτρινα λευκά μάτια;

Το κίτρινο ασπράδι των ματιών είναι συνήθως σύμπτωμα για αυξημένη χολερυθρίνη στο αίμα. Αυτό είναι χαρακτηριστικό σύμπτωμα του ίκτερου, της ηπατίτιδας. Η ηπατίτιδα συνδέεται συνήθως και με κιτρίνισμα του δέρματος. Αυτό το κιτρίνισμα ονομάζεται ίκτερος.

Επιπλέον, η χολερυθρίνη μπορεί να είναι αυξημένη και σε άλλες ασθένειες. Για παράδειγμα, στο σύνδρομο Gilbert ή στο σύνδρομο Crigler-Najjar. Συνήθως, υπάρχουν και άλλα συμπτώματα εκτός από το κιτρίνισμα του λευκού των ματιών. Εάν αυτό δεν συμβαίνει, είναι προτιμότερο να επισκεφθείτε ούτως ή άλλως έναν γιατρό για να διαγνώσει το κιτρίνισμα.

Η ηπατίτιδα ως αιτία του ίκτερου

Τις περισσότερες φορές, τα κίτρινα λευκά συνδέονται με ηπατίτιδα ή ίκτερο μολυσματικού τύπου. Επαγγελματικά, το σύμπτωμα αυτό ονομάζεται ίκτερος και υπάρχει χαρακτηριστική κιτρινίλα. Το δέρμα και οι βλεννογόνοι αποχρωματίζονται, ενώ υπάρχει και κίτρινο λευκό στα μάτια.

Αυτό το κιτρίνισμα προκαλείται από την προαναφερθείσα χολερυθρίνη, η οποία υπάρχει στο αίμα σε αυξημένα επίπεδα σε περιπτώσεις ίκτερου. Η ηπατίτιδα δεν είναι μια δερματική ασθένεια αλλά μια μολυσματική ασθένεια του ήπατος. Το ήπαρ προσβάλλεται από μια ιογενή λοίμωξη που προκαλεί δυσλειτουργία του.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι ιών ηπατίτιδας. Οι πιο συνηθισμένοι είναι οι τύποι Α, Β και C. Ενώ ο τύπος Α είναι ο λιγότερο σοβαρός, ο τύπος Β μπορεί ήδη να εξελιχθεί από οξεία ηπατίτιδα σε χρόνια ηπατίτιδα. Ο πιο επικίνδυνος από την άποψη αυτή είναι ο τύπος C, ο οποίος στις περισσότερες περιπτώσεις εξελίσσεται στο χρόνιο στάδιο.

Σε κάθε περίπτωση, η νόσος είναι αρκετά παρατεταμένη. Η φαρμακευτική αγωγή είναι απαραίτητη, ανάλογα με τον συγκεκριμένο τύπο της νόσου και τον ιό που την προκάλεσε. Η νοσηλεία είναι απαραίτητη, κυρίως για την ενδελεχή διάγνωση, αλλά και για να διαπιστωθεί η έκταση της διαταραχής της ηπατικής λειτουργίας.

Πρόβλημα χολής και ίκτερος

Πρόβλημα χολερυθρίνης μπορεί να προκληθεί και από άλλες ασθένειες. Ένα καλό παράδειγμα είναι η απόφραξη των χοληφόρων οδών. Μια πέτρα στους χοληφόρους πόρους αλλά και στη χοληδόχο κύστη μπορεί να προκαλέσει απόφραξη.

Αυτό προκαλεί διαταραχή στην εκροή της χολής από το ήπαρ. Στη συνέχεια, αυτή η συσσώρευση της χολής πάνω από την απόφραξη προκαλεί μια σειρά από συμπτώματα. Εκτός από τον τυπικό πόνο που εμφανίζεται με τις πέτρες στη χοληδόχο κύστη, σχετίζεται επίσης με τον κίτρινο αποχρωματισμό του δέρματος, των βλεννογόνων και του λευκού των ματιών.

Αποτυχία της ηπατικής λειτουργίας

Η ηπατίτιδα δεν είναι ο μόνος λόγος για την ηπατική ανεπάρκεια. Ένα από τα συμπτώματα της ηπατικής ανεπάρκειας είναι ακριβώς ο ίκτερος, για να θέσουμε τη συσσώρευση χολερυθρίνης στο αίμα, τα όργανα, τους βλεννογόνους, αλλά και στο δέρμα ή το λευκό των ματιών.

Η ηπατική λειτουργία αποτυγχάνει σε κίρρωση, όγκο αλλά και από τη δράση τοξινών. Τέτοια δηλητηρίαση συμβαίνει, για παράδειγμα, μετά από κατανάλωση δηλητηριωδών μανιταριών.

Συμβαίνει στον αλκοολισμό, που είναι η αιτία της κίρρωσης. Αλλά και μετά από υπερβολική δόση παρακεταμόλης, που είναι η δραστική ουσία ορισμένων φαρμάκων για τον πόνο ή την υψηλή θερμοκρασία του σώματος.

Η παρακεταμόλη περιέχεται επίσης σε ορισμένα συνδυαστικά σκευάσματα για το κρυολόγημα και τη γρίπη. Ως εκ τούτου, οι πληροφορίες της συσκευασίας και η δοσολογία πρέπει να διαβάζονται προσεκτικά.

Υπερδοσολογία παρακεταμόλης

Η παρακεταμόλη είναι ένα μη συνταγογραφούμενο φάρμακο για τη μείωση της θερμοκρασίας του σώματος, του πυρετού. Επιπλέον, έχει δράση κατά του πόνου. Η παρακεταμόλη είναι το όνομα της δραστικής ουσίας. Το φάρμακο παράγεται από διαφορετικούς κατασκευαστές και κάθε κατασκευαστής δίνει το δικό του όνομα στο φάρμακο. Υπάρχει κίνδυνος υπερδοσολογίας αν δεν είστε προσεκτικοί.

Η παρακεταμόλη περιέχει διάφορα φάρμακα, φάρμακα συνδυασμού, κυρίως για τα συμπτώματα της γρίπης και του κρυολογήματος. Είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να μην υπερβείτε τη συνιστώμενη δοσολογία. Με υπερδοσολογία, υπάρχει κίνδυνος ηπατικής ανεπάρκειας.

Σε ένα υγιές άτομο, η τοξική δόση κατά τη λήψη παρακεταμόλης είναι 140 mg ανά κιλό σωματικού βάρους. Αυτή η τοξική δόση αναφέρεται και ως ηπατοτοξική δόση. Σε άτομα όπως οι αλκοολικοί, αλλά και σε άτομα με χρόνια ηπατική ανεπάρκεια, η δόση για ηπατική βλάβη είναι ακόμη χαμηλότερη. Ομοίως σε άτομα που λαμβάνουν φάρμακα από την ομάδα των αντιεπιληπτικών.

Ο κίνδυνος ηπατικής βλάβης αυξάνεται με τη λήψη αλκοόλ.

Παράδειγμα: Ένα άτομο έχει σωματικό βάρος 70 kg. 70 kg (σωματικό βάρος) x 140 mg (τοξική δόση) = 9 800 mg παρακεταμόλης, που στην πραγματικότητα είναι 9,8 g παρακεταμόλης. Αυτό σημαίνει ότι η λήψη περίπου 20 δισκίων αποτελεί ηπατοτοξική δόση.

Τα ακόλουθα συμπτώματα εμφανίζονται σε υπερδοσολογία παρακεταμόλης:

• πόνος στην άνω κοιλιακή χώρα
• αίσθημα εμετού
• εμετός
• μετά από 48 ώρες, σημάδια ηπατικής ανεπάρκειας (ίκτερος και κίτρινο χρώμα στα λευκά των ματιών)
• διαταραχή της εγκεφαλικής λειτουργίας

Με αυξημένη διάσπαση των ερυθρών αιμοσφαιρίων

Ο ίκτερος εμφανίζεται επίσης όταν τα ερυθρά αιμοσφαίρια διασπώνται εάν η αιμόλυση υπάρχει με αυξημένο ρυθμό. Η αυξημένη διάσπαση των ερυθρών αιμοσφαιρίων μπορεί να προκληθεί από διάφορες αιτίες. Μπορεί να προκληθεί από έκθεση σε τοξίνες, δηλητηρίαση, δηλητήριο φιδιού, βαρέα μέταλλα (μόλυβδος), καθώς και από ορισμένες ασθένειες. Διαβάστε περισσότερα για την αιμόλυση.

Άλλες αιτίες

Το κίτρινο λευκό των ματιών είναι επίσης σύμπτωμα άλλων ασθενειών. Για παράδειγμα, σε όγκους στο ήπαρ, στον κίτρινο πυρετό, σε διαταραχές της παροχής και της κυκλοφορίας του αίματος απευθείας στο ήπαρ ή σε γενετικές ή τοξικές διαταραχές του ήπατος.

Μεταξύ των γενετικών διαταραχών για τις οποίες το κίτρινο λευκό των ματιών είναι ένα αρκετά τυπικό σύμπτωμα είναι το σύνδρομο Gilbert. Το σύνδρομο αυτό χαρακτηρίζεται επίσης από αυξημένα επίπεδα χολερυθρίνης. Στην περίπτωση αυτή, πρόκειται για μη συζευγμένη χολερυθρίνη που είναι ελεύθερη και εισέρχεται στο ήπαρ.

Εδώ θα έπρεπε να συζευχθεί (συγχωνευτεί) από το ένζυμο. Ωστόσο, εάν υπάρχει διαταραχή του ήπατος και του ενζύμου σε αυτό, αυτή η χολερυθρίνη είναι παρούσα στο αίμα. Χαρακτηριστικό είναι το κιτρίνισμα του λευκού των ματιών.

Το σύνδρομο Crigler-Najjar είναι μια σχετικά σπάνια κληρονομική και γενετική διαταραχή. Προκαλεί προβλήματα στο μεταβολισμό της χολερυθρίνης συγκεκριμένα με τη μετάλλαξη του ενζύμου που συζεύγει τη χολερυθρίνη στο ήπαρ.

Η διαταραχή αυτού του ενζύμου οδηγεί σε διαταραχή της σύζευξης και η χολερυθρίνη δεν μπορεί να αποβληθεί από το σώμα με τη χολή. Συσσωρεύεται στο σώμα και στο αίμα. Ως αποτέλεσμα, παρατηρείται αφύσικο κιτρίνισμα τόσο του δέρματος όσο και η παρουσία κίτρινου λευκού των ματιών.

Παράδειγμα για το πότε τα λευκά των ματιών χάνουν το χρώμα τους αποτελεί και μια κακοήθης διεργασία του επιπεφυκότα ή μελάνωμα του ματιού. Το μελάνωμα έχει διάφορες μορφές. Εμφανίζεται στην επιφάνεια του ματιού, στην περιοχή του επιπεφυκότα, αλλά και στο εσωτερικό μέρος του ματιού.

Ο τύπος μελανώματος που εμφανίζεται στο εσωτερικό μέρος του ματιού είναι επικίνδυνος, κυρίως λόγω της κρυφής του μορφής και της καθυστερημένης διάγνωσης. Ο κίνδυνος εμφάνισής του είναι ήδη από την ηλικία των 25 ετών.

Ο μερικός αποχρωματισμός του λευκού του ματιού προκαλείται από την πινέλα και το πτερύγιο, τα οποία αποτελούν υπερπλαστικές αλλοιώσεις του επιπεφυκότα. Η πρώτη έχει τριγωνικό σχήμα και τυπικά ωχροκίτρινο χρώμα. Η δεύτερη είναι παρόμοια, αλλά πιο γκρίζα στο χρώμα.

Ένα καλό παράδειγμα για το πότε αλλάζει το χρώμα του λευκού των ματιών είναι και ο κακός τρόπος ζωής και η κόπωση των ματιών. Ανισόρροπη διατροφή, αυξημένη κατανάλωση αλμυρών, πικάντικων, τηγανητών φαγητών και αλκοόλ. Κόπωση, παρατεταμένη εργασία σε υπολογιστή, έλλειψη ύπνου, ξηρός αέρας.

Ωστόσο, ο αποχρωματισμός και το κιτρίνισμα δεν είναι τόσο έντονος όσο στην ηπατική νόσο ή σε άλλες ασθένειες. Το λευκό των ματιών χάνει το λευκό του χρώμα και μπορεί να έχει μια αμυδρή κίτρινη απόχρωση.

Νεογνικός ίκτερος

Αναφέρεται επίσης ως νεογνικός ίκτερος. εν υποδηλώνει κάποια ασθένεια σε αυτή την περίοδο. Το παιδί πριν από τη γέννηση (έμβρυο) έχει μια διαφορετική αιμοσφαιρίνη, που αναφέρεται επίσης ως εμβρυϊκή αιμοσφαιρίνη. Αυτή αρχίζει να αλλάζει σε αυτό που ονομάζεται αιμοσφαιρίνη ενηλίκων πριν από τη γέννηση.

Υπάρχει περίπου στο 45-65 % των νεογέννητων. Παράγεται και σε αυτή την περίπτωση χολερυθρίνη. Αυτή συζεύγνυται στο ήπαρ και στη συνέχεια αποβάλλεται με τη χολή. Εάν τα επίπεδα χολερυθρίνης στα νεογέννητα είναι υψηλά και παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, η κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα υγείας.